Συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου
Αργά αλλά σταθερά βήματα… Αυτός είναι τελικά ο πιο ασφαλής τρόπος να προχωράς, να
εδραιώνεσαι όλο και περισσότερο στον χώρο σου, να γίνεσαι ένα σημαντικό κομμάτι στο πεδίο που
κινείσαι… Να θέτεις κάθε φορά και έναν νέο στόχο, όχι πολλούς μαζί, ούτε μεγαλεπήβολους και
θεαματικούς. Και μετά στον επόμενο στόχο. Και όλα θα γίνουν…
Αυτό ακριβώς αισθάνομαι πως είναι το μότο της Σαββέριας Μαργιολά! Μια ερμηνεύτρια που μπήκε επισήμως στη μουσική πραγματικότητα αυτού του τόπου πριν από 7 χρόνια, κυκλοφορώντας το πρώτο της album. Τότε την είχα γνωρίσει σε μια από τις πρώτες της μεγάλες συνεντεύξεις που είχε δώσει. Απ’ όσα μου είχε πει, στόχος της ήταν να φτιάξει το κοινό της που θα πηγαίνει να παρακολουθεί τις συναυλίες της. Αργά λοιπόν και σταθερά, αλλά με σκληρή δουλειά, αυτό το έχει πλέον καταφέρει. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια -χειμώνα καλοκαίρι- εκτός από τις παραστάσεις που έχει δώσει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έχει οργώσει κυριολεκτικά την Ελλάδα, δίνοντας συναυλίες από άκρη σε άκρη! Η έντεχνη /λαϊκή σκηνή την έχει πια αποδεχθεί και την έχει αγαπήσει.
Τον Σεπτέμβρη του ’16, κυκλοφόρησε μάλιστα την τρίτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ερωτογραφία»… “Βλέπεις, δεν ξεφεύγω από τον έρωτα, εκεί παίζω“, μου λέει γελώντας… Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι μέσα της έχει ήδη θέσει τον επόμενο στόχο: “θα μου άρεσε κάποια στιγμή να πειραματιστώ και σε διαφορετικού ύφους πράγματα” και τελικά πιστεύω ότι στην πορεία έχουμε πολλά ακόμα να δούμε από τη Σαββέρια! Άλλωστε, όπως η ίδια αποκαλύπτει, με τον συνεργάτη της Μάριο Μούρμουρα είναι ήδη σε μία φάση πειραματισμού με νέα τραγούδια που “θα είναι και λίγο διαφορετικά από όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα“!
Η νέα μας συνάντηση έγινε στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης “Αντώνης Τρίτσης”, στους Αγίους Αναργύρους / Ίλιον (που πάντως οι υπεύθυνοι πρέπει λίγο να προσέξουν, πριν μετατραπεί σε Πάρκο Περιβαλλοντικής …Αναισθητοποίησης)
Σαββέρια, η προηγούμενη φορά που τα είχαμε πει οι δυο μας σε συνέντευξη, ήταν πριν 7 χρόνια, μόλις είχες κυκλοφορήσει το πρώτο σου CD! Τι διαφορετικό συναντάμε στη Σαββέρια του 2017 σε σχέση με εκείνη του 2010; Τι έχει αλλάξει;
Πολλά πράγματα νομίζω! Μεγάλη εξέλιξη και σε προσωπικό και σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Στα πάντα, στον τρόπο που σκέφτομαι, στον τρόπο που λειτουργώ στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στην καθημερινότητά μου… Μεγαλώνω και θέλω να πιστεύω ότι εξελίσσομαι προς το καλύτερο.
Το τελευταίο σου CD λέγεται «Ερωτογραφία».
