ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
(σε… meeting με την Λένα Βλασταρά)
Τον πρωτακούσαμε να τραγουδάει τους στίχους του Ομάρ Καγιάμ:
Σήκω και δώσε μου κρασί τα λόγια είναι χαμένα
απόψε το χειλάκι σου θα ‘ναι το παν για μένα
κι όσο για τα ταξίματα και για τα κρίματά μου
τα βλέπω σαν τα κατσαρά μαλλιά σου μπερδεμένα
Για `κείνα που δεν έκανα και που `χω καμωμένα
αν έχω τη ζωή σωστά είτε στραβά παρμένα
αυτό θα ‘ν το μαράζι μου κρασί λοιπόν,
ποιος ξέρει / μη βγαίνει τούτ’ η αναπνοή στερνή φορά από μένα
Όταν θελήσει η μοίρα μου τον κόσμο αυτό ν’ αφήσω
και κάθ’ ελπίδα για ζωή απ’ την καρδιά μου σβήσω
μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξετε συντρόφοι
σαν θα γεμίζει με κρασί μπορεί να ξαναζήσω…
Ψάξαμε να βρούμε σε ποιον ανήκει αυτή η ζεστή και ταυτόχρονα τραχιά φωνή και από πίσω βρήκαμε τον Γιώργο Μιχαήλ. Ο δίσκος του “Της γης ο μουσαφίρης” κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι. Τότε δεν συνηθιζόταν κάτι τέτοιο. Ούτε καν το να ανέβει σε mp3 στο ίντερνετ δεν πολυσυνηθιζόταν. Αντιγράφαμε cd. Ο ένας ρωτούσε τον άλλον: “έχεις το δίσκο του Μιχαήλ”; Τον ακούγαμε στο repeat, μάθαμε όλα τα τραγούδια και όταν αυτά παίζονταν από κάποιο μουσικό σχήμα, live, θεωρούνταν έκπληξη μεγάλη.
Κάποιοι άλλοι ονειρεύονταν ταξίδια στην Κοζάνη για να τον συναντήσουν. Γατί εκτός από το μουσικό του έργο και ο τρόπος ζωή του, αυτός που υποψιαζόμασταν, προκαλεί μία κάποια γοητεία.
Φέτος, επιτέλους, ξεκίνησε live εμφανίσεις στην Αθήνα παρέα με τον Δημήτρη Βαβλιάρα!
MusicCorner: Από τότε που έμαθα για σένα το όνομά σου είναι συνυφασμένο με την Κοζάνη. Θα ήθελα να μας περιγράψεις με λίγα λόγια από τη μία τον άνθρωπο που ζει εκεί και από την άλλη τον δημιουργό που γράφει μουσική και στίχους…
Γιώργος Μιχαήλ: Καλά είναι να ζεις και στην Κοζάνη και οπουδήποτε αλλού, έτσι κι αλλιώς όλες είναι πατρίδες κι έχουν την αξία τους. Όπως γράφω και σε κάποια ξεχασμένα στιχάκια:
Αποκοιμήθηκα σε μιας σπηλιάς το βάθος
Σαν ύπουλη οχιά
Σαν την καλόβολη αρκούδα
Κι έπεσα στην αδράνεια
Σε σκοτεινή και μαύρη τρύπα…
…την άνοιξη θα ονειρευτώ και τούτο το χειμώνα
MusicCorner: Θα έμενες ποτέ μόνιμα στην Αθήνα;
Γιώργος Μιχαήλ: Καλά είναι …για μια μέρα, ίσως και δύο! Δεν ξέρω για παραπάνω…
MusicCorner: Πως πρωτοασχολήθηκες με τη μουσική;
Γιώργος Μιχαήλ: Ξεκίνησα από πολύ μικρός και με πολύ μεράκι. Μεράκι τέτοιο που ακουμπούσε στην τρέλα.
MusicCorner: Ο δίσκος σου “Της γης ο μουσαφίρης” είναι από τους πρώτους δίσκους στην ελληνική δισκογραφία που κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι και κατάφερε να γίνει τόσο γνωστός. Πώς το εξηγείς αυτό;
Γιώργος Μιχαήλ: Ο δίσκος αυτός αγαπήθηκε από τους ανθρώπους γιατί είχε κάτι από την ψυχή της παρέας. Αυτή η δουλειά δεν είναι η μοναδική που κυκλοφορεί χέρι με χέρι. Υπάρχει δουλειά που κυκλοφορεί ανάμεσα μας και δεν δίνει στίγμα και είναι δουλειά πολλών χρόνων και αγώνας καλλιτεχνικός. Δεν είμαστε εμείς που κρίνουμε το έργο μας αλλά ο χρόνος και ο κόσμος. Οπότε αφήνω σ’ αυτούς την κρίση στο κατά πόσο έγινε γνωστός και για ποιους λόγους.
