Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Είναι ο Χρήστος Τσιτρούδης, κατά κόσμο Monsieur Minimal. Και να μη τον ήξερες, τον γνώρισες σίγουρα μέσα από τον τελευταίο του δίσκο που κυκλοφόρησε το 2017 και περιέχει συνεργασία με τον Δάκη  και την Ανδριάντα Μπάμπαλη. Σιγοψιθύρισες τη «Στιγμή» και την ερωτική «Αγκαλιά» κομμάτια που οι μελωδίες τους σε ταξίδεψαν τόσα καλοκαίρια και όχι μόνο…

Τo λέει με περηφάνια ότι είναι ο Χρήστος από τα Γιαννιτσά που έγινε …Monsieur Minimal. Γνωρίζοντας τον, διαπιστώνεις ότι είναι ένας άνθρωπος χαλαρός, κουλ, τόσο άνετος που παρότι ήταν η πρώτη φορά που τον συναντούσα, πίναμε καφέ και μιλούσαμε για τις καλοκαιρινές διακοπές μας, σαν να είμαστε φίλοι χρόνια και βρεθήκαμε να πούμε τα νέα μας. Ο Χρήστος έχει μια μακροχρόνια πορεία στο μουσικό γίγνεσθαι τόσο της χώρας μας όσο και του εξωτερικού. Στο ενεργητικό του υπάρχουν ήδη πέντε δίσκοι και δυνατές συνεργασίες. Έχει πραγματοποιήσει συναυλίες στην Ελλάδα, στο Λονδίνο και το Βερολίνο ενώ πολλές δημιουργίες του έχουν αποτελέσει  soundtracks σε διαφημιστικά σποτ μεγάλων επιχειρήσεων, ακόμη και στην Αμερική.

Ένα από τα πρώτα απογεύματα του αποκαλόκαιρου λοιπόν, συναντήσαμε τον Χρήστο με αφορμή το μεγάλο πάρτι που μας ετοιμάζει στην Τεχνόπολη στις 17 Σεπτέμβρη και μας μίλησε για όλα…

Πώς και πότε ξεκίνησε το δικό σου ταξίδι στο χώρο της μουσικής;
Ερασιτεχνικά άρχισε μετά το ’93-94 όπου είμαστε  μια παρέα φίλοι κολλητοί και ακούγαμε μανιωδώς Grunge, τρελαμένοι με τους Νirvana, και αυτό στάθηκε η αφορμή. Μετά ξέρεις, την είχαμε δει κάπως και θέλαμε να γίνουμε οι επόμενοι …Nirvana (γέλια). Αφού πέρασε αυτό το στάδιο, έκανα ένα αυτοσχέδιο στούντιο, και όταν λέω αυτοσχέδιο κυριολεκτώ -με τα έπιπλα και τα μπαγκάζια από το μίνι μάρκετ της μάνας μου- και παίζαμε ολημερίς και ολονυχτίς. Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε, τέλειωσε η εφηβεία και βρέθηκα το 2003 στην Ικαρία και εκεί άρχισα να «σκαλίζω» ένα συνθεσάιζερ και έναν υπολογιστή, κάνοντας τις πρώτες μου συνθέσεις ως Monsieur Minimal. Αυτό πήρε κάποια χρόνια που το υλικό ήταν έτσι …«ανώριμο» για κυκλοφορία. Έπειτα, έκανα μαθήματα μουσικής παραγωγής στην Θεσσαλονίκη και το 2007 έλαβα μέρος στο «coca cola sound wave festival», όπου και διακρίθηκα ενώ το 2008 ήρθε το άλμπουμ «Lollipop»…

…πάντα φανταζόμουν να είμαι “κύριος” και “απλός” (monsieur minimal) και αυτό έχει να κάνει και με τη φιλοσοφία μου στη μουσική. Θέλω να είναι κάτι όμορφο και απλό χωρίς όμως να είναι «ελαφρύ»…

Μου έκανε εντύπωση το «όνομά» σου. Monsieur minimal. Μας παραπέμπει σε Γάλλο μουσικό! Πώς εμπνεύστηκες αυτό το όνομα;
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ μου, ορισμένοι γνώριζαν κάποια τραγούδια μου, και όταν ήρθε το άλμπουμ «Πάστα φλώρα», μάλλον τους το χάλασα λίγο. Προφανώς είχαν κατά νου κάτι άλλο για τον Monsieur Minimal (γέλια). Πάντα φανταζόμουν να είμαι  κύριος και απλός (monsieur minimal) και αυτό έχει να κάνει και με τη φιλοσοφία μου στη μουσική. Θέλω να είναι κάτι όμορφο και απλό χωρίς όμως να είναι «ελαφρύ». Ήθελα ένα nickname που να με αντιπροσωπεύει και νομίζω το βρήκα. Νομίζω ότι ταιριάζει και στο physic μου, το εκμεταλλεύτηκα και το πάντρεψα.

