Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του album “Το Μαύρο Κουτί”, η United We Fly και ο Παύλος Παυλίδης παρουσιάζουν μια απρόσμενη κυκλοφορία που θα μας επανασυστήσει το σύμπαν του μεγάλου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου.
Στο νέο του album με τίτλο “Πέρα από τη Θάλασσα”, ο Παύλος Παυλίδης συναντάει τον Γιάννη Μαρκόπουλο και επαναπροσεγγίζει δώδεκα τραγούδια-σταθμούς, τοποθετώντας τα σε ένα σύγχρονο ηχητικό περιβάλλον.
Η ιδέα για αυτήν την απρόσμενη καλλιτεχνική συνάντηση ανήκει προσωπικά στον ίδιο τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Πίσω στο 2019, η κόρη του, Λένγκα Μαρκοπούλου, μεταφέρει στον Παύλο Παυλίδη την επιθυμία του συνθέτη να διασκευάσει εκείνος τραγούδια του. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Παυλίδης βουτάει ξανά στον ωκεανό του κλασικού πλέον ρεπερτορίου του Γιάννη Μαρκόπουλου, επιλέγει από το σύνολο του έργου του δώδεκα εμβληματικά τραγούδια και τα τοποθετεί στη σύγχρονη εποχή δίνοντάς τους μια καινούρια πνοή. Ο Παύλος Παυλίδης και οι συνεργάτες του πειραματίζονται με τα τραγούδια αυτά εμπλουτίζοντάς τα με ηλεκτρικούς και synth ήχους, λούπες και πολυφωνίες, φροντίζοντας να μην απομακρυνθούν από την βαθιά ουσία των συνθέσεων.
Ο εικαστικός Στέφανος Ρόκος συνεργάζεται για ακόμα μια φορά με τον Παύλο Παυλίδη, δημιουργώντας δύο εντυπωσιακά έργα ειδικά για την συγκεκριμένη κυκλοφορία. Ο ίδιος σημειώνει: «Έχοντας παρακολουθήσει τη διαδικασία διασκευής των τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου από τον Παύλο Παυλίδη στο στούντιο του Παύλου από τη στιγμή σχεδόν της γέννησής τους, επέλεξα για τη δημιουργία του συγκεκριμένου εξωφύλλου να μετατρέψω έναν οικείο και εμβληματικό στα μάτια μου χαρακτηριστικό βράχο, στο απόλυτο κομβικό σημείο που ορίζει το πριν και το πέρα από τη θάλασσα. Η εικόνα του –σαν σε τομή– υγρού στοιχείου, ο χρωματισμένος από την ανατολή και τη δύση ουρανός, και η παρέα που περιπλανιέται στο απόκοσμο τοπίο προσπαθώντας να ανακαλύψει τι υπάρχει πέρα από τη θάλασσα, προσδίδουν την αίσθηση του καινούργιου ήχου – απόσταγμα της προσωπικής σφραγίδας του Παύλου, με την οποία ο ίδιος σημάδεψε τα ήδη κλασικά τραγούδια του Μαρκόπουλου.»
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία
και να ‘σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’ το παλιό μαρτύριο να ‘χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς