3/3/2011
www.musiccorner.gr
Ελεάννα Ζεγκίνογλου
(σε …meeting με τον Κώστα Φροντιστή)
Έχει στο ενεργητικό της συνεργασίες στο πλευρό μεγάλων καλλιτεχνών όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Βασίλης Καζούλλης, ο Βαγγέλης Γερμανός και άλλοι. Έχει δημιουργήσει ένα κουαρτέτο εγχόρδων στο παρελθόν. Είναι συνθέτης, μουσικός και έχει μια πολύ ιδιαίτερη φωνή και αρκετό ταλέντο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Ένα ταξίδι που δεν έκανες ποτέ»…
Ο λόγος για την Ελεάννα Ζεγκίνογλου η οποία έχει όλα αυτά που μας έκαναν να θέλουμε να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από το Meeting point αυτής της εβδομάδας…
Music Corner: Πως αποφάσισες να κάνεις αυτό το «ταξίδι» στη μουσική;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Η αλήθεια είναι ότι δεν το αποφάσισα εγώ. Φαίνεται ότι εκείνο το είχε αποφασίσει για μένα! Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι πάνω σε ένα πιάνο και …γρατζουνάω!
Music Corner: Από όσο ξέρω, έχεις αποφοιτήσει από τη Φιλοσοφική Αθηνών. Αν δεν είχες ασχοληθεί τελικά με τη μουσική, θα το ένοιωθες σαν ένα απωθημένο;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Δεν θα ήθελα να ακουστεί μελό, αλλά ναι, αν δεν έπαιρνα αυτό το δρόμο ίσως και να ήμουν ένας βαθειά δυστυχισμένος άνθρωπος με απωθημένα έκφρασης και δημιουργίας. Σίγουρα θα είχα κερδίσει σε άλλα κεφάλαια – επαγγελματική αποκατάσταση, οικογένεια κλπ -, όμως μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανοιώσει και πιστεύω πως δεν πρόκειται, όσο και να χειροτερέψει η κατάσταση. Νιώθω ήδη την πρώτη πληρότητα αυτής της επιλογής…
Music Corner: Πόσο σημαντικό είναι για έναν νέο καλλιτέχνη, να τον εμπιστεύονται μεγάλα ονόματα, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Πολύ σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς και την ηλικία μου τότε (20 και κάτι ψιλά…). Ίσως ήταν για μένα η πρώτη επιβεβαίωση ότι έχω δυνατότητες. Τώρα θα ήταν δύσκολο σχετικά ένας εξωγενής παράγοντας να κλονίσει ή να αναδείξει την πίστη σε αυτό που κάνω. Τότε όμως η εμπιστοσύνη των “παλιών” μου έδωσε πολλή δύναμη για τα επόμενα χρόνια…
Music Corner: Στο παρελθόν είχες δημιουργήσει και ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Τι αποκόμισες από εκείνη την συνεργασία και τι έχει αλλάξει τώρα που λειτουργείς μόνη σου; Πιο καλή η μοναξιά τελικά καλλιτεχνικά;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Δεν μπορώ να πω ότι κάτι έχει αλλάξει, από την άποψη ότι και τότε είχα την ευθύνη του ήχου στην ομάδα, όπως και τώρα. Το κουαρτέτο ζεί και βασιλεύει, με κάποια μικρά “ηλεκτρικά” διαλείμματα, όπως αυτού του χειμώνα και άλλοτε με το συνδυασμό της “αγριάδας” με το λυρισμό των δοξαριών. Η παρέα πάντα μου αρέσει, υπάρχουν όμως και οι “δαίμονες” που ταλαιπωρούν το κεφάλι μας και δεν ακούμε κανέναν άλλον!
Music Corner: Μίλησε μας για την πρώτη δισκογραφική σου δουλειά. Πόσο εύκολο ήταν μέχρι να φτάσεις στην κυκλοφορία της και ποιος είναι ο απόηχος τώρα που έχει φτάσει στα χέρια του κόσμου;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Η όλη διαδρομή μου φάνηκε αρκετά μεγάλη και δύσκολη. Πήρε παραπάνω από τέσσερα χρόνια για να φτάσουμε στην κυκλοφορία και θα έπαιρνε ακόμα περισσότερα ή ίσως και να μην είχαμε φτάσει ποτέ εκεί αν δεν είχα συναντηθεί με το Γιώργο Ανδρέου. Εγώ μπορεί να είχα την ικανότητα αν θέλετε, εκείνος όμως την αξιοποίησε.Όσο για τον απόηχο, δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να σας μεταφέρω με ασφάλεια τα δεδομένα. Σίγουρα μου προκαλεί έκπληξη όταν βλέπω ότι άνθρωποι με τους οποίους δεν έχω συναντηθεί στο παρελθόν, γνωρίζουν ήδη για το album. Ξεκίνησα με τη γνώση ότι τίποτα δεν θα συμβεί ξαφνικά. Απ’αυτήν την πλευρά είμαι ήδη πολύ ευχαριστημένη από το πρώτο αποτέλεσμα, αν σκεφτούμε ότι δε μιλάμε και για το πιο “εύπεπτο” υλικό.