Αγαπημένες σου δεκαετίες ’60 και ’70;
Αυτές έγιναν αγαπημένες στην πορεία… Αγαπημένη δεκαετία δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τα ’80 καθώς σε αυτή μεγάλωσα. Μετά η δεκαετία του ’90 κατά τη διάρκεια της οποίας  ανδρώθηκα μουσικά. Έπειτα ήρθε η «στροφή» στα ’60 και ’70 κι αυτό γιατί ήταν δεκαετίες που δεν πρόλαβα να ζήσω και είχαν μια ξεχωριστή γοητεία εξού και προέκυψε και ο ήχος του Erotica.

“Erotica”… Σε παραπέμπει σε κάτι αισθησιακό και ρετρό. Ο δίσκος σου κυκλοφόρησε το 2017, μετά από την παραμονή σου στο Βερολίνο. Υποθέτω η κουλτούρα και η διαμονή σου εκεί σε επηρέασαν.  Γιατί όμως erotica; Πώς προέκυψε ο τίτλος;
Στο Βερολίνο πήγα περισσότερο για να κάνω ένα ηλεκτρονικό πρότζεκτ. Όμως, μένοντας τρεις μήνες εκεί, συνέβη το παράδοξο ότι άρχισε να μου λείπει η Ελλάδα, η γλώσσα… Έριξα λοιπόν το ενδιαφέρον μου στο να παρακολουθώ ταινίες ’60 και ’70 και όλο το soundtrack που επικρατούσε σε αυτές με επηρέασε. Δημιούργησα εκεί κάποια κομμάτια και στη συνέχεια επέστρεψα στην Ελλάδα όπου και ολοκλήρωσα την δημιουργία του δίσκου. Η όλη φιλοσοφία είναι λίγο πιο «χίπικη», υπάρχει ο αισθησιασμός και το ερωτικό στοιχείο.

…με τα προβλήματα και το άγχος που έχουμε όλοι, είναι εύκολο να πούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για ερωτισμό. Δυστυχώς σήμερα αυτό που δεν κάνουμε είναι να φιλοσοφούμε. Προτεραιότητα αποτελεί η καριέρα και η αναζήτηση περισσότερων υλικών αγαθών. Φιλοσοφώντας λίγο τη ζωή, διαπιστώνεις ότι απλά πράγματα μπορούν να μας δώσουν τη χαρά…

Υπάρχει χώρος και χρόνος στη σύγχρονη καθημερινότητα μας για ερωτισμό;
Aν δεν υπάρχει, δεν βρίσκω λόγο να υπάρχουμε. Είναι πολύ βαρύ και σκληρό αυτό που λέω αλλά ο έρωτας  είναι πηγή ζωής. Αλίμονο αν δεν υπήρχε! Πρέπει να υπάρχει, δε γίνεται διαφορετικά. Ο έρωτας με την ευρύτερη έννοια του όρου αποτελεί πηγή έμπνευσης και είναι κινητήριος δύναμη. Σίγουρα, με τα προβλήματα και το άγχος που έχουμε όλοι, είναι εύκολο να πούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για ερωτισμό. Δυστυχώς σήμερα αυτό που δεν κάνουμε είναι να φιλοσοφούμε. Προτεραιότητα αποτελεί η καριέρα και η αναζήτηση περισσότερων υλικών αγαθών. Φιλοσοφώντας λίγο τη ζωή, διαπιστώνεις ότι απλά πράγματα μπορούν να μας δώσουν τη χαρά.

