ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΜΟΛΗΣ
(σε …meeting με την Πέννυ Πηττά)

Δημιουργικός, ειλικρινής και πολυπράγμων ο Δημήτρης Σαμόλης γράφει στίχους, τους ντύνει με μουσικές, τους τραγουδάει και παράλληλα είναι ηθοποιός και έχει κάνει και ένα πέρασμα από τη Νομική Σχολή. Με το νέο του δίσκο δίνει μουσική πνοή στην μαριονέττα του «Πινόκιο» και αισιοδοξία στο καλοκαίρι μας, μέσα από ιστορίες δικές του αλλά και φίλων του καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργάζεται στο album…

Ο «Πινόκιο» είναι ένας δίσκος που δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο. Θα σε κάνει να σκεφτείς, να χαμογελάσεις, να ταυτιστείς, να ταξιδέψεις. Για αυτή τη καινούργια του δουλειά, για τη συνεργασία του στις «Άγριες Μέλισσες», τις σκέψεις του, τα όνειρά του, μιλήσαμε μαζί του…

Καινούργιος δίσκος εν μέσω δύσκολων παγκοσμίως συγκυριών αλλά γεμάτος αισιοδοξία. Πόσο μέσα σε αυτόν τον δίσκο βρίσκουμε πέρα από καλλιτέχνη τον άνθρωπο Δημήτρη;
Στη δημιουργική διαδικασία του δίσκου νομίζω αυτά τα δυο γίνονται ένα. Πάντα μέσα στα τραγούδια διοχετεύω τη δική μου κοσμοθεωρία. Είμαι αισιόδοξος φύσει και θέσει.

Έχεις πει για τον καινούργιο σου δίσκο «Ο Πινόκιο είναι μια ξύλινη μαριονέτα που το μόνο που ονειρεύεται είναι να γίνει πραγματικό αγόρι και να νιώσει τα αληθινά του συναισθήματα. Κάτι σαν εμένα». Πόσο κοντά στη μαριονέτα του πινόκιο είσαι σήμερα;
Μέρα τη μέρα έρχομαι όλο και πιο κοντά στην αληθινή μου εκδοχή. Αν και δεν είναι εύκολο. Η ανάγκη για αποδοχή και να αρέσω έχει σταθεί πολλές φορές τροχοπέδη στο να είμαι ο εαυτός μου. Παρόλα αυτά προσπαθώ με κάθε τρόπο να με ξεβολεύω κάνοντας μικρές ασκήσεις θάρρους.

Ποια θα ήταν ιδανικά τα συναισθήματα που θα επιθυμούσες να νιώσει ο ακροατής όταν ακούσει τα νέα σου τραγούδια;
Αυτό είναι ίσως το μόνο που δε θα ήθελα να προκαθορίσω. Ο καθένας από εμάς αντιδράει πολύ διαφορετικά στο ίδιο ερέθισμα. Είμαστε τόσο διαφορετικοί και ταυτόχρονα τόσο ίδιοι. Κι αυτή είναι όλη η ομορφιά του κόσμου.

«Ζάχαρη», ένα τραγούδι του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Θέμη Καραμουρατίδη. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Έτυχε να ακούσω τη Ζάχαρη σε ντέμο στο σπίτι του Γεράσιμου και το ερωτεύτηκα. Τους το ζήτησα αμέσως και μετά από μέρες πήγαμε στο στούντιο με το Θέμη και το ηχογραφήσαμε. Τα πιο ωραία πράγματα γίνονται απλά και χωρίς πολλές διεργασίες.

Κωστής Μαραβέγιας και Μάρθα Φριτζίλα συμμετέχουν ερμηνευτικά στο νέο άλμπουμ. Πρόκειται για τραγούδια που γράφτηκαν για να τραγουδηθούν από τους εν λόγω καλλιτέχνες ή είναι κάτι που αποφασίστηκε στην πορεία;
Ναι το είχα στο μυαλό μου αλλά δεν πίστευα ότι θα γινόταν κι όλας. Πολλές φορές η συγκυρία δεν είναι η σωστή για να συνεργαστείς με ένα καλλιτέχνη. Αλλά έλεγα μέσα μου ότι ίσως ένας από τους δύο θα αγαπήσει το κομμάτι. Τελικά λειτούργησε και με τη Μάρθα και τον Κωστή! Είμαι ειλικρινά πολύ πολύ χαρούμενος που αυτοί οι δυο υπέροχοι καλλιτέχνες είναι κομμάτι της μουσικής μου διαδρομής.

