Γράφει η Μαρία Αβραμίδου

Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε το θέατρο. Και οι ξεχασμένοι θεατρίνοι των μπουλουκιών φρόντισαν να το μεταφέρουν σε κάθε γωνιά της. Σ’ αυτούς ακριβώς τους «αφανείς» καλλιτέχνες και στις υπέροχες μουσικές που γράφτηκαν για θεατρικές παραστάσεις, είναι αφιερωμένο το νέο έργο του Δημήτρη Μαλισσόβα, «Μια Ελλάδα Θέατρο», το οποίο παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα βράδυ στο Θέατρο Badminton.

Αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο πόλεμος έχει πια τελειώσει και ο περιοδεύων θίασος του Μίμη Σαμαρτζή (Γιάννης Μπέζος) φθάνει με το λεωφορείο της γραμμής στην επόμενη στάση του. Ένα χωριό ακόμη, στο οποίο οι ηθοποιοί του μπουλουκιού θα παίξουν κάθε μέρα κι άλλο έργο, με σκοπό να κερδίσουν στέγη και τροφή. Εξοικειωνόμαστε γρήγορα μ’ αυτή τη ζωηρή μικρό-κοινωνία του μπουλουκιού, «κλέβουμε» ματιές για τη ζωή κάθε μέλους του θιάσου και παρακολουθούμε τη γεμάτη θέατρο, χαρές, λύπες, έρωτες και μουσική καθημερινότητά τους.

mia_ellada_theatro_2014_11_004

Με άξονα την πορεία αυτού του μπουλουκιού, παλιά και νεότερα τραγούδια που γράφτηκαν για θεατρικές παραστάσεις και ακούστηκαν για πρώτη φορά στο σανίδι, διηγούνται τις ιστορίες τους –άλλες συναισθηματικά φορτισμένες γιατί κουβαλούν θεατρικές αλλά και ιστορικές μνήμες, άλλες ευχάριστες κι άλλες δραματικές. Τα τραγούδια λειτουργούν σαν μικρά μονόπρακτα, μέσα από τα οποία εκφράζονται οι ηθοποιοί του θιάσου. Η επιλογή τους είναι εξαιρετική και κάτι παραπάνω από εξαίσια είναι η ενορχήστρωσή και η ζωντανή ερμηνεία τους από τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη και τους σπουδαίους μουσικούς του.

Αν και το έργο έχει τη δυσκολία του ότι δεν διαθέτει μια στερεή κεντρική ιστορία, η οποία θα λειτουργούσε ως οδηγός της πλοκής, τα τραγούδια ξεδιπλώνονται αβίαστα μέσα στο σπονδυλωτό σενάριο κι έτσι παλιά και πιο πρόσφατα ακούσματα συναντώνται χωρίς να μας ξενίζουν, αλλά με πολλές εκπλήξεις.

Το κλασικό έργο των μπουλουκιών, η «Γκόλφω» -τραγουδισμένη υπέροχα από την Ελένη Καρακάση– και τα κουτσομπολιά του χωριού, έρχονται, για παράδειγμα, να βρουν την ευρηματικότατη κυρία από το «Έκτο Πάτωμα» και «Το Τραγούδι της Κουτσομπόλας». Η Χριστίνα Αλεξανιάν έδωσε μία εντελώς δική της ερμηνεία, η οποία δεν θύμιζε καθόλου την Άννα Παναγιωτοπούλου, η οποία έχει ταυτιστεί με το συγκεκριμένο άσμα. Στον ρόλο της γυναίκας του θιασάρχη, Αννέτας, η Αλεξανιάν έχει επίσης την ευκαιρία να αναδείξει και κωμικές πτυχές του ταλέντου της, τις οποίες δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε συχνά.

mia_ellada_theatro_2014_11_001_mpezos_alexanian

Η Παναγιώτα Βλαντή είναι η Στέλλα, η ωραία του θιάσου. Στην πρώτη της συμμετοχή σε μουσική παράσταση, μας θυμίζει το αγαπημένο «Χάρτινο το Φεγγαράκι» ως άλλη Μπλανς Ντιμπουά και κερδίζει το στοίχημα στη μεγάλη της σκηνή με το «Κάποιος μ’ αγαπάει».

