Γράφει η Μιλένα Τζικάκη
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
Τρία πρόσωπα, ένας μοναδικός συγγραφέας και λίγοι θεατές συνθέτουν το σκηνικό στο black box, στο θέατρο Επί Κολωνώ. Βρισκόμαστε σε μία από τις πιο μικρές αλλά και ατμοσφαιρικές σκηνές της Αθήνας, αρκετή για ότι πρόκειται να ακολουθήσει στην παράσταση. Η Christine, ο Jean και φυσικά η Miss Julie, μας εμπιστεύονται τις ιδιαίτερες προσωπικότητες τους και μας αφήνουν να κρίνουμε.
Η Julie έχει μάθει να απαιτεί και να έχει, η Christine να υπακούει και ο Jean να υπομένει μέχρι ν’ αλλάξει ζωή. Οι δύο τελευταίοι υπηρετούν την miss Julie, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο και προσπαθώντας να περνούν την καθημερινότητα αναίμακτα, έχοντας ο ένας τον άλλον. Παρατηρώντας κανείς τη Julie, τον τρόπο που μιλάει και φέρεται, θα έλεγε ότι δεν έχει μάθει να ακούει όχι, αλλά και πως σίγουρα αυτό δεν συνιστά την ευτυχία, μιας και δεν μοιάζει ευτυχισμένη. Παραμονή δεκαπενταύγουστου και η μοναδική της παρέα είναι ο υπηρέτης της, ο Jean. Η βραδιά πολλά υποσχόμενη και κυρίως από τη στιγμή που ο ύπνος παίρνει την Christine. Οι δύο τους θα μείνουν ξύπνιοι μέχρι το πρωί παίζοντας ένα παιχνίδι φλερτ, ανταγωνισμού, εξουσίας. Ο Jean είναι η κατώτερη τάξη που υπακούει στην ανώτερη, επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, επειδή δεν θέλει ίσως. Η Julie αντιλαμβάνεται ότι μπροστά στη γοητεία της, οι αντιστάσεις υποχωρούν και τη χρησιμοποιεί άψογα. Όταν θα καταλήξουν οι δυο τους στο δωμάτιο του Jean, όλα θα είναι διαφορετικά.
Η σκηνοθεσία της Αμαλίας Βλάχου είναι πρωτότυπη και έξυπνη, ειδικά όταν το θέατρο χωράει το πολύ σαράντα θεατές. Δεν κρύβεται η φαντασία που έχει κινητοποιηθεί σ’ αυτή τη μικρή σκηνή! Η ομάδα Marquis des Arts εκμεταλλεύεται όπως μπορεί λοιπόν αυτή την ευφάνταστη σκηνή και μας αφήνει απόλυτα ικανοποιημένους. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο η Κατερίνα Λούβαρη – Φασόη, ο Δημήτριος Ντόκος και η Κατερίνα Πρωτονοταρίου είχαν άγχος στην πρεμιέρα τους, πάντως δε μας άφησαν να το καταλάβουμε. Όπως έχουν δηλώσει και οι ίδιοι, στόχος τους είναι «να γεφυρώσει το θέατρο -στηριζόμενο πάντα στις βασικές αρχές της αναπαράστασης του μύθου- με τον κάθε άνθρωπο, από όποια θέση και αν βλέπει τη δράση είτε γεωγραφικά στο χώρο του θεάματος είτε κοινωνικά και ιδεολογικά.»
Τέλος, το έργο αυτό είναι χαρακτηριστικό του Στρίντμπεργκ, καθώς εντρύφησε ιδιαίτερα στην σύγκρουση άνδρα – γυναίκας, σε ό, τι τους χωρίζει αλλά και σε ό, τι τους συνδέει. Πολύ εύστοχα μάλιστα, ο Άγγελος Τερζάκης γράφει σ’ ένα θεατρικό του σημείωμα «Η γυναίκα θ’ ασκήσει πάνω στη ζωή του Στρίντμπεργκ μια αλλόκοτη και αντιφατική έλξη… Έχει συνειδητοποιήσει όσο κανένας άλλος το δραματικό, το σχεδόν μοιραίο βάρος του θηλυκού στοιχείου μέσα στη ζωή… Έβλεπε στην πάλη άντρα – γυναίκας μια στοιχειακή αναμέτρηση, που παίρνει διαστάσεις φυσικού νόμου».
Ευχόμαστε επιτυχία σε όσους δούλεψαν και συνεχίζουν να δουλεύουν γι’ αυτή την παράσταση!
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…