Ένα νέο και ιδιαίτερο τραγούδι μέσα από τον επερχόμενο δίσκο του Δημήτρη Φανή «Πάμε να δεις», σε μουσική του Γιώργου Καλογήρου και στίχους του Παναγιώτη Θωμά με τη συμμετοχή του Φωνητικού Συνόλου Sinfonia Magistrale.
Αυτή τη φορά ο προικισμένος Κύπριος καλλιτέχνης εμπιστεύεται δύο άλλους δημιουργούς που «έχτισαν» μια μοναδική ιστορία γύρω απ’ τον «Ντελάλη». Ίσως και γι’ αυτό το λόγο προσκάλεσε μαζί του στην ερμηνεία τον Παντελή Θαλασσινό, που με τη μαστοριά και την αλήθειά του δένει μοναδικά με το δικό του αντίστοιχο τρόπο.
Μαζί τους ενώνονται οι φωνές του Φωνητικού Σύνολου Sinfonia Magistrale υπό την καθοδήγηση της Ρούλας Τυρίμου δημιουργώντας ένα επιβλητικό αποτέλεσμα.
Οι στίχοι του Παναγιώτη Θωμά σκιαγραφούν με στέρεα χρώματα μια δραματική ανθρώπινη ιστορία που μέσα από την τραγικότητά της προκύπτει η κάθαρση, ο λυτρωμός, η ελπίδα. Η μουσική στο σκοπό του ζεϊμπέκικου υπογραμμίζει αρμονικά τα …τεκταινόμενα που αποδίδουν σαν «Ντελάλης» οι ερμηνευτές. Στο τελικό αποτέλεσμα προσθέτει το δικό της ειδικό βάρος η ενορχηστρωτική ματιά του Φανή.
Ανάλογες με την ιστορία και ατμόσφαιρα του τραγουδιού οι εικόνες που σκηνοθέτησε ο Βασίλης Χατζηστυλλής.
«Ο ντελάλης» είναι το δεύτερο single, που προλογίζει το άλμπουμ του Δημήτρη Φανή «Πάμε να δεις».
Πρόκειται για μια πολυμορφική εργασία ως προς τα είδη των τραγουδιών (λαϊκό, παραδοσιακό, έντεχνο), ως προς τη θεματολογία (κοινωνικό, πολιτικό, ερωτικό) και ως προς τους συντελεστές.
Παίζουν σημαντικοί δεξιοτέχνες μουσικοί από την Κύπρο και την Ελλάδα.
Ήρθε το βράδυ ο ντελάλης
με τους ανέμους τους κρυφούς,
κακά μαντάτα να μοιράσει,
κι όλο φωνάζει, τον ακούς;
Σου λέει πατρίδα μου σηκώσου,
από το γλέντι, το πιοτό
βρες τη φωνή σου και φυλάξου
σου μαγειρεύουν φονικό.
Μα συ, αχ μάνα μου καημένη,
δε γροίκισες τους οιωνούς,
ήσουνα άσχημα μπλεγμένη,
συνένοχη ήσουν μ΄ αυτούς.
Αυτούς που τώρα καταριέσαι
λες και δεν έφταιξες ποτέ
που δίνες στο φονιά μαχαίρι
κορμί και νάζι στο χαφιέ.
Τώρα γυρίζει ο ντελάλης,
σκισμένα ρούχα και φωνή
μ’ απόγνωση σε καλοπιάνει,
ξύπνα, τελειώνει η γιορτή
Σου λέει, μάνα λογικέψου,
έχεις παιδιά που λαχταρούν
λίγη ζωή που σου χει μείνει
στα δυο σου χέρια να χαρούν.