Βλέπεις, δεν ξεφεύγω από τον έρωτα, εκεί παίζω! (γέλια)
Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη για όλα;
Νομίζω πως είναι. Όχι μόνο έρωτας με κάποιο πρόσωπο, με τα πάντα. Ο έρωτας με τη δουλειά, με τους ανθρώπους που αγαπάμε γενικά και βρίσκονται στη ζωή μας, με τα πράγματα που μας περιβάλλουν. Νομίζω πως είναι πράγματι κινητήριος δύναμη. Βοηθάει να ενεργοποιούμαστε, να γινόμαστε πιο δημιουργικοί…
…όλα αυτά τα χρόνια έκανα πολλές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες και κάποια στιγμή μου βγήκε πολύ έντονα η ανάγκη να κάνω πράγματα δικά μου, να παίξω τα δικά μου τραγούδια, να έχω τον χρόνο αλλά και τον χώρο που θέλω, να μπορέσω να κινηθώ και να εκφραστώ στη σκηνή με τον τρόπο που θέλω…
Μίλησέ μου γι’ αυτό το CD…
Κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες από τη Final Touch, είναι ένας δίσκος πολυσυλλεκτικός μουσικά και συνθετικά. Έγραψαν μουσική και στίχους άνθρωποι πολύ σπουδαίοι στο χώρο, τους οποίους εκτιμώ βαθιά και χαίρομαι πολύ γιατί μου χάρισαν τραγούδια που ταίριαξαν μέσα μου, ταίριαξαν στην ψυχή μου και αυτό είναι νομίζω πάντα το πιο σημαντικό, αυτός είναι ο στόχος μου όταν φτιάχνω ένα καινούργιο άλμπουμ. Πολλές φορές χρειάζεται χρόνος και απαιτείται λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια στο να βρεις έναν κοινό κώδικα με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι, για να ταιριάξει ένα κομμάτι σε σένα και στην προσωπικότητά σου… Αυτό θεωρώ ότι το πετύχαμε απόλυτα σ’ αυτό τον δίσκο! Δημιουργήθηκε ακριβώς όπως τον φανταζόμουν. Είναι ένας δίσκος που έχει και έντεχνα κομμάτια αλλά και πιο ήσυχες μπαλάντες καθώς και λαϊκά. Ένας δίσκος με μεγαλύτερη εξωστρέφεια από ότι οι προηγούμενοι, νομίζω ήταν δική μου πηγαία ανάγκη να συμβεί αυτό!
Τα τραγούδια γράφτηκαν για σένα ή ήταν τραγούδια που προϋπήρχαν και σου ζήτησαν κάποια στιγμή να τα τραγουδήσεις;
Κάποια τραγούδια γράφτηκαν με αφορμή αυτό τον δίσκο. Τα περισσότερα όμως νομίζω ότι προϋπήρχαν και «σκαλίζοντας» τα βρήκα στον δρόμο μου, μπροστά μου! Επέλεξα τα τραγούδια και με επέλεξαν οι άνθρωποι που τα δημιούργησαν.
Το ρωτάω γιατί είναι όλα τραγούδια που ταιριάζουν απόλυτα στο προφίλ που έχεις παρουσιάσει μέχρι σήμερα.
Ναι, είναι αυτό που σου είπα πριν, αυτό συμβαίνει όταν βρεις ανθρώπους που έχεις κοινό κώδικα και καταλαβαίνουν τι θέλεις, τι ζητάς, ποιος είναι ο ψυχισμός σου, τι μπορεί να σε αγγίξει και να σε κάνει να εκφραστείς.
Γιατί επιμένεις να κάνεις δίσκους σε μια εποχή που η δισκογραφία σχεδόν δεν υφίσταται;
Πράγματι, δύσκολα πουλάνε πλέον οι δίσκοι, αλλά ξέρεις τι γίνεται, είναι αυτό που είχαμε πει και στην πρώτη μας συνέντευξη, ο δίσκος είναι η σφραγίδα ενός καλλιτέχνη. Είναι ένα σύνολο τραγουδιών που δηλώνει το στίγμα σου, δείχνει στον κόσμο που κινείσαι και αυτό είναι σημαντικό και όμορφο να υπάρχει κάπου συγκεντρωμένο. Από την άλλη επιμένω να το κάνω γιατί, ενώ στην ουσία δεν πωλούνται δίσκοι, δεν έχουν πάψει όμως να υφίστανται ως φυσικό προϊόν. Οπότε από τη στιγμή που δεν έχουμε περάσει αμιγώς στη ψηφιακή εποχή, θεωρώ ότι ακόμη πρέπει να υπάρχει και ο δίσκος.
Και γιατί επιλέγεις πολυσυλλεκτικά album; Δεν σε ενδιαφέρει μια συμπαγής δουλειά με έναν συνθέτη και έναν στιχουργό;
Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει χωρίς να είναι στόχος μου να γίνει έτσι. Τυχαίνει να έρχονται όμορφα πράγματα στο δρόμο μου, όταν είμαι σε περίοδο που συλλέγω το υλικό μου κι έχω φτιάξει -στο μυαλό μου αρχικά- όλο αυτό που θέλω να παρουσιάσω στον καινούργιο δίσκο. Τυχαίνει να έρχονται πράγματα τα οποία ταιριάζουν και μεταξύ τους και αφού μέχρι στιγμής μου έχει πάει καλά έτσι, δεν έχω λόγο να μην το κάνω. Βεβαίως κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω ολοκληρωμένη παραγωγή με έναν συνθέτη και έναν στιχουργό, γιατί με αυτόν τον τρόπο στο παρελθόν έχουν γραφτεί έργα αριστουργήματα τα οποία έχουν μείνει ανεξίτηλα στη ιστορία του τραγουδιού.
