Ο Οδυσσέας Ρούσκας επιστρέφει. Ο τραγουδοποιός από την Καλλιθέα της Αθήνας
μετά από ένα πολύχρονο διάστημα προσωπικής αγωνίας, δυσκολιών, αμφιβολιών και
εμποδίων επιστρέφει με ένα τραγούδι καρδιάς και με την υποψία ότι όλη αυτή την
μεγάλη διαδρομή την έχει ήδη μοιραστεί ψυχικά με τους περισσότερους από εμάς…
Η μουσική είναι του Ηρακλή Αναστασιάδη.
Στίχοι: Οδυσσέας Ρούσκας.
Η φωτογραφία και τα γραφιστικά είναι της Ρένας Γκαμπράνη.
Βγαίνω βόλτες στις πληγές, αυτές που έφτιαξα σαν χθές
Πατάω πάνω τους δειλά, μου κλείνουν μάτι πονηρά
Μαύρος γκρίζος ουρανός, σύννεφο γεμάτο φώς
Παγωμένη μου ψυχή, σπάσε τώρα τη σιωπή
Βαριά τα πόδια στη βροχή, ματωμένη μου ψυχή
Βουβές ελπίδες στο μυαλό, το νου μου ψάχνω να σταθώ
Άσχημες λάσπες θα πατώ, ψάχνω το φωτεινό νερό
Θολά τα μάτια όταν κοιτώ, ψηλά στον κόκκινο ουρανό
Τραγούδια γράφω με λυγμό, για το μέλλον το πικρό
Καρδιά βαστά γερά, της ομίχλης τα ουρλιαχτά
Τον εαυτό μου τον μικρό δεν τον φοβάμαι
Πιάνω το χέρι να σωθώ, με σφίγγει τόσο θα χαθώ
Σταμάτα αύριο να πονάς, για όλα αυτά που λαχταράς
Τι θές ανόητη ψυχή, στην ψεύτικη σου την ζωή
Ανθρωπάκια πλαστικά, περπατούνε σκυθρωπά
Ψάχνουν πατρίδα λίγο φώς, μα έχει άνεμο ο καιρός
Φεύγω ταξίδια του μυαλού, δεν πληρώνω για αλλού
Φτιάχνω όνειρα φθηνά, δεν πληρώνω ούτε για αυτά
Σε αγαπώ με δανεικά, μόλις τελείωσαν και αυτά
Σε αγκαλιάζω μοναχός, κάποιος έκλεισε το φώς
Τον εαυτό μου τον μικρό δεν τον φοβάμαι
Πιάνω το χέρι να σωθώ, με σφίγγει τόσο θα χαθώ
Παγωμένη μου ψυχή, σπάσε τώρα τη σιωπή
Σπάσε τώρα τη σιωπή, παγωμένη μου ψυχή