Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Πετρόπουλο
Φωτογραφίες: Μελίνα Δοσίου
Η συνέντευξη με τον George Gaudy, ήταν η πιο δύσκολη που έχω κάνει! Όχι επειδή δεν μιλάει, κάθε άλλο. Απλά μας δυσκόλεψε (και τους δύο νομίζω) να κάνουμε ότι δεν γνωριζόμαστε και να μιλάμε σοβαρά για πράγματα, για τα οποία ήδη έχουμε μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν! Η διαφορά τώρα ήταν πως τα ηχογραφούσα για χάρη του MusicCorner.gr και θα τα ακούσετε κι εσείς. Μίλησε για τη μουσική, το βινύλιο, τον επερχόμενο δίσκο του καθώς και για το μεγάλο του live στο Gagarin, την Πέμπτη 6 Απριλίου…
Aπολαύστε!
Πες μας λίγα λόγια για σένα και τη μουσική σου. Πότε και πως ξεκίνησε και πότε είπες ότι θα ασχοληθείς με αυτό σοβαρά;
Η πρώτη επαφή ήταν όταν ήμουν μικρός και με έστειλε ο πατέρας μου να κάνω μαθήματα πιάνου. Μετά, γύρω στα 13 ανακάλυψα πως υπάρχει ηλεκτρική κιθάρα και κόλλησα! Κατάλαβα ότι θέλω να ασχοληθώ σοβαρά μ’ αυτό, μετά το σχολείο. Έπαιξα session αρκετό καιρό και από το 2010 έκανα τη δικιά μου μουσική. Το πρώτο άλμπουμ βγήκε το 2012.
Για το «George Gaudy» το έχουμε μάθει πλέον, βγαίνει απ’το όνομα σου (Γιώργος Γουδής)! Εγώ θέλω να σε ρωτήσω γιατί μπήκες στη διαδικασία να το αλλάξεις; Και γιατί στην αρχή το έγραφες με i (Gaudi);
Έψαχνα ένα πιο διεθνές όνομα για τη διεθνή μου καριέρα (γέλια)!
Ναι στην αρχή το έγραφα με i αλλά ένας Ιταλός μουσικός που λέγεται Gaudi, με απείλησε με μήνυση κι αναγκάστηκα να το αλλάξω. Το έκανα με y στο τέλος (Gaudy), μία λέξη που σημαίνει φανταχτερός και κακόγουστος κι ήταν αυτοσαρκαστικό!
Δεν μπορούσε δηλαδή να σε λένε κι εσένα Gaudi; Γιατί να σου κάνει μήνυση;
Έ! Γιατί χρησιμοποιούσαμε το ίδιο όνομα και υπήρξε μια σύγχυση. Είχε παίξει σ’ ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα και κάποιος πήρε εισιτήριο για τη συναυλία του νομίζοντας πως είμαι εγώ κι έγινε παρεξήγηση! Επίσης αυτού είναι το μητρώνυμο του.
…ένας Ιταλός μουσικός που λέγεται Gaudi, με απείλησε με μήνυση κι αναγκάστηκα να το αλλάξω. Το έκανα με y στο τέλος (Gaudy)…
Αφού μιλάς κι εκφράζεσαι με την Ελληνική γλώσσα, γιατί επέλεξες τα τραγούδια σου να είναι με ξένο στίχο;
Κοίταξε, κατ’ αρχάς έχει να κάνει με το τι μουσική θες να παίξεις. Αυτή η μουσική που «επέλεξα» εγώ, είναι αγγλοσαξωνική οπότε ταιριάζει καλύτερα με τα αγγλικά, δυστυχώς ή ευτυχώς. Με τα ελληνικά γίνεται κάτι διαφορετικό. Παραδείγματος χάριν, τα μπλουζ μπορούν να παιχτούν και με ελληνικό στίχο αλλά είναι άλλο πράγμα, δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Κι επίσης, έχω πάντα το βλέμμα προς το εξωτερικό!
