Οι String Demons στο Music Corner!

Οι String Demons, τα αδέρφια Λυδία και Κωνσταντίνος Μπουντούνης, είναι ένα ντουέτο εγχόρδων (βιολί και βιολαντσέλο), που χαρακτηρίζεται από ενέργεια δυναμισμό και πάθος στην μουσική τους. Ακούγοντας τον δίσκο  τους «Fear of the Bach» διαπιστώνει κανείς το πόσο ολοκληρωμένοι μουσικά είναι αν και τόσο νέοι. Θεατράλε στοιχεία, ποίηση, έγχορδες νότες και άποψη για τα πολιτικά πράγματα μέσω της μουσικής τους. Δύο άνθρωποι, που έχουν κατορθώσει να παντρέψουν την κλασσική μουσική, που για πολλούς μοιάζει απρόσιτη, με την παραδοσιακή ελληνική μουσική και το μέταλ, δίνοντας συγχρόνως μία νεανική πνοή σε όλα  αυτά τα είδη. Μουσικοί “χαμαιλέοντες”, που μπορούν να σταθούν επάξια δίπλα σε φτασμένα ελληνικά όσο και ξένα σχήματα του είδους τους. Με όπλα το βιολί, το βιολαντσέλο και τα δοξάρια τους, έχουν καταφέρει να μας κερδίσουν και να μας μυήσουν σε ένα ιδιαίτερο και συνάμα συναρπαστικό ταξίδι ακόμα και για τον πιο απαιτητικό ακροατή.

Εμείς τους συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί τους ενόψει της καλοκαιρινής τους περιοδείας και της εμφάνισής τους στο Χαλάνδρι, στο θέατρο Ρεματιάς, την Τετάρτη 13 Ιουλίου…

Αρχικά, θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο Music Corner. Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για εσάς, για να σας μάθουν και όσοι δεν σας γνωρίζουν;
Λυδία: Καλησπέρα, είμαστε οι String Demons, ελληνιστί Δαίμονες των Εγχόρδων! Στηριζόμαστε μουσικά σε τρεις βασικούς πυλώνες, την heavy metal, την κλασσική και την ελληνική παραδοσιακή μουσική και έτσι κάνουμε τις διασκευές μας που δεν είναι αποκλειστικά διασκευές, είναι διασκευές-συνθέσεις γιατί σε κάθε κομμάτι χτίζουμε και πολλά δικά μας μέρη. Με τον ίδιο τρόπο κινούμαστε και στις δικές μας συνθέσεις καθώς πάντα έχουμε και δικές μας προτάσεις.

Πως προέκυψε το όνομα String Demons;
Κωνσταντίνος: Το όνομα προκύπτει από την επιθετική, την έντονη παρουσία πάνω στην σκηνή. Ασφαλώς όχι σε βαθμό …“εγκληματικό”, αλλά από όλη την φρενίτιδα και την ένταση που υπάρχει όταν παίζουμε στα live.

Που βρίσκετε έμπνευση για τις συνθέσεις σας;
Λυδία: Τα πάντα μπορούν να μας φέρουν έμπνευση από …ένα ωραίο φαγητό ή έναν τσακωμό που θα κάνουμε, από μία ταινία, ένα τραγούδι, μια κουβέντα με φίλους…
Κωνσταντίνος: Χαρακτηριστικό παράδειγμα που μας έρχεται στον νου είναι η ταινία «Οι Αριστόγατες» του Disney που την έχουμε συχνά στο μυαλό μας.

Το γεγονός ότι είστε αδέρφια πως επηρεάζει την δουλειά σας στην μουσική; Υποθέτω ότι έχει θετικά και αρνητικά.
Λυδία: Σε κάποια πράγματα μας βοηθάει πολύ, για παράδειγμα και στις πρόβες και στο live μπορούμε να συνεννοηθούμε μόνο με ένα βλέμμα. Είναι σημαντική αυτή η σχέση που έχουμε γιατί ξεκινήσαμε να μελετάμε μαζί από αρκετά μικροί και λόγω αυτού έχουμε κοινή αισθητική και έτσι πορευόμαστε μαζί στα μουσικά πράγματα και στην ζωή.
Κωνσταντίνος: Κάποιες φορές υπάρχουν ασφαλώς και εντάσεις αλλά είναι δημιουργικές εντάσεις.Συγχρόνως, μπορεί από μια ανόητη αφορμή να ξεκινήσει ένας καβγάς, αλλά όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή.