Ποιος στίχος από το νέο σου δίσκο, σε εκφράζει περισσότερο ως άνθρωπο;
«Κάποιοι τον είπαν Αλλάχ κάποιοι Βούδα άλλοι Νιρβάνα και άλλοι Εδέμ. Κάθε παιδί είναι έν’ άστρο που λάμπει και κάθε του όνειρο μια Βηθλεέμ».

Γράφεις μουσική, τραγουδάς, παράλληλα συμμετέχεις ως ηθοποιός στην τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες», ενώ έχεις ολοκληρώσει τις σπουδές σου στην νομική. Τι είναι εκείνο που αγαπάς περισσότερο τελικά;
Αγαπάω τη δημιουργία. Το να είσαι δημιουργικός σου δίνει την ίδια ηδονή με το σεξ! Φυσικά ανάλογα τις …συνθήκες! Μου αρέσει που υπάρχει η υποκριτική και η μουσική συγχρόνως στην καθημερινότητά μου. Τα τραγούδια πολλές φορές τα μελετάω ως μονολόγους και στην υποκριτική συχνά μαθαίνω το ρόλο στο πιάνο με σημεία στίξης. Το ένα εμπλουτίζει το άλλο.

Μετά τη συμμετοχή σου στις «Άγριες Μέλισσες», η αναγνωρισιμότητα από τον κόσμο έχει μεγαλώσει. Πως αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους στο δρόμο, σε τρομάζει αυτό;
Λατρεύω το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας. Ούτως ή άλλως ήμουν πολύ κοινωνικός και εύκολα έπιανα κουβέντα με αγνώστους στο δρόμο. Οπότε η αναγνωρισιμότητα των Άγριων Μελισσών απλά μεγένθυνε αυτό που ήδη ήμουν.

Από που αντλείς έμπνευση για να γράψεις τραγούδια και μουσική;
Από την πεζή απλή καθημερινότητα. Μου αρέσει να παίρνω ιστορίες που είναι έως και βαρετές κι εγώ να βλέπω μια πτυχή τους που ίσως δε βλέπει ο πολύς κόσμος. Η μπουγάδα της γειτόνισσας μπορεί στην κιθάρα μου να πάρει διαστάσεις μυθιστορήματος!

Τι μουσική ακούς το πρωί όταν ξυπνάς και ποιος είναι ο καλλιτέχνης που θαυμάζεις;
Από περιέργεια και για να νιώθω ότι είμαι μέσα στα πράγματα ακούω κάθε πρωί όλες τις νέες κυκλοφορίες. Μπορεί να ξεκινήσω με Rufus Wainwright, να συνεχίσω με Μαρίζα Ρίζου, μετά να ακούσω Κωνσταντίνο Αργυρό κι έπειτα λίγο Philip Glass να …στανιάρω!

Η επιτυχία είναι τελικά θέμα τύχης, σκληρής δουλειάς ή μαρκετινγκ;
Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Ευτυχώς δηλαδή αλλιώς δε θα ήθελα να πετύχω, θα βαριόμουν.

Διανύουμε μία περίοδο φόβου λόγω του covid-19 που μπήκε ξαφνικά στις ζωές μας αλλά και μια περίοδο αισιοδοξίας και ελπίδας ότι ο κόσμος θα αλλάξει προς το καλύτερο μέσα από τους αγώνες που γίνονται εναντίον του ρατσισμού με αφορμή τον θάνατο του Τζόρτζ Φλόιντ. Ποια είναι η άποψη σου;
Θεωρώ την τέχνη ως ύψιστη μορφή πολιτικής συνείδησης και δυνάμει σταδιακής επανάστασης. Δε μου αρέσει να εκφράζω άποψη επί παντός επιστητού, άλλωστε δεν έχω να προσθέσω κάτι στα ήδη αυτονόητα. Μου αρέσει να εκφράζομαι μέσα από το δικό μου μετερίζι της μουσικής και της υποκριτικής.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 20 χρόνια από τώρα, τόσο καλλιτεχνικά όσο και προσωπικά;
Θέλω να είμαι υγιής, όμορφος και σεξουαλικός! Τα άλλα τα βρίσκουμε!!!

Κλείνοντας θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για την κουβέντα και να μας δώσεις ένα στίχο από τα τραγούδια σου σαν ευχή για τους αναγνώστες μας.
«Λιγάκι υπομονή μετά από αυτό θα βγούμε εμείς πιο δυνατοί. Στο κάτω κάτω αν ήταν εύκολο δε θα ‘χε σημασία».

———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here