24/11/2011
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Θανάσης Μαϊκούσης
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

«Φτάνει ως εδώ
Θέλω να βγω
Απ’ το αδιέξοδο τώρα
Έχω πια βαρεθεί
Πάμε όλοι μαζί
Ν’ αλλάξει κάτι στη χώρα»

Φανταστείτε το σκηνικό: βράδυ Κυριακής, club του Σταυρού του Νότου, όλα τα φώτα σβηστά και η προσοχή όλων στραμμένη στο λευκό πανί πάνω από τη σκηνή. Ακούμε και βλέπουμε το «Διακοπές στην Αλίμου» με τις φωνές του Φώτη Ανδρικόπουλου, του Δημήτρη Καρρά, της Μαρίας Παπαλεοντίου και του Κώστα Πλατανιά. Τραγούδι και clip φρέσκο, φωτεινό και αισιόδοξο, όπως ήταν και το «Έτσι οι μέρες περνούν» και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που το αγαπήσαμε τόσο.

Δημήτρης Καρράς

Ένα τραγούδι έδωσε το όνομα σε αυτή την πολυσυλλεκτική μπάντα, με ένα τραγούδι και με πολλές κινούμενες εικόνες ξεκίνησε και το πρόγραμμα στο Σταυρό. Και λέω πολυσυλλεκτική μιας και ο καθένας σχεδόν κουβαλάει μαζί του και κάτι διαφορετικό. Ο Δημήτρης Καρράς γνωστός σε εμάς μέσα από τους Παζλ, τους Βωξ και τις πιο πρόσφατες προσωπικές δουλειές του, ο Φώτης Ανδρικόπουλος να αντιπροσωπεύει την πιο νέα γενιά ης ελληνικής μουσικής, η Μαρία Παπαλεοντίου με το ρεμπέτικο, το σμυρναίικο και το παραδοσιακό τραγούδι στις αποσκευές της και στην …αντίπερα όχθη οι «Αντίπερα Όχθη» να παίζουν στο κλειδί της rock! Όχι ένας, ούτε δύο αλλά εφτά οι «Έτσι οι μέρες περνούν the band» και όπως μας είπαν και οι ίδιοι, όλοι μαζί κατάφεραν πολύ περισσότερα απ’ όσα πιθανόν ο καθένας μόνος του. Εξάλλου η μουσική συνύπαρξη ταλαντούχων ανθρώπων μόνο όμορφα πράγματα μπορεί να δημιουργήσει.

Μαρία Παπαλεοντίου

Δεν έχει και τόση σημασία και νομίζω θα καταντήσει και κουραστικό να αναφέρω ποιος ανέβαινε σκηνή, ποιος κατέβαινε, με ποια σειρά τραγούδησαν, ποιος είπε τι και με ποιον. Θα χαθεί όλη η μαγεία. Αυτό που κρατάω εγώ είναι τα ωραία τραγούδια, τις ωραίες φωνές και το ζεστό κλίμα και τα χαμόγελα που μας έκαναν όλους να νιώσουμε λίγο πιο όμορφα και μέλος αυτής της παρέας (αν και με το βιντεάκι της έναρξης μέσα από πολύ χιούμορ προσπάθησαν να μας πείσουν για το αντίθετο, μόνο γέλια σκόρπισαν και τίποτα παραπάνω). Το «Αερικό» του Παύλου Παυλίδη μας πήγε σε μια «Μέρα Δροσερή» του Δημήτρη Καρρά ενώ με τους Αντίπερα Όχθη ταξιδέψαμε μέχρι το ελληνικό rock εκεί κάπου στο ’90 με το «Ένα πέπλο της σιωπής θα σκεπάζει σα μπαμπούλας τη ζωή μας» και το «Ρομπότ». Γιατί κάποια τραγούδια δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Και κάποιοι άνθρωποι επίσης, γι’ αυτό και οι αναφορές στον Μάνο Ξυδούς δεν έλειψαν. Από το α’ μέρος κρατάω επίσης την ερμηνεία του Φώτη στο «Ως το πρωί» και της Μαρίας στο «Μωρό» ενώ παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον τη ταινία μικρού μήκους «Sound check» των Word of Mouth, που μας μύησε λίγο στην τέχνη του beat box. Ο Αποστόλης από τους Word of Mouth ήταν εκεί και τον είδαμε μάλιστα και επί σκηνής σε ένα δυναμικό ντουέτο στο «Πίσω δε γυρνάω» των Active Member. Αλλαγή κλίματος και πάλι με τη Μαρία να δίνει τη δική της πινελιά με το «Μήλο μου και μανταρίνι» (παρεμπιπτόντως ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για την αφιέρωση!) αλλά και με το γλυκύτατο …παρά τον τίτλο του «Μέσα στον υπόνομο» του Ορφέα Περίδη!