Υπάρχει κάποιο περιστατικό/καβγάς που να επηρέασε την δουλειά σας συγκεκριμένα;
Κωνσταντίνος: Ναι, μια φορά είχαμε τσακωθεί σοβαρά ενώ είχαμε συνέντευξη σε ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο, οπότε πήγαμε στο στούντιο και το είπαμε στην δημοσιογράφο ότι έχουμε τσακωθεί και …δεν μιλιόμαστε!

…στηριζόμαστε μουσικά σε τρεις βασικούς πυλώνες, την heavy metal, την κλασσική και την ελληνική παραδοσιακή μουσική και έτσι κάνουμε τις διασκευές μας που δεν είναι αποκλειστικά διασκευές, είναι διασκευές-συνθέσεις γιατί σε κάθε κομμάτι χτίζουμε και πολλά δικά μας μέρη…

Οι γονείς σας είναι μουσικοί, αποκομίσατε το μικρόβιο από εκείνους όπως φαίνεται. Στο παρελθόν, έχετε συνυπάρξει στην σκηνή μαζί τους. Πως ήταν αυτό σαν εμπειρία;
Κωνσταντίνος: Έχουμε συνυπάρξει, αλλά θα ξανασυνυπάρξουμε μουσικά και στο μέλλον. Ο πατέρας μας Ευάγγελος Μπουντούνης ουσιαστικά θεωρείται υπεύθυνος (με την καλή έννοια) για το πως έχει εξελιχθεί η κιθάρα σήμερα στην Ελλάδα. Έχει γράψει πολλά βιβλία τεχνικής, ενώ έχει δημιουργήσει με την μητέρα μας Μάρω Ραζή, που είχαν ένα ντουέτο, μια ορχήστρα με τις εκατό κιθάρες, όπου εμείς κάνουμε κάτι σαν guest.
Λυδία: Μου φαίνεται εντελώς φυσικό να συνυπάρχουμε, καθώς μεγαλώσαμε σε ένα κοινό μουσικό περιβάλλον, οπότε οι πρόβες μαζί τους και η συνύπαρξη στην σκηνή μοιάζει η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Κωνσταντίνος: Από την άλλη βέβαια θα έλεγα ότι …δεν αντέχεται (γέλια), πόσο μάλλον τώρα που προβάρουμε για την εμφάνιση που θα κάνουμε όλη μαζί η οικογένεια στο Ηρώδειο! Από την πλευρά μας δεν υπάρχει άγχος και επίσης δεν θέλουμε να δημιουργούμε προβλήματα στην πρόβα, αλλά πολλές φορές συμβαίνει κι αυτό.

Σας απέτρεψε ποτέ κάποιος από τους γονείς σας, να ασχοληθείτε με την μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο; Ή ήταν και οι δύο θετικοί ως προς το να ασχοληθείτε με τον χώρο της τέχνης;
Κωνσταντίνος: Θυμόμαστε από   πολύ μικρή ηλικία να παίζεται μουσική μέσα στο σπίτι συνέχεια. Έτσι μεγαλώσαμε. Έπαιζαν από Vivaldi και Τσιτσάνη μέχρι και Χατζιδάκι. Θυμόμαστε για παράδειγμα να ακούμε ασταμάτητα την Λιλιπούπολη, που είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ακούσει κάποιος σε μικρή ηλικία. Από εκεί και πέρα, εμείς πήραμε τα ερεθίσματα και μετέπειτα την απόφαση, άλλωστε το θέμα είναι το τι θέλει να κάνει ο καθένας. Η επιλογή είναι προσωπική υπόθεση.

