Γράφει ο Γιάννης Τσούμαλης
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας
«Πέρασαν τόσα καλοκαίρια
Βρέξαν τη στράτα μας φωτιές
Μα θ΄αντηχούν τα μεσημέρια
Τραγούδια που δεν έχουν εποχές»
Τα παραπάνω είναι στιχάκια της Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα από τραγούδι του νέου δίσκου του Μίμη Πλέσσα και του Μαυρίκιου Μαυρικίου με τίτλο «Διασκευές». Τέτοια τραγούδια πήγαμε να ακούσουμε και το Σάββατο το βράδυ στο Κηποθέατρο Παπάγου, επιτυχίες του μεγάλου συνθέτη Μίμη Πλέσσα, ενορχηστρωμένες και ερμηνευόμενες από τον Μαυρίκιο Μαυρικίου, εκτελεσμένες από την «Ορχήστρα των Αισθήσεων», που αποτελείται από τον Μαυρίκιο Μαυρικίου στα πλήκτρα, την Κωνσταντίνα Ρούσσου στο φλάουτο, τον Φοίβο Μποζά στο σαξόφωνο, τον Γιώργο Ντινάκο στη κιθάρα και στο μπουζούκι, την Αντωνία Τσολάκη στο κοντραμπάσο και τον Αλέξανδρο Κούρο στα drums. Μαζί με όλους αυτούς τραγούδησαν η Ανδριάννα Μπάμπαλη, η Ελένη Καρακάση, ο Δάκης, η Πόπη Αστεριάδη και ο Τάσος Χαλκιάς, ο οποίος ανέλαβε τη παρουσίαση κάποιων εμβόλιμων κειμένων που αφορούσαν κάποια από τα τραγούδια του συνθέτη καθώς και το ελληνικό παρελθόν και παρόν, γραμμένα από τη Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα.
Ωραία. Τα είπα όλα τα τυπικά. Στο ψητό λοιπόν… Η συναυλία ξεκίνησε με ένα οργανικό ποτ-πουρί και τον Μαυρίκιο να διευθύνει τις πρώτες νότες με όρεξη και τόση ενέργεια, που αμέσως μας συνεπήρε. Το εκπληκτικό δε, είναι ότι ακολούθησαν στη συνέχεια μεγάλες επιτυχίες του Πλέσσα ιδωμένες με μια πιο σύγχρονη ματιά με χρώμα jazz, blues και swing, πράγμα το οποίο δε περίμενα και με ενθουσίασε. Το να ακούς το «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», το «Όλα δικά σου μάτια μου» με έντονα τζαζ στοιχεία, το «Φεγγάρι πάνωθέ μου» σε swing ρυθμό, το «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι» σε tango εκδοχή (με τον κιθαρίστα να καταθέτει πραγματικά όλο του το ταλέντο στη κιθάρα και να μας αφήνει έκπληκτους!), το «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου» σε συνδυασμό με μουσικές του Μπαχ και του Τσαικόφσκι ξενίζει τους παλιούς αρκετά, τους νέους ακροατές του Πλέσσα λιγότερο, αλλά δίνει η ενορχήστρωση αυτή άλλο αέρα στα τραγούδια. Δεν είναι άλλωστε παγωμένα στο χρόνο, αλλά πάντα δεκτικά σε πειραματισμούς και εμπνευσμένα αγγίγματα. Όταν μάλιστα το «πείραγμά» τους γίνεται με απέραντο σεβασμό και ταλέντο, όπως αυτά του Μαυρικίου, αλλά και υπό την επιτήρηση και την άδεια του δημιουργού, του οποίου εκφράζουν και μια λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό πτυχή του, το αποτέλεσμα είναι αξέχαστο. Προσωπικά η μαγική ερμηνεία του Μαυρικίου, η επικοινωνία του με τον κόσμο και η αγωνία του να δείξει τι μας έχει ετοιμάσει με την ορχήστρα του, η ενέργειά του και η φωνή του με γέμισαν τόσο ήδη από τη πρώτη μισή ώρα, που σκέφτηκα πως ακόμα κι αν τελείωνε τότε η συναυλία, θα είχα ταξιδέψει και περάσει πολύ όμορφα.