Από αυτά που λες, θεωρώ ότι ο έρωτας παίζει σημαντικό ρόλο στο δικό σου γίγνεσθαι…
Πρωταρχικό! Είναι πολύ βασικός για την ζωή μου. Είναι πολύ όμορφο και είναι το ιδανικό να είσαι ερωτευμένος και να ζεις τον έρωτά σου με έναν άνθρωπο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μπορεί να είσαι ερωτευμένος με τη φύση, τα ταξίδια, την τέχνη, με την ίδια τη ζωή.

Μίλησε μου λίγο για τη συνεργασία σου με τον Δάκη. Έκανε αίσθηση. Πως επέλεξες τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη;
Όταν δημιούργησα το άλμπουμ, υπήρχε εκκρεμότητα ποιος θα ερμηνεύσει τη «στιγμή». Το τραγούδησα εγώ και δεν μου άρεσε. Εκεί σκέφτηκα ποιος θα μπορούσε να δώσει την αίσθηση που ήθελα, κάποιος «παλιός» που δεν «κάηκε», που έχει τον αέρα και διατηρεί τη φρεσκάδα. Ήθελα λοιπόν κάποιον που να μπορεί να προσδώσει στο συγκεκριμένο κομμάτι αυτό που είχα κατά νου. Έτσι σκέφτηκα τον Δάκη. Από τη συνεργασία που είχα με το «Tiki» ρώτησα έναν γνωστό μου, “τι παιδί είναι ο Δάκης”; Και μου απάντησε ακριβώς αυτό είναι: ένα παιδί! Ήρθα λοιπόν σε επαφή μαζί του, μπήκαμε στούντιο και προέκυψε το αποτέλεσμα που έχετε ακούσει.

«Στιγμή». Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και όμορφα τραγούδια του τελευταίου σου δίσκου. Ποια είναι η δύναμη της «στιγμής»;
Δυστυχώς, σκεφτόμαστε συνέχεια μπροστά και όχι το τώρα. Θα πρέπει κάποιες φορές να χαλαρώνουμε και να απολαμβάνουμε τη στιγμή, να ζούμε το παρόν. Αυτή είναι η σημασία της στιγμής. Ακόμη και κάποιες δύσκολες στιγμές, αν ηρεμήσουμε και τις ζήσουμε θα διαπιστώσουμε μελλοντικά ότι τελικά ήταν κάτι ουσιώδες και σημαντικό.

Τελικά ισχύει αυτό που λένε ότι η ευτυχία είναι «στιγμές»;
Δεν ξέρω να σου πω τι είναι ευτυχία, δεν το έχω αποσαφηνίσει ακόμη, δεν έχω κάνει τον απολογισμό. Σίγουρα είναι και στιγμές αλλά ευτυχία για μένα είναι οι άνθρωποι που έχουμε κοντά μας. Όταν νιώθεις ότι πλαισιώνεσαι από ανθρώπους που σε αγαπούν, σε νοιάζονται, σε κάνουν χαρούμενο, που είναι σημαντικοί για εσένα, θεωρώ ότι αυτό είναι ευτυχία.

…ότι σκεφτόμουν να δώσω και να εκφράσω μέσα από τη μουσική το έχω κάνει χωρίς να με περιορίσει κάποιος κάπου. Ακολουθούσα και ακολουθώ πάντα τον δικό μου δρόμο χωρίς να καθοδηγούμαι ή να οδηγούμαι από κάποιους και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Με ενδιαφέρει να εκφράσω αυτό που έχω μέσα στη ψυχή μου και όχι να κάνω επιτυχία…

Έχεις ήδη πέντε δίσκους στο ενεργητικό σου, αρκετές αξιόλογες συνεργασίες, όπως αυτή με τη Δήμητρα Γαλάνη, αρκετές συμμετοχές και διακρίσεις. Νιώθεις ικανοποιημένος και δικαιωμένος από την μέχρι τώρα πορεία σου;
Ναι! Νιώθω απόλυτα ικανοποιημένος και δικαιωμένος. Είμαι από αυτούς τους τυχερούς που έχουν καταφέρει να ασχοληθούν με το «χόμπι» τους σε κάτι παραπάνω από ερασιτεχνικό επίπεδο, καταφέρνω και ζω μέσα από αυτό. Ότι σκεφτόμουν να δώσω και να εκφράσω μέσα από τη μουσική το έχω κάνει χωρίς να με περιορίσει κάποιος κάπου. Ακολουθούσα και ακολουθώ πάντα τον δικό μου δρόμο χωρίς να καθοδηγούμαι ή να οδηγούμαι από κάποιους και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Με ενδιαφέρει να εκφράσω αυτό που έχω μέσα στη ψυχή μου και όχι να κάνω επιτυχία.