Ξεκινήσατε με κλασσική μουσική. Πόσο εύκολο ήταν να κάνετε το άνοιγμα προς το heavy metal και την παραδοσιακή μουσική; Ποιο είδος θα απορρίπτατε αν δεν μπορούσατε να τα δέσετε;
Λυδία: Αυτά είναι μουσικές που υπήρχαν μέσα στο σπίτι μας, δεν μεγαλώσαμε αυστηρά με κλασσική μουσική πόσο μάλλον έχοντας και έναν πατέρα που έχει μεγάλη αδυναμία στους Beatles και έχει κάνει και μία σουίτα για δύο κιθάρες για ορχήστρα δωματίου, πάνω σε μουσική τους. Θέλω να πω δηλαδή ότι υπήρχε ένα ευρύ φάσμα ακουσμάτων στ’ αυτιά και το μυαλό μας. Αυτοί είναι οι  τρεις μουσικοί πυλώνες που τρέχουν μέσα στο έργο μας όπως το αίμα μας.
Κωνσταντίνος: Τώρα αν έπρεπε να αφήσουμε κάποιο απ’έξω, εγώ θα παράταγα την μουσική. Όλα αυτά τα είδη στην μουσική μας δεν νοούνται χωριστά, συνυπάρχουν και τα τρία μαζί, αρμονικά.
Λυδία: Και εγώ συμφωνώ με τον Κωνσταντίνο σ’αυτό.

Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα κομμάτια που διασκευάζετε;
Kωνσταντίνος: Οι διασκευές που κάνουμε είναι οικείες μεταξύ τους και επίσης δεν είναι εξ’ολοκλήρου διασκευές. Είναι διασκευές-συνθέσεις καθότι προσθέτουμε δικά μας μέρη πάνω στο κάθε κομμάτι.
Λυδία: O υπέρτατος κριτής είναι το αυτί μας, αν μας αρέσει κάτι θα αρπάξουμε τα όργανα και θα προσπαθήσουμε να τα παίξουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο.

Υπάρχει προοπτική ένταξης νέου μέλους στους String Demons;
Kωνσταντίνος: Σίγουρα οι StringDemons μέχρι στιγμής είναι οικογενειακή υπόθεση, ωστόσο υπάρχουν σχέδια και συζητήσεις για να υπάρξει κάποιο νέο μέλος εντός του σχήματος. Παρ’ όλα αυτά για την ώρα είμαστε …τα δυό μας!

…το δίπλωμα που παίρνουν οι μουσικοί, αντιστοιχεί με το να τελειώσεις την ιατρική ή μάλλον πολύ περισσότερο, με master. Σκεφτείτε ότι εκεί που άλλοι μελετούσαν για το σχολείο, εμείς μελετούσαμε από τα έξι μας μουσική…

Ο καλλιτεχνικός χώρος είναι δύσκολος και απαιτητικός από πολλές έννοιες. Πόσο εύκολο ήταν να δείτε την μουσική επαγγελματικά, πότε αποφασίσατε να ασχοληθήτε μαζί της και πόσο σας προβλημάτισε το βιοποριστικό κομμάτι; Ειδικά στην  Ελλάδα της κρίσης;
Λυδία: Όλοι οι χώροι είναι πια δύσκολοι στην Ελλάδα. Ακόμα και αν κάποιος έχει σπουδάσει ιατρική που είναι μία σημαντική και απαιτητική επιστήμη, πως μπορεί να είναι σίγουρος για το μέλλον του; Πόσους γιατρούς μπορεί να αντέξει αυτός ο τόπος; Εμείς πιστεύουμε ότι το σημαντικότερο, είναι ένας άνθρωπος να επιλέγει να κάνει αυτό που του αρέσει, που τον γεμίζει και που νιώθει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει.
Κωνσταντίνος: Η λέξη είναι η υπέρβαση. Πρέπει να κάνει την υπέρβαση και να κάνει αυτό που θέλει, να αγωνιστεί. Νομίζω ότι από πάντα ξέραμε ότι θα ασχοληθούμε με την μουσική. Τώρα το ότι καταλήξαμε να παίζουμε μαζί έγινε μετά το 2014 και θα θέλαμε να συνεχίσουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Κάποιοι το βλέπουν ως χόμπι και σου λένε ότι είναι καλό να έχεις και ένα πτυχίο, αλλά στην πραγματικότητα η μουσική δεν είναι κάτι δευτερεύον για όποιον επιθυμεί να ασχοληθεί σοβαρά. Το δίπλωμα που παίρνουν οι μουσικοί, αντιστοιχεί με το να τελειώσεις την ιατρική ή μάλλον πολύ περισσότερο, με master. Σκεφτείτε ότι εκεί που άλλοι μελετούσαν για το σχολείο, εμείς μελετούσαμε από τα έξι μας μουσική. Για να κάνεις κάποια πράγματα πάνω στο όργανο, απαιτείται τεχνική κατάρτιση, όπως ακριβώς και για να κάνει ένας γιατρός μία εγχείριση. Σίγουρα ένα λάθος δικό μας δεν αντιστοιχεί με το λάθος ενός γιατρού αλλά η εμπειρία, η εξάσκηση και η αφοσίωση είναι σημαντικές για να κατακτήσεις κάποια πράγματα πάνω στην δουλειά σου.

Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να μείνετε μόνιμα στο εξωτερικό; Και αν ναι που θα επιλέγατε να μείνετε;
Κωνσταντίνος: Δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο για να φύγουμε μόνιμα. Υπάρχει το πέρα–δώθε με την Ελλάδα. Σίγουρα κάνουμε πράγματα και στο εξωτερικό και υπάρχουν προτάσεις, αλλά αυτό δεν νοείται χωρίς το ελληνικό στοιχείο. Αυτό που κάνουμε είναι οργανική μουσική, έχουμε να κάνουμε όπως και να ’χει με το εξωτερικό και ουσιαστικά εξάγουμε και το ελληνικό παραδοσιακό στοιχείο, κάτι που αρέσει πολύ στους ξένους. Οι ξένοι τρελαίνονται, αφηνιάζουν, σκέψου έχουμε μπλέξει ένα κομμάτι των Abba με τσιφτετέλι και τους αρέσει πάρα πολύ. Ευχόμαστε να κάνουμε πράγματα στο εξωτερικό, είμαστε ανοιχτοί και ευελπιστούμε να ακολουθήσουν και άλλες ευκαιρίες.
Λυδία: Τώρα όσον αφορά το που θα θέλαμε να μείνουμε, εγώ θα έλεγα όχι μακριά από την Ελλάδα. Μάλλον στην Ισπανία!
Κωνσταντίνος: Εγώ θα έλεγα στην Αμερική!

Τι θα μας αποκαλύψετε για το νέο σας album με τίτλο “Fear of the Bach”;
Λυδία: Ο τίτλος είναι ασφαλώς ένα λογοπαίγνιο με το «Fear of the dark»  το οποίο εμπεριέχεται στο album διασκευασμένο από εμάς.
Κωνσταντίνος: Ο τίτλος έχει πολλές ερμηνείες, όπως για παράδειγμα αναφέρεται στο γεγονός ότι μουσικοί που έχουν πτυχία και διπλώματα ωδείων, έχουν ένα τρακ παραπάνω όταν πρέπει να παίξουν Bach, γιατί οι μελωδίες του είναι αρκετά ιδιαίτερες.
Λυδία: Εμπεριέχεται ένα mix των Καγκελιών και ένα ακόμα mix  με έγχορδα που είναι για club.
Κωνσταντίνος: Και το κομμάτι το «Fear of the Bach» είναι ένα μουσικό παζλ ουσιαστικά. Κάναμε αυτό τον δίσκο μαζί με τον πολύ καλό μας φίλο, τον Δημήτρη Ντούλια, τον επιστήμονα των υπολογιστών και πέραν της μουσικής έχει μέσα έντονο το θεατράλε στοιχείο και τον αυθορμητισμό όπως θ’ ακούσετε.

Έχετε κάποιο γούρι; Και πως καταπολεμάτε το τρακ όταν προετοιμάζεστε να βγείτε στην σκηνή;
Λυδία: Εγώ έχω μία λευκή ζώνη. Άλλωστε σχεδόν πάντα στα live ντύνομαι στα λευκά.
Κωνσταντίνος: Εγώ πάλι έχω ένα στρατιωτικό μπουφάν, το οποίο ξεκίνησα να φοράω στις πρώτες συναυλίες μας. Είναι το μπουφάν που είχα από τον στρατό . Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία αλλά μου φέρνει ιδιαίτερες αναμνήσεις γιατί έκανα και πολύ καλούς φίλους κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας και επίσης νιώθω ότι μου δίνει δύναμη μέσα σε όλο αυτό το παιχνίδι που κάνουμε μαζί με την Λυδία στην σκηνή.

