ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ
(σε… meeting με την Ειρήνη Ζαβιτσάνου)

Εν μέσω καραντίνας, θέλεις ανθρώπους που να μην σου λένε «μια από τα ίδια», θέλεις να ακούσεις κάτι  «διαφορετικό», να δεις από μια άλλη οπτική γωνία όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και να ξεφύγεις από την αίσθηση φόβου και τρομολαγνείας.

Κατάλληλος άνθρωπος για όλα αυτά θα μπορούσε να είναι ένας καλλιτέχνης με χιούμορ, με πολύ χιούμορ και που πάντα η άποψη του μου προκαλούσε ενδιαφέρον. Μιλάω για τον Σπύρο Γραμμένο, αυτό το παιδί που έχει σήμα κατατεθέν τις τιράντες, το μεγάλο χαμόγελο και τον ξεχωριστό χαρακτήρα.

Γράφει μουσική, τραγουδάει, συνθέτει και ασχολείται με το θέατρο. Ο τίτλος του πρώτου του δίσκου ήταν «Λίγο πριν τα τιράντα» και ενώ οι εμφανίσεις που έχουν προηγηθεί στο Σταυρό του Νότου, τον κατατάσσουν πλέον στον αγαπημένο καλλιτέχνη του κοινού, το 2012, κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο του , τον οποίο ονομάζει «Σι-ντι» και τον διανέμει δωρεάν από την προσωπική του ιστοσελίδα, αφού «θα το κατεβάσετε και θα το αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας μωρέ», όπως είπε αφοπλιστικά. Η Τρίτη του δισκογραφική δουλειά ήρθε το 2016 με τίτλο «16». Ως γνήσιο παιδί των ’80 κυκλοφόρησε το 2019 την …«ενενηντάρα TDK», ναι, ναι σε εκείνη την κασέτα που αγαπήσαμε αναφέρεται!

Να τον δούμε από κοντά δεν μπορέσαμε αυτή τη φορά αλλά «συναντηθήκαμε» λίγο με τη βοήθεια της τεχνολογίας και μιλήσαμε μαζί του για το πώς περνάει αυτή τη φάση της καραντίνας αλλά και για το τι θα κάνει μόλις αυτή τελειώσει…

Σπύρο, τώρα με τον εγκλεισμό και όλη αυτή τη φάση που βιώνουμε να ‘ξερες πόσες φορές είπα τους στίχους σου, άλλοτε ψιθυρίζοντας και άλλοτε πολύ δυνατά: «ω, να σου…»! Είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι η μόνη…
Το “ω να σου…” είναι μια φράση πολύ καλά τυπωμένη στο μυαλό μας και σε κανονικές συνθήκες. Είναι ο τρόπος με τον οποίο λέω καλημέρα στο ξυπνητήρι. Το λέω σε μένα σχεδόν όλη μέρα, μιας και είμαι ξεχασιάρης. Το λέω στο τηλέφωνο όταν δεν το έχω χαμηλώσει τις στιγμές που θα έπρεπε. Γενικά, ζω με ένα “Ώ να σου…”! Κάπως έτσι βγήκε και το τραγούδι.

Εκτός από το να σιχτιρίζουμε και να στεναχωριόμαστε όμως, που είναι αναπόφευκτο με αυτή την κατάσταση, πώς θεωρείς ότι μπορούμε να «το παλέψουμε»; Ο καθένας έχει προφανώς τις δικές του άμυνες και το διαχειρίζεται διαφορετικά. Εσύ από πού αντλείς δύναμη αυτές τις δύσκολες ώρες;
Προσπαθώ να είμαι  δημιουργικός. Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μην κάτσω να γράψω ή να φτιάξω κάτι. Ευτυχώς έχουν την ίδια ανάγκη οι συνεργάτες μου, αλλά και διάφοροι φίλοι. Δημιουργούμε τραγούδια, βίντεο και γενικά είμαστε συνεχώς σε επικοινωνία.