Να σε γυρίσω πίσω μερικά χρόνια και να πάμε στο 2011 που «άνοιξες» τη συναυλία του Moby στη Θεσσαλονίκη. Τι συναισθήματα βίωσες και τι αποκόμισες από αυτήν την εμπειρία;
Καλά… δεν μου επιτρέπεται να πω τη λέξη που σκέφτομαι! (γέλια) Ναι, αυτή που φαντάστηκες! Ήταν ένα όνειρο, ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Ιδιαίτερη τιμή για μενα, δεν πίστευα ότι το ζούσα. Το ότι είδα τον ίδιο, μίλησα μαζί του, άκουσε τα τραγούδια μου, είπε την άποψή του και ασχολήθηκε με τη δουλειά μου, είναι πολύ σπουδαίο. Ένιωθα σαν να ζω ένα όνειρο και από την άλλη το άγχος που είχα, με ξεπερνούσε. Μοναδική και πολύ δυνατή εμπειρία!

Είσαι από τους καλλιτέχνες που δεν φοβούνται να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν διαφορετικά πράγματα. Σε αρκετά  μέσα και κυρίως ηλεκτρονικά πλέον, παρατηρώ ότι το όνομά σου συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό indie/pop. Το αποδέχεσαι ή σε ενοχλεί η κατηγοριοποίηση;
Ξέρεις τι συμβαίνει; Ο κόσμος δεν έχει το χρόνο να κάτσει να ασχοληθεί με το τι είναι ο καθένας. Το κοινό ακούει μουσική και επιλέγει αν του αρέσει η όχι. Ο χαρακτηρισμός μπαίνει συνήθως για τη δισκογραφική βιομηχανία. Υπάρχουν πολλές επιρροές στη δισκογραφία μου αλλά θεωρώ ότι το pop ταιριάζει περισσότερο.

Τι είναι αυτό που σε χαλάει στο χώρο της μουσικής;
Με χαλάει το γεγονός ότι δεν έχουν όλα τα είδη μουσικής και όλοι οι καλλιτέχνες το ίδιο βήμα. Υπάρχουν καταπληκτικές δουλειές και αξιόλογοι καλλιτέχνες που δεν καταφέρνουν να προβληθούν ποτέ ή δεν προβάλλονται σωστά. Αυτό θα ήθελα να υπήρχε: να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες προβολής και από εκεί και πέρα ας αποφασίσει το κοινό ποιον θα επιλέξει, αλλά να έχουν τη δυνατότητα να δείξουν όλοι τη δουλειά τους.

…σκουπίδια υπάρχουν παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Επειδή έχω ζήσει και έξω, διαπιστώνω ότι δεν είναι μόνο η δική μας χώρα που έχει «αναλώσιμη» μουσική και σουξεδάκια εφήμερα. Ευτυχώς, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι στον καλλιτεχνικό χώρο που είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο…

Ποια είναι η άποψή σου για το μουσικό επίπεδο της χώρας μας σήμερα;
Μ.Μ.: Δεν θα έλεγα ότι διαφέρει πολύ από το εξωτερικό. Κοίτα, σκουπίδια υπάρχουν παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Επειδή έχω ζήσει και έξω, διαπιστώνω ότι δεν είναι μόνο η δική μας χώρα που έχει «αναλώσιμη» μουσική και σουξεδάκια εφήμερα. Ευτυχώς, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι στον καλλιτεχνικό χώρο που είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι κομμάτια-έργα πολύ καλά δουλεμένα που σου βγάζουν ένα άρτιο αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες που μπορούν να στηρίξουν αυτό το επίπεδο, υπάρχουν παραγωγές που μπορεί να μην είναι βεληνεκούς …εκατομμυρίων, όμως είναι αξιοπρόσεκτες. Και το άλλο που θεωρώ σημαντικό, είναι ότι υπάρχει ακόμη έμπνευση και το song writing.

