«Όσο εμείς οι δυο δεν είμαστε μαζί
όλος ο κόσμος είναι λάθος»
Η μουσική αφήγηση μια γλυκόπικρης ιστορίας. Δύο δωδεκάχρονα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, γνωρίζονται σε ένα καράβι με προορισμό τη Νάξο. Μαζί ανακαλύπτουν τον έρωτα, παραμερίζουν την παιδικότητά τους για να παρελάσει η εφηβεία, εξερευνούν τα σώματά τους, μαθαίνουν ο ένας στον άλλον την αγάπη και τελικά χωρίζουν κάνοντας τον κόσμο να μοιάζει ολόκληρος σαν ένα λάθος.
Ο Παντελής Κυραμαργιός υπογράφει τη μουσική και τους στίχους του τραγουδιού «Όλος ο κόσμος είναι λάθος» ενώ την ενορχήστρωση οι φίλοι και συνεργάτες του Νο Pasaran.
Οι Picasso, Dalί, Klimt, Van Gogh, Monet και Shagall συνεργάζονται με τον Παντελή και φιλοτεχνούν από έναν πίνακα ο καθένας για το τραγούδι φτιάχνοντας έναν πολύ ιδιαίτερο εικαστικό κόσμο. Ναι, καλά διαβάσατε! Και αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα δυνατότητα που δίνει η καινούργια τεχνολογία του AI…
Στο βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι ο τίτλος «Όλος ο κόσμος είναι λάθος» φαίνεται να επαναπροσδιορίζεται. Μια σειρά από ζωγραφιές και σκίτσα οπτικοποιούν κάθε στίχο. Μοιάζουν παιδικές όμως είναι φτιαγμένες από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης θέτοντας έναν προβληματισμό σχετικά με την αλλαγή που θα φέρει η μεγάλη αυτή τεχνολογική επανάσταση στο χώρο της τεχνών. Οι μελέτες των μεγαλύτερων Πανεπιστημίων μιλούν για πολλά εκατομμύρια θέσεων εργασίας που θα χαθούν αλλά για ακόμα περισσότερα νέων που θα δημιουργηθούν. Στο κομμάτι όμως της καλλιτεχνικής έκφρασης η ανησυχία είναι έντονη.
Οι No Pasaran είναι οι Άκης Γαβαλάς (τύμπανα), Γιάννης Ταυλάς (κιθάρα), Γιάννης Γρυπαίος (μπάσο) και Θανάσης Μάντζαρης (πιάνο).
Οι φωνές της χορωδίας ήταν της Φένιας Βούλγαρη, της Ματίνας Στάμου, της Αννέτας Γιαννίτσα, των No Pasaran και του Παντελή.
Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν από τον Γιάννη Βαφειάδη. Τις ζωγραφιές δημιούργησε με χρήση εφαρμογών AI η Κωνσταντίνα Καπετανίδη.
Έλεγα μικρός τουότα τα toyota
φώναζα στον ύμνο όψη αντί για κόψη
έκανα ζημιές στο σπίτι με τη μπάλα
δεν μπορούσα να βρω λέξη στην κρεμάλα
Μα όταν σε πρωτοσυνάντησα στο πλοίο
ήξερα πως είμαι στο σωστό σημείο
μόλις μου’ πες ότι κατεβαίνεις Νάξο
έβγαλα φτερά, μπορούσα να πετάξω
Όσο εμείς οι δυο δεν είμαστε μαζί
όλος ο κόσμος είναι λάθος
Όλα στην τύχη, όλα μέτρια και γκρι
πάντα στο τέλος νιώθω κάπως
κι αν προσποιείσαι ότι είσαι μια χαρά εσύ
κάπου το ξέρεις κατά βάθος
όλος ο κόσμος είναι λάθος
Δώδεκα χρονών κι οι δύο με σπυράκια
πήρα του μπαμπά κρυφά τα ξυραφάκια
για να απαλλαγώ απ’ τις τρίχες στο άνω χείλος
δεν θα ‘θελα σου είπα να ‘μαι απλά ένας φίλος
Η παιδικότητά σου πάλευε τη λήθη
κάτω από τη μπλούζα δυο καινούργια στήθη
μία νέα γη κι εγώ κονκισταδόρος
πόλεμος και για τους δύο νικηφόρος
Όσο εμείς οι δυο δεν είμαστε μαζί
όλος ο κόσμος είναι λάθος
Όλα στην τύχη, όλα μέτρια και γκρι
πάντα στο τέλος νιώθω κάπως
κι αν προσποιείσαι ότι είσαι μια χαρά εσύ
κάπου το ξέρεις κατά βάθος
όλος ο κόσμος είναι λάθος
Προς την εφηβεία η στροφή φουρκέτα
έφυγε νερό και μύρισαν κουφέτα
Μη βιαστούμε αφού η ζωή μπροστά μας
στην Απείρανθο πουλιά ήταν τα φιλιά μας
Τα πουλιά πεθαίνουν όμως κάποια μέρα
κι έμεινα να αναπνέω χωρίς αέρα
χάθηκες στο χρόνο, χάθηκες στο πλήθος
Δεν συνωμοτεί το σύμπαν, είναι μύθος
Όσο εμείς οι δυο δεν είμαστε μαζί
όλος ο κόσμος είναι λάθος
Όλα στην τύχη, όλα μέτρια και γκρι
πάντα στο τέλος νιώθω κάπως
κι αν προσποιείσαι ότι είσαι μια χαρά εσύ
κάπου το ξέρεις κατά βάθος
όλος ο κόσμος είναι λάθος