Μα ευτυχώς η νύχτα είχε συνέχεια. Ακολουθεί μια μοναδική στιγμή της βραδιάς, όπου ο Μαυρικίου ακάπελα μέσα στο κοινό ερμηνεύει το «Απόψε κάποιος θα χαθεί» με ένα κοινό να έχει συνεπαρθεί και να σιγοτραγουδάει μαζί του. Στη συνέχεια ένας τόνος blues ήρθε να χρωματίσει τη προηγούμενη ατμόσφαιρα στο διασκευασμένο «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», που ερμηνεύεται για πρώτη φορά από άντρα. Στη σκηνή ύστερα η Ανδριάννα Μπάμπαλη θα ερμηνεύσει προκαλώντας συγκίνηση το «Σαν χελιδονάκι» και θα «Σταματήσει του ρολογιού τους δείχτες», «Του αγοριού απέναντι» , το «Χίλιες βραδιές», μα αποτελώντας τη κορυφαία της στιγμή όταν αργότερα μπήκε και τραγούδησε με ταπεινότητα και σεβασμό μπροστά στον συνθέτη, που κατά μεγάλη της συγκίνηση έπαιξε για αυτή και τη φωνή της πιάνο. Η Ελένη Καρακάση, στη συνέχεια, θα τραγουδήσει με τη μεταλλική της φωνή το «Δως μου τ΄αθάνατο νερό» και όντας θεατρίνα, παιχνιδιάρικα και με περισσή τσαχπινιά το «Θα κλέψω τα τριαντάφυλλα».
Όταν, ύστερα μπήκε ο συνθέτης, το θέατρο χειροκρότησε ώρα ετούτον τον άνθρωπο που με τις μουσικές και τα τραγούδια του ένωσε και αγαπήθηκε , όπως είπε ο Τάσος Χαλκιάς, «από αριστερούς και δεξιούς, από πλούσιους και φτωχούς, από όλους τους Έλληνες». Ο Μαυρικίου, περήφανος και αισθανόμενος τόσο τη τύχη, αλλά και την ευθύνη που έχει απέναντι σε αυτά τα έργα, ερμήνευσε με τη συνοδεία του Πλέσσα στο πιάνο το «Ποιος το ξέρει», την «Αγία Κυριακή» και ένα νέο τους τραγούδι, τις «Στιγμές» σε στίχους της Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα. Σε ετούτα τα τρία τραγούδια συνέβη κάτι πολύ όμορφο και σπάνιο σε υπαίθρια θέατρα. Δεν ακουγόταν απολύτως τίποτα. Το κοινό, τα τριζόνια, η πόλη είχαν όλα ησυχάσει σαν άκουγαν κάποιο μαγικό ξόρκι. Κι ήταν απλά ένας νέος παθιασμένος που τραγουδούσε μέσα από τη ψυχή του και την πιο βαθειά του ειλικρίνεια τα τραγούδια ενός (παρόντος) συνθέτη που κατάφερε να μηδενίσει την απόσταση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος ξεγελώντας με την σπουδαιότητα και την υστεροφημία του τον πανδαμάτορα τον χρόνο.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η Σόφη Ζανίνου, που όπως είπε πειραχτικά «είδε φως και μπήκε». Χωρίς πρόβα και φτιασιδώματα ανέβηκε στη σκηνή και μας ξεσήκωσε με το «Έχω στενάχωρη καρδιά» που κατά τη γνώμη μου ήταν η ιδανική επιλογή της μοίρας για αυτό το τραγούδι, καθώς αυτή η γυναίκα γνωρίζοντας το σανίδι χρόνια, ξέρει πώς να δίνει τη ξεχωριστή νότα. Είπαν μαζί με τον Μαυρικίου, έπειτα, «Το άγαλμα» και ήταν η στιγμή που το κοινό φάνηκε να είχε πλέον παραδοθεί στη μουσική αυτή νύχτα.
Κι εκεί που λες ότι η βραδιά δεν μπορεί να πάει καλύτερα, βγαίνει ο Δάκης και πραγματικά ξεσηκώνει τους θεατές πρώτα με την αισθαντική του φωνή που έχει μείνει αναλλοίωτη στο χρόνο κι ύστερα με τον τρόπο που ερμήνευσε τόσο το «Αν σ΄αρνηθώ αγάπη μου», το πολύ γνωστό «Πόσα καλοκαίρια», όσο και γνωστές επιτυχίες του Μίμη Πλέσσα με ξένους στίχους στα δεύτερα κουπλέ, γραμμένους από τη Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα, τραγούδια που βρίσκονται στο προσωπικό του δίσκο “Moments”. Το είπε και ο ίδιος ο συνθέτης δημόσια στιν Δάκη : «Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, που σε άκουσα να τραγουδάς τόσο καλύτερα από κάθε άλλη φορά» , δήλωση με την οποία συμφώνησε με ένα δυνατό χειροκρότημα το κοινό.
