Γράφει η Γιώτα Πριόνα
Ευχαριστούμε τη Μάρω Χρυσανθοπούλου για την παραχώρηση των φωτογραφιών
Το Σάββατο, 31 Οκτωβρίου, παρουσιάστηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τα έργα του Γιάννη Μαρκόπουλου, «Χρονικό» και «Εντεύθεν». Σαράντα πέντε χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση, το «Χρονικό» αναβίωσε με τις φωνές της Νατάσσας Μποφίλιου και του Μίλτου Πασχαλίδη, ενώ στο «Εντεύθεν» συμμετείχαν ερμηνευτικά ο Γιώργος Νταλάρας, ο Δήμος Αναστασιάδης και η Δάφνη Ζουρνατζή. Ο κύριος Μαρκόπουλος διηύθυνε την ορχήστρα «Παλίντονος Αρμονία», ενώ συμμετείχε και η μικτή χορωδία Fons Musicalis.
Ήταν το 1969, όταν στο φημισμένο στούντιο “Λήδρα”, οι τότε πρωτοεμφανιζόμενοι Νίκος Ξυλούρης και Μαρία Δημητριάδη ηχογράφησαν το «Χρονικό», σε ποίηση Κ. Χ. Μύρη . Όπως περιγράφει ο συνθέτης του, Γιάννης Μαρκόπουλος, το έργο αποτελείται από δύο μουσικούς άξονες. Έναν για γυναικεία φωνή, σε μορφή νέο-μπαλάντας, με επιρροή από το μουσικό ήθος των μεγαλουπόλεων και έναν για ανδρική φωνή, με σημείο αναφοράς την ελληνική επαρχία και την πολυμορφία της.
Οι συνθέσεις αυτές, όπως ήταν φυσικό, άντεξαν στον χρόνο. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες μας και καινοτόμος της μουσικής πραγματικότητας, συνταιριάζει σε απόλυτη αρμονία τα τοπικά με τα ορχηστρικά όργανα. Στρέφει τον νου και το βλέμμα στις ρίζες, την ύπαιθρο και τα αστικά κέντρα, τη ζωή που πέρασε και τη ζωή που θα έρθει.
Τα τραγούδια του έφεραν το βάρος της αλήθειας, σε εποχές που η αλήθεια κόστιζε ζωές. Έγιναν σύμβολα αντίστασης, ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο και αντιπροσώπευσαν τον ελληνικό πολιτισμό.
Δικαιολογημένη και πανάξια ήταν η επιλογή των ερμηνευτών στο «Χρονικό». Δύο από τις σπουδαιότερες φωνές που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια, η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Μίλτος Πασχαλίδης, ερμήνευσαν την πρώτη «ενότητα» της παράστασης, αγγίζοντας με σεβασμό εκείνα τα τραγούδια που πάντοτε θα φέρουν μαζί τους το μεγαλείο του Νίκου Ξυλούρη και της Μαρίας Δημητριάδη. Η λάμψη της Νατάσσας και του Μίλτου, μέσα στην απλότητα και την αφοσίωσή τους στον συνθέτη και τα κομμάτια του, ήταν επιβλητική.
Το «Εντεύθεν» αποδόθηκε με τις ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα, του Δήμου Αναστασιάδη, της Δάφνης Ζουρνατζή και του Απόστολου Κίτσου, σε κομμάτια όπως το «Ό,τι αλλάζει να τ’ αντέξεις», «Πλάι στη θάλασσα» , «Θυμάμαι εσένα» κ.α. Στο τρίτο μέρος της παράστασης, αφιερωμένο στα σημαντικότερα έργα του συνθέτη, ερμηνεύτηκε από τον Γιώργο Νταλάρα και το διαμάντι της συνεργασίας του με τον Μαρκόπουλο, τα «Παραπονεμένα λόγια» –συγκινητικά και πιο επίκαιρα από ποτέ. Δύο από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ελληνικής μουσικής, που μετρούν τις μεγαλύτερες των αξιώσεων, βρίσκονταν ξανά μαζί επί σκηνής. Το αποτέλεσμα ήταν άρτιο και σε αυτήν ακριβώς την αρτιότητα μπορούν να χωρέσουν τα νεότερα μέλη της μουσικής συντροφιάς. Από τις μεγάλες εκπλήξεις της βραδιάς, η βελούδινη, γεμάτη συναίσθημα φωνή της Δάφνης Ζουρνατζή.
Η ερμηνεία του Δήμου Αναστασιάδη, που θύμιζε πλέον ώριμο καλλιτέχνη, γεγονός που μένει να επιβεβαιωθεί από τις μελλοντικές μουσικές του επιλογές. Ο Απόστολος Κίτσος μπορεί να μην ενθουσίασε, ωστόσο, δεδομένης της σύντομης μέχρι τώρα καλλιτεχνικής του πορείας, άφησε καλές εντυπώσεις.
Αφού, λοιπόν, άνοιξε το κεφάλαιο νεότητα, το μεγάλο χειροκρότημα και η βαθιά υπόκλιση ανήκουν στην 13χρονη Γεωργία Φασουλάκη, η οποία όχι μόνο στάθηκε επάξια δίπλα σε καλλιτέχνες που εκπροσωπούν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, αλλά μας θύμισε ότι υπάρχει και συνέχεια στην ελληνική μουσική σκηνή.
Το μέλλον, άλλωστε, ανήκει στα παιδιά –εκείνα που είναι σε θέση να αντικρίσουν την πραγματικότητα αμόλυντα απ’ την ίδια. Γι’ αυτό και στη σκηνή, μικρά φωτεινά στολίδια, συντρόφευσαν τους καλλιτέχνες τα μέλη της Παιδικής Χορωδίας Εκπαιδευτηρίων της Μητρόπολης Πειραιά.
Ηχούν τα «Ζαβαρακατρανέμια» και οι νότες φέρνουν ρίγος στην ψυχή. Οι όψεις αλλιωτεύουν, γεμίζουν από σκέψη. Ο πολιτισμός και η αλήθεια, στο πάντρεμά τους, γεννούν μαγικές εικόνες. Αφέθηκα για λίγο στην επιβλητικότητα της στιγμής, ο νους ξέφυγε και άρχισε να ψάχνει για απαντήσεις.
«Ως πότε στο άδικο;» Δεν απαντά κανείς…
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…