Η Ματούλα Ζαμάνη γράφει το τραγούδι της καραντίνας από την Αμοργό με ένα κινητό και ένα diy video.
Συναισθήματα, σκέψεις και όνειρα κατα τη διάρκεια του Covid-19.
“Οι καιροί αλλάζουν,οι καρδιές αλλάζουν…
Υγ.Όταν τελειώσουν όλα αυτά, μη γίνουμε δυό ξένοι.
Αγώνας είναι η ζωή και κράτα μου το χέρι.
Υγεία,τύχη και ανοσία…
Καλή αντάμωση!”
Μουσική-στίχοι: Ματούλα Ζαμάνη
Λαούτο: Γιώργος Γαβράς
Ηλεκτρική από άλλο κινητό στην Κρήτη: Νίκος Βογιατζάκης
Κινηματογράφηση-ιδέα: Μata Z.
Καραντίν ντε Πασκουάλε: Θοδωρής Θάνος
Μοντάζ και άμεση στοργή: Οliwia Tado
Η ηχογράφηση και η βιντεοσκόπηση εγιναν απο ένα κινητό, Μεγάλη Τρίτη στην Αμοργό, χωρίς μικρόφωνα. Το τραγουδι μετά από πολλά παιξίματα γράφτηκε μονορούφι, αφτιασίδοτο.
Έρχεται στα αυτιά σας όπως γεννήθηκε…
“Ο γενναίος Καραντίν ντε Πασκουάλε, είναι ενας φανταστικοαληθινός ήρωας spaggeti western άγονης γραμμής. Είναι εσύ, εγώ, μητέρα φύση, γυναίκα, άντρας, παιδί, παππούς, γιαγιά, πουλί, ψάρι, λουλούδι, ελάφι, σπόρος, άλογο απ’ το Δάτο Καβάλας.
Το Πάσχα αυτό είναι μόνος του σε Καραντίνα. Πάντα ήταν μόνος γιατί είχε επιλέξει να μην ζεί στον αλλόκοσμο του Ψευτόλακκου.
Τα όνειρα του όμως δεν είναι σε καραντίνα. Κάτι αλλάζει σιγά σιγά… Ο ίδιος εύχεται αν είναι να πεθάνουμε ας πεθάνουμε απ’ τα γέλια και όχι από φόβο“…
Έκανα Πάσχα μοναχιά,
ήμουν σε καραντίνα.
Τη μέρα ήμουν έρμαιο,
τη νύχτα Μπουμπουλίνα.
Είμαι στην άκρη του γυαλού,
παρέα με τον Ήλιο.
Αέρα απο την Αμοργό
κι αγάπη πως να στείλω;
Η Φύση πάντοτε θ’ανθεί,
εγώ ό,τι κι αν κάνω,
μα περιμένω να σε δώ,
μια αγκάλη να σε πάρω.
Όταν τελειώσουν όλα αυτά,
μη γίνουμε δυό ξένοι.
Αγώνας ειναι η ζωή
και κράτα μου το χέρι.