O Σάκης Αμπατζίδης, συνθέτης και μουσικός από τη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει τις «Ουτοπίες» ως προάγγελο της κυκλοφορίας του ομώνυμου δίσκου του, ο οποίος θα κυκλοφορήσει ψηφιακά από τη Formiggart τον Μάϊο.

Πρόκειται για ένα τραγούδι με μινιμαλιστική οπτική σε συνδυασμό με έντεχνα, παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία, το οποίο παρουσιάστηκε αρχικά ως ορχηστρικό θέμα στην προηγούμενη δισκογραφική δουλειά του Σάκη Αμπατζίδη με τίτλο «Restart». Τέσσερα χρόνια αργότερα οι «Ουτοπίες» αποκτούν μια επιπλέον, διαφορετική ταυτότητα μέσα από τους στίχους της Μαρίας Παυλίδου που εκφράζουν την ανάγκη για ένα προσωπικό και συνεχές οδοιπορικό προς την αναζήτηση ενός καινούριου και ιδανικού κόσμου.

Ο Καίσαρας Κίκης, με το ιδιαίτερο ηχόχρωμά του, συνομιλεί με τη δυναμική φωνή της Μαρίας Παπανικολάου και οι δυο τους αναδεικνύουν με την εξαιρετική ερμηνεία τους τις μελωδικές γραμμές του τραγουδιού, διαμορφώνοντας μια ενδιαφέρουσα ηχητική αντίθεση.

Η ενορχήστρωση βασίζεται σε ένα πλούσιο σύνολο ακουστικών, ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών οργάνων, τα οποία παίζονται από αξιόλογους και καταξιωμένους μουσικούς, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που δίνει την αίσθηση της κίνησης προς διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις.

Ο Πάνος Ανδριανός, μέσω της σκηνοθεσίας του βίντεο κλιπ που συνοδεύει το τραγούδι, απέδωσε ποιητικά και με μια εικαστική οπτική το νόημα του στίχου και το ύφος της μουσικής.

Με την ιδιαίτερα σημαντική εμπειρία τους στη σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή, ο Τίτος Καργιωτάκης και ο Χρήστος Χαρμπίλας, ανέλαβαν την ηχοληψία, τη μίξη και το mastering, που έγιναν στο στούντιο «Royal Alzheimer Hall» στη Θεσσαλονίκη.

Γιώργος Αβραμίδης – τρομπέτα
Σάκης Αμπατζίδης – ηλεκτρικό πιάνο, ηλεκτρονικά
Νίκος Καϊάφας – βαρύτονο σαξόφωνο
Γιώργος Καλλιφατίδης – ακουστική κιθάρα, κλασική κιθάρα
Μιχάλης Καρανίκος – τρομπόνι
Τίτος Καργιωτάκης – μαντολίνο
Βασίλης Μπαχαρίδης – ντραμς, κρουστά
Γιάννης Παπατριανταφύλλου – κοντραμπάσο
Χρήστος Παππάς – τζουρά
Θανάσης Τζίνγκοβιτς – ηλεκτρική κιθάρα

Σε φωτιά και νερό
φτιάχνω σπίτι να ζω,
σε αέρα και γη
η δικιά μου σκεπή.

Ο ορίζοντας πια
χάνεται μακριά,
μα εγώ προχωρώ
για να βρω ουρανό.

Ό,τι κι αν κάνεις
ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει,
αν πάντοτε ίδιος σού μοιάζει,
αν όπου κι αν πας μεταφέρεις
τις ίδιες πληγές.

Φιλί κι αγκαλιά
η δικιά μου η στεριά,
τριγύρω παντού
πολιτείες του μυαλού.
Τα όνειρα, δες,
ζούνε μέσα στις σιωπές.

Ουτοπίες ζητώ,
φτιάχνω χάρτες, προχωρώ.
Οι δικές μου βροχές
κάνουν στάλες τις χαρές
και ποτίζουν τη γη
να ριζώσει η ψυχή,
για να βγάλει κλαδιά
που θα φτάσουνε ψηλά,
να πετάξει πιο μακριά.

Ουτοπίες ζητώ
και συνέχεια προχωρώ.
Φτιάχνω χάρτες να ζουν
όσα εδώ δε χωρούν.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here