Η Ρένα Μόρφη στο Music Corner!

Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

Νέα, ταλαντούχα, με καταγωγή από τον Βόλο αλλά με κάτι κουβανέζικο και latin να κυλά στις φλέβες της, η Ρένα Μόρφη είναι το κορίτσι που εμφανίστηκε πριν από αρκετά χρόνια στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά. Διέπρεψε ως front woman των Imam Baildi αλλά στη συνέχεια διέγραψε τη δική της σόλο πορεία. Με το «όταν σου χορεύω» η προσωπική της καριέρα “εκτοξεύτηκε” και από τότε αγαπάμε να την ακούμε όχι μόνο σαν Ρένα Μόρφη αλλά και σαν …Σούλη Ανατολή ή και σαν …Σάντα Τσικίτα, κερδίζοντας πάντα τις εντυπώσεις!

Με αφορμή τη συναυλία της στην Τεχνόπολη στις 29 Ιουλίου αλλά και την κυκλοφορία του δίσκου της “Σάμπα Τσικίτα”, συναντήσαμε την Ρένα Μόρφη στο Ξενοδοχείο Hilton και μιλήσαμε μαζί της …για τα πάντα!

Σε έχουν χαρακτηρίσει το κορίτσι με τα «1000 πρόσωπα». Όχι άδικα θεωρώ…
Μου αρέσει πάρα πολύ να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι σε καινούρια πράγματα. Όπως όλες οι προσωπικότητες είναι πολύπλευρες, το ίδιο θέλω να πιστεύω ότι ισχύει και με εμένα. Δεν το πολυαναλύω. Απλώς υπάρχει αυτό με τους τίτλους των δίσκων μου, που μου αρέσει να δίνω γυναικεία ονόματα, να τα βλέπω σαν ξεχωριστές οντότητες, ηρωίδες που βιώνουν μια περιπέτεια από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι. Βέβαια, παίρνω πάντα το ρίσκο να μπερδεύω το κοινό που με ακολουθεί. Ήταν δηλαδή η «Σούλη Ανατολή», ακολουθεί τώρα η «Σάμπα Τσικίτα», πολλές φορές προκαλεί ακόμη και …οργή αυτό το μπέρδεμα (γέλια). Πες μας ποια είσαι τελικά!

Τι ήταν για εσένα οι Imam Baildi;
Όλη η ενήλικη ζωή μου! Η επαγγελματική μου πορεία ξεκίνησε στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά και μετά από ένα χρόνο συνεργάστηκα με τους Imam Baildi και έκτοτε από το 2010 κάναμε πολλά χιλιόμετρα κυριολεκτικά και μεταφορικά, ζήσαμε απίστευτες στιγμές. Χαίρομαι πολύ που κάναμε αυτό το ταξίδι μαζί και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε…

Είπες ότι ξεκίνησες δίπλα στον Φοίβο. Μίλησέ μας λίγο για τη συνεργασία σας. Εσύ τι αισθάνεσαι ότι  έχεις πάρει από εκείνον;
Ο Φοίβος είναι από τους από τους καλύτερους και μεγαλύτερους  δημιουργούς της γενιάς του και όχι μόνο. Νιώθω πολύ τυχερή που τον γνώρισα στην αρχή της πορείας μου και ουσιαστικά για εμένα είναι ο μέντοράς μου. Το έχει μέσα του, να μοιράζεται το πνεύμα του και να βοηθά τους νέους ανθρώπους. Ξεκίνησα στο πλευρό του και αυτή η φιλία διαρκεί, γράφει τραγούδια για εμένα, κάτι που γενικά δεν το κάνει σαν τραγουδοποιός και αυτό είναι κάτι που με τιμά ιδιαίτερα. Είναι από τους λίγους  ανθρώπους που με ξέρουν τόσο καλά, γι’ αυτό και γράφει λόγια – στίχους που θα έλεγα εγώ σε μια παρέα ή στην αγάπη μου…

…πιστεύω αν κάναμε μια παρένθεση και βιώναμε όλοι μια μέρα χωρίς κινητά, θα γινόμασταν λίγο πιο αληθινοί, πιο ανθρώπινοι και ουσιαστικοί…

Δημιουργός ο Φοίβος και στο νέο σου τραγούδι «Πες την αλήθεια», κάτι που δυστυχώς έχει εκλείψει από τις διαπροσωπικές σχέσεις σε μεγάλο βαθμό. Τι είναι αυτό που σε κουράζει και σε ενοχλεί στις ανθρώπινες σχέσεις;
Νομίζω ότι λόγω των social media έχουμε εγκλωβιστεί σε μια εικόνα που εμείς θεωρούμε ότι είναι η σωστή για τον εαυτό μας ενώ δεν είναι. Ο ναρκισσισμός περνάει το φυσιολογικό όριο, σε αποξενώνει από την φυσική επαφή και τον αυθορμητισμό. Τουλάχιστον, έτσι το νιώθω και το εκλαμβάνω εγώ. Πιστεύω αν κάναμε μια παρένθεση και βιώναμε όλοι μια μέρα χωρίς κινητά, θα γινόμασταν λίγο πιο αληθινοί, πιο ανθρώπινοι και ουσιαστικοί…

