ΑΥΓΗ ΚΟΥΤΟΥΛΑ
(σε… meeting με τoν Θανάση Παπαζαφειρόπουλο)
Το όνομά της βρέθηκε τυχαία μπροστά μου μια μέρα στο διαδίκτυο. Γράφει μουσική, στίχους και ερμηνεύει, αγγίζοντας έτσι όλα τα στάδια της δημιουργίας του τραγουδιού. Είναι μια από τις περιπτώσεις αξιόλογων νέων καλλιτεχνών, που προσπαθούν, σε μια εποχή δύσκολη να προβάλουν τη δουλειά τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους με κάθε δυνατό μέσο. Πάντα όμως με σεβασμό στον αποδέκτη και σε αυτό που κάνουν.
Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του δικού της «Παζλ», σας παρουσιάζω την Αυγή Κούτουλα!
«Παζλ», δηλαδή διαφορετικά κομμάτια ενωμένα μεταξύ τους. Τι συμβολίζει για σένα ο συγκεκριμένος τίτλος της πρώτης σου δισκογραφικής δουλειάς;
Συμβολίζει τα διαφορετικά στάδια που πέρασα τα τελευταία έξι χρόνια σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, καθώς επίσης και τα διαφορετικά μουσικά είδη που ενυπάρχουν στο πρώτο μου αυτό δισκογραφικό εγχείρημα και που με εκφράζουν ως πολύπλευρη και πολυδιάστατη προσωπικότητα που είμαι!!! Χαχαχα!!! Ένα πολύχρωμο παζλ συναισθημάτων, με εναλλαγές, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η ζωή!!!
Καθοριστική συμμετοχή στο δίσκο αυτή του Παντελή Θαλασσινού. Πως νιώθεις γι’ αυτή τη σύμπραξη;
Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη, νιώθω ηθική δικαίωση αφού ο Παντελής Θαλασσινός με τη συμμετοχή του μου έδωσε μια ψήφο εμπιστοσύνης και μια ανακούφιση όσον αφορά τον Παντελή, διότι ανήκει στη σπάνια κατηγορία των καλλιτεχνών εκείνων, που είναι γενναιόδωροι ως άνθρωποι πρωτίστως με τους συνανθρώπους τους. Νιώθω τυχερή και τον ευχαριστώ και από εδώ για την τιμή που μου έκανε να τραγουδήσουμε μαζί ένα τραγούδι μου.
Η μουσική και οι στίχοι είναι δικοί σου σχεδόν σε όλα τα τραγούδια. Η δημιουργία είναι κάτι που σε ενδιαφέρει εξίσου με το ερμηνευτικό μέρος του τραγουδιού;
Εάν με ρωτούσες το ίδιο πριν από έξι χρόνια που πρωτοξεκίνησα να γράφω δε θα το πίστευα ότι σήμερα όπως είπες θα είχα το πρώτο μου cd σε μουσική και στίχους δικούς μου. Είναι κάτι που ανακάλυψα εντελώς απρόσμενα. Ένας υπέροχος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου και με καλούσε να τον ανακαλύψω. Ως φύση ανήσυχη και περίεργη, ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα και ναι πλέον το να είμαι όχι μόνο η ερμηνεύτρια αλλά και η δημιουργός φέρει μια μεγάλη ευθύνη επιπλέον αλλά ποτέ μου δε φοβήθηκα να αναλάβω την ευθύνη των πράξεών μου…
Όταν γράφεις τραγούδια, παίζει ρόλο η συναισθηματική-ψυχολογική σου κατάσταση εκείνη τη στιγμή;
Στη δική μου περίπτωση νομίζω ότι έχει μάλλον καταλυτική επίδραση αυτό που νιώθω και βιώνω ώστε να μπορέσω να εκφραστώ μέσω της μουσικής και του στίχου. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του «Παζλ» περιγράφουν δικές μου συναισθηματικές καταστάσεις και σκέψεις. Αυτό είναι και μια μεγάλη λύτρωση.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής, στο οποίο θεωρείς ότι βρίσκεσαι εγγύτερα σε σχέση με άλλα;
Είναι πολλά τα είδη μουσικής που αγαπώ και υπηρέτησα όλα τα προηγούμενα χρόνια ως τραγουδίστρια. Ξεκίνησα ως λαϊκή τραγουδίστρια, πέρασα στο ρεμπέτικο και κατέληξα να έχω φτιάξει το «Παζλ» που έχει έντεχνο ύφος με ροκ στοιχεία. Χαχαχα!!! Το κάθε ένα το αγαπώ για διαφορετικούς λόγους αλλά μάλλον κλίνω προς το «έντεχνο» γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να μπορώ να συγκεράσω διαφορετικά είδη μουσικής και αυτό με κάνει να νιώθω ελεύθερη χωρίς περιορισμούς.
