Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Κατερίνα Τσακίρη
17/5/2011
www.musiccorner.gr

Όταν το 1933 ο Federico García Lorca χρησιμοποιούσε για πρώτη φορά τη λέξη “Duende”, μιλούσε για την ψυχή και τη μαγεία οποιασδήποτε καλλιτεχνικής έκφρασης. Για εκείνο που σε κάνει να ανατριχιάζεις, να γελάς, να δακρύζεις εξαιτίας ενός χορού, ενός στίχου, μιας μελωδίας… Αυτό το συναίσθημα μεταφέρουν από τον περασμένο Νοέμβριο στο κοινό, μέσα από την ομώνυμη παράστασή τους, η Ελένη Πέτα και ο Παναγιώτης Μάργαρης!

Το Σάββατο 14 Μαΐου βρεθήκαμε στο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, για να γνωρίσουμε και να ζήσουμε αυτό το συναίσθημα. Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Ελένη Πέτα, η οποία με χαρά απάντησε στις ερωτήσεις μας:

Music Corner: Βρισκόμαστε εδώ με αφορμή το Duende, μία παράσταση που έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές και συνεχίζει ακάθεκτη. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που αγάπησε το κοινό σε αυτή την παράσταση;
Ελένη Πέτα: Δεν είμαι και πολύ σίγουρη γι’ αυτό γιατί ποτέ δεν ξέρεις με ποιο τρόπο μπορείς να αγγίξεις το κοινό. Εμείς με τον Παναγιώτη Μάργαρη κάναμε αυτό που θέλαμε και αγαπούσαμε πάρα πολύ. Επιλέξαμε τραγούδια από διάφορες χώρες, που ήταν και δικά μας αγαπημένα, αλλά ξέραμε ότι ήταν και του κοινού, που ερχόταν στις συναυλίες. Ο κόσμος τα ζητάει αυτά τα τραγούδια. Τα μαζέψαμε όλα σε μία δουλειά με τον τίτλο “Duende” που σημαίνει «μαγεία», «πάθος», όλες αυτές οι έννοιες. Το τι συμβάλει στην επιτυχία δεν το γνωρίζω. Πολλά παίζουν ρόλο…

Music Corner: Πόσο εύκολο είναι να προσεγγίσετε ερμηνευτικά το duende, τη μαγεία ενός κομματιού όταν λχ. δε γνωρίζετε τη γλώσσα;
Ελένη Πέτα: Μου είναι πολύ εύκολο, όταν λέω πράγματα που αγαπάω πάρα πολύ. Επειδή είμαι άνθρωπος της μουσικής με κερδίζει σαν πρώτο άκουσμα η μουσική, η έμπνευση που έχει, η σύνθεση, η δυναμική. Αυτά τα τραγούδια που έχω επιλέξει, όλα τα έχω αγαπήσει. Στο πέρασμα των τελευταίων δέκα χρόνων, συνηθίζω να τα λέω αυτά τα τραγούδια και είναι σαν να έχουν γίνει δικά μου, κτήμα μου κατά κάποιο τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει και αυτή η ευκολία στην ερμηνεία τους.

Music Corner: Πολλά μουσικά σας βήματα τον τελευταίο καιρό, και πριν το Duende, όπως για παράδειγμα η συνεργασία σας με το quinteto TANGartO, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ρίσκα αν αναλογιστεί κανείς τα πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή. Δε σας φοβίζει αυτό;
Ελένη Πέτα: Καθόλου, γιατί δε θεωρώ ότι είμαι μέρος καμίας μουσικής σκηνής. Έχω ένα δικό μου δρόμο. Έχει αρκετά χρόνια που βγήκα από αυτό το μονοπάτι που βάζουν τους περισσότερους από εμάς να βαδίζουμε. Διαπίστωσα ότι δε μου ταιριάζει και αποφάσισα να έχω μεγαλύτερη ελευθερία σε ότι κάνω και να νιώθω δημιουργικά μέσα από οτιδήποτε κάνω. Έτσι δε με φοβίζει ούτε το ρίσκο γιατί πολύ απλά κοιτάζω να ευχαριστιέμαι το καθετί που κάνω και δε μου το ορίζει κάποιος άλλος.