Περάσαμε μια δύσκολη άνοιξη. Όλο αυτό νιώθεις ότι μας έφερε πιο κοντά ή όχι; Πώς το βίωσες εσύ;
Τη στιγμή που το βιώναμε μας έφερε πιο κοντά, παρότι ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας. Ήταν πολύ συγκινητική η κινητοποίηση, το πώς έδινε κουράγιο ο ένας στον άλλο. Μένει πλέον να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε και από τους περιορισμούς, δηλαδή να αγκαλιαστούμε ξανά μετά από τόσο καιρό, θα μας μείνει αυτό το καλό της λαχτάρας και της αληθινής αξιολόγησης της προσωπικής επαφής. Ήταν ένα καλό μάθημα του τι σημαίνει να είσαι στα αλήθεια απομονωμένος.

…σε όλες τις κρίσεις, είτε σε οικονομικές είτε σε πολέμους είτε σε οτιδήποτε, ποτέ δεν σταματά να υπάρχει μια εστία που πάντα ανθίζει. Και να θέλεις να τα παρατήσεις, δεν σε αφήνει η ίδια η ζωή, δεν σε αφήνει η ορμή σου, τα νιάτα σου, η ελπίδα…

Σε πεισμώνουν οι δυσκολίες στη ζωή ή σε πτοούν;
Με πτοούν! Δυστυχώς εγώ ανήκω στη γενιά ακριβώς που μας χτύπησε η οικονομική κρίση οπότε πράγματα που περίμενα να ενηλικιωθώ για να βιώσω, όπως καλή ώρα τη δισκογραφία, τα βρήκα πολύ διαφορετικά και κάθε χρόνο γίνονταν δυσκολότερα. Αυτό λοιπόν με δυσκόλεψε ίσως γιατί η δική μου γενιά ήξερε και το πριν και γι αυτό ίσως μας πήρε περισσότερο χρόνο να προσαρμοστούμε. Κάνοντας ωστόσο μια ανασκόπηση, η δημιουργία ποτέ δεν σταμάτησε στ’ αλήθεια και κυρίως από τους νέους. Σε όλες τις κρίσεις, είτε σε οικονομικές είτε σε πολέμους είτε σε οτιδήποτε, ποτέ δεν σταματά να υπάρχει μια εστία που πάντα ανθίζει. Και να θέλεις να τα παρατήσεις, δεν σε αφήνει η ίδια η ζωή, δεν σε αφήνει η ορμή σου, τα νιάτα σου, η ελπίδα…

Μίλησες για δημιουργία. Τί είναι αυτό που σου δίνει ώθηση και αποτελεί κινητήριο δύναμη για να δημιουργείς;
Σίγουρα η ανάγκη μου να εκτονωθώ και η ανταπόκριση που βλέπω. Η αισθητική που έχεις εσύ και βλέπεις ότι την μοιράζεσαι και με άλλους ανθρώπους και δίνεις χαρά, δίνεις όμορφες στιγμές, δημιουργείς εμπειρίες και αυτό το κάνουμε πολύ έντονα στις συναυλίες. Tότε είναι που χαίρομαι πάρα πολύ γιατί βιώνουμε μια ξεχωιστή εμπειρία όπου γινόμαστε ένα με τον κόσμο, όπου στόχος και λαχτάρα είναι να ζήσουμε όλοι μαζί τη στιγμή. Αυτό είναι που αποτελεί την κινητήριο δύναμη και για να ανέβω στη σκηνή αλλά και για να κάνω το επόμενο βήμα, γιατί δεν μου αρέσει καθόλου να υπάρχει μια συνταγή που να είναι επιτυχημένη και απλά να την αναπαράγεις, για να μπορέσεις να κινηθείς στα σίγουρα.

Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη;
Πάντα! Εννοείται!! Μα, τι; Πώς; Πού; Γιατί; (γέλια) Δεν υπάρχει δημιουργία χωρίς τον έρωτα!!!

Έχεις τον δικό σου μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο να μας ξεσηκώνεις ότι και να τραγουδάς. Πώς το πετυχαίνεις αυτό;
Χαίρομαι πολύ που το ακούω αυτό. Ο σκοπός είναι όντως αυτός και το να υπάρχει μια ψυχική ανάταση λόγω της μουσικής, να μας απαλύνει τον πόνο, να μας συντροφεύει στις χαρές. Ο τρόπος που εγώ βιώνω το τραγούδι και τη μουσική είναι λυτρωτικός και απελευθερωτικός και νομίζω πως επειδή το βιώνω στο πετσί μου θεωρώ ότι αυτό περνά και στον κόσμο.

