Γράφει ο Γιάννης Τσούμαλης
Φωτογραφίες: Αθηνά Στρόδα
Αλλάζουν οι άνθρωποι;
Μπορεί μια ταπεινή ανθοπώλης, γόνος ενός «μώλωπα της κοινωνικής τάξης» να πείσει τη «καλή κοινωνία» ότι έρχεται «εκ Παρισίων»;
Πόση «ηδονή έχει να μεταμορφώνεις έναν άνθρωπο»;
Αυτά τα ερωτήματα –πλην του τελευταίου που είναι δηλωμένη παραδοχή του πρωταγωνιστή- διατυπώνονται με τη μορφή ενός στοιχήματος μεταξύ του καθηγητή Χένρι Χίγκινς και του φίλου του, συνταγματάρχη Πίκερινγκ. Θα μπορέσει, λοιπόν, μέσα σε τρεις μήνες να «μεταμορφωθεί» η Ελίζα σε σικάτη δεσποινίδα; Πρόκειται για μια κωμωδία με έξυπνο και καυστικό χιούμορ (σκηνές εκπαίδευσης του αμόρφωτου ανθρώπου, η πονηριά και το σκέρτσο του προλεταριάτου, το ζωηρό υπηρετικό προσωπικό, οι εξαιρετικές ατάκες, το «φαίνεσθαι» της «καλής κοινωνίας» και πως τραγελαφικά αποκαλύπτει το «είναι» της), η οποία προς το τέλος μετατρέπεται σε μελόδραμα, καθώς εστιάζει στη (μελλούμενη) ερωτική σχέση του καθηγητή και του «δημιουργήματός» του.
Για να κατατοπιστεί ο αναγνώστης : το 1964 ο Τζόρτζ Κιούκορ σκηνοθέτησε για το κινηματογράφο την επιτυχημένη ταινία «Ωραία μου κυρία», η οποία βασίστηκε (διασκευή σεναρίου έκανε ο Άλαν Τζέι Λέρνερ) στο ομώνυμο μιούζικαλ που είχε ανεβεί το 1956 στο Μπρόντγουει, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί μεταφορά του θεατρικού έργου του Σω «Πυγμαλίων». Πρώτη φορά, όμως, ο «Πυγμαλίων» ( στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Δωδώνη», σε εξαιρετική μετάφραση του Γ. Καλογεράκη) έγινε ταινία το 1938, όπου ο συγγραφέας συμμετείχε ο ίδιος στη διασκευή του σεναρίου, καταφέρνοντας να κερδίσει Όσκαρ σεναρίου, αποτελώντας τον μοναδικό συγγραφέα – κάτοχο Όσκαρ και Νόμπελ. Με ένα, όμως, κόστος (βαρύ για έναν ευαίσθητο καλλιτέχνη, ελαφρύ για το κοινό) : την αλλαγή του θεατρικού τέλους στη μεγάλη οθόνη. Το τέλος της ταινίας (κι όχι του πρωτότυπου) παρουσιάζεται κι εδώ.
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα, είναι αρκετά καλή, αποδεικνύοντας πως ξέρει καλά να χειρίζεται μεγάλους θιάσους. Με τη βοήθεια των πλούσιων και τόσο καλοφτιαγμένων σκηνικών καταφέρνει ως σκηνοθέτης να μας μεταφέρει εξαιρετικά στον θεατρικό χώρο, ο οποίος δεν έχει ενότητα, κάτι που απαιτεί σκηνοθετική μαστοριά, ώστε να μη κουραστεί ο θεατής με τις συνεχείς εναλλαγές σκηνικών. Κι εδώ δεν κουράζει. Ανάμεσα από τις σκηνές έχουν επιλεχθεί εξαιρετικά μουσικά κομμάτια, που κρατούν την ατμόσφαιρα και προετοιμάζουν την επόμενη σκηνή. Να τονιστεί εδώ η συμβολή του Ησαΐα Ματιάμπα, που συνυπογράφει τη μουσική επιμέλεια, αλλά και τραγουδά ακαπέλα κάποια τραγούδια. Εξαιρετικός, ατμοσφαιρικός και αρκετά θεατρικός!
Η παράσταση έχει μια ελαφρά πινελιά διασκευής, που, όμως διόλου δε δυσαρεστεί. Βέβαια, όσοι περιμένουν να δουν τον «Πυγμαλίωνα» θα δυσαρεστηθούν. Τι θα δουν, όμως; Θα δουν μια πρωταγωνίστρια ( Δ. Ματσούκα) να ερμηνεύει πολύ καλά το άμαθο, άγουρο «τίμιο κορίτσι», με ισχυρή κωμική δόση, παραδίδοντας στο κοινό μια λαϊκή, τρυφερή, αληθινή ηρωίδα, τον Κώστα Κόκλα να κινείται άνετα στο πλαίσιο του ρόλου του με λιγότερα κωμικά στοιχεία, όπως απαιτεί ο ρόλος, πείθοντας το κοινό ότι πρόκειται για έναν εγωπαθή, εκλεπτυσμένο καθηγητή, τον Π. Χαϊκάλη να καταφέρνει με μια του μόνο έκφραση να προσφέρει άπλετο γέλιο (αν και σε απόσταση από τη μεγάλη σκηνή του «Πάνθεον» μπορούσα να διακρίνω τις εκπληκτικές του εκφράσεις κυρίως στις σιωπές του- που αποδεικνύει πόσο καλό ηθοποιός είναι) , τον Αν. Καφετζόπουλο να ερμηνεύει εξαιρετικά τον απατεώνα και καταφερτζή πατέρα και φυσικά τη Μπέτυ Λιβανού να ερμηνεύει πειστικά τη στοργική μάνα του Χίκιγκς, αλλά και ταυτόχρονα μια κυρία της υψηλής κοινωνίας με όλη τη φινέτσα και την αρχοντιά της, καθώς κι έναν θίασο που πλαισιώνει όλους αυτούς εξαιρετικά! Ευχάριστη έκπληξη ήταν οι ρόλοι του υπηρέτη, του δασκάλου χορού και της άξεστης κυρίας της φτωχικής συνοικίας, οι οποίοι συνεισέφεραν καταλυτικά με το μπρίο και την εξαιρετική κωμική τους νότα στη συνολική εικόνα της παράστασης!
Στη πρεμιέρα της περασμένης Παρασκευής στο «Πάνθεον» παρευρέθηκαν επώνυμοι άνθρωποι του χώρου και εκτός αυτού, καθώς και πλήθος κόσμου, οι οποίοι (όπως συζήτησα μετά το πέρας της παράστασης) πέρασαν όμορφα και απόλαυσαν μια καλή θεατρική δουλειά! Αγνοώντας αν τα λόγια τους ήταν στο πλαίσιο των δημοσίων σχέσεων (πράγμα λιγότερο πιθανό σε διαπροσωπικές συζητήσεις), προσωπικά θεωρώ πως πρόκειται για μια καλοδουλεμένη παράσταση, που υπόσχεται στο θεατή σίγουρα αρκετό γέλιο και μια ποιοτική βραδιά!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…