Και οι συνεργασίες πώς προκύπτουν; Είναι δικές σου επιλογές; Της δισκογραφικής σου; Είναι προτάσεις που σου έχουν κάνει οι ίδιοι οι δημιουργοί;
Είναι επιλογές δικές μου! Αυτό επιβάλλεται, δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα πράγματα αλλιώς, τουλάχιστον σε μένα. Δεν θέλω να ορίζει κανένας άλλος εκτός από μένα -αρχικά τουλάχιστον- αυτό που έχω στο μυαλό μου, γιατί όπως σου είπα όταν ξεκινάω ένα νέο CD, αυτό το οραματίζομαι και πριν φτάσω στο σημείο να αρχίσω να ψάχνω τα τραγούδια, έχω ακριβώς στο μυαλό μου τι είναι αυτό που ψάχνω να βρω. Οπότε είναι καθαρά δική μου επιλογή. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε κάποιος άλλος να με επηρεάσει. Από ‘κει και πέρα προσπαθώ να πλησιάζω τους ανθρώπους που αισθάνομαι ότι μου ταιριάζουν, που αισθάνομαι ότι μπορούμε να βρούμε ένα κοινό σημείο, μία κοινή βάση για να προχωρήσουμε. Φυσικά και υπάρχουν προτάσεις δημιουργών που πολλές φορές ταιριάζουν με αυτό που θέλω να κάνω… ευτυχής συγκυρία!
…σε πάρα πολλά live μάλιστα, έρχεται κόσμος και ζητάει κομμάτια από τη δισκογραφία μου που δεν έχουμε βάλει στο πρόγραμμα και καλούμαστε εκείνη την ώρα να τα παίξουμε! Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο, δείχνει ότι ο κόσμος πράγματι ξέρει τι έρχεται να ακούσει…
Έχεις οργώσει κυριολεκτικά την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, χειμώνα – καλοκαίρι, δίνοντας παντού συναυλίες! Έχω την αίσθηση ότι είσαι συνέχεια στο δρόμο και δίνεις συναυλίες
Κυριολεκτικά! Εδώ και τρία χρόνια είμαστε από πόλη σε πόλη! Έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα με τους μουσικούς μου και ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε ένα πολύ γεμάτο πρόγραμμα και το φετινό καλοκαίρι, με 20 παραστάσεις. Φέτος έχουμε δώσει τίτλο στην καλοκαιρινή μας περιοδεία “Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις”, που είναι το κομμάτι που υπάρχει στην προηγούμενη δισκογραφική μου δουλειά, την “Αλισάχνη”. Το επιλέξαμε γιατί είναι ένα κομμάτι πολύ καλοκαιρινό και το έχει αγαπήσει πάρα πολύ ο κόσμος.
Πόσο σε αγχώνει που έχεις ένα μεγάλο πρόγραμμα ουσιαστικά μόνη σου;
Κοίτα, δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη stress και άγχος, θα χρησιμοποιούσα ίσως την ανασφάλεια που δημιουργείται πολλές φορές μέσα μου, προκειμένου να κυλάει καλά αυτό που έχουμε φτιάξει και που παρουσιάζουμε και να είμαστε ευχαριστημένοι και εμείς αλλά και το κοινό που έρχεται να μας ακούσει. Τώρα βέβαια, εντάξει, ένα άγχος ενδεχομένως να υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι αυτό είναι εποικοδομητικό, μας κρατάει σε εγρήγορση! Όμως όλο αυτό περισσότερο το ευχαριστιέμαι και το απολαμβάνω, γιατί είχα πολλή ανάγκη να το κάνω. Όλα αυτά τα χρόνια έκανα πολλές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες και κάποια στιγμή μου βγήκε πολύ έντονα η ανάγκη να κάνω πράγματα δικά μου, να παίξω τα δικά μου τραγούδια, να έχω τον χρόνο αλλά και τον χώρο που θέλω, να μπορέσω να κινηθώ και να εκφραστώ στη σκηνή με τον τρόπο που θέλω. Με λίγα λόγια να έχω τον χρόνο να ξεδιπλώσω έναν εαυτό που δεν προλαβαίνει να δει κάποιος σε μια εμφάνιση 10-15 λεπτών.