…το κίνημα “support art workers” θα έπρεπε να υπάρχει από τη στιγμή που σταμάτησε ο κόσμος να αγοράζει δίσκους, από την στιγμή που υπήρξε η πειρατεία… Όχι μόνο από τους καλλιτέχνες αλλά από όλους τους παράγοντες που εμπλέκονται με τη δισκογραφία και να το κάνουν αυτό με τρόπο ώστε να μπορέσει να συντηρηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία, ένας ολόκληρος κλάδος…

Την κίνηση “support art workers” πώς την βρήκες; To κράτος από την άλλη θεωρείς ότι έπραξε τα δέοντα για τον καλλιτεχνικό κόσμο;
Δεν είμαι της άποψης ότι ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει ανάγκη από φιλανθρωπίες. Το κράτος θα πρέπει ισάξια να μεριμνήσει για τον καλλιτεχνικό χώρο όπως και για τους υπόλοιπους επαγγελματικούς τομείς. Είτε αυτό αφορά τον τουρισμό για παράδειγμα, είτε οποιοδήποτε άλλο κλάδο. Είναι ένα κανονικό επάγγελμα. Η ζωή συνεχίζεται και μετά το lockdown και ο πολιτισμός πρέπει να υποστηριχτεί, γιατί είναι στην ουσία αυτό που μένει. Βέβαια, για να το δούμε και πιο ανοιχτά και να είμαστε και δίκαιοι, το ίδιο το κράτος ήταν σε μια κατάσταση δίχως προηγούμενο, υπήρξαν πολλοί τομείς που είχαν πληγεί σε μεγάλο βαθμό, δεν ήμασταν οι μόνοι. Αναφορικά με τους “support art workers”, είναι ένα κίνημα που θα έπρεπε να υπάρχει από τη στιγμή που σταμάτησε ο κόσμος να αγοράζει δίσκους, από την στιγμή που υπήρξε η πειρατεία, θα έπρεπε η κινητοποίηση να υπάρχει από τότε. Όχι μόνο από τους καλλιτέχνες αλλά από όλους τους παράγοντες που εμπλέκονται με τη δισκογραφία και να το κάνουν αυτό με τρόπο ώστε να μπορέσει να συντηρηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία, ένας ολόκληρος κλάδος.

Πες μας λίγο για το ταξίδι σου στο Μεξικό, για την εμπειρία αυτή και τη συνεργασία σου με το συγκρότημα Los Angeles Azules…
Αυτό που κάνω, αν πρέπει οπωσδήποτε να του δώσω έναν τίτλο, το έχω βαπτίσει “Greek Latin”. Είναι ελληνικές μελωδίες σε καινούρια τραγούδια με παραδοσιακούς latin ρυθμούς, όπως cumbia, danzon, chacha και πρόκειται για την προσωπική μου έκφραση και της ομάδας μου. Αυτά τα τραγούδια μας αρέσουν. Έκανα ένα ταξίδι γύρω στα 20 στην Καραϊβική και αυτό που με ξετρέλανε ήταν το γεγονός πως μπορούν τόσο φτωχοί άνθρωποι να είναι τόσο χαρούμενοι μόνο μέσα από τη μουσική τους. Ε, είπα θα επιστρέψω κάποια στιγμή, θα ξανάρθω, θέλω να γνωρίσω καλύτερα αυτή την κουλτούρα, να δω πως το κάνουν αυτό, πως το πετυχαίνουν. Πήγα αρκετές φορές μέχρι που μπήκε στο αίμα μου όλο αυτό και συνεργάστηκα με το συγκρότημα Los Αngeles Αzules. Δεν ήθελα μέσα από αυτή τη συνεργασία να βγει ένα προϊόν μίμησης, ούτε να δώσω λάθος εντύπωση, ήθελα στα αλήθεια να παραχθεί κάτι καινούριο που να έχει και το δικό μου στίγμα, να φτιάξω μια φόρμα με τα δικά μου ερεθίσματα που έχω εγώ σαν ιδιοσυγκρασία.

Αυτό το  πάντρεμα που περιγράφεις ανάμεσα σε Ελληνικό και Λάτιν στοιχείο μας αρέσει και το υποστηρίζεις πολύ καλά. Να υποθέσω έτσι προέκυψε και ο τίτλος του δίσκου σου “Σάμπα Τσικίτα”; Είναι …λίγο πειραγμένος ο τίτλος της ταινίας  “Σάντα Τσικίτα”;
Είναι ακριβώς όπως τα είπες! Πρόκειται για λογοπαίγνιο που έχει να κάνει με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο που είναι κάτι κλασικό και πάντρεμα με κάτι λάτιν, όπως η Σάμπα που είναι Βραζιλιάνικος ρυθμός και τσικίτα που σημαίνει κοπελίτσα και το έχουμε γράψει και στα ελληνικά!

