Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Θάνος Δημητρόπουλος

Πολλές φορές είναι δύσκολο να αφήσεις στην άκρη τους συναισθηματισμούς, τις προτιμήσεις και τα γούστα σου, στην προσπάθεια να μεταφέρεις το κλίμα μιας μουσικής βραδιάς ενός πολύ αγαπημένου σου καλλιτέχνη. Ευτυχώς, αυτή τη φορά, όλα τα παραπάνω θα μείνουν στην άκρη. Η εμφάνιση του Μίλτου Πασχαλίδη το περασμένο Σάββατο στην κατάμεστη Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, δεν άφησε περιθώριο αρνητικής κρητικής ακόμα και στους περισσότερο απαιτητικούς ακροατές του.

pasxalidhs_live_2016_11_012

Οι «Περσείδες», τα νέα πεφταστέρια του Μίλτου, έδωσαν την πρώτη φωτεινή λάμψη από τη μουσική βροχή που θα ακολουθούσε. Η παράκλησή του για ησυχία κατά το άκουσμα των τραγουδιών του νέου δίσκου, δυστυχώς λίγες φορές έγινε σεβαστή. «Το λέω γιατί κάποιοι είστε τρελοί και τα ξέρετε ήδη», πρόφτασε να πει. Η ασυνήθιστη, όμως, οχλαγωγία σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να χαλάσει το ωραίο κλίμα. Τον χορό των «Περσείδων» ακολούθησε μέσα στο πρόγραμμα η «Ομίχλη», ένα τραγούδι που έχει την αφετηρία του στην «Απουσία», το «Ένας φόβος – γιορτή», με έντονα blues rock στοιχεία, η «Ελιοματούσα», το παραδοσιακό «Τούτο το καλοκαιράκι», αλλά και τα «Όνειρα του Μάρτη», ένα τραγούδι που, όπως είπε και ο Μίλτος, θα είναι το αγαπημένο του για τα επόμενα χρόνια, δίπλα στο «Φωτιά μου».

 

Δεν έλειψαν φυσικά και οι σταθερές αλλά αγαπημένες επιλογές, όπως «Πηνελόπη», «Βυθισμένες άγκυρες», «Κακές συνήθειες», «Αγύριστο κεφάλι», «Στα είπα όλα» κ.ά., που ξεδιπλώνουν την αμεσότητα και το διαχρονικό τους χαρακτήρα από την πρώτη κιόλας νότα. Ο Άλκης Αλκαίος είχε βέβαια την τιμητική του, αλλά ο κύκλος αυτός που ξεκίνησε πριν δύο χρόνια με τα τραγούδια των «απόντων», έχει ευτυχώς αλλάξει σελίδα και έχει επέλθει μία σχετική ανανέωση. Είναι σαφές πως, ειδικά τα τραγούδια του Μητροπάνου (κυρίως σε συνθέσεις Μικρούτσικου), που είχαν συνεχή και συνηθισμένη παρουσία στο πρόγραμμα, απουσίαζαν για να πάρουν τη θέση τους νέες επιλογές, όπως οι ανέκδοτες «Ξερολιθιές», σε μουσική Μάριου Τόκα και στίχους Άλκη Αλκαίου.

Η Μιρέλα Πάχου, σωστή και ουσιαστική, είχε ενισχυμένη παρουσία και στο τραγουδιστικό κομμάτι του προγράμματος, με το δικό της «Μι-ρε-λα», τους καινούριους «Υπερήρωές» της και μερικές δανεικές επιλογές. Οι πιο δυνατές κοινές στιγμές με τον Μίλτο, το «Σαν τραγουδάκι», το «Όσο κρατάει ένας καφές» και το «Τι να θυμηθώ», ξεχώρισαν για άλλη μια φορά.

 

Αν με ρωτήσει κάποιος τι άξιζε περισσότερο σε αυτή τη ζωντανή εμφάνιση του Πασχαλίδη, θα στεκόμουν στα αγαπημένα ποτ-πουρί. Με τον κίνδυνο της ερώτησης-αυτογκόλ, «Τί θέλετε να παίξουμε;» και με την απάντηση-σωτηρία, «Ό,τι θες!», το ένα τραγούδι έφερνε το άλλο, με μια ανορθόδοξη κάποιες φορές σειρά. Ο «Παλιάτσος» γινόταν τραγούδι των REM (“The One I love”) και «Νεράιδα δίχως παραμύθι», ενώ το «Για να σε συναντήσω» και το «Πάρε με» έδιναν τη θέση τους στοn δηκτικό «Νοέμβρη του ‘90» και στα θεοδωρακικά «Κάποτε θα ‘ρθουν» και «Ποιός τη ζωή μου». Κάπως έτσι, η μία μουσική ιστορία έφερνε την άλλη. Η Κρήτη που υπάρχει εντός του κυρίευε της «Λήθης το πηγάδι», τις «Ντομάτες του κυρ-Αντώνη» και τη «δοξαριά του Ψαραντώνη» μαζί με το «Καπηλειό» και την «Τίγρη» ενός άλλου συστατικού του μέρους, αυτού των Χαΐνηδων. Χωρίς διαχωρισμό κυρίου προγράμματος – encore, το δεύτερο μεγάλο medley ξεκίνησε με «Ερωτόκριτο», έκοψε «Φύλλα αλκαλικά», έβαλε «θαλασσί πουκάμισο» και «ξενύχτησε σε μια πόρτα» με ένα «ημερολόγιο» που χώρεσε και πάλι με χέρια ανοιχτά όλα τα στοιχεία του νυχτερινού ουρανού, τον θαυμασμό για τις αυγουστιάτικες «Περσείδες», «Τ’ αστέρι του βοριά» και το «Χάρτινο το φεγγαράκι».

 

Ως κάποιες γενικές διαπιστώσεις θα ανέφερα τα εξής: Αρχικά, ο Μίλτος αποδεικνύει κάθε φορά όχι μόνο πόσο σπουδαίος ερμηνευτής είναι αλλά ότι μπορεί ακόμα και με το παραμικρό γύρισμα της φωνής του ή το διαφορετικό του «πάτημα» να εκπλήξει σε σημεία που νομίζεις ότι ξέρεις πώς θα τραγουδήσει. Χωρίς διάθεση παραλληλισμού, αυτό ήταν ίδιον και του Μητροπάνου. Επίσης, τα τραγούδια του νέου δίσκου έχουν σαφώς καλύτερη υπόσταση στο ζωντανό πρόγραμμα και η σχετική ανανέωση σε αρκετά μέρη, έδωσε επιτέλους νέα πνοή. Να πάτε, λοιπόν! Μην τα ξαναλέμε!

 

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