Γράφει ο Μάνος Κανδεράκης
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι αυτό που λέμε απλά «ωραίος τύπος», από αυτούς που θα διάλεγες να βγεις σε ένα μπαρ για να τα πεις και να τα πιεις μέχρι πρωίας μιλώντας για ανεκπλήρωτους έρωτες, για μουσική, πολιτική και σινεμά. Φέτος έτσι κι αλλιώς αυτό είναι το στοίχημα της παράστασης «Μόνο ψέματα», στο ναό της οδού Ηπείρου το «Κύτταρο», η συνθήκη -όπως έχει πει και ο ίδιος- των κομματιών που επέλεξε για τις φετινές εμφανίσεις είναι εξομολόγηση σε έναν άγνωστο σε μπαρ. Ειδικά πλέον στην ψηφιακή εποχή όπου οι συζητήσεις στα μπαρ έχουν αντικατασταθεί από τους ήχους του messenger και οι ανθρώπινες εξομολογήσεις γίνονται μέσα από την οθόνη, το πείραμα αυτό του Φοίβου έχει ιδιαίτερη αξία.

Είχαμε τη χαρά λοιπόν να περάσουμε το Σαββατόβραδό μας ακούγοντας τη «φωνή της πόλης», τον Φοίβο Δεληβοριά, στο ιστορικό «Κύτταρο», στο μέρος που «απογείωναν» τους πάσης φύσεως ροκάδες οι Socrates, ο θείος Νώντας, ο πρίγκιπας Παύλος Σιδηρόπουλος, οι Μουσικές Ταξιαρχίες και τόσοι άλλοι μύθοι της ελληνικής ροκ σκηνής. Αψηφώντας για άλλη μία φορά το τσουχτερό κρύο, βρεθήκαμε στην οδό Ηπείρου & Αχαρνών για να παρακολουθήσουμε και εμείς τον μοναδικό Φοίβο παρέα με την ταλαντούχα Νεφέλη Φασούλη και το κουαρτέτο των Κωστή Χριστοδούλου, Σωτήρη Ντούβα, Yoel Soto και Κώστα Παντέλη.

Στο μαγαζί φτάσαμε λίγο μετά τις 9 και είχε ήδη σχηματιστεί μία «ουρά» από κόσμο με παλτά και κασκόλ οι οποίοι κοιτούσαν με ανυπομονησία την ώρα, περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες για να βρουν τις θέσεις τους και να παραγγείλουν τα πρώτα ποτά. Αφού περάσαμε την είσοδο και μπήκαμε στο μαγαζί αμέσως έπεσε το βλέμμα μου στους τοίχους του μαγαζιού, συγκεκριμένα στην εικόνα «Ζωντανοί στο Κύτταρο» και δίπλα στις φωτογραφίες με τους καλλιτέχνες που πέρασαν από τη ροκ «φωλιά» της Ηπείρου και σφράγισαν την εποχή της αμφισβήτησης και της διαφορετικής ματιάς στα γεγονότα μέσα από το ροκ εν ρολ, διαμορφώνοντας μία νέα οπτική, λίγο πιο αντισυμβατική και ρομαντική. Επειδή όμως κάθε γενιά έχει δικαίωμα στην αμφισβήτηση, ο Φοίβος συνεχίζει την παράδοση των καλλιτεχνών αυτών και με τον δικό του απαράμιλλο τρόπο σε κάθε live εκτός από διασκέδαση μας προσφέρει και τους απαραίτητους προβληματισμούς.

Λίγο πριν τις 11 και αφού το «Κύτταρο» είχε ήδη …βουλιάξει, εμφανίστηκε στην σκηνή ο Φοίβος Δεληβοριάς με τους «ειλικρινείς ψεύτες» και μας καλωσόρισε στην πιο αληθινή παράσταση στην Αθήνα, με τίτλο «μόνο ψέματα». Αφού παρουσίασε τους καλλιτέχνες με την συνοδεία του ολόφρεσκου «απόψε είμαι κοντά σου» (στο φετινό πρόγραμμα παρουσιάζει τα πρώτα κομμάτια που έχει έτοιμα για το νέο του δίσκο), συστήθηκε και ο ίδιος ως ο «μπάσταρδος γιος»! Άλλωστε όπως λέει και ο στίχος από το συγκεκριμένο κομμάτι, «όταν ο Νιόνιος ήταν «Κύτταρο», εγώ ήμουν στο καρότσι» , κάνοντας με αυτό τον τρόπο την απαραίτητη μετάβαση από το παρελθόν στο σήμερα. Άλλωστε στο «Κύτταρο», η κάθε γενιά εδώ και σαράντα χρόνια είχε και έχει τους δικούς της ήρωες. Ο Φοίβος βέβαια κουβαλάει στο «δισάκι» του, τις μνήμες από καλλιτέχνες-ογκόλιθους που αποτελούν τον «φάρο» της εκάστοτε ασυμβίβαστης γενιάς όπως τον Μάνο Χατζιδάκι, πλάι στον οποίο ξεκίνησε πριν ακόμη ενηλικιωθεί.