Η Μίλλη Καραλή, αναδεικνύει τις εξαιρετικές φωνητικές της ικανότητες με κλασικά τραγούδια, όπως «Ο Άνθρωπός Μου» και «Όλα Ρημάδια», τα οποία ταιριάζουν στην ιστορία της ξεπεσμένης ντίβας που ερμηνεύει με αμεσότητα.

Ο Κωνσταντίνος Καζάκος, με την ερμηνευτική του απλότητα δημιουργεί τον -οικείο από πολλές ελληνικές ταινίες- χαρακτήρα ενός χειριστικού άντρα, χωρίς να καταφύγει σε ερμηνευτικά κλισέ. Προσωπικά με συγκίνησε πολύ η στιγμή που ερμήνευσε το θαυμάσιο «Από το Παράθυρό σου», τραγούδι που είχε πει πρώτη η μητέρα του, Τζένη Καρέζη μαζί με τον Νίκο Κούρκουλο στη «Γειτονιά των Αγγέλων».

mia_ellada_theatro_2014_11_002_kazakos_karali

Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης είναι ο Μίλτος, ο ζεν πρεμιέ που «παίζει» με όλες τις κυρίες του θιάσου, και μαζί με τον ταλαντούχο Αλμπέρτο Φάις εκτελούν και χρέη κομπέρ της παράστασης. Ερμηνεύουν μάλιστα μαζί τον «Κομπέρ» του Λουκιανού Κηλαηδόνη, σε ένα πολύ όμορφο ντουέτο. Ο Μπουρδούμης, με σαφή την εμπειρία του στο μουσικό θέατρο «ευλογήθηκε», με τη σπουδαιότερη, ίσως, στιγμή της παράστασης. Έχοντας το βαρύ καθήκον να ερμηνεύσει τον «Ηθοποιό» του Μάνου Χατζιδάκι, έκανε το τραγούδι εντελώς δικό του και, δείχνοντάς του σεβασμό, έδωσε μια άκρως συγκινητική ερμηνεία, που δεν μιμήθηκε σε τίποτε τον Χορν, ούτε σε προκαλούσε να προβείς σε ατυχείς συγκρίσεις…

mia_ellada_theatro_2014_11_007_fais_vladi_bourdoumis

Η παράσταση, βέβαια, είχε κι άλλες όμορφες, ατμοσφαιρικές και δυνατές στιγμές, ενώ όλοι -ανεξαιρέτως- οι ηθοποιοί έλαμψαν σε τουλάχιστον ένα νούμερο. Προσωπικά κράτησα αυτήν της Ελένης Καρακάση και του Νίκου Ρουσσάκη που μοιράστηκαν το «Του Έρωτα Μέγα Κακό». Κάτι από “Chicago” -χωρίς την παραμικρή διάθεση σύγκρισης, βεβαίως- μου έφερε στον νου η σκηνή όπου οι γυναίκες του θιάσου αναπολούν κάποιο βράδυ τους έρωτές τους. Εκεί οι καλλίφωνες Εβελίνα Νικόλιζα, Βαλάντω Τρύφωνος και Κωνσταντίνα Νταντάμη αναδεικνύουν τόσο τις φωνητικές, όσο και τις υποκριτικές τους ικανότητες. Ιδιαίτερα ατμοσφαιρική ήταν η σκηνή με το πλοίο μετά τον «Κουρσάρο», τον οποίο ερμήνευσε ιδανικά ο Κωνσταντίνος Καζάκος, όπως και μια πανέμορφη χορογραφία του Κρίστη Κουπάτου σε ορχηστρικό κομμάτι. Ο Θανάσης Ισιδώρου υποδύεται τον Τάσο, ομοφυλόφιλο ηθοποιό που πρέπει να κρύβει -συνήθως ανεπιτυχώς- τις προτιμήσεις του. Οι διάλογοί του με τον Γιάννη Μπέζο, αν και δεν ξεφεύγουν από τα κλισέ, αποτελούν αβίαστες κωμικές νότες στην παράσταση.

