«Meeting point» – An Orange End … 21/12/2012

MusicCorner: “Baby on board” ο τίτλος του δεύτερου άλμπουμ σας και του πρώτου κομματιού του. Από που εμπνέεται και γιατί έδωσε το όνομα του στο δίσκο;
An Orange End: Ρεαλιστικά, ο τίτλος είναι γνωστός σε όλους από το σηματάκι στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου, όταν υπάρχει μικρό παιδί μέσα σε αυτό, προκειμένου να είναι πιο προσεκτικός, ο οδηγός που ακολουθεί! Ωστόσο η ερμηνεία η οποία επιθυμούμε να περάσουμε με τον τίτλο αυτό αφορά την αλληγορική πλευρά της φράσης αυτής. Χρόνια τώρα παρατηρώντας τον τρόπο και την ταχύτητα με την οποία κινείται το ανθρώπινο είδος, αισθανόμαστε πως οδηγούμαστε με ολοφάνερο τρόπο προς αυτοκαταστροφή. Ο στοίχος “come on slow down, there’s a baby on board”, από τον οποίο πήρε το όνομα του ο δίσκος, υπενθυμίζει στον άνθρωπο την ανάγκη μείωσης της ταχύτητας και εξ’ ολοκλήρου αλλαγής του συστήματος το οποίο ο ίδιος  δημιούργησε… Η αλαζονεία πρέπει να λάβει υπόψη τις επόμενες  γενιές… Τις γενιές που έρχονται. Και να τους επιτρέψει να υπάρξουν.  Γιατί ο κόσμος αυτός δε μας ανήκε και δε θα μας ανήκει ποτέ. Δε χρειάζεται να μας ανήκει.

MusicCorner: Ποιά τα συναισθήματα που σας έκαναν να πιάσετε όργανα και να αρχίσετε τη δουλειά για το “baby on board”;
An Orange End: Τα συναισθήματα ήταν πάντα πολλά, διαφορετικά και μεταβαλλόμενα. Στενά τα πλαίσια μιας τέτοιας γραπτής αναφοράς για να αναλυθούν όλα. Από την ένωσή τους όμως έβγαινε πάντα μουσικά για εμάς, κάτι σαν χαρούμενη μελαγχολία. Αν θα μπορούσα να θυμηθώ ωστόσο εκείνα που σίγουρα μας οδήγησαν δυναμικά ως εδώ, αυτά θα ήταν ο θυμός, η ελπίδα και η ένωσή τους…

MusicCorner: Η αύρα του άλμπουμ διακατέχεται από μια έντονη μελαγχολία που έρχεται σε αντίθεση με το ελπιδοφόρο μήνυμα του τίτλου του… 
An Orange End: Δεν θεωρούσαμε ποτέ ότι αυτά τα δύο έρχονται σε αντίθεση, το αντίθετο μάλιστα. Παρόλο που ο δυτικός άνθρωπος ανήγαγε την μελαγχολία σε αρρώστια μέσα στα χρόνια, για εμάς ο μόνος τρόπος να φτάσεις ως την πραγματική αίσθηση ελπίδας και να τη βιώσεις είναι μέσω αποκρίσεων στα ερωτήματα που σου προσφέρει-θέτει η μελαγχολία σου. Αυτή η θεώρηση ήταν εξαρχής η κοινή συνισταμένη μέσω της οποίας ενωθήκαμε ως μέλη αυτής της μπάντας, αλλά και βασικό συστατικό των συνθέσεων και των στίχων μας.  

MusicCorner: To “baby on board” θα μπορούσε να αποτελέσει soundtrack της Αθήνας (control freak, panic attack, run forest), παρόλα αυτά είναι αποτέλεσμα απόσυρσης στα πάτρια εδάφη, την Τρίπολη…
AnOrangeEnd: Οι στίχοι, άρα και οι τίτλοι των τραγουδιών μας, αναφέρονται στον άνθρωπο οικουμενικά. Συνεπώς δε θα μπορούσαμε να μην παρατηρήσουμε  όλες αυτές τις κοινές ασθένειες της ψυχής, οι οποίες απασχολούν τους ανθρώπους όλου του κόσμου σήμερα. Δεν έχει να κάνει άλλωστε μόνο με τους ρυθμούς μιας πόλης. Κυρίως έχει να κάνει με τους ρυθμούς μιας εποχής και τις πλαστές ανάγκες που η εκάστοτε εποχή πλασάρει.