Κορυφαία στιγμή ήταν το ντουέτο του με τον Μαυρικίου στο «Ποια νύχτα σ΄έκλεψε», αλλά και όταν ερμήνευσε το «Ένας ουρανός μ΄αστέρια – Hold me tender», που μαζί με τα υπόλοιπα και τη συνοδεία του πιάνο και του σαξόφωνου μας μετέφερε σε κάποιο μπαρ του Παρισιού και της Νέας Υόρκης. Πραγματικά μας ταξίδεψε και η συμβολή του στη βραδιά ήταν πολύτιμη. Δίκιο έχει η παραγωγή που τον θέλει μαζί της και στις υπόλοιπες συναυλίες!
Ας σημειωθεί πως ο Πλέσσας έχοντας άνεση με τον Δάκη είχε όρεξη να τον πειράζει με χιούμορ και ζωηρότητα. Θα μου μείνει κι αυτό που είπε πως όταν μπήκαν με το αυτοκίνητο στον ευρύτερο χώρο του θεάτρου γύρισε και του είπε η γυναίκα του «Θυμάσαι πριν τριάντα χρόνια που…» και τη διέκοψε απότομα λέγοντάς της «…να μου κάνεις τη χάρη. Γέρασε μόνη σου!» Δίδαγμα : καλλιτέχνης δεν είναι μόνο αυτός που έχει ένα ξεχωριστό ταλέντο, αλλά εκείνος που τη ζωή την βλέπει τώρα και τη ζει και δεν επαφίεται σε περασμένα μεγαλεία. Γι αυτό, άλλωστε εμπιστεύτηκε και τον ταλαντούχο Μαυρίκιο, γιατί ο νέος αυτός είναι μεταξύ άλλων το ευτυχισμένο και τυχερό παρόν των τραγουδιών του.
Τέλος εμφανίστηκε η Πόπη Αστεριάδη, που είπε με τη μοναδική της χροιά το «Κράτησέ με αγάπη μου» δίνοντας την εντύπωση πως είμαστε σε μια μικρή μπουάτ της Πλάκας. Στη συνέχεια είπε το «Τι σου ΄κανα και πίνεις» και έκλεισε με το «Πρώτη φορά», λαμβάνοντας ένα από τα πιο ζεστά χειροκροτήματα από το κοινό.
Δυστυχώς η συναυλία τελείωσε απότομα, διότι «καταχράστηκαν» την ώρα κοινής ησυχίας και βάσει του κανονισμού του θεάτρου και του σεβασμού στους περίοικους έπρεπε να πέσει σύντομα η αυλαία. Όλοι πάνω στη σκηνή, λοιπόν, γιατί «Ξημέρωνε Κυριακή» και οι ψυχές μας είχαν ήδη βάλει τις «πράσινες, τις κόκκινες, τις θαλασσιές τις χάντρες».
Κλείνοντας, να πω πως η βραδιά δεν είχε αστέρια, ούτε φεγγάρι. Ήταν καλοκαιρινή, ζεστή μα τα προσόντα τ΄ουρανού δεν τα είχε. Μα κατά κάποιο τρόπο ένοιωθα πως βλέπω απέναντι μου το πιο όμορφο φεγγάρι και αντικρίζω τα πιο αιώνια αστέρια. Κι αυτά ήταν ετούτες οι στιγμές που μας χαρίζει εδώ και τόσα χρόνια, αλλά και σε αυτή τη βραδιά ο Μίμης Πλέσσας, αλλά και η μαγική «Ορχήστρα των αισθήσεων» και των απολαυστικών παραισθήσεων, όλοι οι καλεσμένοι και φυσικά ο διευθυντής όλης ετούτης της μαγικής νύχτας με το πηγαίο του ταλέντο, την ενέργεια, το σεβασμό σε ό, τι τραγουδάει και στο κοινό, την ευγένεια και την αθωότητα ψυχής και τη απίστευτη φωνή που μας ταξίδεψε σαν καραβάνι στα πιο όμορφα του μουσικού μας πολιτισμού!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…