MusicCorner: Πώς έγινε η ηχογράφηση αυτού του δίσκου και γιατί αποφάσισες να τον διαδώσεις με αυτόν τον τρόπο;
Γιώργος Μιχαήλ: Υπάρχει στο cd ένα ένθετο που εξηγεί τα της ηχογράφησης. Περιληπτικά να σου πω ότι ηχογραφήθηκε στην Κοζάνη με πενιχρά μέσα. Έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να σταθεί πουθενά παρά μόνο να περνάει από τα χέρια στις ψυχές των ανθρώπων.
MusicCorner: Τι προσδοκίες είχατε με το Θανάση Παπακωνσταντίνου όταν ετοιμάζατε τον δίσκο “Αγία Νοσταλγία”;
Γιώργος Μιχαήλ: Η “Αγία Νοσταλγία” όπως και κάθε δουλειά των καλλιτεχνών δεν σβήνει από την μνήμη. Αφήνει μια γεύση γλυκιά και πολύ καλές αναμνήσεις. Οι προσδοκίες ήταν αυτές που κάθε άνθρωπος θα περίμενε. Κανείς δεν θέλει να πάει χαμένος ο κόπος του. Πιστεύω ότι ο δικός μου κόπος και του Θανάση τον καιρό εκείνο αντηχεί μέχρι τις μέρες μας, μακάρι και πιο πέρα.
MusicCorner: Παρόλο που σε αναζητούσαμε, δεν σε είχαμε συνηθίσει σε live εμφανίσεις, ειδικά στην Αθήνα. Πώς πήρες αυτή την απόφαση και πώς εισπράττεις την ανταπόδοση του κοινού;
Γιώργος Μιχαήλ: Παρατηρήθηκε μια απουσία μου από τα μουσικά δρώμενα επί σκηνής για ένα διάστημα γι’ αυτό αναζητώντας με, δεν με βρήκατε. Να που τώρα όμως έτυχε και βρισκόμαστε. Βασικό ρόλο έπαιξε η παρέα των εξαίρετων μουσικών και συνοδοιπόρων σε αυτό το μουσικό ταξίδι που αρχίσαμε μαζί με τον Δημήτρη Βαβλιάρα. Μας συντροφεύουν λοιπόν ο Ζήσης Φτάκας στο λαούτο, ο Φώτης Κακαβέλης στο μπάσο, ο Γιάννης Βακουφτσής στα πλήκτρα και ο Στέλιος Μπούκος στα κρουστά. Όσο για την είσπραξη την οποία λέγεις, η αγάπη του κοινού φτάνει και περισσεύει προς όλους μας.
MusicCorner: Πώς προέκυψε η γνωριμία σου και η συνεργασία σου με το Δημήτρη Βαβλιάρα; Και τι να περιμένουμε από τη κοινή σας εμφάνιση στον Ρυθμό Stage που μάλιστα …πέφτει Παρασκευή και 13;
Γιώργος Μιχαήλ: Με τον Δημήτρη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Φίλοι από πολύ παλιά. Έχω τραγουδήσει τραγούδια του που βρίσκονται εκτός δισκογραφίας και πήραν τον δρόμο τους κι αυτά όπως της γης ο μουσαφίρης. Πριν ένα χρόνο ο Δημήτρης κυκλοφόρησε και την πρώτη του προσωπική δουλειά με τίτλο “πάλι βρέχει”, με συμμετοχή σπουδαίων ερμηνευτών όπως ο Βασίλης Σκουλάς και ο Αργύρης Μπακιρτζής αλλά και με τους συντοπίτες μας Μανώλη Χατζημανώλη και Γιώργο Κοντορίκο. Τώρα ετοιμάζουμε από κοινού μια δουλειά που ελπίζουμε να είναι έτοιμη για κυκλοφορία μετά το καλοκαίρι. Όσο για το Παρασκευή και 13 που εμφανιζόμαστε στο Ρυθμό, προκαταλήψεις δεν έχουμε αλλά καλού κακού …ας έχουμε τον νου μας!
MusicCorner: Πως βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή σήμερα;
Γιώργος Μιχαήλ: Εγώ βλέπω τα πράγματα, τα πράγματα βλέπουν εμένα, αλληλοκοιταζόμαστε και περιμένουμε! Δεν ξέρω τι… Παρόλα αυτά η αισιοδοξία δεν παύει να υπάρχει…
———-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…