Γράφει ο Νίκος Φράγκος
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου παρακολουθήσαμε στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής την παράσταση «Αυτοί που λείπουν πιο πολύ…», τίτλος πολλά υποσχόμενος, ειδικά όταν πρόκειται για παράσταση του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, ενός καλλιτέχνη που αποτελεί μία εν ζωή σύνδεση με τη μουσική ιστορία αυτού του τόπου. Έχει στο βιογραφικό του συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Μάνος Ξυδούς και ο Άλκης Αλκαίος, οπότε και τραγούδια και αναμνήσεις που εκτείνονται από τους Πυξ Λαξ έως τον Δημήτρη Μητροπάνο.
Η προγραμματισμένη έναρξη ήταν στις 21:00 και ήδη από τις 20:30 ο κόσμος είχε αρχίσει να εμφανίζεται με ικανοποιητικότατο ρυθμό, δεδομένου του άστατου καιρού της ημέρας. Η συναυλία ξεκίνησε με ακρίβεια… «Μεγάρου Μουσικής».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας θυμηθήκαμε πολλούς αγαπημένους «φίλους» που δε βρίσκονται πλέον κοντά μας, ενώ τον Μίλτο Πασχαλίδη συντρόφευσαν επί σκηνής σε κάποια τραγούδια εξίσου αγαπημένοι και αξιόλογοι καλλιτέχνες. Παρέα με τον Κώστα Θωμαΐδη τραγούδησαν «Το σαράκι του Ρεμπώ», ενώ με τον «αδερφό» του -όπως ο ίδιος τον αποκάλεσε- Χρήστο Θηβαίο, μας θύμισαν τα «Κακές Συνήθειες» και «Καλοκαίρι στην Αμοργό». Καλεσμένος του τραγουδοποιού ήταν και ο Γιάννης Σινάκης, γνωστός και ως «ο μπουζουξής του Μητροπάνου», ο οποίος συνόδεψε με το μπουζούκι στα τραγούδια «Έρωτας αρχάγγελος», «Πεθαμένες καλησπέρες», καθώς και στα «Πάντα γελαστοί» και «Ρόζα», τα οποία αποτέλεσαν κομμάτι του encore. Ίσως η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν, όταν στην σκηνή ανέβηκε ο Νότης Μαυρουδής και μας χάρισε με τη κιθάρα του το «Πρωινό τσιγάρο», (σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και σύνθεση του ίδιου, αφιερωμένο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου) ενώ ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης και όλο το κοινό τον συνόδευσαν τραγουδώντας.
Από τη σκηνή δεν έλειπε φυσικά, η εξαιρετική και ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό Μιρέλα Πάχου. Σταθερή συνεργάτιδα του τραγουδοποιού τα τελευταία 5 χρόνια, «συμπρωταγωνιστούσε» παίζοντας πιάνο, ακορντεόν και τραγουδώντας. Ο Μίλτος Πασχαλίδης της παραχώρησε, μάλιστα, τη σκηνή για να παρουσιάσει το τραγούδι της «Μιρέλα» (σε στίχους και μουσική του Σπύρου Γραμμένου), γεγονός ιδιαίτερα τιμητικό τόσο για εκείνη, όσο και για τον ίδιο ο οποίος παρά την αναγνωρισιμότητα και την τεράστια ιστορία του, δίνει χώρο στη νέα γενιά.
Το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικό με τον οικοδεσπότη της βραδιάς να περνάει κυριολεκτικά από τη μία επιτυχία στην άλλη και να αφηγείται ιστορίες σχεδόν για κάθε μία από αυτές. Στην πιο όμορφη από όλες μας διηγήθηκε τα εξής: Έγραφαν μαζί με το Μάνο Ξυδούς σε ένα studio στους Αμπελόκηπους και ο Μάνος επέμενε ότι το κομμάτι δεν είχε καλό ρεφραίν. Μετά από έντονη διαφωνία τους, βγήκε εκνευρισμένος από το studio και περπατώντας όλη την Κηφισίας έφτασε στο σπίτι του στο Χαλάνδρι. Εκεί συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει το αυτοκίνητο στους Αμπελόκηπους. Τότε ήταν που αποφάσισε να γράψει εκ νέου ένα ρεφραίν. Το τραγούδι πίσω από όλη αυτή την ιστορία δεν είναι άλλο από το «Τα blues της άγριας νιότης».
Να επιστρέψουμε όμως στα της βραδιάς. Ακούσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια του καλλιτέχνη καθώς και διασκευές άλλων κομματιών, κυρίως των φίλων που… «έλειπαν». Μεταξύ αυτών ήταν το « Πούλα με» και το «Δεν θα δακρύσω πια για σένα» των Πυξ Λαξ, το «Εσύ εκεί» του Μάνου Ξυδούς, το «Λούνα Παρκ», το «Θάλασσες», καθώς και το «Δίδυμα Φεγγάρια» του Δημήτρη Μητροπάνου. Από τα δικά του δε θα μπορούσαν να λείπουν πολύ γνωστά και αγαπημένα κομμάτια όπως τα «Αγύριστο Κεφάλι», «Βυθισμένες Άγκυρες», «Στα είπα όλα» (σε πρώτη εκτέλεση Μάλαμα, και μουσική δική του) και πολλά άλλα.
Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού «Παραμύθι με λυπημένο τέλος», ο Μίλτος Πασχαλίδης παρουσίασε τους μουσικούς του με αγάπη και θαυμασμό προς τον κάθε έναν ξεχωριστά. Επίσης, ευχαρίστησε θερμά την παραγωγή καθώς και το Μέγαρο Μουσικής γι’ αυτή τη συναυλία. Φυσικά ακολούθησε το πιο μεγάλο «ευχαριστώ» στο κοινό με τη φράση: «Όλη αυτή η προσέλευση είναι πέρα από τις προσδοκίες μου». Και πράγματι, ο κήπος του μεγάρου ήταν κατάμεστος με τον κόσμο να κάθεται σε κάθε σημείο, με αποτέλεσμα, κυριολεκτικά, να μην υπάρχει χώρος ούτε καν για να περάσει κανείς.
Ήταν συνολικά μία συναυλία υποδειγματικά καλή, όπως κάθε συναυλία του Πασχαλίδη. Ο ίδιος άλλωστε ως «μάγος» του είδους, καταφέρνει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, όχι μόνο να κάνει την κάθε συναυλία να ξεχωρίζει, αλλά να είναι και ο ίδιος κάθε φορά καλύτερος. Αυτό αποδεικνύεται και από το κοινό που δεν σταμάτησε στιγμή να δείχνει τον ενθουσιασμό του. Ο κήπος του Μεγάρου Μουσικής μόνο προσέθετε στη μαγεία της βραδιάς. Έχοντας περάσει ένα υπέροχο βράδυ, αποχωρήσαμε σιγοτραγουδώντας στίχους από το «Φλασάκι» του Σάκη Μπουλά.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…