Αφού συστηθήκαμε λοιπόν είπε να «κάνει και μία πρόταση γάμου» με την «μποσανόβα του Ησαΐα», από το μακρινό πλέον 1995, ένα τραγούδι που ακούγεται και σήμερα με τον ίδιο ενθουσιασμό. Άλλωστε είναι τόσες οι εικόνες από αυτό το κομμάτι που νομίζεις ότι παρακολουθείς ταινία μικρού μήκους, «μες στα Στενά της Λιμνούπολης της Μέτρο Γκόλντουϊν, της Φίνος Φιλμς, ο Ντόναλντ Ντακ, ο Κλαρκ Γκέιμπλ κι ο Βουτσάς ματαίως θα περιμένουν για μας». Στίχοι γραμμένοι από έναν δηλωμένο σινεφίλ, τον Δεληβοριά που «καταβροχθίζει» σε καθημερινή βάση ταινίες.

Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να λείψει και η επικαιρότητα, συγκεκριμένα ο Φοίβος αναρωτήθηκε «περίεργο δεν είναι το Κύτταρο χωρίς τσιγάρο, πολύ φοβάμαι ότι άμα έρθουμε του χρόνου δεν θα έχει ούτε ποτό ούτε και σερβιτόρες, δηλαδή χάλια!». Φυσικά ήταν εισαγωγή για το αγαπημένο «Χάλια», όπου εδώ, ναι, έχουμε ένα κομμάτι που άμα κλείσεις για λίγο τα μάτια νιώθεις στην κυριολεξία «σαν τον Κάγκνεϊ μπροστά στη Ρίτα Χεϊγουορθ μες στην τσίκνα μιας υπόγειας ζωής», και να πίνεις παρατηρώντας το ανεκπλήρωτο. Από τον ίδιο δίσκο «Χάλια» δεν θα μπορούσε να λείψει και ο αγαπημένος «σκύλος του Κολωνακίου ο Βαγγέλης», ένα τραγούδι ορόσημο για το lifestyle των περίφημων 90’s και της επίπλαστης ευμάρειας.

Στη συνέχεια, με αφορμή το καινούριο του έργο, έκανε μία ιδιαίτερη μνεία στη «νύφη του Θερμαϊκού», συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν. Τη Θεσσαλονίκη του 2005 με τη σημερινή. Τότε την περπάτησε τριαντάρης με ένα κορίτσι στην παραλία και το ίδιο βράδυ έγραψε τα «Αδιάκοπα». Ο ίδιος ξαναβρέθηκε πέρυσι στην Θεσσαλονίκη, σαρανταπεντάρης πλέον και βόλταρε παρατηρώντας τις αλλαγές που έχουν προκύψει με το πέρασμα του χρόνου. Γι αυτόν τον λόγο έγραψε το κομμάτι με τίτλο «ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή» που προορίζεται για το νέο του δίσκο.