Έχεις σκεφτεί να γράψεις ελληνικό στίχο;
Έχω σκεφτεί και το έχω κάνει κιόλας! Έχω γράψει ένα τραγούδι για τον φίλο Γιώργο Μπίλιο με τίτλο «Κορίτσι» αλλά δεν έχω κυκλοφορήσει κάτι άλλο στα ελληνικά. Υπάρχουν κι άλλα που όμως δεν τα έχω δουλέψει αρκετά, αλλά είναι στα πλάνα και αυτό.
Με τον ελληνικό στίχο, θα απευθύνεσαι σε μεγαλύτερο κοινό, αλλά μήπως αλλάξει και η «σύσταση» του κοινού σου;
Σίγουρα είναι διαφορετικό το κοινό αλλά δεν νομίζω ότι τελικά είναι αναγκαστικό το ότι απευθύνεσαι σε μεγαλύτερο κοινό. Νομίζω ότι πιο πολύ έχει να κάνει με το ποιος είσαι. Υπάρχουν πολλοί ελληνόφωνοι, ας πούμε, που είναι λιγότερο γνωστοί από τη Monika σίγουρα!
Τώρα ετοιμάζεις το δεύτερο δίσκο σου με την ΕΜΙ, πες μας λεπτομέρειες.
Την παραγωγή την κάνουμε με τον Πάνο Τσεκούρα. Γενικά δεν πιστεύω πια στη φόρμα του δίσκου ή του album. Καλλιτεχνικά πιστεύω, αλλά δεν νομίζω ότι έχει νόημα μέσα στον ωκεανό της πληροφορίας. Να περιμένεις να ολοκληρώσεις το album δηλαδή, για να το κυκλοφορήσεις. Εγώ το έχω ετοιμάσει κι ακούγεται σίγουρα ολόκληρο, απλώς το έχω σπάσει σε τραγούδια και τα κυκλοφορώ λίγα λίγα. Έχουν βγει ήδη δύο, άλλα δύο θα βγουν πριν το Live και ο υπόλοιπος δίσκος θα βγει μετά το Live. Αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει εννιά κομμάτια αλλά υπάρχει περίπτωση να προσθέσουμε και κάτι ακόμα.
Από τον πρώτο σου δίσκο έχει περάσει καιρός. Υπήρξε ένα μεγάλο κενό. Τι μεσολάβησε; Ήταν συνειδητή αποχή;
Μεσολάβησε το πτυχίο του πιάνου. Ήταν ημισυνειδητή αποχή.. πήρα πτυχίο πιάνου, το οποίο μου πήρε πολύ χρόνο, αλλά έχει να κάνει και με την πραγματικότητα στη χώρα. Δηλαδή δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις μια παραγωγή και να την κυκλοφορήσεις. Ούτως ή άλλως η πρώτη μου μπάντα διαλύθηκε και χρειάστηκα αρκετό καιρό για να αποφασίσω τι μουσική θα κάνω.
Τώρα όμως διανύεις μια καλή περίοδο. Τι άλλαξε;
Αφενός μεν άρχισα εγώ να δουλεύω περισσότερο, γιατί τίποτα δεν αλλάζει αν δεν κάνεις αυτό αρχικά, και μετά ήταν δύο εταιρείες που βοήθησαν πολύ. Η μία είναι η Minos και η άλλη η United We Fly, μια καινούρια εταιρεία που κάνει booking, παραγωγές και promotion και η οποία έχει αναλάβει και τη συναυλία στο Gagarin.
…δεν φτάνει να κάνεις μια παραγωγή η οποία να είναι ρεαλιστική και ν’ αποτυπώνει τον ήχο των οργάνων που παίζονται στον χώρο. Χρειάζεται κάτι το οποίο να έχει ψυχή και χαρακτήρα…
Όπως είπαμε είσαι στη Minos EMI, αλλά παρ’ όλα αυτά, επιλέγεις να κάνεις τις παραγωγές εσύ με συνεργάτες σου, σε home studio κυρίως, επιλογή σου είναι φαντάζομαι.
