Το βραβευμένο έργο του Juan Carlos Rubio, «Αριζόνα», ανεβαίνει στο θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη, με τους Σταύρο Καραγιάννη και Νικολέτα Παπαδοπούλου.
Λίγα λόγια για το έργο
Το «Αριζόνα» γράφεται το 2005 με αφορμή ένα δημοσίευμα που διαβάζει ο συγγραφέας στην εφημερίδα: «Αμερικανοί πολίτες έχουν οργανώσει περιπολίες εποπτεύοντας τα σύνορα ανάμεσα στο Μεξικό και τις ΗΠΑ, για να συγκρατήσουν το κύμα των λαθρομεταναστών… Η οργάνωση με το όνομα Minute man, είναι σύμφωνα με τους ιδρυτές της, «μια οργάνωση που έχει σκοπό να συζητήσει με τους νότιους γείτονες το θέμα των συνόρων… Το ενδιαφέρον τους είναι ανθρωπιστικό και οι προθέσεις τους αγαθές». Η συγκεκριμένη οργάνωση συνεχίζει να δρα ελεύθερα στην περιοχή της Αριζόνα, ακόμα και σήμερα.
Στις μέρες μας, βλέπουμε να δημιουργούνται τέτοιες ομάδες και στη χώρα μας. Ομάδες που κατευθύνονται από μισαλλοδοξία και μίσος, οπλοφορούν, χρησιμοποιούν βία κατά βούληση, παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Κι αυτό σιγά-σιγά γίνεται αποδεκτό μέσα σε μια κοινωνία που έχει υποστεί απ’ τη μία την οικονομική κρίση και απ’ την άλλη έχει σηκώσει υπέρμετρο βάρος προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών, την τελευταία δεκαετία.
Στο κείμενο του Χουάν Κάρλος Ρούμπιο, ο Τζωρτζ παίρνει το όπλο για να προστατέψει τη χώρα του από τους Μεξικανούς που επιχειρούν να περάσουν παράνομα τα σύνορα. Προσπαθεί να προστατέψει το σπίτι του «από τα φίδια που σέρνονται με θανάσιμο δηλητήριο και χωρίς να το καταλάβεις φτάνουν κάτω απ’ το κρεβάτι σου», όπως λέει. Οι γείτονες είναι κακόβουλοι, φθονεροί και θέλουν να μπουν στις Η.Π.Α. για να κλέψουν, να λεηλατήσουν, να σκοτώσουν τα παιδιά τους. Ο Τζωρτζ είναι έτοιμος να εξοντώσει οποιαδήποτε απειλή, που την βλέπει ακόμα και στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού.
Ο φόβος γεννά παραφροσύνη. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος και οι γύρω του, τον κάνουν να πιστεύει πως αποκλειστική αιτία είναι οι μετανάστες. Ο ρατσισμός και ο εθνολαϊκισμός έχουν γεμίσει με λύσσα την ψυχή του. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ τον έχει πείσει πως η εγκληματικότητα είναι δημιούργημα των γειτόνων. Επιλέγει να πάρει ένα όπλο και να σκοτώσει κάθε επίδοξο εισβολέα, γιατί αυτό θεωρεί νόμιμο, αλληλέγγυο, εθνικό και ιερό. Αποφασίζει να γίνει ένα αδιαπέραστο φράγμα, προστατεύοντας έτσι την πατρίδα του. Είναι γεμάτος υπερηφάνεια και ευγνωμοσύνη που έχει αναλάβει αυτήν την εθνική αποστολή υψίστης σημασίας, με συμπαραστάτη την γυναίκα του. Αποφάσισαν από κοινού, αντί για διακοπές, να περάσουν ένα μήνα μέσα στην καυτή έρημο της Αριζόνα, προασπίζοντας τα Αμερικανικά σύνορα. Κι όμως, η Μάργκαρετ δεν έχει καταλάβει γιατί ακριβώς διένυσαν 2.000 χιλιάδες μίλια και τι ακριβώς ήρθαν να κάνουν σ’ αυτό το αφιλόξενο μέρος. Η σύγχυση και η ανησυχία αυξάνονται μέσα της, όσο οι απαντήσεις που παίρνει από τον σύζυγό της σε αυτονόητα ερωτήματα, της φαίνονται παράλογες, αντιφατικές και κυνικές. Κι όταν θα αρχίσει να διατυπώνει τις ενστάσεις της, θα έρθει στην επιφάνεια η απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι. Θα έρθει στην επιφάνεια το μεγάλο κενό στη μικροαστική ζωή τους. Την Μάργκαρετ και τον Τζωρτζ δεν τους σκοτώνει ένα όπλο. Τους