Κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του Ορέστη Ντάντου με τίτλο «Μοναχοπαίδια». 19 νέα τραγούδια σε ένα concept άλμπουμ μίας ώρας που δίνει φωνή στα 19 μοναχοπαίδια – αδέρφια του Ορέστη Ντάντου, ο οποίος υπογράφει τους στίχους και τη μουσική των τραγουδιών.
Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του ΕP «Τακούνια για καρφιά», με το ομώνυμο να αποτελεί σήμερα ένα τραγούδι-σύμβολο δικαιοσύνης, ελευθερίας και απελευθέρωσης των γυναικών αλλά και την τεράστια επιτυχία «Νερό στη βάρκα», ο Ορέστης Ντάντος επιστρέφει ως τραγουδοποιός με το έβδομο προσωπικό, ολοκληρωμένο άλμπουμ του. Με τη χαρακτηριστική ευαισθησία των στίχων του και με μουσικές επιλογές από τη Hip Hop έως την παράδοση, ο Ντάντος παρουσιάζει 19 νέα τραγούδια – 19 ιστορίες για όλους εκείνους που δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους στον κόσμο αυτό. Ένα άλμπουμ για τα «μοναχοπαίδια» της ζωής.
«Τα δικά μου αδέρφια είναι μοναχοπαίδια»
Βαθιά προσωπικό και βιωματικό, το νέο άλμπουμ του Ορέστη Ντάντου απευθύνει ένα οικείο κάλεσμα σε όλους εκείνους που ζουν αντισυμβατικά, μοναχικά, διαφορετικά. Σε εκείνους τους «απόκληρους» που έχουν ανάγκη να βρουν τη δική τους οικογένεια χωρίς να πρέπει να αλλάξουν.
Αυτοί είναι τα αληθινά Μοναχοπαίδια για τα οποία μιλάει το άλμπουμ.
Αυτή είναι η οικογένεια που ψάχνει ο Ντάντος.
Αυτός είναι ο Ορέστης Ντάντος.
«Όλοι οι μόνοι σας ελάτε μαζί μου»
Τα «Μοναχοπαίδια» είναι η απάντηση του Ντάντου στην υπερβολική ταχύτητα της εποχής. Ένα υπαρξιακό ταξίδι 19 τραγουδιών που μας προσκαλεί να αφεθούμε στη μυσταγωγία και τη συγκίνηση της ακρόασης. Και ποιος ξέρει; Ίσως μας αλλάξει και μας σώσει!
Κυκλοφορεί ψηφιακά από τη LEAP.
Στίχοι / Μουσική: Ορέστης Ντάντος
Μουσική για το Κοκτίζερ: Λεωνίδας Πετρόπουλος
Τραγουδούν επίσης: Γιώργος Μουφλούζης (Ρε Μανώλη), Μαρίνα Καστρινού (Αρετούσα Αφηρημένη)
Φωνητικά: Μαρίνα Καστρινού, Λεωνίδας Πετρόπουλος, Ορέστης Ντάντος
Μουσικοί:
Λεωνίδας Πετρόπουλος: programming, μπάσο, πλήκτρα, ηλεκτρική κιθάρα, έγχορδα, drums, κρουστά, μπάσο, βιόλα
Ορέστης Ντάντος: κιθάρες, πλήκτρα, πιάνο, programming, μελόντικα, κρουστά, μαντολίνο, τρομπέτα, γιουκαλίλι
Γιώργος Καρδιανός: κιθάρες
Ενορχηστρώσεις: Ορέστης Ντάντος, Λεωνίδας Πετρόπουλος
Μίξη – Mastering : Λεωνίδας Πετρόπουλος
Σκίτσα: Απόστολος Πλαχούρης
Σ’ όποιο παιδί στο σπίτι του λείψει η ζεστή αγκαλιά του
θε να το κάψει να αισθανθεί τη ζέστη απ’ τη φωτιά του.
Άλλη μια για το παιδί στο παράθυρο
που κοιτάζει απ΄ την καρέκλα το μηδέν και το άπειρο.
Για όλους εκείνους που το είπαν ανάπηρο
κι αφού γεμίσαν την καρδιά τους με χαλίκια κι άχυρο
τώρα ζητάνε τη δικιά του για λάφυρο
και συνεχίζουν να του ρίχνουνε άκυρο.
Αυτό λοιπόν για το παιδί στο παράθυρο
που αναμετριέται συνεχώς με το μηδέν και το άπειρο.