Είναι και επιλογή, αλλά όχι μόνο… εμένα μ’ αρέσει να έχω τον έλεγχο στο υλικό καθώς και φίλους/συνεργάτες που ξέρω τι είναι αυτό που κάνουν. Ακόμα κι αν πήγαινα σε μεγάλο studio, θα πήγαινα με συνεργάτες δικούς μου, δεν θα το άφηνα στα χέρια κάποιου αγνώστου. Γιατί κάνω κι εγώ παραγωγές (σε άλλους) κι έχω διαμορφώσει μια άποψη περί του αποτελέσματος. Δεν βγαίνει πάντα ο ήχος που θα ήθελα αλλά νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να πει ότι έχει πάντα τον ήχο που θέλει!
Ξεκίνησες απ’ την αρχή τις παραγωγές με αυτό το σκεπτικό ή στο ξεκίνημα υπήρχαν κι άλλοι λόγοι που σε οδήγησαν εκεί;
Προφανώς στην αρχή είχε να κάνει με το οικονομικό..
Πάντως τελευταία, όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες και μάλιστα αρκετοί που είναι καταξιωμένοι και χρόνια στο χώρο, επιλέγουν να κάνουν τους δίσκους τους σε home studio, αυτοσχέδια. Γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό;
Πιστεύω ότι η εποχή ορίζει τον ήχο. Μετά την αρχή του 2000 γύρισε έτσι κι αλλιώς η φάση σε παραγωγές με χαρακτήρα. Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι τις δεκαετίες του 80’ και του 90’ τελειοποιήθηκε η διαδικασία της ηχογράφησης κι από την πιστότητα φτάσαμε στην άποψη. Πλέον δεν είναι μόδα, είναι καλλιτεχνική επιλογή. Δεν φτάνει να κάνεις μια παραγωγή η οποία να είναι ρεαλιστική και ν’ αποτυπώνει τον ήχο των οργάνων που παίζονται στον χώρο. Χρειάζεται κάτι το οποίο να έχει ψυχή και χαρακτήρα.
Πιστεύεις πως οι νέοι τραγουδοποιοί πρέπει να είναι τα πάντα; Και παραγωγοί και ηχολήπτες και ενορχηστρωτές;
Ειλικρινά όχι! Παρ’ όλο που το κάνω, έχω την αίσθηση ότι δεν θα έπρεπε. Νομίζω πως ο καθένας πρέπει να συγκεντρώνεται στο ρόλο που έχει διαλέξει. Θεωρώ πως θα ήταν καλύτερα, το ιδανικό δηλαδή, αν μπορούσα απλώς να γράφω τα τραγούδια και οι συνεργάτες μου και άνθρωποι με κριτήριο που εμπιστεύομαι, να μπορούσαν να τα πάρουν από εκεί και να το συνεχίσουν.