Έχεις την άνεση να κάνεις ακριβώς αυτό που θέλεις. Δεν δεσμεύεσαι από κάτι, θα πεις τα τραγούδια που θέλεις, με λίγα λόγια είναι «η συναυλία σου»…
Είναι κάτι απόλυτα ελεύθερο και επειδή είμαι άνθρωπος που αγαπώ πάρα πολύ την ελευθερία γενικότερα, γι’ αυτό ίσως αισθάνθηκα πάρα πολύ έντονα την ανάγκη να κάνω παραστάσεις μόνη μου. Γι’ αυτό και το συνεχίζω και πάει καλά και υπάρχει τρομερή ανταπόκριση όπου έχουμε παίξει! Είναι πολύ όμορφο που σταδιακά και κομμάτι-κομμάτι κοινοποιούμε αυτό που κάνουμε και ο κόσμος ανταποκρίνεται. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ που όλο αυτό δεν γίνεται μόνο στην Αθήνα, γιατί έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να με γνωρίσει από κοντά ο κόσμος στην επαρχία και να γνωστοποιήσω τη δουλειά μου και εκεί.
Ήθελα να σε ρωτήσω για αυτό. Αισθάνεσαι ότι ο κόσμος στην επαρχία έχει αρχίσει πλέον να σε ξέρει καλύτερα, να ξέρει τα τραγούδια σου; Τραγουδάνε μαζί σου;
Ναι, τραγουδάνε μαζί μου και μάλιστα πολλές φορές αυτό συμβαίνει πιο συχνά απ’ ότι συμβαίνει στην Αθήνα! Και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Σε πάρα πολλά live μάλιστα, έρχεται κόσμος και ζητάει κομμάτια από τη δισκογραφία μου που δεν έχουμε βάλει στο πρόγραμμα και καλούμαστε εκείνη την ώρα να τα παίξουμε! Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο, δείχνει ότι ο κόσμος πράγματι ξέρει τι έρχεται να ακούσει.
Ένα από τα πιο φοβερά συναισθήματα που μπορεί να ζήσει ένας καλλιτέχνης, είναι να ακούει τον κόσμο να τραγουδάει τα τραγούδια του;
Ναι, δείχνει ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται και για μένα αυτό σημαίνει ότι πράγματι κάτι κάνω καλά. Από τη στιγμή που αυτό που κάνουμε αφορά τον κόσμο και όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια και την έκφραση συναισθημάτων μεταξύ του κοινού και του καλλιτέχνη, θεωρώ ότι το να συμμετέχει ενεργά ο κόσμος είναι πολύ σημαντικό.
Τα μέρη που θα επισκεφθείς τα έχεις επιλέξει εσύ ή η εταιρεία σου;
Κάθε φορά εξαρτάται. Υπάρχουν φορές που μας προσεγγίζουν επιχειρηματίες που έχουν κάποιους χώρους στα μέρη αυτά, άλλες φορές κάνουμε εμείς τις δικές μας προτάσεις…
Το όπιο του τραγουδιστή είναι τελικά οι συναυλίες;
Δεν το συζητώ… Νομίζω ότι χωρίς αυτό δεν υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη.
Σου έχει συμβεί κάτι απρόοπτο σε συναυλία;
Τα πιο κλασικά απρόοπτα που μου συμβαίνουν συχνά είναι να μη δουλεύει κάτι, ένα μόνιτορ ας πούμε και να πρέπει εκείνη την ώρα να τραγουδήσω σαν όλα να είναι φυσιολογικά, σαν να δουλεύουν όλα τέλεια! Να λοιπόν κάτι που μπορεί να με αγχώσει, για να ξαναέρθω σε προηγούμενη ερώτησή σου!
…σε εποχές κρίσης γινόμαστε πιο δημιουργικοί, υπάρχει «ξεκαθάρισμα» και αυτό μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά…
Οι συναυλίες συνδυάζονται με διακοπές;
Οι συναυλίες δεν συνδυάζονται με διακοπές, δεν ξέρω βέβαια τώρα που το σκέφτομαι μήπως αυτό συμβαίνει επειδή εμείς είμαστε μανιακοί με τη δουλειά μας (γέλια)! Τώρα βέβαια, για να μιλήσουμε σοβαρά, αυτό εξαρτάται λίγο και από το πρόγραμμα. Δηλαδή αν υπάρχει χρόνος να κάτσουμε σε κάποιο μέρος μία μέρα παραπάνω, ίσως το κάνουμε. Όμως είναι τόσες πολλές οι υποχρεώσεις και τόσο εξοντωτικό το πρόγραμμα, με τις συναυλίες να κλείνονται η μία κοντά στην άλλη, που σπάνια θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάτσουμε κάποια μέρα παραπάνω για να κάνουμε μίνι διακοπές.
