Νέο, ακυκλοφόρητο τραγούδι από τον καινούργιο δίσκο που ετοιμάζει η Μαρία Παπαγεωργίου.
Ο κόσμος τελειώνει, όταν φοβάσαι.
Ο κόσμος τελειώνει, όταν δεν μπορείς να εμπιστευτείς.
Ο κόσμος τελειώνει, όταν δεν μπορεί να αρχίσει από την αρχή.
Ο κόσμος τελειώνει στο μίσος για τον συνάνθρωπο.
Ο κόσμος τελειώνει, όταν σταματήσει η μουσική.
Ο κόσμος τελειώνει, όταν δεν ερωτεύεσαι.
Ο Τόμας Έλιοτ είχε είχε πει πως «Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος. Όχι μ’ έναν πάταγο, αλλά μ’ έναν λυγμό»…
Στίχοι | μουσική : Σταύρος Ρουμελιώτης
Παίζουν οι μουσικοί:
Σταύρος Ρουμελιώτης: Ακ. κιθάρα, Resonator guitar, Guitarlele, Ηλ. κιθάρα, Ηλ. μπάσο, Πιάνο
Μαρία Παπαγεωργίου: Φωνές, shaker
Μιχάλης Βρέττας: Βιολί
Κρίτων Μπελλώνιας: Τύμπανα
Ενορχήστρωση: Σταύρος Ρουμελιώτης
Ηχογράφηση, μίξη, μάστερ: Νίκος Παπαδόπουλος
Σαν σε μια φωτογραφία στη γωνία,
τον κόσμο που φεύγει ψάχνω να βρω
Και ό,τι δεν πρόλαβα, ψάχνω στα βίβλια,
σε μια ταινία μ’ ασπρόμαυρο φως
Ο κόσμος τελειώνει
και ‘μεις πάντα μόνοι
Στην οθόνη καρφωμένοι,
τι φεύγει και τι μένει
Ο κόσμος γελά.
Σε μια συναυλία, στα ηχεία,
δανείζομαι δάκρυα απ’ αυτούς που αγαπούν
Τα όνοματα που έγραψα ψάχνω, στα θρανία
και ελπίζω μια μέρα να με θυμηθούν
Ο κόσμος τελειώνει
και ‘μεις πάντα μόνοι
Ποιος ζει ποιος πεθαίνει
όλοι μας χαμένοι
Στη θλίψη που μας δένει
είμαστε όλοι ξένοι
Ο κόσμος γελά
Μου λεν’ πως τελείωσε ο κόσμος
κι όμως εγώ είμαι ακόμα ένα παιδί
Παιδί στου πατέρα τους ώμους
τους δρόμους διασχίζω, το τέλος αργεί να φανεί
Ο κόσμος τελειώνει
και ‘μεις πάντα μόνοι
Στου χρόνου τη σκόνη
στο παιδικό σεντόνι
Η μάνα γελά