Τα παιδιά του χειμώνα, το καινούργιο τραγούδι του Δημήτρη Μυστακίδη, κυκλοφόρησε…

Ο Δημήτρης Μυστακίδης έγραψε για το καινούργιο τραγούδι:
«Οι κοντινοί μου άνθρωποι λένε ότι είμαι «έντονος» τύπος.
Μιλάω γρήγορα και δυνατά, οδηγώ νευρικά, παίζω νευρικά, γενικώς εκφράζομαι με ένταση.
Όταν όμως μιλάω στον εαυτό μου δεν είμαι έτσι.
Η φωνή μέσα στο κεφάλι μου, ακούγεται αλλιώς, πιο ήρεμη, και αυτό συμβαίνει πολύ έντονα όταν σκέφτομαι πράγματα που με πονάνε και ταυτόχρονα μου είναι ακατανόητα.
Πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, μου φαίνονται ακατανόητα και ένας τρόπος που βρήκα για να μιλήσω για αυτά, είναι τα τραγούδια.
Προφανώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται το ίδιο και η Έφη Τσουγένη που έγραψε τους στίχους στα «παιδιά του χειμώνα» είναι μια από αυτούς.
Όταν μου τους έστειλε και τους διάβασα, άκουσα αυτή τη φωνή.
Αυτή θέλησα να αποτυπώσω και στην ερμηνεία. Αυτό που θα ακούσετε είναι η «μέσα» φωνή μου. Δεν θα ακούσετε όμως μόνο αυτήν. Θα ακούσετε και την άλλη που φωνάζει.
Που προσπαθεί να ακουστεί μέσα στον θόρυβο της καθημερινότητας που μας κάνει να προσπερνάμε πολύ εύκολα, αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Είναι πολλά τα ακατανόητα και θλιβερά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ένα από αυτά, είναι το πόσο πολύ βασανίζονται χωρίς να έχουν καμία ευθύνη, τα παιδιά.
Εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό.
56 ένοπλες συρράξεις είναι ενεργές αυτή τη στιγμή στον πλανήτη με κορυφαίο παράδειγμα την πρωτοφανή γενοκτονία στη Γάζα και χιλιάδες παιδιά υποφέρουν και πεθαίνουν εξ΄ αιτίας της δικής μας ανικανότητας για ορθή κρίση.
Για αυτά τα παιδιά είναι γραμμένο αυτό το τραγούδι.
Καλή ακρόαση.»

Μουσική: Δημήτρης Μυστακίδης
Στίχοι: Έφη Τσουγένη

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος
Οργάνωση Παραγωγής: Περίανδρος Αφεντούλης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πέτρος Νούσιας

Τα σύννεφα γκρεμίστηκαν και σκόρπισαν στο χώμα
Μια λάμψη μόνο στην αρχή και άφαντο το χρώμα
Γκρίζα τα χέρια, τα κορμιά, τα χείλη που φιλάνε
τα σκονισμένα μέτωπα αυτών που αγαπάνε

Παιδιά κεντούν τον ουρανό με φοβισμένα μάτια
τα μάγουλα χαράζουνε τα αλμυρά τους δάκρυα
και μένουνε να ψάχνουνε την πιο καλή κρυψώνα
Πώς να κερδίσουν στο κρυφτό τον ίδιο το χειμώνα;

Τα σύννεφα γκρεμίστηκαν από ανθρώπου χέρι
Είναι μεγάλο μυστικό μα όλος ο κόσμος ξέρει
Μαύρα πουλιά μαζεύτηκαν με τις φωτιές στο στόμα
Μες στα μαλλιά τους μπλέχτηκαν και καίγονται ακόμα

Παιδιά του χειμώνα που δεν είδαν χιόνι
μόνο τη σκόνη να πέφτει αργά
από το ταβάνι που μοιάζει να λιώνει
επάνω στα ρούχα τους τα παιδικά

Παιδιά του χειμώνα δίχως παιχνίδια
Η νύχτα η ίδια φοβάται να ‘ρθει
σε τούτο τον κόσμο που δεν ξημερώνει
Σε τούτο τον κόσμο που πάντα πενθεί.

Μαύρα πουλιά μαζεύτηκαν με τις φωτιές στο στόμα
Μες στα μαλλιά τους μπλέχτηκαν και καίγονται ακόμα

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