Οπότε να θεωρήσω ότι οι διακοπές σου έχουν λείψει τα τελευταία χρόνια;
Είναι αλήθεια αυτό, αφού τα τελευταία τρία χρόνια όπως είπαμε, είμαστε συνέχεια στον δρόμο με συναυλίες και παραστάσεις εντός και εκτός Αθηνών. Οι διακοπές μου έχουν λείψει πολύ.
Λευκάδα ή Νάξο; (σημ: τα δύο μέρη που κατάγεται από τους γονείς της…)
Ίσως έχω ένα «τσακ» λίγο μεγαλύτερη αγάπη στη Λευκάδα! Αυτό όμως έχει να κάνει με το ότι έχω διατηρήσει επαφές με περισσότερους ανθρώπους εκεί και ίσως αυτό να με δένει λίγο παραπάνω με το μέρος. Τα αγαπάω όμως και τα δύο εξίσου. Είναι δύο τελείως διαφορετικά μέρη, με τελείως διαφορετικό χρώμα και νομίζω ότι αυτό που προτιμώ κάθε φορά έχει να κάνει πολύ με τη διάθεση που έχω εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορώ πάντως να ξεχωρίσω κάποιο, γιατί έχω ζήσει τα παιδικά μου χρόνια μοιρασμένα στα δύο αυτά μέρη, μισό καλοκαίρι στη Λευκάδα, μισό καλοκαίρι στη Νάξο, και έχω πολύ έντονες και όμορφες αναμνήσεις και από τα δύο.
Μιλώντας ως κοινωνιολόγος (σημ: η Σαββέρια έχει πτυχίο κοινωνιολογίας από το Πάντειο Πανεπιστήμιο), θεωρείς ότι ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του με την κρίση; Γιατί δεν επαναστατεί; Υπάρχει φόβος;
Δεν ξέρω γιατί δεν ξεσπάμε… Θεωρώ ότι συμβαίνει το εξής… Δοκιμάζουμε τις αντοχές μας και μεταθέτουμε τα όριά μας λίγο πιο πέρα κάθε φορά. Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα τα φτάσουμε και τότε θα ξεσπάσουμε.
Έχεις αισθανθεί την κρίση στη δουλειά σου;
Φυσικά, πολύ έντονα, νομίζω σε όλους τους χώρους συμβαίνει αυτό.
Και στις συναυλίες; Αισθάνεσαι ότι ο κόσμος είναι πλέον πιο σφιχτός, δεν πάει εύκολα να δει πολλές συναυλίες;
Ναι, αυτό κυρίως. Ενδεχομένως σε άλλες εποχές ο κόσμος να είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει περισσότερες παραστάσεις, τώρα όμως θα πρέπει να γίνει πιο επιλεκτικός. Αυτό βέβαια ίσως τελικά είναι και το μόνο καλό, γιατί έτσι στο χώρο της τέχνης στέκονται οι πιο καλές δουλειές.
Οπότε με αυτό τον τρόπο η κρίση μπορεί ίσως να λειτουργήσει και θετικά, τουλάχιστον για τον πολιτισμό;
Σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει θετικά αλλά από την άλλη δεν είναι όμορφο όλο αυτό που βιώνουμε. Σε εποχές κρίσης ωστόσο θεωρώ ότι γινόμαστε πιο δημιουργικοί, υπάρχει «ξεκαθάρισμα» και αυτό μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά.
Στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει καθόλου η σκέψη να ασχοληθείς με την Κοινωνιολογία ή όχι;
Το έχω ξεχάσει εντελώς! (γέλια…) Εντάξει, κοίταξε να δεις, οι σπουδές μου ήταν κάτι που το έκανα για την προσωπική μου εξέλιξη και το ήθελα πολύ, με βοήθησαν σε άλλους τομείς της ζωής μου, αλλά πλέον με έχει «ρουφήξει» κυριολεκτικά η μουσική και όλο αυτό που κάνω. Είμαι τόσο δοσμένη σε αυτό, που δεν νομίζω ότι υπάρχει χρόνος και διάθεση για κάτι άλλο. Φυσικά, βιοποριστικά τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα νομίζω ότι συχνά δεν έχεις το περιθώριο επιλογής και μιας δεύτερης δουλειάς. Είναι σημαντικό να είσαι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνεις για να το κάνεις καλά και επειδή εγώ είμαι λίγο ψυχαναγκαστική και μου αρέσει η συνέπεια σε αυτό που κάνω, δεν θα ήθελα με τίποτα να αισθανθώ ότι απομακρύνομαι από τον βασικό μου στόχο ή ότι είμαι ασυνεπής.
