ΜΑΡΚΟΣ ΚΟΥΜΑΡΗΣ
(σε… meeting με τον Κωνσταντίνο Χρυσανθάκη)

Τι είδους αστέρια θέλουμε στον ουρανό μας και ποια έχουμε τελικά; Με αφορμή το τελευταίο τραγούδι των LocomondoStar“, ζητάμε από την ψυχή του συγκροτήματος, τον Μάρκο Κούμαρη να το σχολιάσει και να μας μιλήσει -μεταξύ άλλων- για την προσωπική του μουσική διαδρομή και για τους Locomondo.

Locomondo και Rap, Ska, Reggae, Hip – Hop, Folk, παραδοσιακοί ήχοι… Οδύσσεια μου ακούγεται. Είναι πιο εύκολη η ζωή για μια Star που προέρχεται από talent show;
Κάθε δρόμος έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Ο δικός μας δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος, αλλά μπορούσαμε να έχουμε εμείς τον έλεγχο στο μουσικό αποτέλεσμα, στον ήχο μας, στην αισθητική και στις επιλογές μας. Στα Talent shows τα παιδιά διαγωνίζονται στη μίμηση pop στερεοτύπων και οι ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχουν, σουλουπώνονται και στη συνέχεια κόβονται και ράβονται στα μέτρα της μουσικής βιομηχανίας και της πίστας. Οι διαγωνιζόμενοι έχουν σίγουρα για μικρό διάστημα μια αρκετά μεγάλη προβολή, έχουν όμως ελάχιστο έλεγχο πάνω στο καλλιτεχνικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Η πιθανότητα να ξεχωρίσει μακροπρόθεσμα ένας διαγωνιζόμενος είναι ελάχιστη. Μια τέτοια ιστορία περιγράφει και το κομμάτι «Σταρ»

Το τραγούδι περιγράφει την “εύκολη” άνοδο αλλά και πτώση στο τραγούδι, μιας έφηβης μέσω ενός talent show. Θεωρείς πως το εύκολο είναι και εφήμερο και με ποια αφορμή έγραψες την “Star”;
Καμία διαδρομή δεν είναι εύκολη. Απλά λανθασμένα ένα talent show ίσως φαντάζει σαν shortcut (κόψιμο δρόμου) προς μια ενδεχόμενη επιτυχία. Αλλά στη μουσική, όπως σε όλα τα πράγματα δεν υπάρχουν shortcuts. Υπάρχει μόνο ο δρόμος της δουλειάς και της επιμονής.

Το κομμάτι «σταρ» λέει την ιστορία μιας μικρής κοπέλας που θέλει μέσω μιας καριέρας στο τραγούδι να βρει διέξοδο από τη φτώχια και από μια ζωή που φαντάζει βαρετή, μίζερη χωρίς προοπτική. Περιγράφει το ζεστό/κρύο ντους που νοιώθουν πολλά από αυτά τα παιδιά, όταν αρχικά τους κάνουν να νοιώθουν μοναδικοί και πολλά υποσχόμενοι και στη συνέχεια τους πετάνε στο καλάθι των αχρήστων.
Η αφορμή ήταν ότι κάθε πρωί περνάω από το κομμωτήριο της γειτονιάς μου, όπου είναι ένα μικρό κοριτσάκι και βλέπει τηλεόραση καθώς η μητέρα του δουλεύει σκληρά να βγάλει τα προς το ζειν. Ήθελα να διηγηθώ την ιστορία από τη σκοπιά του κοριτσιού.

Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο στο ξεκίνημά σου ας πούμε, θα διαγωνιζόσουν ποτέ σε talent show αν υπήρχε η ευκαιρία ή θα προτιμούσες την ίδια (ή παρόμοια) πορεία που τελικά ακολούθησες και γιατί;
Εννοείται πως όχι. Ανήκουμε σε μια γενιά μπαντών που ξεκίνησαν να παίζουν μουσική για τελείως άλλους λόγους. Καμιά φορά σκέφτομαι τα πρότυπα μας. Τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, τον Dylan, ως διαγωνιζόμενους σε talent show σήμερα! Κανένας από αυτούς δεν θα πληρούσε τα πρότυπα της σημερινής επιφανειακής Pop κουλτούρας.