Το μενού στην συνέχεια είχε ανάμεικτα συναισθήματα, περιείχε τον χωρισμό με το «Bolero» αλλά και την πρώτη συνάντηση με το «Θα θελα να ‘μουνα εκεί», αμφότερα από τον δίσκο που πλέον μετράει δέκα χρόνια, τον «Αόρατο άνθρωπο». Ακολούθησε βουτιά στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας και στην περίοδο των 80’s. Η εφηβεία είναι μία περίοδος καθοριστική για τον κάθε άνθρωπο, όπου διαμορφωνόμαστε μέσα από τα βιώματά μας, τα διαβάσματά μας και τα ακούσματά μας, το ίδιο και ο έφηβος Φοίβος ο οποίος το 1987 «έλιωνε» το «Πάρε με», που έχει μείνει στην ιστορία από την κορυφαία ελληνική φωνή του «αιώνιου εφήβου» Βασίλη Παπακωνσταντίνου από την δισκάρα «Χαιρετίσματα». Την ερμηνεία στο θρυλικό αυτό κομμάτι ανέλαβε η Νεφέλη Φασούλη. Η ιδιαίτερη προσέγγιση του «Πάρε με» από τη Νεφέλη, έδωσε «πάσα» στον Φοίβο να μας αποκαλύψει ότι θα μπορούσε να γράψει ολόκληρο δίσκο για την ίδια, μάλιστα ήδη ετοιμάζει παράλληλα με το νέο άλμπουμ και κομμάτια για την ταλαντούχα ερμηνεύτρια και ένα από αυτά είναι το «Για ένα καλοκαίρι», το οποίο ακούστηκε από τη νεαρή τραγουδίστρια στη συνέχεια.

Το κλείσιμο του πρώτου μέρους είχε δύο ολοκαίνουρια κομμάτια, το «κάποια παιδάκια», άλλο ένα βιωματικό τραγούδι του Φοίβου καθώς πλέον είναι πατέρας και έρχεται σε επαφή με πολλά μικρά παιδιά, αλλά και το σπαρακτικό τραγούδι με τίτλο «Ελένη Τοπαλούδη», όπου αναφέρεται στην αποτρόπαια δολοφονία της άτυχης κοπέλας. Πραγματικά πρόκειται για ένα κομμάτι γροθιά στο στομάχι, με στίχους όπως «Σκέφτομαι την Ελένη Τοπαλούδη. Κι αν θα χε κάποιο λόγο ένα τραγούδι. Που ν’ανέβει στα δίκτυα που την πνίξαν. Στη θάλασσα να πέσει που την ρίξαν». Το «Κύτταρο» μετά από αυτό το τραγούδι-μαχαιριά, ξαφνικά σιώπησε… Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται ότι ο Φοίβος γράφει όταν έχει κάτι πραγματικά να πει, όταν κάτι τον «καίει» και θέλει οπωσδήποτε να το επικοινωνήσει. Από τη νυχτερινή αυτή συνάντηση δεν θα μπορούσε να απουσιάσει το «Ζηλεύει η νύχτα» του Ορφέα Περίδη, ο οποίος υπήρξε και δάσκαλος κιθάρας του Φοίβου.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με το «Άννα μην κλαις» του Μπέρτολτ Μπρέχτ που είχε ντύσει μουσικά ο πυλώνας του ελληνικού μας πολιτισμού Θάνος Μικρούτσικος, το οποίο ο Φοίβος ερμήνευσε με τον απαραίτητο σεβασμό μαζί με την Νεφέλη Φασούλη, αποτίοντας φόρο τιμής στον κορυφαίο μας συνθέτη. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν από τη βραδιά και τα υπόλοιπα ακυκλοφόρητα κομμάτια του νέου άλμπουμ όπως «ο ποιητής και το ποίημα», η «άγρια ορχιδέα» και το «μόνο ψέματα» που αποτελεί και τον τίτλο της παράστασης. Το τελευταίο βέβαια κάνει θραύση τους τελευταίους μήνες στο Youtube και ήδη έχει γίνει σύνθημα στα χείλη των ανθρώπων του κέντρου της πόλης, που βγαίνουν για τσιγάρα στην Βαρνάβα και περνάνε τις νύχτες στο Ciao.

Ο Φοίβος επίσης έχει το ταλέντο να διηγείται όμορφες ιστορίες στη σκηνή, συγκεκριμένα αναφέρθηκε σε ένα περίεργο περιστατικό από το 1966 όταν στην θέση που είναι το «Κύτταρο» βρισκόταν το «Φαλιρικόν». Πραγματικά πρόκειται για ιστορία-διαμαντάκι για τους λάτρεις του λαϊκού ρεπερτορίου και του Στέλιο Καζαντζίδη. Στο «Φαλιρικόν» λοιπόν εκείνη την εποχή τραγουδούσε ο Στέλιος με την Μαρινέλλα, όταν μία πλούσια θαμώνας του μαγαζιού εκσφενδόνισε ένα μπουκάλι το οποίο πέρασε ξυστά από τον Καζαντζίδη και τον νεαρό τότε Χρήστο Νικολόπουλο που ήταν στο μπουζούκι. Με αφορμή αυτό το συμβάν ο Στέλιος Καζαντζίδης μαζί με τον Χρήστο Νικολόπουλο έγραψαν ένα τραγούδι για αυτήν την εμπειρία, το «γυρίζω από τη νύχτα» που ερμήνευσε με μαεστρία η Νεφέλη Φασούλη.