…μου αρέσει γενικά να πειραματίζομαι και μου αρέσει κάθε φορά να προσπαθώ να ακολουθήσω τις καλλιτεχνικές μου ανάγκες. Και αυτό ξέρεις με τον καιρό αλλάζει, μεταλλάσσεται, ανάλογα με τη στιγμή, με την εξέλιξη……
Πάμε λίγο στις πρόσφατες συνεργασίες σου. Νίκος Καλλίνης: έχεις συνεργαστεί αρκετά μαζί του τα τελευταία χρόνια, σου έδωσε και το «Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις». Μίλησέ μου γι’ αυτή τη συνεργασία.
Το τραγούδι μου το έδωσε πριν τη συνεργασία μας. Τον Νίκο τον ήξερα φυσικά από τους “Εκείνος κι Εκείνος”, και από κοντά τον γνώρισα με αφορμή τη μουσική ταινία «Το τελευταίο πέρασμα» που έκαναν ο Γιώργος Πολυμενάκος και ο Αλέξανδρος Ιωαννίδης. Εκεί ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή και ο Νίκος μου πρότεινε κάποια στιγμή αυτό το κομμάτι.
Το οποίο έχει ξεπεράσει τα 3.500.000 views στο YouTube! Θεωρείς πως αυτό το τραγούδι είναι το σπουδαιότερο που έχεις πει ως σήμερα;
Το σημαντικότερο ως προς το ότι το έχει αγαπήσει πάρα πολύ ο κόσμος και έχει τέτοια αναγνώριση. Δεν θα έλεγα όμως ότι είναι το σημαντικότερο σαν κομμάτι, από την άποψη ότι όλα τα κομμάτια που έχω επιλέξει να βάλω στη δισκογραφία μου ή τα κομμάτια που έχω επιλέξει να ερμηνεύσω συμμετέχοντας σε δίσκους άλλων, είναι κομμάτια που αισθάνομαι ότι κάτι έχουν να πουν και μέσα μου αλλά και στον κόσμο.
Ο Νίκος Καλλίνης είχε χαθεί για κάποια χρόνια και τελευταία έχει ξαναμπεί δυναμικά στο χώρο…
Αυτό συμβαίνει με τους καλλιτέχνες… Ίσως και αυτό το κομμάτι να του έδωσε κάποιο έναυσμα! Βλέποντας πόσο αγαπήθηκε αυτό το τραγούδι να ενεργοποιήθηκε και ο ίδιος να κάνει περισσότερα νέα πράγματα!
Πάνος Παπαϊωάννου και Απόστολος Βαλαρούτσος. Πως τα πήγατε;
Τα γλυκά αυτά αγόρια με τα οποία κάναμε μία πολύ όμορφη συνεργασία τον χειμώνα που μας πέρασε! Κάναμε κάποιες παραστάσεις στον “Σταυρό του Νότου” και στο “Γυάλινο Μουσικό Θέατρο UpStage”. Και οι τρεις μας είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες και νομίζω ότι αυτό ήταν που τελικά μας έδεσε και έδωσε και το κάτι παραπάνω στη συνεργασία μας, το κερασάκι στην τούρτα! Ήταν ένας ωραίος συνδυασμός. Εγώ πέρασα πάρα πολύ καλά με τα παιδιά!
Κι αυτό το καλοκαίρι, σε κάποιες συναυλίες σου, εμφανίζεσαι με τον Θοδωρή Κοτονιά και τον Χρήστο Νινιό…
Ναι, κάνουμε κάποιες συναυλίες καλοκαιρινές. Με τον Θοδωρή Κοτονιά, που τον θαυμάζω πάρα πολύ και τον εκτιμώ και σαν άνθρωπο, είχαμε από πολύ νωρίτερα συζητήσει να κάνουμε πράγματα μαζί. Τελικά βρήκαμε το κοινό μας σημείο, την αγάπη μας για τον Νίκο Παπάζογλου και αυτό στάθηκε αφορμή για να επιμεληθούμε και να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα / αφιέρωμα στον σπουδαίο αυτόν καλλιτέχνη. Αυτό το πρόγραμμα θα παρουσιάσουμε σε κάποιες καλοκαιρινές παραστάσεις μας.
Ουσιαστικά αυτό το καλοκαίρι παίζω σε τρία πρότζεκτ. Το ένα είναι το δικό μου, οι προσωπικές μου παραστάσεις, το δεύτερο είναι οι κοινές συναυλίες με τον Χρήστο Νινιό και το τρίτο είναι το αφιέρωμα στον Παπάζογλου που παρουσιάζω μαζί με τον Θοδωρή Κοτονιά.
