Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Τη γνωρίσαμε οι περισσότεροι από τους «Λαβύρινθους», το ντουέτο με τον Μπάμπη Στόκα. Έκτοτε πέρασε πολύς καιρός και εκείνη εξελίχθηκε, αναδείχθηκε στον μουσικό χώρο βάζοντας τη δική της σφραγίδα και ερμηνεύοντας κομμάτια με τον χαρακτηριστικό μαγευτικό τρόπο που την διακατέχει. Όταν την άκουγα σε ένα άλλο ντουέτο, αυτό με τον Ψαραντώνη, το «Φερτα μου όλα πίσω», έφαγα αυτό που λέμε «σκάλωμα». Στο repeat Το κομμάτι αμέτρητες φορές…
Ο λόγος φυσικά για την Παυλίνα Βουλγαράκη που δεν άργησε να ξεχωρίσει και να ξεδιπλώσει το δημιουργικό και ερμηνευτικό της ταλέντο.
Ανήκει στη γενιά των νέων παιδιών που δεν επαναπαύεται και δοκιμάζει καινούριες εμπειρίες, ενώ είναι συνάμα τόσο σοβαρή και προσεγμένη, όσο φιλική και οικεία. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα γνωρίζοντας την από κοντά, είναι ότι πρόκειται για ένα άτομο που έχει ευγένεια ψυχής η οποία αντικατοπτρίζεται στα μάτια της. Είναι αυτό που λέμε “αληθινή”.
Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του single «Ενικός» και εν αναμονή του δίσκου της που είναι προ των πυλών, μιλήσαμε με την Παυλίνα…
Φωτο: Δημήτρης Γκάνιος
Μετρά πολύ λίγο καιρό η κυκλοφορία του νέου σου single «Eνικός». Μίλησέ μας λίγο για το συγκεκριμένο κομμάτι… Ακολουθεί ολοκληρωμένος δίσκος;
Ο ενικός είναι το 6ο single του δίσκου που πρόκειται να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2021. Αυτήν την περίοδο στο στούντιο ασχολούμαστε με τις τελευταίες λεπτομέρειες. Ανυπομονώ να μοιραστώ το υλικό. Τον «ενικό» τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Υπάρχουν κάποια σημεία στίχων, όπως τα αποτύπωσε ο Αντώνης Παππάς, που τσακίζουν κόκκαλα (τουλάχιστον τα δικά μου!)…
Όπως;
Όπως «Πολεμώ δίχως όρους ομφάλιους λώρους δαγκώνω» που είναι λίγο πολύ η ιστορία της ζωής μου. Η και το «από το εμείς στο εγώ ανελέητη πτώση». Θεωρώ ότι ο ενικός, το «εγώ», είναι η πρώτη μεγάλη συνειδητοποίηση της απώλειας. Από εκεί που υπήρχε κάποιος μαζί σου, τώρα η ζωή σε καλεί κι εσύ έχεις να την αντιμετωπίσεις μόνος.
Αν με ρωτάς αυτό ίσχυε και πριν κι αυτό θα ισχύει πάντα αλλά η σύνδεση είναι αυτό που επιζητούμε όλοι περισσότερο από κάθε τι.
Χάρηκα που γνώρισα τον Γιώργο Σαμπάνη. Γνώριζα ότι είναι ταλαντούχος αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο. Έχει αδιανόητες μουσικές γνώσεις κι όχι μόνο. Εντυπωσιάστηκα με το πόσο αγαπάει την λογοτεχνία, τον κινηματογράφο. Είναι ένας άνθρωπος που εξελίσσεται συνεχώς σε προσωπικό επίπεδο και που φροντίζει και πονά το έργο που παραδίδει. Αυτά όλα τα θαυμάζω πολύ.
…κάθε τι πάνω στην γη είναι μοναδικό και μόνο…
Μίλησες για την απώλεια. Βλέπω ότι στα τελευταία σου τραγούδια πραγματεύεσαι το θέμα χωρισμός, απώλεια…
Αυτός ο δίσκος πραγματεύεται ένα σύνολο καταστάσεων. Η απώλεια είναι μέσα σε αυτές κι υπάρχει μάλιστα ένα τραγούδι ακυκλοφόρητο που το αποτυπώνει αυτό όσο κανένα νομίζω, με τίτλο «Ηλιαχτίδα». Όμως στον ίδιο δίσκο υπάρχουν τραγούδια στα οποία γράφω ότι καμία ψυχή δεν μου φαίνεται ξένη κι ότι είμαστε “τραύματα φτιαγμένα από θαύματα”. Ότι το κάθε τι πάνω στην γη είναι μοναδικό και μόνο.