Είσαι η δική μου οικογένεια, με μια παράξενη έννοια
είσαι η δική μου οικογένεια
με τόσα λόγια θαμμένα που δεν τα λες σε κανένα
εσύ που ψάχνεις στη λάσπη να βρεις φλουριά ασημένια,
είσαι η δική μου οικογένεια
και τα δικά μου τ’ αδέρφια είναι μοναχοπαίδια,
τα δικά μου τ’ αδέρφια είναι μοναχοπαίδια
και δεν κάνουν κανενός αφέντη κέφια.
Και χαλάνε των αφεντικών τα σχέδια.
Όλοι οι μόνοι σας ελάτε μαζί μου.
Καθίστε στο τραπέζι μου και πιείτε απ’ το κρασί μου.
Ελάτε όπως είσαστε αντέχει η γιορτή μου.
Κάθονται πάντα μοναχοί οι άνθρωποι οι δικοί μου.
Κι αν θέλετε να κλάψετε κι αν θέλετε φωνάξτε
κι αν έχετε έρθει για χρυσό μες στο μυαλό σας σκάψτε.
Μην προσποιείστε από ντροπή πως κάποιοι άλλοι είστε
κι αν θέλετε αμίλητοι σε μια γωνιά καθίστε.
Και ξεφλουδίστε τις ντροπές μέχρι να βγει ο πυρήνας,
περνούν μερόνυχτα ψευτιάς για μια στιγμή ειλικρίνειας.
Ξεροσταλιάζετε καιρό για ένα άγγιγμά της,
στύβονται αιώνες μοναξιάς για μια σταγόνα αγάπης.
Κάποιος να τα πει για αυτούς, τους μοναχικούς
που ούτε μια ματιά δε ρίχνεις, ούτε τους ακούς.
Να τα πει για αυτούς που τους λες δειλούς
μα χωράει η καρδιά τους δέκα κόσμους σαν κι αυτούς.
Κι εσείς οι άλλοι αρκετά με τα καψουροτράγουδά σας,
ο κόσμος γύρω σας γυρνά και πάντα είναι η σειρά σας.
Τα μάτια σου είναι θάλασσες για τους ερωτευμένους.
Κανείς δε λέει όμως για τους πραγματικά πνιγμένους.
Online game ώρα πέμπτη πρωινή προς έκτη,
για σένα λέω μεταμεσονύχτιε παίχτη.
Δεν ξέρεις καν αν είναι Τρίτη ή Τετάρτη ή Πέμπτη.
Κάνε ριστάρτ και τη ζαριά ξαναπαίχ’ τη.
Κλειδί στην πόρτα κι ό,τι σου ‘βγαλε το pornhub πρώτο.
Η σιωπηλή σου μοναξιά κάνει τεράστιο κρότο
που φτάνει μέχρι τα παράθυρα των άλλων, grand theft auto.
Πότε επιτέλους θ’ αποδράσουμε γαμώτο;
Κάποιος να μιλήσει για αυτούς
που δεν αγάπησαν ποτέ που όλο τους βλέπεις σκυφτούς
που δε σέρνουν το σταυρό τους για να μην τους ακούς
που θ αντάλλαζαν για πλάκα εαυτούς.
κάποιος να μιλήσει
Για αυτούς που τη ζωή τους συνεχώς αναβάλουν
που η πανοπλία ήταν πιο σκληρή απ’ τη θέληση να τη βγάλουν
που δεν πιαστήκαν χέρι χέρι σε καμιά προκυμαία
που υψώσαν τη σιωπή σαν αναγκαστική σημαία.
Κάντε πιο κει, κάντε πιο κει,
κάντε στην άκρη να καθίσουν κι οι καλοί
που δεν ξεσπάνε το θυμό τους που δε χύνουνε χολή
που δεν κοιτάνε τη δικιά τους τη βολή.
Κάντε πιο κει, κάντε πιο κει
για να καθίσουν επιτέλους κι οι καλοί
που δεν κλωτσήσανε τη γάτα ενώ χαϊδεύουν το σκυλί
που δε φοράνε ούτε κουκούλα ούτε στολή.
και δε θα πιάσουνε την καλή
Σε ποιον ανήκει η πόλη; Σε ποιον ανήκει η πόλη;
Σε ποιον μαφιόζο κουστουμάτο μεγιστάνα καριόλη;
Ποιός κουβαλάει μαχαίρι, ποιος κουβαλάει πιστόλι;
Έρχεται άγρια βροχή από καυτό βιτριόλι.
Αυτοί στο γύρω γύρω όλοι
κι εσύ στη μέση να κάνεις τον ζαλισμένο Μανώλη.
Θέλω να ζήσουμε όλοι,
πρέπει να ζήσουμε όλοι,
πρέπει να ζήσουμε όλοι.
Κατεβείτε να τους πάρουμε την πόλη.