Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Τον Δεκαπενταύγουστο του 1969, μια ήσυχη γειτονιά του Belfast αναστατώνεται από τις επιθέσεις Προτεσταντών σε σπίτια Καθολικών. Ο 9χρονος Buddy (ο πρωτοεμφανιζόμενος Jude Hill) έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος στ’ αλήθεια με τη βία, η οποία, έως τότε, ήταν απλώς εικόνες στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη…
Ο Kenneth Branagh υπογράφει το βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα σενάριο και τη σκηνοθεσία στο “Belfast”, μια ταινία φόρο τιμής στην πόλη όπου γεννήθηκε και, κυρίως, στα παιδικά του χρόνια. Και ανατρέχει σε αυτά με διάθεση νοσταλγική αλλά καθόλου μελό, προσπαθώντας να καταγράψει μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού έναν κόσμο που αλλάζει. Μόλις λίγες εβδομάδες μετά την άφιξη του ανθρώπου στο φεγγάρι, η γη, αντί να προχωρά σε ένα νέο φωτεινότερο μονοπάτι, καθορίζεται από ανθρώπους βίαιους και μισαλλόδοξους. Ευτυχώς, όμως, όχι μόνο από αυτούς. Υπάρχει πάντα η οικογένεια, οι φίλοι, ο πρώτος έρωτας, οι άνθρωποι και ο τόπος που είναι οι ρίζες και το σπιτικό μας. Υπάρχουν, επίσης, η Θρησκεία και η Τέχνη, με την τελευταία να αποτελεί τη μοναδική αληθινή διέξοδο προς έναν πραγματικά όμορφο κόσμο. Τα έργα της, άλλωστε, είναι τα μόνα που κινηματογραφούνται έγχρωμα στο φιλμ, όπως και οι εικόνες του σύγχρονου Belfast.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία, με διευθυντή τον ελληνικής καταγωγής Haris Zambarloukos, που έχει επιλέξει ο Branagh ίσως να φαίνεται –και να είναι όντως– κλισέ για μια ταινία που έχει να κάνει με τη μνήμη. Ωστόσο, κανένα άλλο κοντράστ δεν είναι ικανό να αποτυπώσει με τόση καθαρότητα εκφράσεις και συναισθήματα, όσο αυτό του chiaroscuro. Στα συν του έργου, πέρα από τη θαυμάσια σκηνοθεσία, είναι οι λιτές και φυσικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών, μεταξύ των όποιων είναι οι Caitriona Balfe, Jamie Dornan, Ciarán Hinds και Judi Dench –και οι συγκεκριμένοι έχουν όλοι μία μεγάλη, οσκαρική θα μπορούσα να πω, σκηνή. Στη δε ατμόσφαιρα συμβάλλουν τα μέγιστα το soundtrack του Van Morrison, όπως και οι λεπτές δόσεις φλεγματικού χιούμορ.
Σε ό,τι αφορά τα μειονεκτήματα, παρά το γεγονός ότι το φιλμ χαρακτηρίζεται από ανθρωπιά και αβίαστες στιγμές συγκίνησης, ένοιωσα πως ο δημιουργός του σαν να δίστασε να σκάψει λίγο πιο βαθιά, προκειμένου να αποκαλύψει όλη την αλήθεια του. Ίσως βέβαια να είναι κι αυτός ένας τρόπος να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου απέναντι σε βιώματα που έχουν «γράψει» μέσα σου, όσο κι αν η ταινία διαθέτει και δραματουργική ελευθερία. Η σημαντική επιτυχία του Branagh, ωστόσο, είναι ότι, μέσα σε θύμησες γεμάτες αθωότητα, φόβο, σκανδαλιές, αγωνίες, ξεγνοιασιά, πόνο, χαρές και καθημερινότητα, κρατά πάντοτε στο επίκεντρο της μνήμης του τους ανθρώπους, στους οποίους και αφιερώνει τη δημιουργία του.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Tulip Entertainment, από την Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…