Γράφει η Πέννυ Πηττά
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Όταν ξεκίνησαν να ανακοινώνονται οι πρώτες καλοκαιρινές συναυλίες, εκείνη του Μίλτου Πασχαλίδη ήταν από τις πρώτες στη λίστα. Ιδιαίτερα φέτος αδημονούσαμε να αγκαλιάσουμε τους φίλους μας, με μια μπύρα στο χέρι και να τραγουδήσουμε γνώριμες αγαπημένες νότες σε ένα live. Η μουσική αύρα μιας τέτοιας βραδιάς θα ήταν το ιδανικό σκηνικό. Ο Μίλτος Πασχαλίδης δεν είναι άγνωστο ταξίδι για εμάς πια, αλλά η αίσθηση που νιώθει κανείς όταν βρίσκεται σε live του θυμίζει το πατρικό μας σπίτι, που καταφέρνει πάντα να μας απαλύνει κάθε πληγή και να μας αγκαλιάσει με θέρμη.
Να όμως που το χώρο που ψάχναμε για να ελευθερωθούμε από όλα τα δεσμά που πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια –το πατρικό μας σπίτι– το βρήκαμε στο Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας, την προηγούμενη Πέμπτη 9 Ιουνίου. Πρώτη καλοκαιρινή συναυλία για πολλούς από εμάς και το θέατρο είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς πρώτα από όρθιους αλλά και αργότερα από καθιστούς. Ο Μίλτος Πασχαλίδης μαζί με τους μουσικούς του βγήκαν στη σκηνή περίπου στις 21.30 και η εκκίνηση του καλοκαιριού είχε μόλις γίνει.
Από τραγούδια είχε πολλά ή τέλος πάντων είχε όλα όσα περιμένεις να ακούσεις από τον Πασχαλίδη αλλά και όσα δεν περιμένεις. Και θα σταθώ σε εκείνα που δεν περιμένεις να ακούσεις και αποτέλεσαν μια ιδιαίτερη αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις έντονα συγκινησιακή στιγμή. Το «η χώρα των αθώων» με ιδιαίτερη μνεία σε όλα εκείνα τα πρόσωπα που χάθηκαν άδικα όπως η Καρολάιν, ο Γιακουμάκης, η Ελένη Τοπαλούδη, η Γαρυφαλιά, ο Ζακ Κωστόπουλος, ήταν κάποια από αυτά.
Στη μέση της βραδιάς η κόρη του Μίλτου Πασχαλίδη ανέβηκε στη σκηνή ενώ εκείνος μας ζήτησε ευγενικά να κατεβάσουμε κάμερες και κινητά (γι’ αυτό και δεν έχουμε σχετικές φωτογραφίες στο ρεπορτάζ) και ερμήνευσαν μαζί το «Μόνο να γελάς» με τον κόσμο να ξεσπά σε έντονα χειροκροτήματα.
Το «Bella Ciao» μαζί με το «Κάποτε θα έρθουν να σου πουν» του Παύλου Σιδηρόπουλου ξεσήκωσε το κοινό, το οποίο άναψε ακόμα μερικά καπνογόνα και δημιούργησε μια κόκκινη ατμόσφαιρα στο ήδη μαγικό βράδυ που ζούσαμε.
Τα χέρια του κόσμου δεν σταμάτησαν στιγμή να είναι ανορθωμένα και οι φωνές τραγουδούσαν τα πάντα. Την είχαμε τόσο ανάγκη αυτή τη συναυλία έτσι ακριβώς όπως ήταν. Με τα γνωστά αγαπημένα του Μίλτου αλλά και τα γνωστά αγαπημένα των άλλων, όπως το «Γιουσουρούμ» του Νικόλα Άσιμου, τον «Νεοέλληνα» του Πανούση αλλά και το «Πλανόδιο Τσίρκο» του Άλκη Αλκαίου. Την είχαμε ανάγκη για να βρούμε τους εαυτούς μας και να ξαναενώσουμε τις φωνές μας τραγουδώντας «ανοίγω τα χέρια μου, όλο τον κόσμο χώρεσαν» και αγκαλιάζοντας τον διπλανό μας με λιγότερο φόβο.
Ήταν ένας Μίλτος ευαίσθητος αλλά και ροκ ταυτόχρονα που δεν ήθελε να φύγει από τη σκηνή και που έκανε όλα τα χατίρια του κόσμου που από την αρχή του ζητούσε τις «Ντομάτες» και την «Τράπουλα». Είναι από εκείνα τα χατίρια που δε μας τα κάνει συχνά και όταν μας τα κάνει τον αγαπάμε λίγο περισσότερο.
Εξαιρετικοί συνοδοιπόροι της βραδιάς ήταν οι μουσικοί του Θύμιος Παπαδόπουλος (Πνευστά), Πάρις Περυσινάκης (Λύρα, Μαντολίνο), Γιάννης Μπελώνης (Πιάνο), Ηλίας Δουμάνης (Τύμπανα), Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο) ο οποίος όμως μας μάγεψε και με την ερμηνεία του στο «Σε δωμάτιο με καθρέφτες» και τέλος η Νίκη Γρανά (Ακορντεόν) αλλά και τραγούδι. Η Νίκη Γρανά ήταν εκείνη που ερμήνευσε το «Νεράιδα δίχως Παραμύθι» αλλά και πολλές άλλες επιτυχίες του Πασχαλίδη.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι από τις πρώτες συναυλιακές μας αγάπες και θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στα live του γιατί μέσα από τη γνώριμη φωνή του, καταφέρνει κάθε φορά εκτός από το να μας ταξιδεύει σε μοναδικές μελωδικές διαδρομές, να δημιουργήσει γύρω μας ένα τεράστιο μουσικό φως. Αυτό που φεύγοντας από το live και κατευθυνόμενος προς το αυτοκίνητο, σου αφήνει ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη…
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…