Στις συναυλίες αφιέρωμα για τον Παπάζογλου λέτε μόνο τραγούδια του Παπάζογλου ή κι άλλα;
Λέμε τραγούδια του Παπάζογλου, εκεί είναι βασισμένο το πρόγραμμα. Αφού τελειώσει όμως το αφιέρωμα λέμε και κάποια τραγούδια δικά μας.
Αυτά τα ονόματα θεωρείς ότι είστε η επόμενη γενιά που θα πάρει στις πλάτες της το έντεχνο / παραδοσιακό τραγούδι;
Όχι, δεν το έχω σκεφτεί καθόλου έτσι. Εγώ προσωπικά δεν νομίζω ότι σηκώνω κάτι στις πλάτες μου, ούτε και θέλω! Αφήνω απλά τη μουσική να με οδηγήσει στα δικά της μονοπάτια και όπου πάει. Αυτό το λέω γιατί μου αρέσει γενικά να πειραματίζομαι και μου αρέσει κάθε φορά να προσπαθώ να ακολουθήσω τις καλλιτεχνικές μου ανάγκες. Και αυτό ξέρεις με τον καιρό αλλάζει, μεταλλάσσεται, ανάλογα με τη στιγμή, με την εξέλιξη…
Δεν θεωρείς δηλαδή το έντεχνο, με την ευρεία του έννοια, τον χώρο σου; Μπορεί να σε δούμε στο μέλλον σε κάτι εντελώς διαφορετικό;
Ενδεχομένως δεν θα πω heavy metal (γέλια), αλλά θα μου άρεσε κάποια στιγμή να πειραματιστώ και σε διαφορετικού ύφους πράγματα… Είναι κάτι που δεν μπορώ να το απαντήσω τώρα, αλλά είμαι ανοιχτή στις προκλήσεις που προκύπτουν.
…νομίζω πως ο έρωτας είναι πράγματι κινητήριος δύναμη. Βοηθάει να ενεργοποιούμαστε, να γινόμαστε πιο δημιουργικοί…
Στο παρελθόν έχεις συνεργαστεί με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες, σου έχει μείνει κάποια συνεργασία περισσότερο στο μυαλό; Που θα ήθελες ίσως να την επαναλάβεις;
Βεβαίως και υπάρχουν συνεργασίες που θα ήθελα να επαναλάβω. Ίσως όμως θα προτιμούσα περισσότερο να συνεργαστώ με ανθρώπους που δεν έχω ακόμα προλάβει! Από τις συνεργασίες του παρελθόντος βέβαια αισθάνομαι πολύ γεμάτη και τυχερή που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία.
Και μιας και είπες ότι θα ήθελες να συνεργαστείς με ανθρώπους που ακόμα δεν έχεις προλάβει, θέλεις να μου αναφέρεις κάποιους;
Με την Ελένη Βιτάλη, με τον Μανώλη Λιδάκη που αγαπώ πάρα πολύ. Με τον Αλκίνοο επίσης που θαυμάζω τρομερά καλλιτεχνικά. Με τη Φωτεινή Βελεσιώτου που είναι και φοβερός άνθρωπος! Με τον Σαββόπουλο…
Πόσο τελικά βοηθάει το YouTube στη διάδοση τραγουδιών και στην καθιέρωση ενός νέου τραγουδιστή;
Πιστεύω πάρα πολύ, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εποχή που ζούμε. Είναι μεγάλη ευκαιρία για έναν καλλιτέχνη να μπορεί ανεβάζει τραγούδια και να κοινοποιεί τη δουλειά του εκεί.
Κάποτε όμως το YouTube θεωρήθηκε -ειδικά από τις δισκογραφικές εταιρείες- ότι κατέστρεψε τη δισκογραφία!
Κοίταξε, όποτε υπάρχει εξέλιξη υπάρχουν και θετικά και αρνητικά. Το πιο σημαντικό λοιπόν είναι να μπορούμε να προσαρμοστούμε στις εξελίξεις. Και εγώ τώρα είμαι σε μία φάση που πασχίζω να συμβαδίσω με όλο αυτό τον πανικό που γίνεται με τα social media, Facebook, Instagram, Twitter…!