Σειρά είχε ο γνωστός σε όλους «Καθρέφτης», ένα τραγούδι-σταθμός για τον Φοίβο που προέκυψε από ένα τηλεφώνημα σε μία φίλη του, αναζητώντας αφορμή για έμπνευση. Έπειτα υπήρξε αναφορά στον Σωκράτη Μάλαμα, όπου με το «Άσε τα ψέματα» σηκώθηκε όλο το μαγαζί όρθιο και άρχισε ο κόσμος να χορεύει στους ρυθμούς του αγαπημένου κομματιού. Το οποίο έδεσε τέλεια με το «Αφού δεν μ’ αγαπάς» αλλά και με το «όταν σου χορεύω» του Φοίβου, τα οποία ήταν τα αμέσως επόμενα στο πλούσιο πρόγραμμα της βραδιάς.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην ακουστεί και η στρατιωτική εμπειρία του Φοίβου Δεληβοριά, γνωστή ως «Υβρεοπομπή», αλλά και οι ύμνοι του ροκ εν ρολ, ο «νοσταλγός» του Γιάννη Γιοκαρίνη αλλά και το «Rock n Roll στο κρεβάτι» του Παύλου Σιδηρόπουλου. Σε έναν χώρο με τέτοια ιστορική σημασία για την ροκ σκηνή όπως το «Κύτταρο», δεν θα μπορούσαν να μην ακουστούν αυτά τα κομμάτια.

Η συνέχεια ήταν αφιερωμένη στη μούσα του Φοίβου που είναι φυσικά η γυναίκα. «Αυτή που περνάει» με μία τσάντα «Ελευθερουδάκης» και του χαμογελάει, που προσπαθεί και «θέλει να την ξεπεράσει» αλλά και όλες οι γυναικείες μορφές οι οποίες συναντιούνται στο «Εκείνη».

Η νύχτα στο «Κύτταρο» πλησίαζε προς το τέλος της και μάλλον ο Φοίβος πέτυχε τον αρχικό του στόχο να εμπνεύσει τον κόσμο και πάλι, και να γίνει το μαγαζί μία μεγάλη παρέα. Στο φινάλε ακούστηκαν το «Κοπερτί» της Λένας Πλάτωνος και η «Κική», με τη μουσική ομάδα να μας καληνυχτίζει. Όμως μάλλον τίποτα δεν είχε τελειώσει και η νύχτα θα έπαιρνε παράταση, καθώς ο Φοίβος με την μπάντα του ξαναβγήκαν στη σκηνή με μία απροσδόκητη έκπληξη. Μαζί τους εμφανίστηκε το αγαπημένο μουσικό ντουέτο, οι Χατζηφραγκέτα και πλέον είχαμε την απόλυτη στιγμή της βραδιάς μαζί με τον ιδανικό επίλογο! Ο Βαγγέλης Χατζηγιάννης μαζί με τον Πάνο Φραγκιαδάκη πρόσθεσαν και άλλη μία παράμετρο στο να ναυαγήσει μία αγάπη, γιατί πολλές φορές οι «λόγοι είναι ταξικοί» όταν το «πράγμα δεν τσουλάει». Η πανηγυρική είσοδος των Χατζηφραγκέτα μας ταρακούνησε για τα καλά, ωστόσο η ώρα είχε περάσει και ο Φοίβος επέλεξε για οριστική «καληνύχτα» την «μπαλάντα» από το ακυκλοφόρητο νέο του άλμπουμ, με το οποίο όπως και ο ίδιος είπε επιθυμεί να κλείνει πλέον τις ζωντανές του εμφανίσεις.

Βαδίζοντας προς την έξοδο από το «Κύτταρο» ο άδειος δρόμος της Ηπείρου πλημμύρισε από κόσμο. Η Σαββατιάτικη παρέα «έσπασε», άλλοι αναζητούσαν ταξί, άλλοι όδευαν προς τα αυτοκίνητά τους, «φορτωμένοι» με εικόνες και όμορφες μουσικές από ιστορίες της πόλης που μας «εξομολογήθηκε» ο Φοίβος και η παρέα του…

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here