Έκανες και ένα πολύ ωραίο βίντεο που ζητούσες από τον κόσμο να σου στείλει τι σημαίνει για εκείνους ο ενικός… Ποια ήταν η ανταπόκριση του;
Η ανταπόκριση ήταν θερμή και συγκινητική. Το βίντεο είναι στο κανάλι μου, μπορείτε να το δείτε. Φαίνεται ότι ο ενικός κάποιους τους πονάει ενώ σε άλλους δίνει δύναμη. Κάποιοι μάλιστα μου ζήτησαν να μην δημοσιοποιήσω τις απαντήσεις τους. Ήθελαν απλώς να τις μοιραστούν, να επικοινωνήσουν το συναίσθημα, τις σκέψεις ή τις εμπειρίες τους χωρίς να επιζητούν κάτι πέρα από αυτό.
Για σένα τι σημαίνει ενικός;
Εγώ παραφράζω τη φράση του τραγουδιού που λέει «από το εμείς στο εγώ» και την κάνω «από το εγώ στο εμείς». Για εμένα ο «ενικός» είναι το αποτέλεσμα μια ομαδικής δουλειάς και μιας αυθεντικής χημείας. Από τους δημιουργούς, τον Γιώργο Σαμπάνη και τον Αντώνη Παππά μέχρι τον σκηνοθέτη μας τον Δημήτρη Γκάνιο και τον Διονύση Βουλγαράκη που επιμελήθηκε το video. Αλλά και με τους υπόλοιπους συντελεστές δέσαμε και φροντίσαμε αυτό το τραγούδι με όλη μας την καρδιά. Του δώσαμε πολλή ενέργεια κι αγάπη. Οπότε για εμένα ο ενικός, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, σημαίνει πλέον ενότητα και δύναμη.
Ποιος είναι ο δίσκος/δίσκοι που έχεις λιώσει; Που έχεις ακούσει περισσότερο αυτήν την περίοδο;
Florence and the machine – High as hope και «Το βιβλίο των τεσσάρων στοιχειών» του Βέβηλου.
…η μουσική αγγίζει χορδές μέσα μου που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν…
Τι είναι για εσένα η μουσική;
Η πιο ισχυρή μορφή μαγείας. Μεταμορφώνει. Ζεσταίνει την καρδιά. Αγγίζει χορδές μέσα μου που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν.
Και τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις όμορφες δημιουργίες σου;
Ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο θα έλεγα. Οι εικόνες γύρω όπως τις καταλαβαίνω. Φυσικά και το συναίσθημα μου. Συνήθως αρνητικά συναισθήματα με παρακινούν. Θυμός, θλίψη, φόβος. Είναι ο τρόπος μου να κάνω το σκοτάδι φως.
Φωτο: Δημήτρης Γκάνιος
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θα ‘θελες πολύ να συνεργαστείς μαζί του και δεν έχει προκύψει μέχρι τώρα;
Ο Βέβηλος, ο Άνσερ, ο Αλκίνοος… Όσο σκέφτομαι τόσο μεγαλώνει η λίστα.
Από τις πιο σημαντικές συνεργασίες σου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Έχεις αναφερθεί σε εκείνον, χαρακτηρίζοντας τον πατρική φιγούρα. Τι έχεις πάρει από την συνεργασία μαζί του; Τι θεωρείς ότι σου άφησε;
Είναι τόσο μεγάλη αυτή η συζήτηση που αν αρχίσω νιώθω ότι δεν θα σταματήσω ποτέ. Ένας αληθινός άνθρωπος, γενναιόδωρος, άμεσος, δίκαιος και βαθειά ευγενής. Όχι στους τρόπους αλλά στην ψυχή. Είχε την ικανότητα να σε ωθεί στο να κανείς εσωτερικές διεργασίες. Η φωνή του κι η παρουσία του ήταν θεραπευτικές για όλους. Αυτό παραμένει στην μουσική του. Για εμένα ήταν ο άνθρωπος που με βοήθησε να μην φοβάμαι και να απελευθερωθώ πάνω στη σκηνή. Να πιστέψω στον εαυτό μου αλλά και να μην τον παίρνω και τόσο πολύ στα σοβαρά.
Βλέποντας σε κάποιος πάνω στη σκηνή και ακούγοντας να ερμηνεύεις ένα τραγούδι, αντιλαμβάνεται ότι ταυτίζεσαι. Ισχύει;
Δεν θα επέλεγα έτσι κι αλλιώς κάποιο τραγούδι με το οποίο δεν υπάρχει κοινό έδαφος, ούτε δισκογραφικά, ούτε σε παραστάσεις. Κάθε τραγούδι είναι μια μικρή ζωή. Έχω την τύχη να τη ζω. Να είμαι παρούσα. Παλιότερα δυσκολευόμουν, πλέον σιγά-σιγά το πετυχαίνω.