σκοτώνει η νοσηρότητα που κατάφερε να εισχωρήσει στην καρδιά και το μυαλό τους, εξαιτίας της αδιάφορης, χωρίς αγάπη και νόημα ζωής τους. Τους σκοτώνει εν τέλει, ο φόβος και το μίσος του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Βρισκόμαστε στην καυτή έρημο της Αριζόνα. Ένας μοναχικός κάκτος, σπάει το μονόχρωμο της κατάλευκης άμμου. Στην σκηνή μπαίνουν η Μάργκαρετ και ο Τζωρτζ. Είναι ντυμένοι με ρούχα καλοκαιρινών διακοπών και φέρουν εξοπλισμό υπαίθριας κατασκήνωσης. Το ζευγάρι στήνει τη σκηνή, ανοίγει τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες του. Το ραδιοφωνάκι τους είναι συντονισμένο με έναν σταθμό που παίζει τον εθνικό ύμνο, κλασικές αμερικανικές επιτυχίες και συχνές ανακοινώσεις για το πρόγραμμα εθελοντικής προστασίας των συνόρων. Η Μάργκαρετ φέρνει τις μπύρες, την πουτίγκα, φροντίζει τον σύζυγό της, διαβάζει το περιοδικό της, ποτίζει τον κάκτο. Ο Τζωρτζ με το όπλο παρά πόδας, επικοινωνεί μέσω ασυρμάτου με άλλους φύλακες της συνοριακής γραμμής, ανταλλάσουν πληροφορίες, ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον.
Όσο περνάει η ώρα, η θερμοκρασία ανεβαίνει και η καυτή άμμος γίνεται αφόρητη· τα ερωτήματα, που θέτει η Μάργκαρετ, δημιουργούν όλο και μεγαλύτερη ένταση· η αίσθηση του κινδύνου οξύνεται· η αγωνία, η ενοχή και αίσθηση ματαιότητας, θολώνουν το μυαλό· ο Τζωρτζ φτάνει να βλέπει στο πρόσωπο της αγαπημένης του γυναίκας έναν δόλιο εχθρό. Το γεγονός της εσκεμμένης δηλητηρίασης δεκάδων μεταναστών συντρίβει ολοκληρωτικά τον εύθραυστο άξονα της ζωής της Μάργκαρετ και του Τζωρτζ και ο θάνατός τους έρχεται ως πράξη απελπισίας, αλλά ταυτόχρονα και λύτρωσης. Το έργο τελειώνει με την άφιξη του παιδιού. Πέρασε τον φράκτη, δεν ήπιε από το μολυσμένο νερό, αλλά έμεινε μόνο του. Ένα μικρό παιδί, μονάχο, στη χώρα των ευκαιριών, της δοξαστής και δοξασμένης αστερόεσσας.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Juan Carlos Rubio
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Λουβάρη-Φασόη
Σκηνικό: Νίκος Δεντάκης
Κοστούμια: Χρήστος Παρασκευόπουλος, Τόνια Πλατσά
Μουσική: Γιώργος Μυζήθρας
Φώτα: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Βίντεο: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Εκτέλεση παραγωγής: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Παραγωγή: Dinos Film
Προβολή – επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία
Παίζουν: Σταύρος Καραγιάννης, Νικολέτα Παπαδοπούλου
Στον ασύρματο ακούγονται οι φωνές των: Αλμπέρτο Φάις, Μιχάλη Οικονόμου, Κωνσταντίνου Γαβαλά, Κυριάκου Σαλή, Κατερίνας Λούβαρη-Φασόη και των μαθητών και μαθητριών των Δραματικών Σχολών της Αγίας Βαρβάρας και του Πειραϊκού Συνδέσμου.
*Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη όλων εκείνων των παιδιών, που προσπάθησαν να περάσουν ένα σύνορο, μία θάλασσα, ένα τοίχος και δεν τα κατάφεραν ποτέ.
Πρεμιέρα: Τρίτη, 26 Απριλίου 2022
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
26 & 27/4 στις 21:00
2 & 3, 9 & 10, 16 & 17, 23 & 24/5 στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ
Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)
Τηλ: 210 5230267
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 12 ευρώ (Φοιτητικό), 8 ευρώ (Άνεργοι, ΑμΕΑ)
Προπώληση: viva.gr & στο τηλέφωνο του θεάτρου / Κινητό: 6979892541