Συμμετείχες πριν λίγο καιρό σ’ ένα Γερμανικό ντοκιμαντέρ για την Αθήνα, στο οποίο μιλάς άπταιστα Γερμανικά, παίζεις ρεμπέτικα και σε κάποια πλάνα από συναυλίες σας, μοιράζετε μπάλες ποδοσφαίρου στο κοινό. Ρεμπέτικα, Γερμανία, ποδόσφαιρο. Ποια η σχέση σου μ’ αυτά;
Μουσική, ποδόσφαιρο και ταξίδια ήταν τρία από τα πολύ βασικά συστατικά της ζωής μου ως τώρα. Στη Γερμανία έζησα σχεδόν 10 χρόνια. Εκεί αγάπησα τα ρεμπέτικα. Ήταν ο συνδετικός κρίκος μας με την Ελλάδα. Οι γονείς μου ήταν παθιασμένοι ταξιδιώτες και μου έμαθαν την αγάπη για την εξερεύνηση, για τους ανθρώπους αλλά και για τις γλωσσικές συγγένειες καθώς ήταν δάσκαλοι. Έμαθα να μιλάω πέντε γλώσσες. Το ποδόσφαιρο είναι παγκόσμια γλώσσα. Παίζοντας μπάλα μπορείς να επικοινωνήσεις με όλους τους ανθρώπους του πλανήτη! Είναι κάτι μαγικό.

Ποια από τα επόμενα μουσικά σου σχέδια θεωρείς σημαντικό να εκπληρωθούν;
Να βελτιώσω την τραγουδοποιία μου.

Πες μας δύο ξένους καλλιτέχνες που καθόρισαν τη μουσική σου πορεία και δύο Έλληνες που θα ήθελες να συνεργαστείς.
Bruce Springsteen, Bob Marley
Μάρκος Βαμβακάρης, Βασίλης Τσιτσάνης

Πως βλέπεις το (Ελληνικό) μουσικό τοπίο να διαμορφώνεται, με τη μουσική υπερπληροφόρηση που υπάρχει στα social media; Τι πιστεύεις ότι βοηθάει ένα τραγούδι να ξεχωρίσει σήμερα;
Υπάρχει πράγματι πάρα πολλή πληροφορία. Τόση πολλή πληροφορία που δεν προλαβαίνουμε να συνδεθούμε συναισθηματικά. Η συναισθηματική σύνδεση θέλει χρόνο και είναι αυτή που φέρνει το πραγματικό δέσιμο του καλλιτέχνη με το κοινό. Αν δεν έχεις αφιερώσει χρόνο σε κάτι μετά από λίγο δε θα σου σημαίνει τίποτα.
Πιστεύω ότι λόγω αυτού του ασύλλυπτου όγκου πληροφορίας, ελάχιστη από τη μουσική που γράφεται σήμερα θα αντέξει σε τέτοιο βαθμό στο χρόνο όπως αντέξανε τραγούδια της δεκαετίας 70/ 80/ 90 κι αυτό για δυο λόγους. Πρώτον γιατί είναι πάρα πολλά τα τραγούδια σε σχέση με παλιά και δεύτερον επειδή δεν συνδεόμαστε πια συλλογικά με αυτά (όπως πχ στις μεγάλες ροκ συναυλιές του παρελθόντος ή όταν ακούγαμε μουσική μαζί στα σπίτια), αλλά ο καθένας με ένα ipod ακούει μόνος του τα δικά του.

Μια από τις τακτικές που βλέπω να ακολουθούν στην Αμερική για να ξεχωρίσουν είναι να προσπαθούν να κερδίσουν την προσοχή του αναισθητοποιημένου ακροατή που καταναλώνει εκατοντάδες βίντεο τη μέρα με όλο και πιο ακραία ερεθίσματα μπας και αυτός δείξει κάποια αντίδραση και τους αφιερώσει δυο πολύτιμα λεπτά από το χρόνο του, πριν κλικάρει και πάει παρακάτω. Μια μουσική που γράφεται σε αυτά τα πλαίσια θα έχει και το ανάλογο αισθητικό αποτέλεσμα.