Τα οποία είναι απαραίτητα πλέον για έναν καλλιτέχνη;
Ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι εντελώς απαραίτητα! Εγώ δυσκολεύομαι ελαφρώς, ίσως γιατί είμαι και λίγο παραδοσιακή σαν άνθρωπος. Έχω μείνει λίγο πίσω, δηλαδή μου αρέσει ακόμα να κρατάω σημειώσεις στο τετράδιο μου, στο σημειωματάριο μου. Τις προσωπικές μου στιγμές πολλές φορές δεν θα σκεφτώ καν να τις μοιραστώ στα social media. Η εποχή μας ωστόσο μας κινεί και μας παροτρύνει να μπούμε σε έναν καινούργιο τρόπο σκέψης και είναι σημαντικό να προσπαθούμε σιγά-σιγά να προσαρμοζόμαστε σε αυτό.
Μιας και έβαλες στην κουβέντα τα social media, είσαι άνθρωπος που θα κάτσεις να απαντήσεις στις ερωτήσεις που σου στέλνουν οι fans σου;
Σε όλους! Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολλοί πια και αυτό από τη μία με χαροποιεί ιδιαίτερα, αλλά από την άλλη μου δημιουργεί ένα μικρό άγχος γιατί πολλές φορές δεν υπάρχει το περιθώριο του χρόνου να απαντήσω γρήγορα. Θεωρώ υποχρέωση να ανταποκρίνεσαι στα όμορφα λόγια που μπορεί κάποιος να σου γράψει και αφού ο κόσμος μπαίνει στη διαδικασία να το κάνει θέλω να απαντώ και να είμαι συνεπής απέναντί τους.
Έχεις μπει σε διαδικασία να ψάχνεις τραγούδια για τον επόμενο δίσκο; Αν και ο τελευταίος σου δίσκος είναι σχετικά πρόσφατος και εσύ έχω προσέξει ότι βγάζεις νέο δίσκο ανά τριετία!
Είναι αλήθεια αυτό που έχεις προσέξει! (γέλια) Ναι, τα τρία χρόνια είναι κομβικά νομίζω για μένα! Ανά τρία χρόνια βρίσκω τον παλμό μου και έχει ολοκληρωθεί πια μέσα μου όλο αυτό το καινούργιο που θέλω κάθε φορά να παρουσιάσω. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είμαι σε μία πολύ δημιουργική φάση και σε εγρήγορση, ήδη υπάρχουν κάποια καινούργια πράγματα που ετοιμάζω με τον στενό συνεργάτη μου, τον Μάριο Μούρμουρα, που είναι και ο κιθαρίστας μου στις παραστάσεις. Ετοιμάζουμε λοιπόν ένα καινούργιο πρότζεκτ το οποίο καλώς εχόντων των πραγμάτων θα κυκλοφορήσει μέσα στο χειμώνα…
Μιλάμε για δίσκο δικό σου;
Όχι, μάλλον δεν θα είναι δίσκος γιατί όντως είναι ακόμα πολύ νωρίς, αλλά ίσως είναι κάποια τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν αρχικά διαδικτυακά και θα σου αποκαλύψω ότι θα είναι και λίγο διαφορετικά από όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα. Ακόμα όμως είμαστε σε φάση πειραματισμού…
Το Σάββατο 29 Ιουλίου έχεις συναυλία στο Γαλάτσι. Τι θα παρουσιάσεις εκεί;
Στο Γαλάτσι θα παρουσιάσω το δικό μου πρότζεκτ, είναι η δική μου παράσταση μαζί με τους μουσικούς μου. Θα παίξουμε στο θέατρο που βρίσκεται μέσα στο Άλσος Βεΐκου. Και είμαι πολύ συγκινημένη γιατί σε αυτό το θεατράκι και στο άλσος του Βεΐκου, έχω περάσει τα παιδικά μου χρόνια. Έχω μεγαλώσει στο Γαλάτσι και έχω τρομερές αναμνήσεις από αυτό το πάρκο και χαίρομαι πολύ που για πρώτη φορά θα κάνω μία δική μου παράσταση εκεί, με τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία και φυσικά γνωστές διασκευές!
Οπότε, για τον λόγο που ανέφερες, μπορούμε να ούμε ότι αυτή είναι η συναυλία που περιμένεις περισσότερο;
Έχω πολύ μεγάλη λαχτάρα γι’ αυτή τη συναυλία και για ακόμα μία που θα γίνει πάλι στην Αθήνα, στις 7 Αυγούστου, στα Λιπάσματα, στη Δραπετσώνα, όπου εκεί θα παρουσιάσουμε με τον Θοδωρή το αφιέρωμα στον Παπάζογλου.
Σαββέρια σε ευχαριστώ πολύ, εύχομαι καλή επιτυχία στα σχέδια σου!
Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ!
Δείτε το δελτίο τύπου για τη συναυλία της στη Δραπετσώνα, στα Λιπάσματα (7/8)
—————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…