Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη
Βράδυ Μεγάλης Δευτέρας και ο ζεστός χώρος του Θεάτρου Τζένη Καρέζη έχει γεμίσει από νωρίς, με αφορμή τη sold out παράσταση του Γιώργου Περρή, με τίτλο “Playlist”. Ο καλλιτέχνης δεν κάνει τόσο συχνά solo εμφανίσεις στην Ελλάδα, οπότε αυτομάτως το συγκεκριμένο ρεσιτάλ αποκτά χαρακτήρα πολύ προσωπικό και ιδιαίτερη αξία.
Από την πρώτη στιγμή που ο Γιώργος Περρής ανεβαίνει στη σκηνή, παρέα με τέσσερεις θαυμάσιους μουσικούς –Δημήτρης Στασινός (κιθάρες), Κώστας Μυλωνάς (τύμπανα), Αλέξανδρος Τράμπας (μπάσο, κοντραμπάσο), Στάθης Σούλης (πλήκτρα, ενορχηστρώσεις)– η παραπάνω… υποψία επιβεβαιώνεται. Ο οικοδεσπότης μας δημιούργησε όντως μια playist από τραγούδια που αγαπά και η «γέννα» αυτή προέκυψε από νοητικούς αλλά, κυρίως, συναισθηματικούς συνειρμούς. Κάπως σαν ραδιοφωνική εκπομπή «α λα παλαιά», όπου τα τραγούδια δεν επιλέγονταν από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, διαδέχονταν το ένα το άλλο με αυθόρμητη ροή και η φωνή του παραγωγού αποκάλυπτε τις ιστορίες και κάποια κρυμμένα νοήματα πίσω από την ένωσή τους, ενώ οι ακροατές άκουγαν με ανοιχτές καρδιές και άφηναν τη φαντασία τους να ανοίξει τα φτερά της ελεύθερη. Ταξιδέψαμε, λοιπόν, σε μια λίστα αγαπημένων τραγουδιών, σαν αυτές που ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να γράψει σε μια παλιά κασέτα και μόνο ο ίδιος να γνωρίζει το τί αληθινά σημαίνουν γι’ αυτόν οι μουσικές του επιλογές.
Με αυτή τη διάθεση, ο Γιώργος Περρής συνέδεσε παλιά και νέα τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία, με άλλα που καθόρισαν τη μουσική του ταυτότητα και έχουν με κάποιον τρόπο ντύσει μουσικά αναμνήσεις του. Αυτό το μουσικό «Καραβάνι» μάς οδήγησε, μια μέρα με «Ηλιοφάνεια», σε έναν κήπο μυστικό, γεμάτο μελωδίες. Εκεί συνάντησε «Τον Εαυτό του Παιδί» και θυμήθηκε πώς «Μ’ Αγαπούσες κι Άνθιζε». Δεν θα μπορούσαν να λείπουν επίσης γαλλικά τραγούδια, απ’ αυτά που τόσο αγαπά, με την ερμηνεία του στο “Je Suis Malade” να εντυπωσιάζει με τις φωνητικές και ιδίως τις συναισθηματικές της διακυμάνσεις. Προσωπικά, ωστόσο, κρατώ ως μια από τις πιο ισχυρές «καταθέσεις» του σε αυτό το ρεσιτάλ τη λεπτότατων φωνητικών, διανοητικών και συναισθηματικών αποχρώσεων εκδοχή του στο «Εμένα Με Συμφέρει», καθώς και την ερμηνεία του στο αιχμηρά τρυφερό «Ποιος Φοβάται την Αγάπη».
Οι φωνητικές και ερμηνευτικές δυνατότητες του Περρή θεωρώ ότι ελάχιστα θα εκπλήξουν όσους τον έχουν τον έχουν ήδη ακούσει να τραγουδά ζωντανά –είναι, άλλωστε, αδιαμφισβήτητες και οφείλονται τόσο στο θείο δώρο μιας βελούδινης φωνής, όσο και στη διαρκή εξάσκησή της από μέρους του. Αυτό που ίσως δεν περιμένουν κάποιοι να «αντιμετωπίσουν» σε μία εμφάνισή του, είναι το χιούμορ του και το πόσο έντονα επικοινωνιακός είναι. Επιστέγασμα αυτών των χαρακτηριστικών του ήταν η ερμηνεία του σε ένα νέο τραγούδι, σε στίχους από τον Σταύρο Σταύρου, φτιαγμένο πάνω σε μελωδία του Μπαχ! Χάρη σε αυτό το αυτοβιογραφικό, αυτοσαρκαστικό άσμα, μάθαμε (σχεδόν) όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζουμε για τον Γιώργο Περρή.
Τί είναι αυτό που προσωπικά έμαθα γι’ αυτόν; Ότι, ακόμη και πάνω στη σκηνή, υπάρχει μέσα του η τρέλα και η ενέργεια ενός παιδιού που παραμονεύει για να κάνει κάποια σκανδαλιά. Τί είναι αυτό που επιβεβαίωσα; Ότι είναι ένας από τους ελάχιστους τραγουδιστές στις μέρες μας που κατανοούν και εκφράζουν την αξία της μελωδίας. Ο Γιώργος Περρής είναι σε θέση να μας ταξιδέψει με άνεση από τις αρμονίες του Michel Legrand και της Ευανθίας Ρεμπούτσικα σε ένα εκρηκτικό tango του Σταμάτη Κραουνάκη ή να μας προσφέρει μια σπάνια στιγμή κατάνυξης, ερμηνεύοντας ένα σχετικά άγνωστο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, την «Προσευχή του Ακροβάτη». Κάθε επιλογή τούτης της “Playlist” εξέπεμπε αλήθεια και αποκάλυπτε συναισθήματα, δεμένα πάντα με μελωδικές γραμμές. Και στη σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία, πολλές φορές, γίνεται ανυπόφορα κακόηχη, το δώρο της ρέουσας μελωδίας –του να ακούς κάτι όμορφο που σε αγγίζει αληθινά– είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμο…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…