…στη διάρκεια της καραντίνας συνειδητοποίησα ποιους αγαπάς, όμως στη δουλειά μου κάποια στιγμή ξέχασα εντελώς ποια είμαι και τι κάνω. Περνούσαν οι μήνες χωρίς live και όρεξη να γράψω κι απομακρυνόμουν από τον πυρήνα μου…
Τι σου δίδαξε η «καραντίνα» και όλη αυτή η κοινωνική απομόνωση που βιώσαμε τον τελευταίο χρόνο και εξακολουθούμε να βιώνουμε; Υπάρχει κ εδώ η έννοια του «ενικού»…
Συνειδητοποίησα ποιους αγαπάω! Αν το πιστεύεις, δεν είχα περιττούς ανθρώπους στη ζωή μου. Κι αυτό ήταν μια συνειδητοποίηση που μου έκανε εντύπωση. Οι δικοί μου άνθρωποι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Και αναφορικά με τη δουλειά σου;
Μου λείπουν πάρα πολύ τα live. Αυτοί οι συνταξιδιώτες, αυτή η αλληλεπίδραση. Κάποια στιγμή ξέχασα εντελώς ποια είμαι και τι κάνω. Περνούσαν οι μήνες χωρίς live και όρεξη να γράψω κι απομακρυνόμουν από τον πυρήνα μου. Έκανα όμως μια σειρά podcast από το σπίτι με τίτλο «έλα λίγο πιο κοντά». Εκεί ήρθα κοντά με πολλούς ανθρώπους κι ήταν ένα μέσο να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα. Η καραντίνα στο σύνολο της μέχρι τώρα μου έμαθε ότι οφείλω καθημερινά να μεριμνώ με δικούς μου τρόπους και να μου θυμίζω ποια είμαι.
Φωτο: Στάθης Κατάρας
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στο μουσικό γίγνεσθαι της χώρας μας, τι θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι πάνω στις παρούσες συνθήκες όπου να μπορούμε να κάνουμε live με ασφάλεια αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς. Περισσότεροι χώροι γενικά σε όλη την Ελλάδα που να φιλοξενούν πιο εναλλακτικά είδη μουσικής. Επίσης, τα ραδιόφωνα να δίνουν ευκαιρίες και χώρο σε νέα κομμάτια, νέων καλλιτεχνών.
Έχει γίνει αρκετός λόγος τελευταία για την παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Αθλητισμός, θέατρο… έφτασε μάλλον η ώρα να ανοίξουν στόματα;
Και μακάρι να ανοίξουν όλα! Εύχομαι η πολιτεία να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις και συνθήκες ώστε κάθε άνθρωπος που υπήρξε θύμα και κάθε άνθρωπος που υπήρξε μάρτυρας, να νιώσει προστατευμένος ώστε να μιλήσει.
…με φοβίζει το ενδεχόμενο να μην καταφέρνω να βιοπορίζομαι από τη δουλειά μου…
Υπάρχει κάτι που σε φοβίζει κοιτάζοντας μπροστά;
Με φοβίζει το ενδεχόμενο να μην καταφέρνω να βιοπορίζομαι από τη δουλειά μου. Από αυτό που τόσο αγαπώ. Είμαι ικανή και σε άλλα πράγματα οπότε θα την έβρισκα την άκρη μου, όμως αυτό που κάνω …αυτό είμαι. Θα δυσκολευτώ πολύ αν συνειδητοποιήσω κάποια στιγμή ότι πρέπει να το αφήσω.
Έχεις κάποιο μοτο στη ζωή σου;
Ότι οι ελεύθερες ψυχές γίνονται εύκολα αντιληπτές και γι αυτό θέλουμε όλοι να είμαστε γύρω τους. Ότι η προσωπικότητα μας χρειάζεται να υπηρετεί την ψυχή μας.
Μου είπες πριν ότι σου λείπουν τα live. Τι λαχταράς περισσότερο από αυτά;
Την αλληλεπίδραση με τους ακροατές αλλά και με την μπάντα μου. Τη συναισθηματική φόρτιση την ώρα που είμαι στην σκηνή. Ο εαυτός μου πάνω στην σκηνή συμπληρώνει ένα κομμάτι της προσωπικότητας μου που δεν το εντοπίζω στην καθημερινότητα μου αλλά παρολ’ αυτά μου είναι πλήρως απαραίτητο. Τώρα λείπει κάτι…
Και πώς φαντάζεσαι την πρώτη συναυλία που θα κάνεις αφότου περάσει όλο αυτό;
Δεν έχω ιδέα ως προς τίποτα! Σίγουρα θα είμαι παρούσα. Νους, ψυχή και σώμα θα βρίσκονται εκεί!
Ας ελπίσουμε ότι θα ανταμώσουμε ξανά εκεί, σύντομα…
Το εύχομαι με όλη μου την καρδιά!
Φωτο: Δημήτρης Γκάνιος
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…