Δυστοπικό το μέλλον σίγουρα στον οικονομικό κυρίως τομέα… καλούμαστε μέσα στην ίδια δεκαετία να αντιμετωπίσουμε πάλι καταστάσεις δύσκολες, καταστάσεις που θα υποβαθμίσουν ξανά το βιοτικό και κοινωνικό μας επίπεδο. Τι είναι αυτό που σε ανησυχεί και σε προβληματίζει περισσότερο;
Δεν πρέπει να νιώσει κανείς μόνος αυτές τις στιγμές. Είναι μια πολύ περίεργη κατάσταση αυτή που ζούμε. Πέρα από την ασφάλεια και την υγεία των δικών μας ανθρώπων και του εαυτού μας, έχουμε να παλέψουμε και με την σκέψη του τί έρχεται μετά. Τι θα αντιμετωπίσουμε μόλις βγούμε από τα σπίτια μας. Πέρα από τις οικονομικές δυσκολίες, αυτό που με τρομάζει, είναι το κοινωνικό κομμάτι. Πώς θα δώσουμε το χέρι στον διπλανό μας, πώς θα τον πάρουμε μια αγκαλιά, πώς θα ξαναεμπιστευτούμε τους γύρω μας. Βέβαια, όσο και να τα σκεφτόμαστε όλα αυτά τα θέματα, δεν αλλάζει κάτι. Θα έρθουν, θα τα δούμε και θα τα αντιμετωπίσουμε.

Σπύρο είσαι από τους πρώτους καλλιτέχνες στην Ελλάδα που έκαναν live streaming, «εγκαινιάζοντας» έτσι μια νέα πραγματικότητα στα μουσικά δρώμενα, δεδομένης της ιδιάζουσας κατάστασης που κληθήκαμε όλοι να αντιμετωπίσουμε ξαφνικά. Είχες αναφέρει τότε «για να ξορκίσουμε το κακό και να αισθανθούμε ζωντανοί και δημιουργικοί μέσα από τις περίεργες μέρες που περνάμε». Να υποθέσω ότι έτσι προέκυψε και η ιδέα για αυτό το διαφορετικό «live»;
To προηγούμενο βράδυ, λίγο πριν ανακοινωθούν τα μέτρα, αποφασίσαμε να μην κάνουμε το live της παρασκευής, για λόγους ασφαλείας. Στην συζήτηση με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ήρθε μια βαθιά θλίψη. Ήταν η τέταρτη εμφάνιση μας στον Σταυρό Του Νότου και το περιμέναμε πώς και πώς. Κάπου εκεί έσκασε η ιδέα να το κάνουμε με τα μέσα που μπορούν να μας φέρουν όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτούς που θα θέλανε να μας δούνε. Ήταν αρκετά δύσκολο βέβαια, γιατί εμείς δεν τους βλέπαμε. Μας μιλούσαν όμως με μηνύματα, που ήταν πολύ συγκινητικά.

Κάτι που ενστερνίστηκαν αρκετοί συνάδελφοί σου και έτσι ακολούθησαν ο Σωκράτης Μάλαμας, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Ματούλα Ζαμάνη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και αρκετοί ακόμη…
Μα είναι ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφραστεί. Το είπαμε και εκείνο το βράδυ στο τελείωμα του live πως περιμένουμε να το δούμε και από άλλους φίλους, όπως έγινε και συνεχίζει να γίνεται…

Απολαυστικότατο πάντως είναι το «καραντίνα project» που κάνεις. Μου άρεσε πολύ  και το «ντουέτο» που κάνατε, πάλι στη ίδια λογική, με τον Γιάννη Κότσιρα στα «Μικρόβια»
Όταν τελειώσαμε με την live εμφάνιση στο youtube, κοιταχτήκαμε και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως δεν θα το ξανακάνουμε. Πριν ακόμα ξημερώσει, είχε έρθει η ιδέα να κάνουμε άλλη μια παλαβομάρα που θα χρειαζόταν χρόνο. Κάπως έτσι ήρθε κι αυτό και κάπως έτσι αρχίσαμε να το ανοίγουμε και να βάζουμε κι άλλους φίλους.

Είναι μια περίοδος περίεργη και δύσκολη για όλους. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και ευχόμαστε όλοι να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Μπορεί όλη αυτή η φάση να αποφέρει εν τέλει και κάτι θετικό; Μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης μας, δράσης μας αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις που μέχρι πρότινος ήταν επιφανειακές;
Έτσι θέλω να πιστεύω και αυτό προσδοκώ, αλλά σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος ξεχνάει εύκολα και απογοητεύομαι λιγάκι. Αυτή η καταιγίδα που περνάμε με τρομάζει και για έναν άλλο λόγο όμως. Είναι άνοιξη. Η εποχή που ο κόσμος θα έβγαινε και θα ξεκόλλαγε λίγο από την τηλεόραση και όλα τα κανάλια τρομοκρατίας που κινούν τις ζωές μας, και ο περισσότερος κόσμος είναι εκεί μπροστά κολλημένος να ακούει τα ίδια και τα ίδια. Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε άλλα πράγματα όσο είμαστε σε αυτήν την κατάσταση. Η τρομοκρατία των media είναι πιο επικίνδυνη κι απ’ τον Κορονοϊό.

