Φωτορεπορτάζ Γιάννης Τσούμαλης
Είναι κάποιες μουσικές βραδιές που μονάχα αν τις ζήσεις, μπορείς να πιάσεις το αίσθημα που αναδύουν. Θα προσπαθήσω συντόμως να μεταδώσω έστω και λίγο από όσα απολαύσαμε το βράδυ της Δευτέρας που πέρασε στον «Ρυθμό Stage», όπου ο Κώστας Μακεδόνας με τους εξαιρετικούς μουσικούς του τραγούδησε Έλληνες ποιητές και μεγάλους συνθέτες. Μαζί του ήταν η Γιώτα Νέγκα και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Κάπου στο κοινό βρίσκονταν, για να τους απολαύσουν και ο Κώστας Θωμαΐδης, που θα συμμετέχει στο πρόγραμμα τη Δευτέρα 23 Μαΐου, αλλά και ο ποιητής Μανώλης Πρατικάκης, του οποίου ποίηση («Προσανατολισμένη») ακούσαμε από τον Μακεδόνα σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου.
Το μαγαζί αρχίζει να γεμίζει με άτομα κάθε ηλικίας. Η ώρα προχωρά και τα φώτα σβήνουν. Οι μουσικοί μπαίνουν στη σκηνή και ακολουθεί ένα βίντεο με μουσική υπόκρουση που προβάλλει μεγάλες μορφές του μουσικού και ποιητικού πολιτισμού μας. Ήδη αρχίζει η καρδιά να ετοιμάζεται να δεχθεί όλες τις συναισθηματικές δονήσεις. Η ζεστασιά του χώρου, το φιλόξενο προσωπικό, ο κόσμος που ανυπομονεί να αρχίσει το πρόγραμμα, οι πρώτες νότες από τα όργανα και ο κατάλληλος φωτισμός φτιάχνουν κλίμα παρέας. Και δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί οι καλλιτέχνες.
Άμα τη εμφανίσει του Κώστα Μακεδόνα και το πρώτο τραγούδι, που είναι το «Ανοίγω το στόμα μου» σε ποίηση Ελύτη και μουσική του Μίκυ Θεοδωράκη, εμείς από κάτω σιγοτραγουδάμε ήδη το άσμα. Τα τραγούδια που ακολουθούν, πανθομολογουμένως στολίδια του ελληνικού πενταγράμμου, ερμηνεύονται τόσο αισθαντικά, ειλικρινά και ζεστά από τον Μακεδόνα, πράγμα που αποδεικνύει πως πρόκειται για έναν σπουδαίο ερμηνευτή! Δε χρειάστηκε πολύ. Η εμπειρία, το ταλέντο και η φωνή του μας χαλάρωσε και μας έκανε να αφεθούμε στο ταξίδι, που περιείχε αυλές σπιτιών, περιγιάλια κρυφά, κάμπους, θάλασσες, όμορφες πόλεις, έρωτα, λύπη, ξεσηκωμό, αγάπη, αθωότητα, αθανασία και θάνατο, «λόγια και χρόνια» και πόσα άλλα! Και νομίζω πως ετούτο είναι το συστατικό στοιχείο του σπουδαίου ερμηνευτή : ενώ ερμηνεύει κάποια από τα πιο δύσκολα τραγούδια, το κάνει να φαίνεται απλό, αλλά συνάμα μεταδίδει το βαθύ τους συναίσθημα, την αθωότητα και την αυθεντικότητα των λόγων τους δημιουργώντας μια μαγική ατμόσφαιρα. Ο Μακεδόνας απέδειξε για ακόμη μια φορά πως και σπουδαίος ερμηνευτής είναι και φυσικά το πόσο σεβάστηκε το μουσικό αυτό πολιτισμό καταφέρνοντας να κάνει ακόμα και εκείνον που δεν ήξερε όλα τα τραγούδια να προσπαθεί να τα σιγοτραγουδήσει.
Σε αυτό το ταξίδι είχε μαζί του μια έμπειρη καπετάνισσα, τη Γιώτα Νέγκα, η οποία έχει δικαιωματικά τον τίτλο της λαϊκής ερμηνεύτριας. Για να μη χρησιμοποιώ ταμπέλες και γίνομαι γραφικός εξηγούμαι αμέσως. Όσα τραγούδια είπε σε αυτή τη βραδιά πραγματικά τα απογείωσε, πράγμα που της το αναγνώρισε και το κοινό με τα συνεχόμενα «Μπράβο ρε Γιώτα». Τα ερμήνευε, καταλάβαινε τι είχε απέναντί της, φάνηκε ότι έχει εισπράξει το συναίσθημα και το νόημα των τραγουδιών και όλα ετούτα τα πολλαπλασίασε εκπέμποντάς τα στο κοινό από κάτω. Ήταν εκρηκτική, συγκινητική, ξεσηκωτική, διασκεδαστική και –μαθημένη από το παρελθόν- άκρως θεατρική. Κι όλα αυτά με μια φωνή που κένταγε στα εργόχειρα των ποιητών και των συνθετών μας! Πιο ροκ διάθεση έφερε ο ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Αρχικά λίγο αγχωμένος τραγούδησε το «Δημοσθένους λέξις» του Σαββόπουλου, προσδίδοντας ένα στοιχείο ροκ, που τάραξε τις κατοπινές θάλασσες του Καββαδία.
Λόγω του ότι ακολουθούν κι άλλες παραστάσεις δε θα πω πως ολοκληρώθηκε η βραδιά. Μπορώ να πω, όμως, με πλήρη συνείδηση ότι η επιμέλεια του προγράμματος είναι εξαιρετική, καθώς με δεδομένη τη πληθώρα των τραγουδιών, που αποτελούν μελοποιημένη ποίηση, καθώς και του περιορισμένου χρόνου μιας μουσικής παράστασης, το πρόγραμμα αγκαλιάζει ένα μεγάλο φάσμα ποιητών και συνθετών. Ως προς την ορχήστρα θεωρώ ότι τόσο οι ενορχηστρώσεις των κομματιών, αλλά και οι ταλαντούχοι μουσικοί αποτέλεσαν συστατικά στοιχεία της μαγικής ατμόσφαιρας!
Αποφεύγοντας τους τυπικούς προλόγους, θα κλείσω με μια εξομολόγηση. Στο «Ρυθμό» πήγα επιφορτισμένος και με το καθήκον φωτογράφου. Μα υπήρχαν στιγμές που ξεχνιόμουν, που αφηνόμουν, που ταξίδευα και παρασυρόμουν από όλη τη μαγεία! Ήταν αυτό που χρειαζόμουν εκείνη τη νύχτα. Να θυμηθώ την αξία της αυθεντικότητας, της αθωότητας, της ομορφιάς που αντιπροσωπεύουν τα λόγια των ποιητών μας με κιβωτό τις μουσικές με τις οποίες μεγάλωσα και οδηγούς ανθρώπους που είναι ικανοί να διηγούνται τα τραγούδια που λένε! «Να κοιμηθώ στο πάτωμα, να κλείσω και τα μάτια», γιατί έτυχε να «χαθώ μέσα στους δρόμους που μ΄έδεσαν για πάντα» ,μα «κράτησα τη ζωή μου» στα «λόγια και στα χρόνια» κι «αλλάξαμε ζωή»!
Τέτοιες βραδιές θέλουμε σε αυτή την εποχή μας!
Η μελοποιημένη ποίηση βρήκε ξανά «Ρυθμό»!
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…