Music Corner: Πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου; Τι διαφορετικό έχει να προσφέρει σε κάποιον που δεν έχει ακούσει τα τραγούδια σου;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Και τι μπορεί να πει ο δημιουργός για το έργο του, ειδικά όταν πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια; Τίποτα! Υπάρχει ένα ένστικτο που με καθοδηγεί, χωρίς να μπορώ να του δώσω ένα όνομα ή μία φόρμα.Ο χρόνος και ο ακροατής είναι οι βασικοί καταλύτες ώστε να απαντηθεί το μεγάλο ερώτημα που πάντα θα με ταλαιπωρεί: “Θα μείνει ή θα προσπεράσει;”…
Music Corner: Νοιώθεις ότι μπορείς να εκφραστείς όπως θες μουσικά ή προσπαθείς να προσαρμόζεσαι στις απαιτήσεις του κόσμου;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι πριν μερικά χρόνια μπορούσαμε να προβλέψουμε τι περιμένει η γενική αισθητική από εμάς, τώρα αυτό είναι αδύνατον! Έχω την αίσθηση ότι διανύουμε – και στα μουσικά πράγματα – την εποχή των μεγάλων αλλαγών και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει για την ώρα ποιό είναι το μαζικό ρεύμα που θα κυριαρχήσει. Το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι αυτό που μας αρέσει!
Music Corner: Τραγουδάς, συνθέτεις, κάνεις ενορχηστρώσεις και είσαι μουσικός. Απολαμβάνεις κάθε πτυχή της μουσικής δηλαδή ή θες να μπορούν να περνάνε όλα από το χέρι σου στην μουσική σου;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Μου αρέσει κάθε στάδιο μέχρι το τέλος, αρκεί να νιώθω σίγουρη ότι θα δώσω το καλύτερο, κάτι που δε συμβαίνει πάντα. Για παράδειγμα, στο album έκανα τα έγχορδα, όμως όταν φτάσαμε στην ηλεκτρική μπάντα, προς μεγάλη μου ευχαρίστηση πήραν τα ηνία ο Γιώργος Ανδρέου και ο Τρύφωνας Κουτσουρέλης. Με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα πολύ περισσότερο από την κολακευτική πληροφορία ότι έχω γνώση επί παντός…
Music Corner: Έχεις βάλει κάποιο στόχο που όταν τον φτάσεις, θα πεις ότι έχεις πετύχει σε αυτό που κάνεις;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Ο στόχος είναι η ίδια η ζωή. Θα ‘θελα να ζήσω πολλά χρόνια, να γεράσω μέχρι …παραμόρφωσης (!) και να παρακολουθήσω βήμα με βήμα τις αλλαγές τις κοινωνίας προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Αν έχω καταφέρει να αφήσω πίσω ένα από τα αποτυπώματα αυτών των αλλαγών μέσα από τη μουσική, θα φύγω ήρεμη!
Music Corner: Το live είναι τροφή για έναν καλλιτέχνη; Πως νοιώθεις εσύ στα live σου;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Όχι το χειροκρότημα είναι, λέγανε οι παλιοί… (χα χα χα). Το live είναι η διακίνηση της πληροφορίας, η ζωντανή απόδειξη ότι το λέει ή δεν το λέει η καρδούλα σου! Στα δικά μου τα live νιώθω πολύ ωραία, σαν να έχω πάντα και μια καινούρια πρόκληση να τους πάρω μαζί μου ή να με καταπιεί το άγχος και τίποτα να μη φτάσει κάτω!
Music Corner: Μίλησες μας για την εμφάνιση που ετοιμάζεις στο «Οξυγόνο live» και τελικά θα κάνεις πρεμιέρα στις 31 Μαρτίου. Τι να περιμένουμε να δούμε εκεί;
Ελεάννα Ζεγκίνογλου: Τραγούδια από το album φυσικά, μαζί με πολλά άλλα γνωστά της πρόσφατης ή και της παλιότερης δισκογραφίας, ξεκινώντας βέβαια από την εποχή του Μεσοπολέμου που έχω ιδιαίτερη αδυναμία και καταλήγοντας στις επιλογές του σήμερα, άλλοτε με ροκ και άλλοτε με πιο λυρική διάθεση…
————