Τι σε χαλαρώνει;
Με χαλαρώνει το βουνό και το σπίτι μου. Στο βουνό βρίσκομαι μέσα στη φύση, το μυαλό ξεκουράζεται, ταξιδεύει και αυτό με ηρεμεί απόλυτα. Το δεύτερο πράγμα που με ηρεμεί είναι να βρίσκομαι στο χώρο του σπιτιού μου. Ξέρεις, cozy ατμόσφαιρα, κρασί, μουσική… Νιώθω γαλήνη και ηρεμία σε ένα ωραίο περιβάλλον.

Τι είναι αυτό που αποτελεί για σένα κινητήριο δύναμη -εκτός από τον έρωτα που μου ανέφερες πριν; Τι σε κάνει να είσαι δημιουργικός;
Η ίδια η μουσική. Από αυτή αντλώ δύναμη και σε αυτή την επιστρέφω. Το να καθίσω να ακούσω έναν δίσκο, να τον μελετήσω και να τον κάνω σημαία μου, να τον ζηλέψω με την καλή έννοια και να αφομοιώσω αυτό που «έλαβα» σε μια καινούρια δουλειά που θα κάνω και να το εξελίξω.

Επόμενα καλλιτεχνικά  πλάνα;
Θα εμφανίζομαι με τον Δάκη και την Ανδριάνα Μπάμπαλη κάθε Πέμπτη στο «Tiki Bar» από 10 Οκτωβρίου. Πρόκειται για ένα μικρό και εξωτικό μαγαζί. Εκτός αυτού, «τρέχω» ακόμη τον δίσκο “Erotica” και παράλληλα ετοιμάζω τον επόμενο δίσκο, ο οποίος θα κυκλοφορήσει λογικά μέσα στο 2020…

Θα μας αποκαλύψεις τίποτε για το δίσκο που ετοιμάζεις; Και επίσης, έχω περιέργεια, θα είναι αγγλόφωνος ή ελληνόφωνος; Νομίζω το πας λίγο … εναλλάξ!
Τώρα που το λες έχεις δίκιο. Μάλλον αγγλόφωνος θα είναι. Είναι η σειρά του εξάλλου αφού ο τελευταίος ήταν ελληνικός… Θα έχει σίγουρα στοιχεία από το Erotica, αλλά θα περιέχει και καινούρια πράγματα… Στοιχεία από soul σκηνή και λίγο πιο ανατολίτικα, θα τα «δέσω» με κάποιο τρόπο. Θα έχει επιρροές περισσότερο ’70 και όχι ’60. Επίσης, είναι στα σκαριά και κάποιες συμμετοχές.

Το καλοκαίρι έφυγε ή είναι ακόμη εδώ; Οι απόψεις διίστανται, όπως και να έχει όμως, ένα μεγάλο πάρτι έρχεται. Τι μας ετοιμάζετε στην Τεχνόπολη στις 17 Σεπτέμβρη; Για μίλησέ μου λίγο γι’ αυτό…
Όπως το είπες ακριβώς: ένα μεγάλο πάρτι, ένα Erotica πάρτι. Θα είναι ένα πρόγραμμα 80 λεπτών βασισμένο στη μέχρι τώρα φιλοσοφία μας αλλά θα έχει και μια erotica εσάνς παραπάνω. Η Ανδριάνα (Μπάμπαλη) θα ερμηνεύσει κάποια πιο αισθαντικά κομμάτια, από τον ελληνικό κινηματογράφο, ο Δάκης θα πει τα δικά του αγαπημένα αλλά και τραγούδια πιο παλιά που έχουμε αγαπήσει…

Και ο Μιχάλης Ρακιντζής; Θα υπάρξει κάποια σύμπραξη;
Όχι, δυστυχώς λόγο πίεσης  χρόνου δεν προλάβαμε να οργανώσουμε κάτι τέτοιο αν και θα ήταν πολύ ωραίο, θα είχε πλάκα, πιστεύω θα άρεσε! Εγώ με τον Δάκη και την Ανδριάνα θα κάνουμε το πρόγραμμα που ανέφερα πριν και ο Μιχάλης θα πάρει την σκυτάλη και θα κλείσει αυτό το μεγάλο πάρτι.

Τέλεια λοιπόν Χρήστο, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την  Τεχνόπολη στις 17 Σεπτέμβρη…
Θα σας περιμένω με μεγάλη χαρά…

————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here