mia_ellada_theatro_2014_11_008

Άφησα επίτηδες για το τέλος τον Γιάννη Μπέζο, ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν πολλά να πω. Η εμπειρία, το κωμικό του timing, αλλά και η ευαισθησία του -εμφανέστατη στην ερμηνεία του «Ω, Καλή μου Ξανθιά» του Χατζιδάκι- κυριαρχούν στη σκηνή. Επίσης, αστράφτει στην ερμηνεία τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη («Δόξα τω Θεώ», «Ένα Δειλινό», «Στρώσε το Στρώμα σου για Δυο»). Ξεκάθαρα απολαμβάνει να τα ερμηνεύει και ξεσηκώνει τον κόσμο προκειμένου μπουλούκι και θεατές να γίνουν μια παρέα!

mia_ellada_theatro_2014_11_006_mpezos

Στα ατού της παράστασης, οι υπέροχοι φωτισμοί του Δημήτρη Χρησταρά και το ότι ακούμε κυρίως τραγούδια που δεν γράφτηκαν για επιθεωρήσεις ή μουσικό θέατρο (όπως «Η ταμπακιέρα» και «Η Βαλίτσα»), αλλά για έργα πρόζας. Δεν ωφελεί να τα απαριθμήσω, είναι όλα τους γνωστά κι αγαπημένα και είναι πραγματικά όμορφο να συνειδητοποιείς πόσο σπουδαία τραγούδια έχουν γραφτεί για το θέατρο –από την «Πάροδο» στους «Όρνιθες» του Χατζιδάκι, μέχρι την επίσης δική του «Μαγική Πόλη», αλλά και την «Όμορφη Πόλη» του Θεοδωράκη. Δεν λείπουν επίσης τραγούδια που έχουν γραφτεί με αφορμή τα μπουλούκια, όπως το «Σπηλιά από Πανί» του Χρήστου Θηβαίου και το υπέροχο «Τραγούδι της Λίμνης» της Ελένης Καραΐνδρου.

Παρακολουθώντας αυτήν την παράσταση, η οποία προφανώς έχει φτιαχτεί με πολλή αγάπη και σαφή πρόθεση να ψυχαγωγήσει, σίγουρα θα εντοπίσετε και το δικό σας αγαπημένο τραγούδι. Μη διστάσετε να το σιγοτραγουδήσετε και να το αφήσετε να σας ακολουθήσει στον δρόμο της επιστροφής…

Μετά το τέλος της παράστασης, ο δημιουργός της, Δημήτρης Μαλισσόβας, και συντελεστές έκαναν αποκλειστικές δηλώσεις στο MusicCorner:

Δημήτρης Μαλισσόβας: Αυτή η παράσταση έγινε από μία τεράστια αγάπη για το ίδιο το θέατρο και τους ηθοποιούς. Έγινε ένα αφιέρωμα σε τραγούδια του θεάτρου, κυρίως της πρόζας και όχι της επιθεώρησης που κατά καιρούς βλέπουμε και που κι εγώ έχω κάνει. Επιθυμία μας είναι να αποτίσουμε φόρο τιμής στους ίδιους τους ηθοποιούς γι’ αυτό και έχω μεταχειριστεί τα μπουλούκια σ’ αυτήν την ιστορία. Οι μπουλουκτζήδες είναι οι πρώτοι άνθρωποι που δίδαξαν πολιτισμό στην επαρχία. Η επαρχία άκουσε έτσι για πρώτη φορά τον γραπτό λόγο και τα μεγάλα κείμενα. Γιατί δεν έπαιζαν σαχλαμάρες, έπαιζαν σπουδαία κείμενα, όπως και αν τα ερμήνευαν. Τα πέρασαν, λοιπόν, στον κόσμο, δίδαξαν πολλούς ηθοποιούς και μετέφεραν πολιτισμό. Αυτό ακριβώς καλούμαστε να μεταδώσουμε στην παράσταση, μέσα από πολύ μεγάλα τραγούδια σπουδαίων συνθετών.