…το internet έχει καταστρέψει την δισκογραφία σαν βιομηχανία, αλλά έχει κάνει μεγάλο καλό στους καλλιτέχνες, στο επίπεδο της έκφρασης. Αλλά απ’ την άλλη, με την κατάρρευση του συστήματος της δισκογραφίας είναι σαν να υπάρχει ένα κενό εξουσίας…
Έβλεπα πρόσφατα μια συνέντευξη του κυρίου Μάτσα της Minos, ο οποίος είπε ότι «…η δισκογραφία δεν θα πεθάνει ποτέ! Παλιά γράφαμε σε βινύλιο, μετά σε cd, τώρα γράφουμε σε σκληρό δίσκο». Τι γνώμη έχεις εσύ γι’ αυτό το θέμα;
Δεν έχει άδικο. Με την έννοια του ότι οπωσδήποτε θα συνεχίζεται να γράφεται μουσική. Αυτή είναι η ουσία. Απλώς δεν ξέρω αν θα συνεχίσει να πουλιέται. Το internet έχει καταστρέψει την δισκογραφία σαν βιομηχανία, αλλά έχει κάνει μεγάλο καλό στους καλλιτέχνες, στο επίπεδο της έκφρασης. Αλλά απ’ την άλλη, με την κατάρρευση του συστήματος της δισκογραφίας είναι σαν να υπάρχει ένα κενό εξουσίας. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς ρόδινα. Αυτό το κενό δεν έχει βρεθεί κάτι αντίστοιχο στο internet για να το καλύψει! Όχι κάποιον να εκμεταλλεύεται αυτά τα πράγματα, αλλά μια μορφή οργάνωσης. Υπάρχει το Bandcamp, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα, αλλά δεν υπάρχει κάποιος ξεκάθαρος κι αποτελεσματικός τρόπος να κάνεις παραγωγή και αυτοπροώθηση στον εαυτό σου…
Βλέπουμε όλο και περισσότερους καλλιτέχνες τώρα να τυπώνουν και σε βινύλιο, ποια είναι η γνώμη σου;
Με βρίσκει σύμφωνο όλο αυτό. Ξεκάθαρα η πιστότητα του ήχου, του cd είναι καλύτερη, αλλά από άποψη ευχαρίστησης, το βινύλιο σε όλα τα επίπεδα και στην φυσική του παρουσία και στο άκουσμα, έχει κάτι νοσταλγικό, ευχάριστο και οικείο. Δηλαδή ο δίσκος με τη μεγάλη συσκευασία και το μεγάλο εξώφυλλο, που μπορεί να έχει μέσα τους στίχους και όλα αυτά.. ε! Δένεσαι, γίνεται αντικείμενο! Είναι και φετίχ. Το cd δεν το έχει καταφέρει αυτό. Έχω σκεφτεί κι εγώ να κάνω κάτι σε βινύλιο αλλά όχι ακόμα.
Για να έχει νόημα όμως ένας δίσκος και για να ακούγεται όπως τότε, δεν πρέπει και η ηχογράφηση να γίνει με πιο «αρχέγονα» μέσα;
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το μέσο από μόνο του έχει κάποιους περιορισμούς που κάνουν τον ήχο να ακούγεται πιο ζεστός. Αυτό έχει να κάνει με τη φύση του αναλογικού και του ψηφιακού ήχου. Οι παραγωγές έτσι κι αλλιώς προσεγγίζουν περισσότερο παλιές ηχογραφήσεις επειδή τις κάνουμε σε λιγότερο «κατάλληλους» χώρους κι επειδή αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε πατέντες. Το βινύλιο δεν έχει πρόβλημα με οτιδήποτε. Πολλά δηλαδή παλιομοδίτικα έως και πολύ μοντέρνα πράγματα, μπορούν να ακουστούν καλά σε αυτό.
…ήθελα να γίνω ψυχολόγος, τελικά έγινα ψυχοπαθής…
Αν δεν είχες ασχοληθεί με τη μουσική τι θα ήθελες να κάνεις; Τι έλεγες ότι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Όταν ήμουν μικρός έλεγα ότι θέλω να γίνω πυροσβέστης και μάγειρας (γέλια)! Αν δεν έκανα μουσική θα γινόμουν ψυχολόγος. Έχω διαβάσει και πολύ γύρω από αυτό. Ήθελα να γίνω ψυχολόγος, τελικά έγινα ψυχοπαθής!
Όλο αυτό το διάβασμα περί ψυχολογίας, που είπες, σε βοήθησε και στο γράψιμο τραγουδιών;
Δεν ξέρω. Έκανα και ψυχοθεραπεία. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Τον πρώτο δίσκο τον έγραψα με πολλά άλυτα προβλήματα, τώρα έχω λιγότερα και γράφω λιγότερο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να έχεις προβλήματα για να γράψεις. Δεν νομίζω ότι τα προβλήματα σε κάνουν πιο γόνιμο ή πιο δημιουργικό, κάθε άλλο. Νομίζω όμως ότι η διαδικασία του να τα ξεπεράσεις, σε κάνει να γράφεις ή το να γράφεις είναι μέρος της διαδικασίας του να τα ξεπερνάς.
