Η «Άνοιξη» και το «Στο μάτι του κυκλώνα» είναι τα πρώτα τραγούδια που διαλέγει ο Παύλος Παυλίδης για να ξεκινήσει έναν νέο κύκλο στη μουσική του πορεία. Τα τραγούδια αυτά θα βρίσκονται στον επόμενο προσωπικό του δίσκο που θα κυκλοφορήσει από την United We Fly.
Τον συνοδεύουν νέοι εξαιρετικοί μουσικοί και ήδη από την ενορχήστρωση και την κινηματογραφική ατμόσφαιρα που δημιουργείται, γίνεται αισθητή η αλλαγή. Ο Παύλος μιλάει για την άνοιξη και την ποίηση, αναζητά τι είναι αυτό που απομακρύνει ή ενώνει τους ανθρώπους και τι είναι αυτό που μπορεί να τους σώσει όταν βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα.
Ο Βασίλης Κεκάτος άκουσε τα δύο αυτά τραγούδια και δημιούργησε ένα οπτικό ποίημα διάρκειας 9 λεπτών. Στο σύμπαν που έχτισε, η αγριότητα της στρατιωτικής σκληραγώγησης, οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις, τα βλέμματα, τα κρυμμένα αισθήματα έχουν διπλή ανάγνωση.
Οι ίδιοι αυστηροί κώδικες μπορούν να οδηγήσουν στην τρυφερότητα και στη συγκίνηση. Ένα βλέμμα, μια χειρονομία, ένα λουλούδι μπορούν να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη ανατροπή, να πυροδοτήσουν μια έκρηξη ποίησης στο πιο άγονο τοπίο και να αφήσουν την άνοιξη να εισβάλει στις καρδιές όλων αυτών που ζούνε μέσα σε κυκλώνες.
Άνοιξη:
Οφθαλμόν αντί οφθαλμού
και οδόντα αντί οδόντος
δυο μονόφθαλμοι στρατοί
δίχως δόντια βλέπουμε όντως
μόνο δεξιά οι μισοί
μόνο αριστερά οι άλλοι
και η άνοιξη περνάει
κάπου ανάμεσά μας πάλι
ανασαίνει στους κισσούς
σκαρφαλώνει κι όταν φτάσει
στους μαρμάρινους σταυρούς
σφίγγει μέχρι να τους σπάσει.
Οφθαλμόν αντί οφθαλμού
και οδόντα αντί οδόντος
δίχως δόντια πια τυφλοί
πριονίζουμε δεόντως
της ψυχής μας το κλαδί
μη τυχόν και ξανανθίσει
κι η αγάπη αναστηθεί
και η άνοιξη τολμήσει
να χορέψει στη βροχή
κι όταν μας σκοτώσει πάλι
να ξυπνήσουμε μαζί
στο πιο αρχαίο ακρογιάλι.
Στο Μάτι Του Κυκλώνα:
Έλα να κάτσουμε εδώ πέρα
μες στου κυκλώνα αυτού το μάτι
να βυθιστούμε μες στη μέρα
χωρίς να ψάχνουμε πια κάτι
ο κόσμος πια να μη σημαίνει
τίποτα να ’ναι όλος δικός μας
ο χρόνος που μας απομένει
να ρέει αργά, να ρέει εντός μας.
Ένα ποτάμι που κυλάει
και ταξιδεύει προς την δύση
έτσι η ζωή να προχωράει
μέχρι στη θάλασσα να σβήσει
να σβήσει αργά το φως του κόσμου
να φεύγει έτσι απλά ένα πλοίο
και να μη πρέπει σε κανέναν
ποτέ ξανά να πούμε αντίο.