Φώτης Ανδρικόπουλος

Δεν ακούσαμε όμως μόνο τραγούδια αλλά και ανέκδοτα και κυρίως ένα ιδιαιτέρως επιτυχημένο με στόχο γνωστό πολιτικό πρόσωπο και προεκλογικές φανφάρες. Η λύση του μυστηρίου θα δοθεί σε όσους παρευρεθούν στο live των παιδιών την άλλη Κυριακή! Το finale ακόμα πιο τρελό και απρόσμενο με τη «Φράουλα γρανίτα», το «Je suis bossu», το «Παποράκι του Πουρνόβα» (!) και φυσικά το «Έτσι οι μέρες περνούν». Ένα πρόγραμμα επίκαιρο, ευχάριστο το οποίο απολαύσαμε στο έπακρο. Πραγματικά αξίζει ένα μπράβο σε μουσικούς και ερμηνευτές για την πολύ καλή τους δουλειά και τις όμορφες στιγμές που μας χάρισαν. Για όσους πάνε την επόμενη Κυριακή, guest ο Ορέστης Ντάντος ενώ τη μεθεπόμενη οι Lexicon Project! Από εκεί και έπειτα, ελπίζουμε να συνεχίσουν για πολλές ακόμα Κυριακές μιας και μία φορά σίγουρα δεν είναι αρκετή!

Αντίπερα Όχθη

Λίγο πριν την έναρξη και παρά το άγχος της πρεμιέρας τα παιδιά είχαν την καλοσύνη να μας φιλοξενήσουν στο καμαρίνι τους και να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας με χιούμορ και ειλικρίνεια!

Music Corner: Λίγο πριν την πρεμιέρα, «Έτσι οι μέρες περνούν the band» στο Σταυρό του Νότου. Κατ’ αρχήν θα θέλατε να μας συστηθείτε;
Όλοι: Η μπάντα μας αποτελείται από τη Μαρία Παπαλεοντίου, το Φώτη Ανδρικόπουλο, τους Αντίπερα Όχθη και το Δημήτρη Καρρά.

Music Corner: Πως προέκυψε η συνάντηση των συγκεκριμένων προσώπων;
Δημήτρης Καρράς: Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, 7 τουλάχιστον. Μετά από 5 χρόνια αποφασίσαμε να παίξουμε μαζί. Με τη Μαρία και το Φώτη γνωριζόμαστε επίσης πολύ καιρό οπότε ήταν αναπόφευκτο. Έτσι είπαμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί.

Music Corner: Φώτη, έχεις κυκλοφορήσει ήδη 2 προσωπικούς δίσκους. Πως βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική δισκογραφία ως νέος καλλιτέχνης;
Φώτης Ανδρικόπουλος: Αντικειμενικά είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Για παράδειγμα αυτό που έγινε με τα Metropolis δείχνει πως τα δισκοπωλεία δεν πάνε καλά. Γι’ αυτό τα δισκοπωλεία πια έχουν βάλει μέσα βιβλία, ελικοπτεράκια, ηλεκτρονικά, πολλά πράγματα και κάπου σε μια γωνία υπάρχουν και cd! Οι τιμές έχουν πέσει τουλάχιστον. Όχι πολύ, αλλά κάτι πάει εκεί να γίνει.

Music Corner: Μαρία, το ρεπερτόριό σου είναι πιο κοντά στο λαϊκό και το παραδοσιακό τραγούδι, και σε σχέση με τους υπόλοιπους. Έχει συμπεριληφθεί αυτό το κομμάτι στο πρόγραμμα; Πως έχεις δέσει με τους υπόλοιπους που παίζουν κυρίως rock και έντεχνο;
Μαρία Παπαλεοντίου: Αλήθεια είναι αυτό, είχα περάσει και από αυτό το χώρο για ένα διάστημα, του ρεμπέτικου, του λαϊκού και του παραδοσιακού. Αλλά είχα ξεκινήσει με έντεχνο, από μία μπάντα που λέγεται «Μακρινά Ξαδέρφια» και συγκαταλέγεται σε αυτή την κατηγορία. Φρόντισα όμως να υπάρχει στο πρόγραμμα και ένα κομμάτι που αντιπροσωπεύει και αυτή την πλευρά του παραδοσιακού ρεπερτορίου, είναι ένα κομμάτι που λέγεται «μήλο μου και μανταρίνι» αλλά είναι διασκευασμένο πάνω στα μέτρα των παιδιών.

Η δημοσιογράφος του Music Corner Ελένη Λαμπράκη, ενώ συνομιλεί με όλους τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο live "Έτσι οι μέρες περνούν"...

Music Corner: Τα δικά σου ακούσματα είναι κυρίως παραδοσιακά;
Μαρία Παπαλεοντίου: Εγώ έχω μεγαλώσει στην Κρήτη και όσο να ‘ναι μέσα από τα πανηγύρια μας, μέσα από τους γάμους μας, τις κοινωνικές εκδηλώσεις δηλαδή, έχω βιώματα και τέτοιου τύπου ακούσματα, αλλά όχι μόνο αυτά. Δηλαδή μέσα μου θεωρώ ότι υπάρχει μια αντίθεση γιατί μεγάλωσα επίσης σε μια τουριστική περιοχή όπου ακούγαμε ταυτόχρονα όλες τις μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του ’90 ας πούμε και όλα τα mainstream που κυκλοφορούσαν. Επομένως είναι και από ‘δω και από ‘κει, Δύση και Ανατολή!

