Γράφει η Ματίνα Φουντούλη

Είναι μέσα Μαρτίου, τα live streaming συνεχίζονται, κάτι για χαλάρωση μέτρων και άνοιγμα εστίασης μέσα Απριλίου λένε, περί πολιτισμού, τεχνών, συναυλιών δεν ακούω τίποτα και αγχώνομαι. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη (πράγμα καθόλου εύκολο!) και σε αυτό βοήθησε λίγο και αυτό το live streaming της Πολυξένης Καράκογλου από το youtube κανάλι του 7 Road Studio, όπου μαζί με την είδηση ενός νέου cd της με τίτλο “Σημεία Στίξης” γύρω στο Μάιο, άρχισα να σκέφτομαι παρουσιάσεις δίσκων σε μουσικές σκηνές, συναυλίες και μικρά λαιβάκια σε μπαράκια ή καφέ ή και παραλίες ακόμα -ας είναι και με μάσκες- και διάφορα τέτοια. Μέχρι τότε …οθόνες, πολλές οθόνες κι όσο αντέξουμε. Χωρίς όμως να το συνηθίσουμε.

Τη Τετάρτη 17 Μαρτίου λοιπόν, η Πολυξένη Καράκογλου μαζί με τους μουσικούς της Μάριο Ιβάν Παπούλια στο βιολί (και τα φωνητικά), Αλέξανδρο Κούρο στο πιάνο και Γιώργο Ντινάκο στην κιθάρα έκανε ένα live streaming με …ελεύθερη είσοδο – ή μάλλον άνευ εισιτηρίου προβολής για να το πούμε πιο σωστά, κι ας μη θέλουμε καθόλου να συνηθίσουμε αυτή τη νέα γλώσσα. Κάποια τεχνικά θεματάκια υπήρχαν στην αρχή, όπως και ένα τέλος λίγο απότομο, αλλά είπαμε, πρωτόγνωρες καταστάσεις για όλους, όμως ακόμα και έτσι βοηθάει στη διατήρηση της παραπάνω αισιοδοξίας.

Ένα πρόγραμμα τραγουδιών επιλεγμένο από την ίδια με δικά της τραγούδια από το αγαπημένο άλμπουμ “Πολύχρωμες Ζακέτες”, αλλά και από το νέο της άλμπουμ που πρόκειται να κυκλοφορήσει γύρω στον Μάιο ως ανεξάρτητη παραγωγή από την ίδια μέσω του site της, σε μουσική της ίδιας και στίχους της Αθηνάς Σπανού (όπως ήταν και οι Ζακέτες) αλλά και κάποια της ίδιας.

Πρώτο τραγούδι, λοιπόν, που ακούσαμε από αυτό το επερχόμενο άλμπουμ ήταν η Πόλη Ξένη ή Πόλυ-Ξένη, πείτε το όπως θέλετε. Εμένα ήδη με έχει κερδίσει μόνο και μόνο με τη χρήση λογοπαιγνίου. Α και από την πρώτη ενότητα τραγουδιών του streaming: Ταξίδια. Ταξιδέψαμε στο Bronx ακούγοντας Τραγούδια Αμερικάνικα του Ορφέα Περίδη, και, μιλώντας για ταξίδια δε θα μπορούσε να λείπει ο Καββαδίας, ο Θάνος και ο William George Allum -το αγαπημένο της όπως μας εξομολογήθηκε, αλλά και το κομμάτι Άργος από τις Ζακέτες.

Η επόμενη ενότητα τραγουδιών αφορά εκείνες τις περίεργες συνθήκες κατά τις οποίες ο άνθρωπος δυσκολεύεται, περνάει από διάφορες καταστάσεις, μάχες, και τελικά αναγεννιέται. Κάτι σαν αυτό που ζούμε ίσως. Ξεκινώντας με τις δικές της Μάχες, πάλι από τις Ζακέτες, τον Άνθρωπο του Ζαχαρία Καρούνη και του Σπύρου Παρασκευάκου – ε ναι το περιμέναμε πως και πως αυτό, δε θα πούμε ψέματα- το Παίρνω εγώ την ευθύνη της ίδιας που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το κανάλι της στο youtube και θα είναι στο άλμπουμ του Μαΐου και το Για ένα κομμάτια ψωμί των Κατσιμιχαίων. Σε αυτήν την ενότητα, θα μπορούσε ίσως να είναι και το Μια νύχτα σαν κι αυτή του φίλου και συνεργάτη της Παντελή Κυραμαργιού, που ακούσαμε στην αρχή.

Και η τελευταία ενότητα -ή τουλάχιστον αυτή που είδαμε ως τελευταία- είπαμε, τεχνικά θεματάκια, αφορά τον Έρωτα, την Αγάπη, αλλά και την… Απογοήτευση από τον έρωτα και την αγάπη. Ας χαθείς του Θηβαίου, Σαν αεράκι της Αρβανιτάκη και Ζητάτε να σας πω. Και με αυτήν την ερμηνεία εγώ είμαι εντάξει, ακόμα κι αν τελείωνε εδώ κανονικά η συναυλία.

Δεν την είχα δει λάιβ σε κανονικό, ελεύθερο, δικό της -σαν αυτό- πρόγραμμα την Πολυξένη -θα τα έκανε μάλλον τις μέρες που δεν προλάβαινα- παρά μόνο σε ένα λίγο πιο στημένο πρόγραμμα παρουσίασης δίσκου στην Αγγλικανική Εκκλησία μαζί με τον Θοδωρή Νικολάου και, θυμάμαι, είχα εντυπωσιαστεί. Το cd της πάλι, το έχω ακούσει αρκετές φορές, κυρίως σε ταξίδια αυτοκινήτου, με ανοιχτά παράθυρα πλάι στη θάλασσα -ναι, κάπως έτσι την έχω συνδυάσει, γι’ αυτό και το “ακόμα και παραλία” της αρχής. Και μπορεί αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που νιώθω μια ιδιαίτερη ανυπομονησία για αυτό το νέο άλμπουμ του Μαΐου -και για τον Μάιο τον ίδιο, εδώ που τα λέμε!

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here