MusicCorner: Η πρώτη σας εμφάνιση στη δισκογραφία συνοδεύτηκε από συνεντεύξεις σε γνωστούς σταθμούς και περιοδικά και τηλεοπτικές εμφανίσεις, συμμετοχή σε διεθνή διαγωνισμό και support στους Puressense! Μια τέτοια αντιμετώπιση δίνει ώθηση σε ένα νέο σχετικά συγκρότημα ή αποτελεί παράγοντα ικανό να το επαναπαύσει;
An Orange End: Βεβαίως και αποτελεί ώθηση αλλά και δύναμη για να κάνεις πολλά περισσότερα. Κυρίως για μια μπάντα που είναι στην αρχή της, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει τεχνογνωσία και εμπειρία  σε σχέση με τα live αλλά και τις studio ηχογραφήσεις. Αν δε σε αποπροσανατολίσει, πράγμα το οποίο είναι πολύ πιθανό, μόνο θετικά μπορεί να σου προσφέρει…

MusicCorner: Ποιές είναι οι μουσικές που σας μεγάλωσαν και ποιός ο πρώτος δίσκος που σας ενέπνευσε;
An Orange End: Μεγαλώσαμε κυρίως με ατμοσφαιρικό metal και μπάντες όπως anathema, gathering, katatonia, paradise lost, sentenced κ.λ.π. Προσωπικά, ωστόσο ο δίσκος που με πέρασε από το ένα είδος στο άλλο και συγκεκριμένα σε αυτό που κάνουμε μέχρι και σήμερα ήταν το «Ok computer» των Radiohead.  

MusicCorner: Το άλμπουμ σας κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή και δωρεάν προς όλους. Δεν χρησιμοποιείτε τη μουσική για βιοπορισμό από επιλογή; Ή το κάνετε γιατί δεν σας το επιτρέπει πλέον η ίδια η κατάσταση στην ελληνική δισκογραφία;
An Orange End: Είναι δεδομένο πως η δουλειά μας είναι άλλη και μέσω αυτής ζούμε. Η μουσική ήταν εξαρχής ο τρόπος μας να φεύγουμε από τα εγκόσμια. Τεράστια, καθαρή ανάγκη έκφρασης και μοιρασιάς ιδεών. Δεν είχαμε ποτέ το ταλέντο να το κάνουμε μέσω πολιτικής ή με κάποιον άλλο τρόπο. Αυτός ήταν ο δικός μας τρόπος να μιλήσουμε, να δηλώσουμε, να τσακωθούμε, να ουρλιάξουμε, να θυμώσουμε, να ελπίσουμε… Επιλογή μας ήταν να μην φτιάξουμε μουσικές πατέντες για τις μάζες, πράγμα το οποίο θα ήταν εύκολο και προσοδοφόρο. Στο είδος μουσικής που παίζουμε ποτέ η δισκογραφία δεν μπορούσε να σου επιτρέψει το βιοπορισμό άλλωστε. Το γνωρίζαμε από την αρχή και τελικά η γνώση αυτή μας απελευθέρωσε γιατί μας επέτρεψε να γράφουμε ελεύθερα χωρίς δεδομένα παντός τύπου στο κεφάλι μας και χωρίς απαιτήσεις στη συνέχεια.

MusicCorner: Πιστεύετε πως «οι δρόμοι έχουν ανοίξει» , πλέον, για την αγγλόφωνη Indie, alternative και post εγχώρια σκηνή; Παρατηρείτε διαφορές από την περίοδο που κάνατε το δικό σας ξεκίνημα; Και σε τι επίπεδα θεωρείτε πως βρίσκεται;
An Orange End: Όχι! Ο ίδιος σκύλος κυνηγάει ακόμα την ίδια ουρά…! Βέβαια δε μας ενοχλεί αυτό πια ούτε χρειάζεται όλοι να ανήκουν κάπου. Άσε που αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να διαφέρουν οι μουσικές μας και να μη κάνουμε όλοι τα ίδια πράγματα. Πιστεύουμε σε πρωτοβουλίες και όχι σε σκηνές. Όσον αφορά τον αγγλόφωνο στίχο στην Ελλάδα, και την παρακολούθησή του από το κοινό, πάντα θα μιλάμε ποσοτικά για τα ψίχουλα που αφήνει πίσω του το “βλαχομπαρόκ” και η “κλαρινοτρανζ”. Τα επίπεδα μοιάζουν ίδια. Εκείνοι που θέλουν να ακούσουν κάτι διαφορετικό πάντα ήταν, είναι και θα είναι λίγοι και αναλογικά όμοιοι σε κάθε χώρα.

MusicCorner: Στο κομμάτι σας “panic attack” μιλάτε για τον πανικό που βρίσκεται πίσω από κάθε κλειστή πόρτα και την ανάγκη των ανθρώπων να φωνάξουν και να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι. Τι είναι αυτό για το οποίο θα θέλατε εσείς να φωνάξετε;
AnOrangeEnd: Τον έχουμε ήδη φωνάξει και είναι ο τελευταίος στίχος του fm (it’s not over…).

MusicCorner: Πότε θα σας δούμε και σε liveπαρουσιάσεις του “babyonboard”;
AnOrangeEnd: Άγνωστο!!! Ίσως να είναι και αυτές ψηφιακές…

———————

* Oι Αn Orange End είναι οι: Kώστας Χρονόπουλος (φωνή, synth, κιθάρα), Σταύρος Σταύρου (τύμπανα), Άκης Δαβαρούκας (synth), Kωνσταντίνος Μπενίδης (κιθάρα)…

Οι απαντήσεις δόθηκαν από τον Κώστα Χρονόπουλο (ο ρόλος του στο συγκρότημα είναι: στίχοι, φωνή, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα)

———————–