…το lifestyle χρειάζεται αλλά πρέπει να είναι το κερασάκι στην τούρτα, να είναι δηλαδή κάτι ξεχωριστό από την μουσική. Δεν μπορεί να υποστηρίζει κάποιος ότι είναι μουσικός, επειδή κάνει lifestyle και απλά να ξέρει πέντε ακόρντα…

Πιστεύετε στον πολιτικό ρόλο του καλλιτέχνη; Πρέπει ο καλλιτέχνης να θίγει τα κακώς κείμενα τόσο με το έργο όσο και με τα λόγια του;
Λυδία: Είμαστε υπέρ του έργου. Δηλαδή ό,τι επιθυμεί να πει ένας καλλιτέχνης καλό είναι να το θίγει μέσω του έργου του, γιατί εκεί είναι και πιο δυνατός. Το να βγει βέβαια κάποιος καλλιτέχνης να μιλήσει για τον τομέα του πολιτισμού που τον αφορά είναι λογικό, αλλά μέσα στο έργο γίνονται όλα.
Κωνσταντίνος: Όπως έλεγε και ο Σαββόπουλος «μέσα στο έργο ολοκληρώνονται όλα».

Αγαπημένοι καλλιτέχνες;
Λυδία: Τον έναν τον αναφέραμε ήδη, είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος και οι IronMaiden, που αρέσουν πολύ στον Κωνσταντίνο, μουσικές των οποίων φροντίζουμε να υπάρχουν πάντα στο αυτοκίνητο! Επίσης μας αρέσουν πολύ οι Beatles, ενώ εκτιμούμε και θαυμάζουμε πολύ και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Θεωρούμε γενικά ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι σύγχρονοι καλλιτέχνες, έλληνες και ξένοι και όχι μόνο προϊόντα lifestyle.

Μιλήσατε για lifestyle. Πως αντιλαμβάνεστε τον καλλιτέχνη σε σχέση με το lifestyle;
Κωνσταντίνος: Το lifestyle χρειάζεται αλλά πρέπει να είναι το κερασάκι στην τούρτα, να είναι δηλαδή κάτι ξεχωριστό από την μουσική. Δεν μπορεί να υποστηρίζει κάποιος ότι είναι μουσικός, επειδή κάνει lifestyle και απλά να ξέρει πέντε ακόρντα. Δυστυχώς όμως δεν δύνανται όλοι να έχουν το έργο για τούρτα και το lifestyle για κερασάκι, χωρίς ωστόσο να σημαίνει αυτό ότι σνομπάρουμε κάποιον που κάνει το αντίθετο γιατί συμβαίνει και αυτό. Ο στόχος είναι να παραδέχεται ο καθένας με ειλικρίνεια αυτό που είναι επαγγελματικά. Για παράδειγμα κάποιος που τραγουδάει σε κέντρα είναι πολλά πράγματα και ίσως πολύ περισσότερο διασκεδαστής και όχι εντελώς ή κατ’αποκλειστικότητα μουσικός.
Λυδία: Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν αρχιτέκτονα, κάποιος μπορεί να σκιτσάρει άψογα ένα σπίτι αλλά το σκίτσο δεν είναι το ίδιο με το σχέδιο ενός αρχιτέκτονα. Αυτό που θέλουμε να πούμε, είναι ότι πρέπει να χτίζεις πάνω στο επάγγελμά σου, με γνώση και μόρφωση, διπλώματα, πτυχία και ό,τι άλλο μπορείς. Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Αντίστοιχα και στην μουσική. Έχει διαφορά το να κάνεις μουσική για χόμπι και είναι κάτι άλλο το να παίζεις επαγγελματικά.
Κωνσταντίνος: Πρέπει οι λέξεις να μην χρησιμοποιούνται παρεξηγημένα. Δεν είναι το ίδιο ένας χομπίστας της κιθάρας για παράδειγμα με έναν επαγγελματία μουσικό. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι ο επαγγελματίας πρέπει να είναι ελιτιστής προς τον ερασιτέχνη.

Όσον αφορά τον τομέα του πολιτισμού, που σας αφορά άμεσα, σε τι θα θέλατε να δείτε αλλαγή;
Λυδία: Το σημαντικότερο που πρέπει να επιτευχθεί είναι η αποφυγή συγχύσεων. Δηλαδή να μας νοιάζει η μουσική λίγο περισσότερο από το lifestyle και να ξεκαθαριστούν οι παρεξηγήσεις που προαναφέρθηκαν μέσα από την εκπαίδευση.
Κωνσταντίνος: Γιατί χρησιμοποιούνται λέξεις που περιγράφουν κάτι άλλο από αυτό που περιγράφει το νόημά τους. Για παράδειγμα λένε «το νέο τραγούδι του τάδε» και το μόνο που δεν αναλύουν είναι το τραγούδι…