Χριστίνα Αλεξανιάν: Είμαστε στην παράσταση «Μια Ελλάδα Θέατρο» που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Badminton. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που συμμετέχω σ’ αυτή τη δουλειά που έχει γράψει και σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Μαλισσόβας. Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι μαζί του και είμαι ενθουσιασμένη γιατί όλη αυτή η αγάπη που έχουμε εμείς περνάει κάτω στον κόσμο και μας την ανταποδίδει, τραγουδώντας μαζί μας. Για μένα είναι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο, γιατί χορεύω, τραγουδάω, παίζω και με κάνει να νιώθω σαν παιδί!

mia_ellada_theatro_2014_11_003_vladi_kazakos_alexanian

Παναγιώτα Βλαντή: Είναι μεγάλη μου χαρά γιατί ο φίλος μου, Δημήτρης Μαλισσόβας, με κάλεσε εδώ με ένα υπέροχο επιτελείο ηθοποιών. Κάνουμε μια ιστορία με βάση τη ζωή των μπουλουκιών. Ένα μέλος τους είμαι κι εγώ. Μ’ αρέσει πάρα πολύ, το διασκεδάζω, γιατί είναι η πρώτη φορά που κάνω μουσική παράσταση. Εύχομαι να πάει καλά και να αγαπήσει το έργο ο κόσμος όπως κι εμείς!

Κωνσταντίνος Καζάκος: Υποδύομαι τον Στέφανο, ο οποίος γεννήθηκε μέσα στα μπουλούκια γιατί ήταν οι γονείς του ηθοποιοί. Αυτός πήγε να μην τους μοιάσει, έφυγε, έκανε τη δικιά του ζωή ως λιμενεργάτης. Είναι παιδί της πιάτσας. Μετά όμως ξαναγύρισε στο θέατρο και περιοδεύει μαζί με τον κύριο Σαμαρτζή στον θίασό του. Είναι ο κλασικός τύπος, ο οποίος τα τρώει από τις γκόμενες, τις εκμεταλλεύεται, είχε όμως και τις ευαισθησίες του. Νομίζω ότι ο Δημήτρης έχει κάνει ένα πολύ ωραίο έργο και μια ωραία στημένη παράσταση, με εξαιρετικές επιλογές τραγουδιών.

Μίλλη Καραλή: Ο ρόλος μου είναι αυτός μιας γυναίκας που τη βρίσκεις παντού και πάντοτε. Είναι ένας χαρακτήρας που έχει ζήσει πολλά πράγματα, έχει απογοητευτεί. Έχει ζήσει την επιτυχία και τα χρήματα, αλλά έχει καταλήξει στα μπουλούκια, που σημαίνει ότι τα πράγματα δεν πήγαν καλά στην πορεία. Ως εκ τούτου, έχει ενδιαφέρον να την υποδύομαι. Τα τραγούδια που λέω είναι πάρα πολύ ωραία και της ταιριάζουν. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Μαλισσόβας, είναι πολύ αγαπημένος φίλος μου. Βρίσκω ότι είναι μια παράσταση που διασκεδάζει, αλλά και ψυχαγωγεί, με την έννοια ότι μαθαίνεις και πέντε πράγματα για τα μπουλούκια. Μέσω των τραγουδιών περνά και μια αντίληψη για το πώς ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι ένα αφιέρωμα στους «αφανείς» θεατρίνους εκείνης της εποχής.

mia_ellada_theatro_2014_11_005

*Διαβάστε το δελτίο τύπου για το «ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟ» εδώ.

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here