Γράφει η Εβίτα Μπουρμά
Φωτογράφηση: Στέλλα Μαρκίδη
Έχω την εντύπωση ότι με τον Σταυρό του Νότου έχω αναπτύξει μια σχέση σαν αυτή που έχουν πολλοί άνδρες με το γήπεδο, αν υπήρχε διαρκείας, θα το είχα προμηθευτεί εδώ και καιρό! Η νέα σεζόν ξεκίνησε, το πρόγραμμα παρουσιάστηκε, ο Χρήστος Θηβαίος θα μας κρατάει συντροφιά τα βράδια της Παρασκευής στο club!
Πρεμιέρα των εμφανίσεων, την Παρασκευή 03/10 και (φυσικά!) δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε! Με στίχους και μελωδίες στο μυαλό μας να μας προετοιμάζουν για την βραδιά αυτή και με μια μικρή αγωνία για τα νέα τραγούδια που υποσχέθηκε να μας παρουσιάσει, φτάσαμε όπως πάντα νωρίτερα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι για τον λόγο που πηγαίνω τόσο νωρίτερα. Δεν έχω καταλάβει τελικά αν το κάνω επειδή το απαιτεί το ρεπορτάζ ή απλά ανυπομονώ να το ζήσω!
Λίγο αργότερα από την είσοδο μας στον χώρο, στη σκηνή εμφανίστηκαν οι μουσικοί και ο Χρήστος Θηβαίος τους ακολούθησε. Τα όργανα στη σκηνή ήταν λίγο διαφορετικά στημένα από το σύνηθες. Δεν ήταν πίσω του, ήταν γύρω του. Αυτό από μόνο του δεν είναι άξιο σχολιασμού, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, μιλώντας για τέτοιου επιπέδου μουσικούς, τη Βάσω Δημητρίου (σε κιθάρες και τζουρά), τον Μάξιμο Δράκο (σε πιάνο και πλήκτρα) και τον Χάρη Χαραλάμπους (σε κρουστά και μπάσο), έμοιαζε σαν να δημιουργούσαν ένα «φρούριο» γύρω του. Ένα φρούριο που τον στήριζε γερά στην γεμάτη ευαισθησία ερμηνεία του.
«Αφού ήρθατε, θα το υποστείτε, θα παίξουμε καινούρια τραγούδια», είπε. Η συνέπεια του ότι πήγαμε είναι ένα δώρο λοιπόν! Θα ακούγαμε πρώτοι, τραγούδια από το δίσκο που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες. Πόσες πράξεις μας θα ευχόμασταν να οδηγούσαν στο να υποστούμε τέτοιες συνέπειες! Ο κόσμος άκουγε προσεκτικά και ο καλλιτέχνης εμπλούτιζε τα τραγούδια με διηγήσεις. Όμορφες στιγμές αλλά και αιχμηρές ταυτόχρονα, σκέψεις για θέματα που ζούμε σήμερα στην κοινωνία μας, είχαν προκληθεί από αφηγήσεις του χθες.
“Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλλα χαρτί, γιατί είσαι η μόνη που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει..” , ακούσαμε τα τραγούδια που αγαπάμε να μας συγκινούν, όταν τα ερμηνεύει, όλα αυτά τα χρόνια. Δικά του, συναδέλφων του, ακόμα και τραγούδια που η πρώτη εκτέλεση δεν του ανήκει, στο μυαλό με τη φωνή του τα φέρνουμε. Ο κόσμος δεν σταμάτησε όλη τη βραδιά να του ζητάει κάποιο άλλο, ένα ακόμη, τα περισσότερα “χατίρια” έγιναν, άλλα όχι. Με τόσων ετών δισκογραφία, πώς να χωρέσουν όλα σε μια βραδιά…
“Είναι εδώ ο αδερφός μου;” είπε και ψάχνοντας με τα μάτια μας στο κοινό, είδαμε τον Μίλτο Πασχαλίδη να κατευθύνεται προς την σκηνή. Σε ένα χώρο που φιλίες και σχέσεις, δημιουργούνται και επιβιώνουν χωρίς ουσία, το να συναντιούνται δύο μεγάλοι καλλιτέχνες επί σκηνής και η βαθιά αγάπη που τους συνδέει να φαίνεται στη χημεία και τις φυσικές κινήσεις του ενός προς τον άλλο, είναι ανεκτίμητο. Η κιθάρα άλλαξε χέρια κι εμείς τους απολαύσαμε μαζί, τραγουδώντας αγαπημένους στίχους “Γυαλί που δεν ραγίζει, θα ’βρισκα να σου τάξω, πες μου πως να πετάξω, με δανεικά φτερά… Φωτιά μου εσύ κι αέρας…”.
Σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, ο Χρήστος Θηβαίος, ευχαριστούσε τον κόσμο, έδειχνε να το κάνει με ειλικρίνεια, όχι το τυπικό «ευχαριστούμε» στο τέλος κάθε τραγουδιού. Συνολικά η εμφάνιση του, ο τρόπος που μιλούσε, οι κινήσεις του, τα πάντα μαρτυρούσαν μια σπάνια ευγένεια, που σε συνδυασμό με την δυνατή ερμηνεία του, τον κάνουν μοναδικό. Απλή επιβεβαίωση όλων αυτών για εμάς, ο τρόπος που μας υποδέχτηκε (παρέα με τον Μίλτο Πασχαλίδη) μετά το τέλος της βραδιάς για να μας πει δυο λόγια..
Music Corner: Θα μας δώσετε μερικά «στοιχεία» για τον δίσκο που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες;
Χρήστος Θηβαίος: Αφορά στην πρώτη αιματηρή εξέγερση, σε ελληνικό έδαφος, 21 Αυγούστου του 1916, όπου οι μεταλλωρύχοι της Σερίφου, διεκδίκησαν οκτάωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και κοινό ταμείο αλληλοβοηθείας, ούτως ώστε πληγέντος ενός μεταλλωρύχου, όλοι οι υπόλοιποι, βοηθούν την οικογένεια του και κοινή απαγόρευση να μπαίνει στην ίδια σήραγγα, πατέρας και γιος. Αυτό είναι το έναυσμα και αυτό από το οποίο εμπνεύστηκα. Τα τραγούδια, η μουσική φόρμα αλλά και η στιχουργική φόρμα, φυσικά αφορούν σε νεότερες περιόδους, όπου ήθελα να παραπέμπουν στην ιστορία αυτή αλλά ταυτόχρονα ήθελα να μπορούν να υιοθετηθούν κι ως τραγούδια σύγχρονα.
Music Corner: Μιας και φέτος είναι μια εορταστική σεζόν για τον Σταυρό του Νότου, αφού κλείνει 20 χρόνια, μπορείτε να θυμηθείτε μια δυνατή στιγμή σας εδώ που να την ξεχωρίζετε;
Χρήστος Θηβαίος: Βέβαια! Όταν ξεκίνησα εδώ στο Club, με τους Συνήθεις Υπόπτους, και μετά όταν διέλυσε το σχήμα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, έπαιζα εδώ, μόνος. Ο κόσμος με αγκάλιασε και με αποδέχτηκε μετά το σχίσμα του συγκροτήματος, και μετά όλα αυτά τα χρόνια βέβαια, παίζουμε εδώ, και με τον αδερφό μου τον Μίλτο, με τον οποίο πραγματικά είμαστε οικογένεια. Του φυλάω και μια έκπληξη για τον καινούριο δίσκο, δεν την ξέρει ακόμα, είναι παρών αλλά..
Μίλτος Πασχαλίδης: Μη μου την πεις γιατί η έκπληξη πρέπει να είναι έκπληξη..
Χρήστος Θηβαίος: Πραγματικά, ο Σταυρός του Νότου, είναι η στέγη μας, ο χώρος που μας φιλοξενεί όλο αυτό τον καιρό.
Music Corner: Ευχαριστούμε πολύ!
Χρήστος Θηβαίος: Να είστε καλά, κι εγώ.
Μέχρι την επόμενη φορά…
Ο Χρήστος Θηβαίος θα εμφανίζεται κάθε Παρασκευή στον Σταυρό του Νότου (club)!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…