Music Corner: Και πάμε σην «Αντίπερα Όχθη» που είναι και ακριβώς …αντίπερα μουσικά μιας και εκπροσωπείτε το αμιγώς rock κομμάτι της παρέας. Τι έχετε ετοιμάσει για απόψε πως βλέπετε αυτή τη συνύπαρξη και συνεργασία;
Αντίπερα Όχθη: Πολύ ελπιδοφόρα, μιας και πέρυσι πήγε καλά και φέτος ελπίζουμε να πάει ακόμα καλύτερα! Όπως είπες κι εσύ όντως είμαστε πιο rock, ξεκινήσαμε σαν μπάντα από μικρά παιδιά, γύρω στο λύκειο, ακούγαμε rock μουσική. Γουστάρουμε τον ηλεκτρικό ήχο περισσότερο και κάπου έχουμε βρει ένα κοινό σημείο με τα παιδιά. Παίζουμε κάποια δικά μας κομμάτια, διασκευάζουμε κομμάτια άλλων και βγάζουμε και έναν κοινό δίσκο όλοι μαζί. Τώρα σε σχέση με αυτό που ρώτησες και πιο πριν πως προέκυψε η συνεργασία με όλους η ουσία είναι αυτή, ότι συναντηθήκαμε και λέει ο καθένας το ρεπερτόριό του αλλιώς δεν υπήρχε και λόγος να παίξουμε κι όλας. Μας αρέσει ο καθένας να στηρίζει τις επιλογές του άλλου.
Δημήτρης Καρράς: Η ισχύς εν τη ενώσει και γι’ αυτό κάνουμε τώρα και αυτό το cd από κοινού γιατί έτσι όπως έχουμε μαζευτεί όλοι μαζί, έρχεται κάποιος κόσμος π.χ. να δει τη Μαρία βλέπει και το Φώτη, έρχεται για το Φώτη βλέπει και τους Αντίπερα κι εμένα. Γενικότερα είναι εποχές δύσκολες, περίεργες, τώρα παίζουμε στο Σταυρό σήμερα, στις 27 που είναι καλεσμένος μας ο Ορέστης ο Ντάντος με τη μπάντα του και 4 Δεκέμβρη οι Lexicon Project και μετά βλέπουμε. Κοίταξε να δεις, αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι περισσότεροι που είναι στη φάση τη δική μας, πιο νέοι καλλιτέχνες και πιο άγνωστοι αν θέλεις, είναι όταν βλέπεις να συνεργάζονται οι μεγάλοι και δε συνεργάζονται οι μικροί μεταξύ τους. Αυτό για μένα είναι ολέθριο.

Music Corner: Δημήτρη εσύ μέσω του studio Παζλ έχεις ασχοληθεί και με την παραγωγή δίσκων και έχεις βοηθήσει πολλούς άλλους καλλιτέχνες (εδώ Φώτης και Αντίπερα Όχθη λένε με μια φωνή «κι εμάς, κι εμάς»!). Από αυτή την οπτική τι παρατηρείς σήμερα;
Δημήτρης Καρράς: Κατ’ αρχήν με έχουν βοηθήσει και μένα πολλοί. Από εκεί και πέρα κοίταξε, έχουμε περάσει σήμερα σ’ ένα στάδιο όπου πεθαίνει το cd και έχει αρχίσει η ψηφιοποίηση των τραγουδιών και θεωρητικά πουλάνε ψηφιακά τα κομμάτια. Εγώ αμφιβάλλω λίγο γι’ αυτό, γιατί στην ουσία αφού μπορεί κάποιος να βρει κάτι τζάμπα γιατί να το πληρώσει είτε σε φυσικό προϊόν είτε σε ψηφιακό. Από ‘κει και πέρα είμαστε σε μια φάση όπου τις παραγωγές τις πληρώνουν μόνο οι καλλιτέχνες, είτε είναι πιο γνωστοί, είτε πιο άγνωστοι. Αν όμως δε βγάζουν μεροκάματο από τα μαγαζιά που παίζουν πως θα πληρώνουν τις δουλειές τους; Αυτός είναι ένας κύκλος λίγο περίεργος, απλά έχουμε αναγκαστεί όλοι να το βλέπουμε κάπως σαν παράλληλη ενασχόληση που κυλάει παράλληλα με τη ζωή μας και εννοώ με δουλειές μας, έτσι ώστε κάποια στιγμή να μαζεύουμε λεφτά, να χρηματοδοτούμε τους δίσκους μας και να επενδύουμε στη συνέχεια στον εαυτό μας. Άλλοι παίρνουν κάποια χρήματα από την ΑΕΠΙ, άλλοι βγάζουν κάποια χρήματα από τη νύχτα και έρχονται μία ή άλλη, κάπως έτσι πάει το πράγμα. Όσο υπάρχει μεράκι συνεχίζει το πράγμα να κινείται. Με πιο αργούς ρυθμούς, αλλά δημιουργία σαφώς υπάρχει και δε σταματάει ποτέ.

Music Corner: Σας ευχαριστούμε πολύ! Καλή αρχή!
Όλοι: Εμείς ευχαριστούμε!

Word Of Mouth

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