Γράφει η Ματίνα Φουντούλη
“Ο Λεόντιος και η Λένα“, το έργο του Γερμανού συγγραφέα Γκέοργκ Μπύχνερ, γραμμένο το 1836, είναι ένα έργο που και τον πρόσφατο χειμώνα αλλά και το τελευταίο διάστημα γενικότερα το άκουσα να ανεβαίνει από αρκετές θεατρικές ομάδες. Σε αυτήν την παράσταση που ανέβηκε στο θέατρο Φούρνος από την Ομάδα Neko, είχε προστεθεί στον τίτλο και η φράση “ένα τραγούδι για το τίποτα” που υποδήλωνε έναν συνδυασμό θεάτρου και μουσικής, αλλά έδειχνε επίσης ότι η ομάδα αυτή το είχε κάνει δικό της, είχε δουλέψει πολύ πάνω στο ίδιο το έργο και η παράσταση, η αφήγησή τους θα είχε και δικά τους στοιχεία. Όλο αυτό, λοιπόν, σε συνδυασμό με τη φράση μια κωμωδία έντονα τραγική όπου το ερωτικό παραμύθι αναβλύζει κοινωνική κριτική κι ειρωνεία. που αναφέρει το δελτίο τύπου με έκανε να ανηφορίσω την Μαυρομιχάλη την Παρασκευή το βράδυ να δω επιτέλους αυτή την ερωτική ιστορία, μια ιστορία σχεδόν αντίστροφη εκείνης των Ρωμαίου και Ιουλιέτα, που κρατάει τόσους αιώνες.
Το έργο:
“Ο Λεόντιος και η Λένα, γόνοι βασιλιάδων, πρόκειται να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου ενώνοντας παράλληλα και τα βασίλεια των πατεράδων τους. Θέλοντας να ξεγελάσουν το πεπρωμένο και τα αρχέτυπα ο καθένας τους χωριστά αποφασίζει να δραπετεύσει. Συναντώνται, όμως, τυχαία χωρίς να ξέρει ο ένας την ταυτότητα του άλλου και ερωτεύονται. Όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια θα βρεθούν αντιμέτωποι με το αδιέξοδο της μοίρας.”
Από την πρώτη στιγμή που μπαίνεις στο μικρό θέατρο, ο Βασιλιάς σε περιμένει στον θρόνο του -γυρισμένος, φυσικά, πλάτη- και σε εισάγει κατευθείαν στο κλίμα ενός παραμυθιού με Βασιλιάδες, Πρίγκιπες & Πριγκίπισσες. Αμέσως με την έναρξη του έργου σε εισάγει και σε έναν ιδανικό κόσμο, κόσμο παραμυθιού θα λέγαμε, που όλοι είναι ανέμελοι, ξαπλωμένοι στα λιβάδια, ονειροπολούν. Αυτό το ιδανικό το βλέπεις και σε αρκετά σημεία του έργου, καθώς όλοι τελικά αυτό ψάχνουν, είτε “αυτό” λέγεται Έρωτας, είτε Ζωή, είτε Τίποτα.
Καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης, σε κάθε σκηνή επιβεβαιώνομαι συνεχώς για την παραπάνω αρχική μου σκέψη ότι αυτό το πολυπαιγμένο έργο αυτή η ομάδα το έκανε δικό της, έβαλε τη δική της ματιά -που αν και αρκετά νέα στα θεατρικά δρώμενα- κατάφερε να το παρουσιάσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Τόσο ιδιαίτερο που όταν πια τελειώσει και βγεις από το θέατρο, έχεις ήδη σημειώσει στο πίσω μέρος του μυαλού σου τη λέξη Nuka για να την ανασύρεις κάθε φορά που ακούς για μια νέα τους δουλειά. Επιβεβαιώνομαι και για έναν ακόμη λόγο. Το παιχνίδι με τη μουσική και η προσθήκη στον τίτλο, που λέγαμε στην αρχή, είναι από τα πιο επιτυχημένα σκηνοθετικά ευρήματα. Κυρίως όταν αλλάζει η σκηνή, η δράση, οι ηθοποιοί αναλαμβάνουν για λίγο τον ρόλο των μουσικών για να παίξουν ακριβώς αυτό. Ένα τραγούδι για το τίποτα.
Δεν θα πω ότι είναι η παράσταση του χειμώνα ούτε ότι είναι η παράσταση που θα σου αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι. Μέσα σε όλο αυτό το θεατρικό παιχνίδι που κράτησε 90′, υπήρχαν και κάποιες σκηνές που σε έκαναν να νιώσεις ελαφρώς άβολα και σε είχαν λίγο αποπροσανατολιστεί από ένα κείμενο, μια αφήγηση του 19ου αιώνα. Όμως, και μετά από έναν δύσκολο θεατρικό χειμώνα με αρκετές παραστάσεις του ό,τι να ‘ναι, αυτή ήταν σίγουρα μια παράσταση που δεν ένιωσες ότι έχασες τον χρόνο σου. Γιατί αναγνώρισες το ταλέντο αυτών των νέων παιδιών που απαρτίζουν την ομάδα Neko -αλλά και όσων είναι από πίσω. Αναγνώρισες το δέσιμο αυτής της ομάδα γιατί δεν αρκεί μόνο το ταλέντο του καθενός, αλλά και το ταλέντο του ενός να συμπληρώνει το ταλέντο του άλλου. Και ακριβώς για αυτόν τον λόγο έχω αποφύγει μέχρι τώρα να αναφέρω ονόματα και να μιλήσω για τον καθένα ξεχωριστά. Από την πρώτη στιγμή, βλέπεις την παράσταση σαν σύνολο. Σε παίρνουν όλοι μαζί από το χέρι και σου αφηγούνται το παραμύθι τους. Μέχρι που στο τέλος βρίσκεις κι εσύ το ιδανικό, αλλά και τον εαυτό σου ξαπλωμένο στο χορτάρι περιμένοντας τη μέλισσα να έρθει να σου πάρει τη γύρη. Όση δηλαδή δεν ρούφηξε ο ερωτευμένος Λεόντιος.
Βγαίνοντας από το θέατρο μπορεί να μην είχα απαντήσει ακόμα με σιγουριά στο αν η μοίρα τελικά μπορεί να ξεγελαστεί. Με είχαν βάλει σε σκέψεις, όμως, αυτά τα συχνά παιχνίδια των λέξεων της παράστασης, και περισσότερο ένα. Τελικά “ο έρωτας περνάει με τον καιρό ή ο καιρός περνάει με τον έρωτά μας;”…
————-
- Περισσότερες λεπτομέρειες για την παράσταση, μπορείτε να δείτε στο σχετικό δελτίο τύπου
————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…