Αναφέρατε την λέξη εκπαίδευση. Πως βλέπετε ως επαγγελματίες πλέον τις τέχνες στο σχολείο;
Κωνσταντίνος: Η μουσική στο σχολείο, απ’ όσο θυμόμαστε, διδασκόταν τόσο βαρετά που έμοιαζε να μην έχει λόγο ύπαρξης. Επειδή έβλεπα τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται δεν ήθελα να λέω ότι παίζω μουσική, μην σου πω ότι σκεφτόμουν να τα παρατήσω κιόλας. Ενώ στην μουσική υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνει κανείς, να ακούσει δίσκους, να παίξει ένα όργανο, να μάθει πως γράφτηκε ένας δίσκος, την ιστορία πίσω από αυτό, να παίξουμε ένα παιχνίδι που έχει να κάνει με μουσική… Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις όσον αφορά τους καθηγητές, αλλά εμείς δεν συναντήσαμε κάποια τέτοια εξαίρεση στο σχολείο.

…η μουσική στο σχολείο, απ’ όσο θυμόμαστε, διδασκόταν τόσο βαρετά που έμοιαζε να μην έχει λόγο ύπαρξης. Επειδή έβλεπα τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται δεν ήθελα να λέω ότι παίζω μουσική, μην σου πω ότι σκεφτόμουν να τα παρατήσω κιόλας. Ενώ στην μουσική υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνει κανείς…

Τι σας έχει απογοητεύσει από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα; Και τι προόδους θα θέλατε να δείτε;
Κωνσταντίνος: Έχουμε την τάση τελικά στο τέλος της ημέρας να λέμε ότι δεν έχουμε απογοητευτεί τόσο πολύ. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα.
Λυδία: Θα θέλαμε τους πολιτικούς λίγο πιο σεμνούς και να κάνουν σωστά την δουλειά για την οποία έχουν κληθεί και επιλεγεί από τον λαό. Πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι και οι άνθρωποι αυτοί έχουν δύσκολες θέσεις και υφίστανται τεράστιες πιέσεις, τις οποίες ο κόσμος δεν γνωρίζει και βλέπει μόνο το αποτέλεσμα.
Κωνσταντίνος: Πολλές φορές ίσως να μην υπήρχε η πρόθεση για να διαφθαρούν ή να κάνουν κάτι που φέρνει σε δυσμενή θέση τον λαό, αλλά λόγω των καταστάσεων αναγκάζονται να το πράξουν. Πολλές φορές πιέζονται από τις καταστάσεις. Ίσως αυτό που θα έπρεπε να αλλάξει είναι να γίνουν λίγο πιο εκτελεστικοί, δηλαδή να κάνουν περισσότερα έργα και να λένε λιγότερα λόγια. Ίσως να έπρεπε, όπως ο ηθοποιός που δουλεύει την παράστασή του βγαίνει και παίζει, έτσι και εκείνοι να να πράττουν περισσότερο. Πρέπει ακόμα,να αντιληφθούν, ότι όπως ένας καλός ηθοποιός χρειάζεται και έναν καλό μάνατζερ, έτσι συμβαίνει και με την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι μία τέλεια μπάντα, αλλά χρειάζεται έναν καλό μάνατζερ για να μπορέσει να την αναδείξει.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Έχουμε την περιοδεία μας, θα εμφανιστούμε στο θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι στις 13 Ιουλίου, ο δίσκος κυκλοφόρησε και προχωράει ενώ ετοιμάζουμε και το νέο μας video-clip. Ετοιμάζουμε και κάποιες εκπλήξεις για τα live τις οποίες όμως δεν θα τις αποκαλύψουμε ακόμα.

Μιας και είναι καλοκαίρι, θα πάτε διακοπές;
Διακοπές θα πάμε στο χωριό μας, στην Ελιά Λακωνίας. Παραθαλάσσιο χωριό, γουρουνοπούλα, πατάτες τηγανητές, βόλτες, μπάνια και λίγη μελέτη!

Ολοκληρώνοντας, ένα ελεύθερο μήνυμα που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας;
Ελευθερώστε την μουσική. Χαρείτε το καλοκαίρι και ανοίξτε τα μάτια και τ’αυτιά σας σε ό,τι λέγεται και γράφεται με ειλικρινή τρόπο…

——————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…