Τι άποψη έχεις για τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς τραγουδιού και τον τρόπο που διεξάγονται;
Η αλήθεια είναι ότι φέτος υπήρξε πραγματικά μια έκρηξη τέτοιων προγραμμάτων. Κάθε κανάλι και ένα talent show τραγουδιού. Υπήρξα και εγώ κάποτε υποψήφια διαγωνιζόμενη και έζησα από μέσα την αγωνία, το άγχος και την ταλαιπωρία. Είδα παιδιά να λιποθυμούν λόγω κούρασης. Πώς μπορώ να κρίνω νέα παιδιά γεμάτα από όνειρα σε μια χώρα που σου τα πνίγει καθημερινά και επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για μια θέση στο όνειρο… Από την άλλη, η πληθώρα των προγραμμάτων αυτών θεωρώ ότι κονσερβοποιούν και στιβάζουν ψυχές και όνειρα. Κοιτώντας πίσω λοιπόν την προσωπική μου πορεία αντιλαμβάνομαι ότι οι δυσκολίες, η εμπειρία της δουλειάς με ωρίμασαν, ώστε να μπορώ αυτή τη στιγμή να παρουσιάσω την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά κάτι που η ξαφνική προβολή σε μια πολύ νεαρότερη ηλικία, πιθανόν να μέ έβλαπτε στη μετέπειτα πορεία μου. Ξέρεις όλοι αναζητούμε τη γρήγορη και εύκολη λύση. Με τα χρόνια όμως καταλαβαίνεις, πως η όποια αναγνώριση ή επιτυχία έρχεται μόνο ύστερα από επίπονη και διαρκή προσπάθεια και καλλιτεχνική ωρίμανση. Αυτός όμως είναι ο δύσκολος δρόμος. Εμένα μου αρέσουν τα δύσκολα.
Πιστεύεις ότι μπορούν να υπάρξουν αντικειμενικοί διαχωρισμοί ποιοτικού και μη ποιοτικού στη μουσική;
Πολύ εύστοχα χρησιμοποιείς τη φράση «αντικειμενικοί διαχωρισμοί». Αναρωτιέμαι άραγε πώς μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί ως προς το τι θεωρείται ποιοτικό ή μη ποιοτικό. Σκέφτομαι ας πούμε ένας εξαιρετικά εκλεπτυσμένος ως και δυσνόητος στίχος θεωρείται από πολλούς ποιοτικός. Κι όμως έχω ακούσει κάποια τραγούδια που θεωρούνται «ποιοτικά» και τα οποία δε με άγγιξαν καθόλου και περίτεχνες μουσικές που αντί να με ταξιδέψουν με μπέρδεψαν. Υπάρχουν διαφορετικές αισθητικές όπως είμαστε και εμείς οι άνθρωποι τόσο ίδιοι μα και τόσο διαφορετικοί. Αυτό δε σημαίνει όμως πως ό,τι δεν είναι της αισθητικής μας είναι και κατώτερο ή μη ποιοτικό. Προσωπικά αυτό το μότο το βρίσκω αλαζονικό. Ό,τι αγγίζει την ψυχή του ανθρώπου είναι ποιοτικό και η ομορφιά βρίσκεται στη διαφορετικότητα. Εάν θεωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους ή «ποιοτικούς» επειδή μας αρέσει πχ η κλασική μουσική, ή η ποίηση και περιφρονούμε αυτούς που «την βρίσκουν» με τα «σκυλάδικα» ίσως μάλλον θα έπρεπε να «ψαχτούμε» λίγο περισσότερο μέσα μας για το δικό μας καλό. Ο ελιτισμός μου προκαλεί αναφυλαξία!
Νομίζω ότι αγαπάς πολύ τα ζώα. Τι σημαίνει για σένα ένας άνθρωπος να σέβεται και να αγαπάει τα ζώα;
Τα λατρεύω τα ζώα. Από μικρή είχα αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο με αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Ζώντας μαζί τους και παρατηρώντας τα μαθαίνω τι σημαίνει αγάπη, ανιδιοτέλεια, πίστη και αφοσίωση. Με κάνουν ευτυχισμένη. Όλα τα πλάσματα της φύσης τα αγαπώ και τα σέβομαι. Είναι κάτι που πήρα από την οικογένειά μου και πιστεύω πως ο άνθρωπος έχει χρέος να σέβεται και να προστατεύει τα ζώα και τη φύση γενικότερα. Εάν θέλει να λέγεται άνθρωπος.
Πώς αξιοποιείς τον ελεύθερο σου χρόνο;
Με μια βόλτα κάπου κοντά στη φύση, με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, με τον Φοιβάκο μου, το αδεσποτάκι που υιοθέτησα, κάνοντας διάφορες χειροτεχνίες, γράφοντας τραγούδια, φροντίζοντας τα λουλούδια μου, μένοντας σπίτι -κάτι που αγαπώ πολύ- μόνη με τον εαυτό μου, επίσης άκρως απαραίτητο για μένα. Γενικώς ήρεμα και απολαμβάνοντας τις καθημερινές στιγμές.
Τι σχέδια υπάρχουν για το μέλλον;
Πρώτα ο Θεός θα συνεχίσουμε με τη μπάντα μου αυτό που ξεκινήσαμε φέτος, τις live εμφανίσεις. Αυτό το μοίρασμα, αυτή η ένωση που συμβαίνει στα live είναι κάτι μαγικό. Από φθινόπωρο θα κάνουμε την παρουσίαση του «Παζλ» έτσι για να ξεκινήσει όμορφα ο χειμώνας. Μέχρι τότε μουσική, μπανάκια και φορτίζουμε μπαταρίες!!! Ξέρεις υπάρχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου μεγαλεπίβολα σχέδια αλλά προτιμώ να τα κρατώ εκεί και να επικεντρώνομαι στο παρόν, να ζω το τώρα. Ούτως ή άλλως μόνο αυτό έχουμε στην πραγματικότητα, οπότε ας το απολαύσουμε!
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…