Γράφει ο Γιάννης Τσούμαλης
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Από την αρχή τούτης της αποτύπωσης θα επισημάνω –ξεφεύγοντας από την τυπική φόρμα- πως το στοιχείο εκείνο που καταλαβαίνεις άνευ κόπου είναι πως πρόκειται για δύο καλλιτέχνες, τη Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Θοδωρή Οικονόμου, με γνώση, στέρεο βηματισμό, κατατεθειμένη πολύχρονη δουλειά και τριβή με το αίσθημα και την τέχνη στην ευρεία της έννοια, και φυσικά με τη μαγική φόρμουλα του ταλέντου.
Υπέρ αυτού συνηγορεί αρχικά η δομή του προγράμματος της διετούς πλέον παράστασής τους (η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει δισκογραφικά το φθινόπωρο) που είδαμε στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών την περασμένη Τρίτη. Όλα τα τραγούδια είναι στημένα διαλεκτικά. Θέτει ερώτημα το ένα και απαντά το άλλο. Ο μεταφρασμένος εκ του Ρίτσου χικμετικός «Μικρόκοσμος» εδώ σπάει και προλογίζει το πρόγραμμα μαζί με την εφευρετική φράση του Μπέρντ: «όταν το σκοτάδι είναι βαθύ μπορείς να δεις τ΄αστέρια», αλλά κι ύστερα τον «Πιτσιρικά» και τέλος κλείνει κυκλικά το πρόγραμμα, αφού πρώτα με το δικό μας σιγοτραγούδισμα και την εσωτερικότητα της Αντωνοπούλου, ερμηνεύεται το «Κάνε λιγάκι υπομονή» και το «Αυτή η νύχτα μένει». Το «Υπερωκεάνιο» των Νικολακοπούλου και Κραουνάκη συναντά το «Καραντί» του Καββαδία, ενώ η ερωτευμένη με τον «Τάκη» Χορν και την Αθήνα Piaf («πλέον αγαπώ την Αθήνα, όσο και το Παρίσι») είναι ο πρόλογος για την «Όμορη πόλη».
Συμβαίνει εδώ το εξής εκπληκτικό και σπάνιο: το πρόγραμμα παίρνει θέση. Η πολιτική, ο έρωτας, η παιδικότητα, η αγάπη, το όνειρο και η αλμύρα, η τρυφερότητα και η ελπίδα επικοινωνούν όχι μόνο σε επίπεδο νοημάτων, αλλά και λέξεων, μουσικής, συγκίνησης. Αποτέλεσμα: μια τρίτη άυλη οντότητα, γέννημα των συντελεστών, απαντάει με σοφία στο τωρινό γίγνεσθαι.
Ο τρόπος ερμηνείας της Αντωνοπούλου έχει βάθος, ωριμότητα, εσωτερικότητα και μια συγκρατημένη θεατρικότητα. Αυτό, όμως, που ανακάλυψα εδώ είναι πως διαθέτει κι ένα άλλο πολύτιμο εργαλείο : μιαν απόκοσμη ροκ διάσταση, την οποία σέβεται απόλυτα και προωθεί με τον τρόπο ερμηνείας των τραγουδιών ο Οικονόμου. Δεν είναι ροκ με τον τρόπο που αποδίδεις την έννοια στον Αγγελάκα, αλλά, όταν είπε το «Σιγά μην κλάψω», είναι σαν άκουγα τριγμούς σε κάτι ξεχασμένες χορδές που τις είχα για σκοινιά σε παιδικά νοήματα – καράβια. Ξύπνησε κάτι απόκοσμο μέσα μου.
Ο Οικονόμου στους ψιθύρους της δίνει τις υψηλές του νότες, προσθέτει πολύτιμα σόλο, αλλά και παίζει τραγούδια άλλων με τον πιο παραγωγικό για την τέχνη και περιπετειώδες για το κοινό τρόπο : τους δίνει νέα πνοή, τα ξαναπροτείνει με σεβασμό και σιγουριά. Διαλεκτική του χρόνου πάνω από τη διαλεκτική του προγράμματος. Μέγας μουσικός.
Στιγμιότυπα: το «Λευκό φανελάκι», των «γονέων» Γούνα, Σιόλα και Αντωνοπούλου μας χώρεσε ευτυχώς ξανά με μια πρωτόγνωρη συγκίνηση κοινού. Και από το λευκό τους με μια εκπληκτική διασκευασμένη αρχή βρήκαμε το «λευκό σεντονάκι» του Σαββόπουλου. Πάλι παιδιά. Το ακυκλοφόρητο, επίσης, τραγούδι της «Θα μεγαλώνω» για τη σχέση αγάπης και σύγκρουσης παιδιού-εφήβου-ενήλικα και γονέα ολοκλήρωσε την παιδική μας συγκίνηση.
Οι «7 νάνοι» του Θάνου. Η Αντωνοπούλου του το αφιέρωσε. Στην αρχή πάντα σκεφτόμουν πως αυτοί οι νάνοι είναι μόνο του Μικρούτσικου. Μέχρι που τους άκουσα εκείνο το βράδυ από εκείνη. Ένιωσα μέρος μιας αλληλουχίας, ενός ξετυλίγματος του νήματος. Οι δυο αυτοί καλλιτέχνες (και εδώ κυρίως η Αντωνοπούλου με την καθηλωτική ερμηνεία της) είναι οι συνεχιστές ενός λαμπερού μουσικού πολιτισμού. Δεν είναι μεγαλοστομία ετούτο. Είναι η συνέχεια. Αν ήταν ο Μικρούτσικος εκείνη τη νύχτα θα ήταν συγκινημένος, γιατί αποτελεί κι αυτός, όπως οι άλλοι μεγάλοι, μήτρα και έμπνευση για τους επόμενους με την αναγκαιότητα της πρώτης και την ελευθερία της δεύτερης. Τοις διδασκάλοις ημίν και υμίν το ευ ζην!
Πριν αρχίσει η συναυλία ένα κοριτσάκι πίσω μου, γύρω στα έξι, ήταν μουτρωμένο. Η μαμά του το ρώτησε και μια και δυο και τρεις φορές τι είχε.
Απόκριση καμιά. Ξαναρώτησε και πήρε την εξής αποστομωτική απάντηση – παράπονο: «Εσύ μου είπες ότι θα έχει πανσέληνο!». Αίτημα λογικό; Παιδικό; Αθώο; Αφελές; Εγώ θα έλεγα καλύτερα «χωρίς τίτλο», για να εφεύρουμε μόνοι μας το πιο ταιριαστό επίθετο που θα παίρνει θέση…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…