Music Corner: Έχετε πει ότι με τον Παναγιώτη Μάργαρη αντιμετωπίζετε τη μουσική με έναν τρόπο κοινό και έχετε κοινή οπτική. Δισκογραφικά πέρα από το «Duende» που ούτως ή άλλως είναι πολύ φρέσκο, θα θέλατε να συνεργαστείτε σε μια δουλειά με νέα τραγούδια;
Ελένη Πέτα: Ναι, είναι πολύ πιθανό γιατί και ο ίδιος ο Παναγιώτης γράφει δικά του τραγούδια. Θα θέλαμε πάρα πολύ να είναι η συνέχεια του «Duende», ένα Duende με καινούργια τραγούδια, με καινούργιες δικές του συνθέσεις…

Music Corner: Μετά από το Ίδρυμα Κακογιάννη ποια θα είναι η συνέχεια για το Duende;
Ελένη Πέτα: Από το Νοέμβριο που ξεκινήσαμε δεν έχουμε σταματήσει. Δε θέλουμε να σταματήσουμε! Θα συνεχίσουμε με μια καλοκαιρινή περιοδεία και σε άλλες πόλεις και νησιά που μας αρέσουν πάρα πολύ και θέλουμε να συνεχιστεί και το χειμώνα. Επειδή ακριβώς κάναμε ελάχιστες εμφανίσεις στην Αθήνα δε νιώθουμε ότι το έχουμε παρουσιάσει αρκετά και θέλουμε να μείνουμε σταθερά σε ένα χώρο. Αυτό ψάχνουμε για το χειμώνα που θα μας έρθει…

 

Η σκηνή του θεάτρου ήταν απλή, λιτή και απέριττη. Μια κιθάρα, ένα τσέλο και ένα πιάνο περίμεναν υπομονετικά τους δύο καλλιτέχνες. Είκοσι λεπτά μετά τις 21.00 τα φώτα χαμήλωσαν και έφτασε στα αυτιά μας το μυστηριακό “Is there anybody out there” των Pink Floyd, ένα εξαιρετικό καλωσόρισμα με την κιθάρα του Παναγιώτη Μάργαρη και το τσέλο της Ελένης Πέτα. Και το μουσικό ταξίδι ξεκινά… “Every breath you take”, “Dedication”, “Amara me”, «Πόσο λυπάμαι», “Querer”, “Canção Do Mar”, «Το πλήθος». Τραγούδια δυνατά, με συναίσθημα και πάθος. Κάποια από αυτά περιλαμβάνονται στην πρόσφατη δισκογραφική δουλειά των δύο καλλιτεχνών. Όλα τους τυγχάνουν ενός θερμού χειροκροτήματος από τον κόσμο.

Μετά το δεκάλεπτο διάλειμμα η Ελένη Πέτα παίρνει τη θέση της αυτή τη φορά πίσω από το πιάνο για να μας χαρίσει «Το βράδυ» της Λένας Πλάτωνος σε στίχους του Κώστα Καρυωτάκη. Και μετά το πιάνο, σειρά του τσέλου. Με τον Παναγιώτη Μάργαρη στην κιθάρα απολαμβάνουμε το ορχηστικό “Duende”, μια σύνθεση του δημοφιλούς κιθαριστή, που περιλαμβάνεται στο νέο τους album. Στο δεύτερο μέρος της παράστασης «μένουμε Ελλάδα». H «Αρετούσα» του Μανώλη Λιδάκη, τα «λόγια της σιωπής» και το «Τι μου ’χει λείψει», από την προσωπική δισκογραφία της Ελένης Πέτα, το «Παράπονο / Η ξενιτιά» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, το «Πώς να σωπάσω» του Νίκου Ξυλούρη και «Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia» του Θάνου Μικρούτσικου, είναι κάποια μόνο από τα τραγούδια που απολαύσαμε.

Ανάμεσα στις αναρίθμητες ξεχωριστές στιγμές της παράστασης αξίζει να αναφερθούμε στις εξής δύο. Και στα δύο μέρη υπάρχει ένα σημείο που η Ελένη Πέτα, χάνεται στις σκιές και αφήνει τον Παναγιώτη Μάργαρη μόνο του στη σκηνή να ξεδιπλώσει όλο το μουσικό του ταλέντο. Στο πρώτο μέρος με το “Asturias leyenda NRS” και στο δεύτερο με το «Τα λόγια και τα χρόνια», απολαύσαμε κάτι ουσιαστικά άγνωστο για τα ελληνικά μουσικά πράγματα: Έναν σολίστα να παρασέρνει με το ταλέντο και την επιδεξιότητά του ένα ολόκληρο θέατρο…

Στο τέλος της παράστασης το επίμονο χειροκρότημα του κόσμου τον αντάμειψε με τρία ακόμα τραγούδια. “Let it be”, “Kalinifta” και “Je suis malade” αποτέλεσαν το encore της βραδιάς με μια Ελένη Πέτα να αποχαιρετά τον κόσμο λέγοντας: «Σας ευχαριστούμε που επιλέξατε εμάς αντί της Eurovision! Μας τιμάτε…»!

Αν ο κόσμος απαντούσε εκείνη την ώρα αυτό που θα έλεγε είναι: «Εμείς ευχαριστούμε που με μία κιθάρα και μία φωνή μας ταξιδέψατε σε μια μουσική που δε γνωρίζει σύνορα»!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