Το τραγούδι «Ο βασιλιάς της λύπης», ένα ηλεκτρισμένο ζεϊμπέκικο με τις εξαιρετικές ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα και του Μίλτου Πασχαλίδη, αποτελεί τον πυρήνα της νέας δισκογραφικής δουλειάς του Νίκου Γρηγοριάδη και για αυτόν το λόγο επιλέχτηκε ως προπομπός του.
Ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μίλτος Πασχαλίδης δίνουν μια συγκλονιστική ερμηνεία, με ευαισθησία και δυναμισμό σε μια συνύπαρξη που συγκινεί.
«Ο βασιλιάς της λύπης» είναι ένα από τα τρία τραγούδια του άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αρχές Οκτωβρίου από τη Formiggart, όπου ο Νίκος Γρηγοριάδης υπογράφει και τους στίχους, αφού η βάση του ομώνυμου άλμπουμ, είναι η ποίηση. Στο άλμπουμ, πέρα από τον ίδιο τον δημιουργό, συμμετέχει ερμηνευτικά με τέσσερα τραγούδια ο Γιώργος Νταλάρας, με δύο ο Μίλτος Πασχαλίδης και φυσικά η σύντροφός του στη ζωή και στην τέχνη, Κατερίνα Κυρμιζή.
Η κεντρική ιδέα του τραγουδιού είναι ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός σ’ ένα βασίλειο που έχει κουρνιάσει πάνω του η λύπη. Η λύπη είναι συναίσθημα με μεγάλη διάρκεια, καθηλώνει σε παραίτηση, εμποδίζει να αντιδράσει κανείς άμεσα κι αποφασιστικά. Έτσι λοιπόν ο βασιλιάς είναι γυμνός, γυμνός από λύπη για όσα συμβαίνουν γύρω και μέσα του.
Από τις πιο αθόρυβες και διακριτικές παρουσίες της εγχώριας μουσικής σκηνής, ο Νίκος Γρηγοριάδης, γνώριμος από το 1995, παρουσιάζει ένα αξιοσημείωτο έργο με εντελώς προσωπικό ύφος με τα εξαιρετικά προσωπικά άλμπουμ «Στη Μοναξιά Του Φάρου» (1995), το οργανικό και διεθνές «Faros» (1997), το αγαπημένο των ραδιοφώνων «Αλφάδι», (2000) και τα άλμπουμ συνεργασίας με την Κατερίνα Κυρμιζή «Είναι Εδώ!» (2009) και «Λάρβα» (2015).
Τύμπανα: Δημήτρης Αντωνιάδης
Μπάσο: Γιάννης Γρηγορίου
Ακουστικές Κιθάρες: Κωνσταντίνος Κυδωνάκης
Πιάνο, Keyboards, Tremolo Ηλεκτρική Κιθάρα: Νίκος Γρηγοριάδης
Μεταλόφωνο: Ισίδωρος Μουχλιανίτης
Ηλεκτρική Κιθάρα: Γιώργος Σιμάτος (ηχογράφηση @ studio Παράκτιο)
Ηχογράφηση, Μίξη & Mastering: Ηλίας Λάκκας
Ενορχήστρωση, Προγραμματισμός: Νίκος Γρηγοριάδης
Παραγωγή: Νίκος Γρηγοριάδης, Κατερίνα Κυρμιζή, Ηλίας Λάκκας
Σκηνοθεσία, Μοντάζ & Coloring: Νίκος Γρηγοριάδης, Κατερίνα Κυρμιζή
Για μένα τώρα η χαρά ποτέ δεν περισσεύει
Όπου και να με συναντά με προσπερνά και φεύγει
Μέσα στης σκέψης τα κλαδιά κάθισαν χελιδόνια
Μαυροντυμένα και βουβά, μελαγχολούν αιώνια
Κατάλαβα πολύ αργά σαν ήρθε η καταιγίδα
Είχα τα μάτια μου κλειστά, δεν άκουσα, δεν είδα
Και τώρα όποιος με ρωτά τι κάνω και πως πάω
Μισή δουλειά, μισή ζωή, εγώ του απαντάω
Μοιάζουν η φτώχεια κι η οργή σαν αδελφές σιαμαίες
Βγάζουν το φίδι απ’ το αβγό, γεννούν κακές ιδέες
Στέκουν στην άκρη του γκρεμού και φάλτσα τραγουδάνε
Κι όποιος εκεί δεν τραγουδά στο χάος τον πετάνε
Στην πόλη ακόμα αντηχούν συνθήματα, παρέες
Ταρατατζούμ στη διαπασών και πλαστικές σημαίες
Και μένα όποιος με ρωτά τι κάνω και πως πάω
Μισή δουλειά, μισή ζωή, εγώ του απαντάω
Μέσα στη ζάλη της γιορτής, στα μεθυσμένα χνώτα
Αγκαλιασμένοι ανάδελφα πήραμε λάθος ρότα
Και να ‘μαι τώρα ο βασιλιάς, ο βασιλιάς της λύπης
Ο πρίγκιπας της καταχνιάς, το θύμα και ο θύτης