Τώρα με όλα αυτά τα ψυχολογικά ζητήματα, μου δίνεις ωραία πάσα για την επόμενη ερώτηση! Ο Γιώργος Γουδής με τον George Gaudy θα μπορούσαν να είναι δυο διαφορετικοί τύποι; Ή είναι;
Πρακτικά είναι! Μόνο και μόνο η πράξη του να διαλέξεις ένα ψευδώνυμο, σε βάζει στην διαδικασία του να μην είσαι ακριβώς αυτός που είσαι. Αλλά ούτως ή άλλως, γράφοντας μουσική και προωθώντας την στα social media, αναγκαστικά κατασκευάζεις μία περσόνα. Αυτός που γράφει μουσική και δίνει συναυλίες είναι μια φανταστική μορφή του εαυτού του, όποιος κι αν είναι απλά στη δική μου περίπτωση, λόγω της αγγλικής γλώσσας, η περσόνα αυτή έχει ξεκάθαρο όνομα.
Στο Gagarin 205, στις 6 Απρίλη τι θα δούμε; Πως νιώθεις; Έχεις άγχος;
Θα δούμε μία μεγαλύτερη μπάντα απ’ ότι συνήθως. Θα είναι 9 άτομα επί σκηνής και θα περάσουν και 4 πολύ καλοί φίλοι και συνεργάτες. H Esterina, ο Jack Ηeart, ο Πάνος Μπίρμπας και ο Τόλης Φασόης. Έχουμε δουλέψει πολύ στις πρόβες κι έχω μια ευχάριστη ανησυχία, όχι άγχος.
Πως είναι να ακούς τα τραγούδια σου live από μια τόσο μεγάλη μπάντα;
Τα τραγούδια έχουν γραφτεί κι έχουν ηχογραφηθεί με αυτό τον τρόπο, ειδικά του πρώτου δίσκου, που ήθελα να κάνω κάτι πιο περίπλοκο, οπότε στην πραγματικότητα τα έχω ξανά ακούσει. Είναι πάρα πολύ ευχάριστο βέβαια να τα ακούς ζωντανά. Αποκτούν μια δυναμική την οποία ήταν αδύνατον να έχουν στο στούντιο.
Πες μου λίγα λόγια την Daphne & the Fuzz που θα είναι το support group. Ήταν δική σου επιλογή;
Την επέλεξα εγώ μαζί βέβαια με την United We Fly! Μου αρέσει πολύ ο ήχος της και τα τραγούδια που γράφει και θεωρώ ότι από τα ονόματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, είναι από τα πιο συγγενικά με εμένα, με την έννοια ότι χρησιμοποιούμε κι οι δύο blues και κάποια jazz στοιχεία στα κομμάτια μας. Κι επίσης εκτιμώ και ολόκληρη την μπάντα της!
Και το καλοκαίρι επίσης προβλέπεται μεγάλο και γεμάτο, που θα σε δούμε;
Ξέρουμε σίγουρα ότι θα είμαστε στην Ιθάκη, στο φεστιβάλ Κιονίου, αρχές Αυγούστου, μαζί με τον Παύλο Παυλίδη και τους Dustbowl! Τις υπόλοιπες ημερομηνίες δεν μπορούμε να τις ανακοινώσουμε ακόμα, θα τις πούμε εν καιρώ.
Και για να κλείσουμε, θέλω να μας πεις ένα τραγούδι ή μια μπάντα που όταν δεν έχεις όρεξη, βάζεις και σου φτιάχνει τη διάθεση…
Stray Cats – Sexy and 17
Ωραία πάμε να το ακούσουμε. Ευχαριστούμε πολύ!
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…