Ξέρεις είναι μια ευκαιρία να κάνουμε όλα αυτά που δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε και γκρινιάζαμε, τώρα όμως θέλουμε πίσω την καθημερινότητά μας, τη ρουτίνα μας… Μήπως δεν ξέρουμε τελικά τι γυρεύουμε; Μήπως θα ήταν καλή ιδέα να γίνουμε όλοι κάτοικοι στο «φανταστικό χωριό» που είχες ανεβάσει;
Στο φανταστικό χωριό χωράνε όλοι. Στο φανταστικό χωριό υπάρχει κάτι που εμείς έχουμε χάσει. Υπάρχει η συζήτηση. Η συζήτηση με επιχειρήματα. Αυτή η συζήτηση που ακούς τον άλλον, σκέφτεσαι πρώτα και μετά απαντάς. Επίσης στο φανταστικό χωριό, παίρνουν όλοι μαζί τις αποφάσεις και οι αποφάσεις είναι για το κοινό καλό και όχι για τα συμφέροντα των λίγων. Δεν υπάρχουν εξουσίες. Εκεί θα έπρεπε να ζούμε, τουλάχιστον όσοι θα το αντέχαμε.

Ο Ζαν-Πωλ Ρίχτερ είπε ότι «η μουσική είναι το φεγγαρόφωτο στη σκοτεινή νύχτα της ζωής». Για εσένα τι είναι η μουσική;
Πολύ ωραίο και πολύ ποιητικό. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να βρω πιο ωραία λόγια για να το περιγράψω. Σε ευχαριστούμε Ζαν…

Πες μας για το νέο τραγούδι που δημιουργήθηκε εν μέσω καραντίνας και κυκλοφορεί σήμερα, 6/4/2020. Ποιοί είναι οι συντελεστές και πώς προέκυψε;
Το “Τικ Τακ” είναι ένα κομμάτι που γεννήθηκε ανάμεσα από δηλώσεις, τουίτς και ποστ στο facebook, “έξαλλων ειδημόνων”.
Για άλλη μια φορά όλοι γίναμε δικηγόροι, γιατροί, επιστήμονες και αστυνόμοι.
Για άλλη μια φορά τα δημόσια πρόσωπα μας κερνάνε γλυκανάλατες παπάτζες, ανεβάζοντας φωτογραφίες με παστίτσια, μουσακάδες, μπακλαβαδάκια και διάφορα αποφθέγματα που αλίμονο αν ξέρουν τι σημαίνουν. Για άλλη μια φορά, πολιτικοί, παπάδες και διάφοροι άλλοι ταγοί, λένε ο καθένας απ’ την μεριά του τα δικά του. Άλλοι για να ρίξουν τις ευθύνες στον λαό που δεν υπάρχει σύστημα υγείας, άλλοι για να μην χάσει το παγκάρι την είσπραξη και οι δημοσιογράφοι, πράττουν ανάλογα την γραμμή του αφεντικού τους.
Εμείς πάντως, μένουμε σπίτι, μένουμε δημιουργικοί και δεν σταματάμε να διεκδικούμε έναν καλύτερο κόσμο.

Μουσική, Στίχοι – Σπύρος Γραμμένος

Κώστας Μιχαλός – Ακουστική Κιθάρα
Γιώργος Καρδιανός – Ηλεκτρική Κιθάρα
Άλεξ Μυλωνάς – Τρομπόνι, Τρομπόνι, Μπάσο
Χάρης Παρασκευάς – Τύμπανα
Ναταλία Κοκώση – Κρουστά
Χρήστος Παπαδόπουλος – Κλαρινέτο
Πέτρος Κρεμυζάκης – Μπάσο
Δήμητρα Μπουλούζου – Βιολί

Φωνητικά έκαναν οι:
Δήμητρα Μπουλούζου
Κωνσταντίνος Γραμμένος
Ναταλί Τσάβεζ
Γιώργος Καρδιανός
Χρήστος Παπαδόπουλος
Κατερίνα Αλεξοπούλου

Αν σου δινόταν η δυνατότητα τώρα να βγεις έξω και να γράψεις ένα σύνθημα κάπου, ποιο θα ήταν αυτό;
“ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;”

Θέλω να μου πεις ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν τελειώσει η καραντίνα.
Θα δω τους φίλους μου. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως οι φίλοι μου είναι …φωτογραφίες προφίλ! Άσε που οι περισσότεροι έχουν να τις αλλάξουν πολλά χρόνια και φοβάμαι πως όταν τους δω θα νομίζω ότι γεράσανε ξαφνικά!

———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here