Ποια είναι η συνταγή που κρατάει στο προσκήνιο τους Locomondo σχεδόν 17 χρόνια (από το 2003); Έχετε στο κοινό σας κάποιους που σας ακολουθούν από την αρχή; Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο – περίεργο γεγονός έκφρασης θαυμασμού, που θυμάσαι;
Έχουμε την τύχη να έχουμε χτίσει μια εξαιρετική σχέση με το κοινό μας σε όλη τη χώρα αλλά και και στο εξωτερικό. Το μυστικό είναι συνέπεια, ειλικρίνεια και σεβασμός στο ακροατήριο. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που μεγαλώσαν με έσενα να έρχονται πλέον με τα παιδιά τους. Πολύ συχνά ακούμε τη φράση «μεγαλώσαμε με τα τραγούδια σας» ή «Η μικρή / ο μικρός συλλήφθηκε μετά από συναυλία σας…» Φαντάσου!?

Σε αρκετά από τα τραγούδια σας, εκτός του ξεσηκωτικού ρυθμού τους, θίγεις και σχολιάζεις κοινωνικά και άλλα θέματα της εποχής μας. Έχεις διαπιστώσει ότι φτάνουν τα μηνύματά στους παραλήπτες; Μπορούν τα τραγούδια να προβληματίσουν και να κάνουν λίγο καλύτερο τον κόσμο μας;
Οι περισσότεροι στίχοι έχουν κοινωνικό προβληματισμό. Πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό τα μηνύματα γίνονται αντιληπτά. Είναι σημαντικό να καταγράφονται ακόμα κι αν τα τραγούδια δε γίνουν hit. Υπάρχει κόσμος που θα τα αγαπήσει και θα προστρέξει σε αυτά σε μια δύσκολη στιγμή για να του δώσουν λίγο κουράγιο ή έστω το συναίσθημα ότι δεν είναι μόνος.

Αυτό που χαρακτηρίζει συνήθως τις συναυλίες των Locomondo, είναι η θετική ενέργεια που μεταδίδετε στο κοινό σας. Ο κόσμος συμμετέχει χορεύοντας και τραγουδώντας με τον ίδιο ενθουσιασμό Reggae, Ικαριώτικο, ska. Πόσο δύσκολο είναι το “πάντρεμα” και ο πειραματισμός σε διαφορετικά μουσικά είδη και γίνεται εύκολα αποδεκτό από τον κόσμο;
Δημιουργήσαμε τον ήχο μας σε μια εποχή που οι προσμίξεις (fusion) ήταν πολύ δημοφιλείς. Μαθαίνοντας από καλλιτέχνες όπως ο Manu Chao, πειραματιστήκαμε με τον συνδυασμό της δικής μας παράδοσης με ρυθμούς της Καραϊβικής και όχι μόνο.
Μέσα από της εκατοντάδες συναυλίες έγινε μια διαλογή των πιο δυνατών σημείων και αυτό το απόσταγμα είναι που ακούει ο ακροατής σήμερα.

Ποια είναι η πιο ωραία ανάμνηση που έχεις από την πορεία σου με τους Locomondo;
Τα γέλια που κάναμε στις διάφορες περιπέτειες και τα γέλια όταν τα θυμόμασταν…

Το να υπάρχουν Stars είναι ανάγκη τελικά και αν ναι γιατί; Πόσο Stars είναι οι Locomondo;
Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να έχουν κάποιες εξιδανικευμένες μορφές, κάποια είδωλα να θαυμάζουν: Rock stars, movie stars, sex symbols, υπεραθλητές.
Είναι ένας ονειρικός κόσμος μακριά από την άχρωμη καθημερινότητα τους. Μια τεράστια βιομηχανία κουτσομπολιού ζει από την ανάγκη εκατομμυρίων ανθρώπων να κοιτούν τις ζωές των διασήμων από την κλειδαρότρυπα.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φαντασιώνονται να παίξουν οι ίδιοι αυτό το ρόλο, να γίνουν δηλαδή οι ίδιοι το είδωλο. Ευτυχώς δεν μας διακατέχει αυτού του είδους η νεύρωση. βΧαιρόμαστε αν με 1-2 τραγούδια καταφέραμε να εκφράσουμε κάποιες από τις ανησυχίες και τα όνειρα των ανθρώπων της γενιάς μας και προσφέραμε μερικές στιγμές χαράς και διασκέδασης. Απολαμβάνουμε και είμαστε ευγνώμονες για την αγάπη και την αναγνώριση που εισπράξαμε και εισπράττουμε. Τα σταριλίκια μακριά από μας…

———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