Ο Ηλίας Μακρίδης είναι συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και μουσικός παραγωγός. Πάνω από όλα όμως είναι ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι η καλλιτεχνική δημιουργία πρέπει να «μοιράζεται» απλόχερα σε όλους. Ορμώμενος από αυτή του την ανάγκη διασκεύασε, σε συνεργασία με τη σχολή ΚΡΑΤΥΛΟΣ το αγαπημένο σε όλους τραγούδι «Αύρα», δίνοντας την ευκαιρία ακόμη και σε αυτούς που δεν μπορούν να ακούσουν τη μουσική, να την νοιώσουν.

Όλα ξεκίνησαν από μια παρόρμηση. Κάτι με οδήγησε. Κάτι με πήγε εκεί. Επί 10 συνεχόμενες ημέρες -για έναν ανεξήγητο λόγο- έπαιζα στο πιάνο σε έναν λάτιν ρυθμό, ένα από τα πιο αγαπημένα ελληνικά τραγούδια, την Αύρα, του Δημήτρη Παναγόπουλου. Κάτι τέτοιο δεν μου έχει ξανασυμβεί – ούτε με δικό μου τραγούδι, ούτε με κάποιο άλλο. Σκέφτηκα ότι για κάποιο σοβαρό λόγο συμβαίνει αυτό. Επιβεβαιώθηκα όταν λίγες μέρες αργότερα είδα στον ύπνο μου σχεδόν ολόκληρο το βίντεο κλιπ στη νοηματική γλωσσά! Κατάλαβα ότι ήταν κάτι πάνω από εμένα. Κάτι που “έπρεπε” να γίνει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο συγκινητική ήταν η πρώτη φορά που οι άνθρωποι του Κρατύλου – χωρίς να μπορούν να ακούσουν τη μουσική του τραγουδιού – το χόρεψαν, το ένιωσαν το ζωγράφισαν, το μετέφρασαν με τα μαγικά τους χέρια“.
Ηλίας Μακρίδης

Το μήνυμα της ομάδας Κρατύλος
“Η συνεργασία της σχολής ΕΝΓ Κρατύλος με τον συνθέτη κύριο Μακρίδη αποτέλεσε για όλα τα μέλη της ομάδας μια ξεχωριστή εμπειρία. Ήταν μια πρωτοβουλία εκ μέρους του, η οποία είχε εξ αρχής στόχο τη μετάδοση έντονων συναισθημάτων μέσω της νοηματικής γλώσσας και της μουσικής. Η σύμπραξη αυτών των δύο στοιχείων μόνο θετικό αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει. Και αυτό φάνηκε και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά και από το τελικό αποτέλεσμα που είχαμε όλοι την τιμή να απολαύσουμε. Ευχαριστούμε για ακόμα μια φορά τον κύριο Ηλία Μακρίδη, γιατί μετέτρεψε ένα κλασικό και πολυαγαπημένο κομμάτι πολλών δεκαετιών σε μια χορευτική διασκευή, η οποία δεν αποβλέπει μόνο στην διασκέδαση, αλλά και στη διάδοση ενός πολύ σημαντικού μηνύματος: κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποκλειστεί από τη μουσική, το χορό, την απελευθέρωση συναισθημάτων, τη δημιουργία κοινωνικών δεσμών. Όλα τα μέλη της ομάδας του Κρατύλου που συμμετείχαμε σε αυτήν τη δουλειά, εργαζόμαστε με ένα κοινό σκοπό: να αγαπήσει και να μάθει όλο και περισσότερος κόσμος τη νοηματική γλώσσα. Η καλλιτεχνική ευαισθησία του κύριου Μακρίδη ήταν μια σημαντική ώθηση σε αυτό το σκοπό και τον ευχαριστούμε και πάλι. Ανυπομονούμε για περισσότερες συνεργασίες στο μέλλον!”

Κάπως έτσι λοιπόν, ένα αγαπημένο τραγούδι πήρε άλλη μορφή με σκοπό να θυμίσει ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη χαρά, στον χορό, στο γέλιο, στην αγάπη για τη ζωή και φυσικά τη μουσική. Κι ας μην την ακούμε.
Σημασία έχει να αισθανόμαστε, να μοιραζόμαστε. Σημασία έχει που είμαστε εδώ. Αυτό το βίντεο, αυτή η διασκευή, είναι φτιαγμένα από αγάπη. Και πολύ καλή διάθεση!

Tα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στον δημιουργό του τραγουδιού.
Σύνθεση-Στίχοι-Πρώτη Εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος

Σκηνοθεσία: Κώστας Γρηγορακάκης
Μοντάζ: Βασίλης Τζανής
Χορός, Χορογραφία: Φωτεινή Παπασταύρου
Φωτογραφία thumbnail: Άγγελος Μακρίδης

Ενορχήστρωση: Λευτέρης Πουλιού, Ηλίας Μακρίδης
Τύμπανα : Γιάννης Ράνης
Μπάσο : Πασχάλης Τερζής
Κιθάρα: Παντελής Κλήμης
Κρουστά: Δρόσος Σκυλλάς
Τρομπέτα: Οδυσσέας Κουλλιάς
Τρομπόνι: Ανδρέας Ντεμπιντόντι
Σοπράνο, άλτο, τενόρο σαξόφωνο, Πιάνο, πλήκτρα : Λευτέρης Πουλιού
Μίξη, Mastering (Studio Praxis): Κώστας Παρίσσης

Από την πόρτα σαν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου

Γιατί είμ’ αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατί ‘μαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν

Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που `χεις κρύψει

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