Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Με αφορμή την επίσκεψη της Caroline Martin (Astrid Roos), μιας δικηγόρου που παριστάνει τη δημοσιογράφο, ο Νικόλας Ανδρέου (Max von Sydow και, σε παιδική ηλικία, Μάξιμος Λιβιεράτος) θυμάται τη ναζιστική κατοχή και τις μέρες που άλλαξαν για πάντα τη ζωή του, τον Δεκέμβριο του 1943, στα Καλάβρυτα…
Ο Νικόλας Δημητρόπουλος σκηνοθετεί το «Καλάβρυτα 1943» (διεθνής τίτλος: “Echoes of the Past”), ταινία που βασίζεται στο αληθινό, τραγικό συμβάν του ολοκαυτώματος του γραφικού χωριού της Αχαΐας και γύρω περιοχών. Η δημιουργία του, η οποία έμελλε να είναι η τελευταία στην οποία συμμετείχε ο σπουδαίος Max von Sydow, έχει πολλά εφόδια: φροντισμένη παραγωγή, ατμοσφαιρική φωτογραφία, ελεγειακή μουσική επένδυση από τον ταλαντούχο Alex Sid, καλούς ηθοποιούς (μεταξύ των οποίων οι Δανάη Σκιάδη, Νικόλας Παπαγιάννης, Γιώργος Βογιατζής, Προμηθέας Αλειφερόπουλος και Αινείας Τσαμάτης) και, κυρίως, σοβαρή και λιτή σκηνοθετική προσέγγιση. Επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει –κυριολεκτικά– ελάχιστα λόγια, ο Δημητρόπουλος αφήνει τις εκφράσεις των ηθοποιών του να μιλήσουν, δουλεύοντας έτσι πολύ με κοντινά πλάνα, αλλά και με «φλουταρισμένη» κάμερα που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, όταν και οι άνθρωποι μπροστά από τον φακό μετακινούνται μαζικά. Είναι λες και θέλει να επισημάνει ότι εκείνη τη μοιραία μέρα του χειμώνα του 1943 –αλλά και σε όλη τη διάρκεια κάθε πολέμου– κάτι στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων βγαίνει από τη θέση του –αληθινά ξεχαρβαλώνεται– και μένει ο παραλογισμός να βασιλέψει, αφήνοντας πίσω του ερείπια.
Το μούδιασμα που ένοιωθα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας θεωρώ πως επιβεβαιώνει ότι ο δημιουργός της πέτυχε να εκφράσει άψογα το παραπάνω συναίσθημα. Ταυτόχρονα, όμως, έφυγα από την κινηματογραφική αίθουσα με μια αίσθηση ανολοκλήρωτου. Έλειπε η δραματουργική κορύφωση; Μια πιο «εξωστρεφής» συγκίνηση; Η κάθαρση; Μπορεί και όλα αυτά μαζί. Οι έντονες ελλείψεις, ωστόσο, δεν αναιρούν την εντιμότητα και τον σεβασμό με τον οποίο προσέγγισαν όλοι οι συντελεστές την ιστορία, δημιουργώντας πολύ δυνατές κινηματογραφικές εικόνες, ενώ τα γεγονότα αποτυπώθηκαν από πιο ανθρώπινη και καθόλου ντοκιμαντερίστικη σκοπιά. Η αναμενόμενη δε αφιέρωση του φιλμ στη μνήμη του von Sydow, ο οποίος είναι σαν να έχει γίνει πια ένα με τα θύματα αυτής της θηριωδίας, επιβεβαιώνει το αυτονόητο: όσο οι άνθρωποι κρατούν τον νου τους ενεργό και τη μνήμη ζωντανή, τόσο περισσότερη δύναμη αποκτούν η Αλήθεια και η Ανθρωπιά, προκειμένου να συντρίψουν τα παράλογα αυτού του κόσμου…
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Tanweer, από την Πέμπτη, 11 Νοεμβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…