Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Δημήτρης Λαντζούνης
«Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», ένας στίχος που όλοι έχουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας σιγοτραγουδήσει. Κι αυτό γιατί τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη είναι ποτισμένα στο DNA μας. Είναι τα τραγούδια που ακούγαμε μικροί απ’ τους γονείς μας, αυτά που ίσως απορρίψαμε για λίγο στην εφηβεία μας, και αυτά στα οποία γυρνάμε μεγαλώνοντας, ακούγοντάς τα πια με θαυμασμό και νοσταλγία. Την αγάπη της για το ρεμπέτικο τραγούδι, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, δεν την έκρυψε, ούτε την αποποιήθηκε ποτέ. Κι ένας απ’ τους λόγους που η χθεσινή συναυλία ήταν μοναδική, πιστεύω πως ήταν η ίδια η αγάπη που έχει η Ελευθερία για τα τραγούδια του Τσιτσάνη. Και μπορεί να χαρακτήρισε «μεγαθήρια» τις κυρίες που τα πρωτοτραγούδισαν, το οποίο και ισχύει, αλλά νομίζω πως για ακόμα μία φορά απεδείχθη χθες στο Ηρώδειο, πως αυτά τα τραγούδια έχουν βρει και στο σήμερα την ιδανική ερμηνεύτριά τους.
Το Ηρώδειο σχεδόν γεμάτο, με το πάνω διάζωμα να έχει γεμίσει σχεδόν ασφυκτικά από κόσμο από πολύ νωρίς. Το κάτω διάζωμα ήταν κάπως πιο άνετο, πιθανόν λόγω της αρκετά μεγάλης διαφοράς στην τιμή του εισιτηρίου, αλλά στις 21.00, ώρα έναρξης της συναυλίας, οι περισσότερες θέσεις είχαν γεμίσει. Μία νύχτα γλυκιά, καθαρή, φθινοπωρινή, ιδανικό σκηνικό για μια τέτοια παράσταση.
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη ήταν για ακόμα μία φορά εξαιρετική. Είναι μία ερμηνεύτρια η οποία πέρα από τις δυνατότητες της φωνής της, ξέρει να διασκεδάσει το κοινό, να το φέρει κοντά της, να συνομιλήσει μαζί του, ακόμα και σ’ ένα κατάμεστο Ηρώδειο, με την επιβλητικότητα του χώρου να μην επιτρέπει πολλές οικειότητες. Η ίδια χαρακτήρισε τον Τσιτσάνη «Παρθενώνα της μουσικής μας» και όχι άδικα. Μιλάμε για τον άνθρωπο που άλλαξε το ύφος του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού, τα έβγαλε απ’ το περιθώριο και έδωσε στη μουσική μας παράδοση, τη θέση που της αναλογεί. Τραγούδια τα οποία μιλάνε ακόμα μέσα μας, κι αυτό φάνηκε έντονα χθες το βράδυ, με το κοινό να μη σταματάει να τραγουδάει, να δίνει το ρυθμό και να χειροκροτάει.
Μαζί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, βρέθηκε επί σκηνής σχεδόν 30 χρόνια μετά η Οπισθοδρομική Κομπανία, εκείνη η παλιά παρέα μουσικών, με πρωτεργάτες τον Άγγελο Σφακιανάκη, το Γιάννη Εμμανουηλίδη και το Θοδωρή Παπαδόπουλο, οι οποίοι στα τέλη της δεκαετίας του ’70 έφεραν το ρεμπέτικο τραγούδι και πάλι στο προσκήνιο. Μέσα από την οποία εξάλλου ξεκίνησε και η ίδια η Αρβανιτάκη τη μουσική της πορεία. Να σημειωθεί πως σαν κομπανία που σέβεται τον εαυτό της, έπαιξε καθιστή όπως τότε, σα να ήταν και πάλι στο «Σκορπιό» ή σε κάποιο ταβερνάκι.
Το παζλ των καλεσμένων συμπλήρωσε ο πάντα πληθωρικός Σταμάτης Κραουνάκης, ο οποίος φάνηκε πως τρέφει μια βαθιά αγάπη και σεβασμό για τον Τσιτσάνη και το έργο του, με τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε τα τραγούδια του. «Είναι πολύ σπουδαίο ένας συνθέτης να τραγουδάει έναν άλλο συνθέτη» είπε η Ελευθερία Αρβανιτάκη, και θαρρώ πως όσοι βρέθηκαν χθες στο Ηρώδειο συμφώνησαν μαζί της.
Ίσως για τους πιο παλιούς, αυτούς που πρόλαβαν τον Τσιτσάνη να τραγουδάει μέσα σε υπόγεια μαγαζιά, μέσα στον καπνό και το αλκοόλ, να φαίνεται κάπως παράταιρη η επιλογή του Ηρωδείου, ίσως να φαινόταν και στον ίδιο. Αυτή είναι όμως η μαγεία και η μαγκιά του Τσιτσάνη. Έφερε τη λαϊκή μουσική στο μεγαλύτερο σαλόνι και το έκανε σπίτι της!
Αυτό το οποίο θα κρατήσω από τη χθεσινή βραδιά είναι μια απέραντη ζεστασιά και μια απέραντη αγάπη που μας γέμισε όλους, ξεκινώντας απ’ τους μουσικούς, την Ελευθερία, τους υπόλοιπους ερμηνευτές και έφτασε μέχρι την τελευταία θέση στο πιο ψηλό διάζωμα και ξεχύθηκε στον αθηναΐκό ουρανό σα δώρο.
————————-
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από την συναυλία
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…