Φωτορεπορτάζ: Χαρά Γερασιμοπούλου
Το τελευταίο Σαββατόβραδο του Μαρτίου, που την είχε την ψυχρούλα του, βρέθηκα σε μέρη γνώριμα και η αλήθεια είναι πως με ό,τι ακολούθησε εύκολα και γρήγορα η θερμοκρασία ανέβηκε, πόσω μάλλον η διάθεση για χορό!
Υπεύθυνοι για την ανεβασμένη διάθεση, το κέφι και το λίκνισμα ήταν ο Nick Waterhouse και ο δικός μας George Zervos. Ο ταλαντούχος αυτός άνθρωπος, γνωστός στο μουσικό ελληνικό στερέωμα πια, έχοντας ένα λαμπρό και άκρως αξιόλογο παρελθόν με τους Swingin’ Cats, μας έβαλε για τα καλά στο κλίμα της βραδιάς που θ’ ακολουθούσε και το ευχαριστηθήκαμε ιδιαιτέρως.
Ο Elvis σίγουρα ζει –όλοι το ξέρουν αυτό, έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί να μην έχει πάρει το μάτι σας ή και το αφτί σας, αυτό το project του Καλύμνιου Elvis (aka George Zervos), ο οποίος βάζει φωτιά στην κιθάρα και σε παρασέρνει σε swing, indie και country ρυθμούς. Ερχόμενος με το ολοκαίνουργιο και εξαιρετικό single, “My Life In Her Hands”, στις αποσκευές του και αποτίοντας φόρο τιμής σε όλες τις γυναικείες υπάρξεις, όπως εύστοχα είχαμε διαβάσει στο promo του, μας συνεπήρε απλά,μελωδικά και καθάρια. Ξεκινώντας με τα “Fix It”, “Bad Bad Girl” και το ομώνυμο “For Your Love” από το debut album του που κυκλοφόρησε το 2017, η βραδιά κάνει αρχή με απόλυτη ενέργεια και ξεσηκωτικό rock ‘n’ roll.
Αξίζει, φυσικά, ν’ αναφερθώ στη διάθεση και την ενέργεια της μπάντας που περνάει δυνατά vibes στον κόσμο κάτω απ’ τη σκηνή και που βλέπεις πως αυτό διασκεδάζει αμφότερους. Η συνέχεια είχε τα υπόλοιπα τραγούδια από τον δίσκο, μα η χορευτική απογείωση ήρθε μόλις ακούσαμε το “Midnight Sun” και το επίσης νέο single “Babe I Like It”, που ήταν και ο επίλογος του πρώτου μέρους.Well done guys!
Περιμένοντας για τις απαραίτητες αλλαγές στη σκηνή και παίρνοντας μια ανάσα και μια γουλιά μπύρα (οι άλλοι, όχι εγώ), η ώρα για τον Nick Waterhouse φθάνει. Γεννημένος στη Νότια Καλιφόρνια και μεγαλωμένος σ’ ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου τα πρώτα ερεθίσματα προέρχονται από ακούσματα της Aretha Franklin, ο καλλιτέχνης με τις R&B καταβολές επέστρεψε για μια συναυλία – χορευτικό πάρτι στο Fuzz, το Σάββατο 30 Μαρτίου.
Η soul, η jazz και το rhythm and blues χαρακτηρίζουν τους τέσσερεις δίσκους του –ο ίδιος έχει αναφερθεί, άλλωστε, στις επιρροές του από Van Morrison, Bert Berns, Mose Allison και John Lee Hooker. Οι πρώτες ατμοσφαιρικές νότες από το “Which Was Writ” σηματοδοτούν την έναρξη του set και ακολουθούν το ταξιδιάρικο “Song For Winners”, και τα δύο κομμάτια από τον τελευταίο του δίσκο που έχει απλά το όνομά του. Συμπληρώνοντας την τριάδα ακολουθεί το χορευτικό “It’s Your Voodoo Working” του Charles Sheffield. Έπεται η απαραίτητη έξοδος από το φωτογραφικό pit όλων όσων απαθανατίζαμε τις στιγμές και το βόλεμά μας κάπου στο κατάμεστο venue.
“I Had Some Money (but I spent it)” –εμείς να δείς αγαπημένε μας– μάς τραγουδάει ο Nick και ήδη έχει συνεπάρει όλο το κοινό με το γκρουβάρισμά του,το οποίο ανταποδίδει, με χειροκροτήματα και σφυρίγματα που έδιναν και έπαιρναν. Συνεχίζει να μας ξεσηκώνει με το “Dead Room” από το άλμπουμ “Holly” του 2014, με τα χαρακτηριστικά πλήκτρα και το σαξόφωνο να δίνουν ρυθμό. Με μια μπάντα δεμένη που είχε έτοιμη τη συνταγή για να μας παρασύρει σ’ έναν rock ‘n’ roll πανικό, αφεθήκαμε στα έμπειρα χέρια τους και απολαύσαμε τραγουδάρες, όπως τα “I Feel An Urge Coming On”και “Wherever She Goes (She is Wanted)”, επίσης από τον νέο δίσκο.
Καθώς η βραδιά προχωρά, ο ιδρώτας κάνει την εμφάνισή του και οι μπύρες κυκλοφορούν, έρχεται η στιγμή που η ιδιαίτερη εισαγωγή του πασίγνωστου “Katchi” μάς τρελαίνει. Ο Nick με τις χορευτικές του φιγούρες φαίνεται να το διασκεδάζει και όλοι εμείς τραγουδάμε μαζί του “She give me Katchi… All night long”! Το απίστευτο κλίμα που έχει δημιουργηθεί το επιβεβαιώνουν οι συνεχόμενες ζητωκραυγές και είναι φύσει αδύνατον πια να παραμείνουμε ακίνητοι, ακούγοντας τραγούδια απ’ τα παλιά, όπως το “It’s Time” και το “This is A Game” με τις εκπληκτικές κιθαριές του Nick. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο κλείσιμο με επιλογές απ’ το ξεκίνημά του και συγκεκριμένα από τον πρώτο του δίσκο “Time’s All Gone” του 2012, όπως τα “(If) You Want Trouble” και “Some Place” που μου θυμίζουν έντονα funk, soul και rock ‘n’ roll της παλιάς σχολής. Κατόρθωσε με αυτόν τον τρόπο μέσα σε μια βραδιά να κάνει ακόμα και τον πιο επιφυλακτικό ή συγκρατημένο να λικνιστεί, να εξωτερικεύσει την συσσωρευμένη του ενέργεια και εν τέλει να δώσει εξ αρχής ορισμό στη λέξη ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
Στη sold out αυτή εμφάνιση, λοιπόν, ζωντάνεψε μαεστρικά μπροστά στα μάτια μας ένα είδος μουσικής που σε ταξιδεύει στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, χωρίς όμως να αισθάνεσαι πως είναι κάτι «παλιακό»,αφού οι σύγχρονες μουσικές του απεικονίζουν τον προσωπικό του μουσικό χαρακτήρα. Εντυπωσιασμένοι για άλλη μια φορά Nick!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…