Πέρυσι έκανες και κινηματογραφικό ντεμπούτο με την ταινία «Φαντασία». Είναι κάτι που σκέφτεσαι να επιχειρήσεις ξανά;
Ήταν κάτι που έτυχε να το κάνω, δεν το κυνήγησα αλλά ένιωσα ότι μπορώ να το υποστηρίξω. Κλήθηκα να υποδυθώ μια τραγουδίστρια και αυτό ήταν κάτι πολύ κοντά σε μένα, ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Ήταν πολύ διαφορετικά βέβαια γιατί η πειθαρχία και το τι χρειάζεται να κάνεις σε μια ταινία είναι τελείως διαφορετικά από το πώς έχω μάθει εγώ να κινούμαι ως τραγουδίστρια. Αρχικά, με δυσκόλεψε το ότι έπρεπε να υπηρετήσω το όραμα του σκηνοθέτη, εννοώ το να πρέπει να υπηρετείς έναν ρόλο. Εύχομαι πραγματικά να μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναδοκιμαστώ και σε κάτι άλλο, όπως κάνω και μουσικά, θα θελα να κάνω και ένα βήμα παραπέρα και κινηματογραφικά.

…το «χάθηκες» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα η διασκευή, ένα αμιγώς λαϊκό τραγούδι στο οποίο έχουμε βάλει έναν παλιό κουβανέζικο ρυθμό και έτσι καταλήγεις στο ότι η μουσική τελικά είναι μία…

Στον τελευταίο δίσκο σου, υπάρχει μια υπέροχη διασκευή του τραγουδιού «χάθηκες» του Γιώργου Ζαμπέτα. Με τι κριτήρια έγινε η επιλογή του συγκριμένου τραγουδιού;
Πρόκειται για τη μοναδική διασκευή του δίσκου, είναι ένα τραγούδι πολυαγαπημένο μου που το έχει πει αξεπέραστα ο Πάνος Τζανετής. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η διασκευή, ένα αμιγώς λαϊκό τραγούδι στο οποίο έχουμε βάλει έναν παλιό κουβανέζικο ρυθμό και έτσι καταλήγεις στο ότι η μουσική τελικά είναι μία… Θεωρώ ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και η ενορχήστρωση είναι υπέροχη. Κριτήριο επιλογής ήταν απλά ότι μας άρεσε πάρα πολύ, έτσι έγινε η επιλογή τόσο στο συγκεκριμένο όσο και σε όλα τα τραγούδια που επιλέγουμε για τον κάθε δίσκο.

Οι διασκευές είναι τάση. Ανέκαθεν γίνονταν αλλά πλέον οι πειραματισμοί έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο. Γιατί θεωρείς ότι γίνεται αυτό; Είναι η ανάγκη να φέρουμε το παλιό στο προσκήνιο, προσδίδοντάς του μια νέα χροιά;
Γιατί έτσι συμβαίνει με τις τάσεις. Εγώ νιώθω ότι αυτό το 2007 όταν το ξεκίνησαν οι Imam Baildi ήταν κάτι πρωτοποριακό, δίνοντας του μια νέα φρέσκια ματιά με ηλεκτρονικό ήχο, μας πήγε ένα βήμα παραπέρα. Όταν δεν υπάρχει στ’ αλήθεια λόγος να αναπαραχθεί ένα τραγούδι, δεν σου κρύβω ότι μπορεί να φαίνεται και απλά μια εύκολη λύση μιας κυκλοφορίας. Παίζει πάντα πολύ μεγάλο λόγο το κίνητρο, είτε κάνεις ένα καινούριο τραγούδι, είτε κάνεις μια διασκευή.

Θέλω να μου πεις πώς νιώθεις που θα ανέβεις στη σκηνή να τραγουδήσεις μετά από τόσο καιρό…
Νιώθω σαν να έχει φύγει …η αγάπη μου στο πλοίο έξι μήνες, να γύρισε και να έχω ραντεβού στις 29 Ιουλίου στην Τεχνόπολη!!!

Και τί έχεις ετοιμάσει λοιπόν γι’ αυτό το ραντεβού;
Θα σφιχταγκαλιαστούμε νοερά, θα παρουσιάσουμε τραγούδια αυτού του δίσκου φυσικά αλλά και τραγούδια του πρώτου δίσκου, όπως το «όταν σου χορεύω» που ξεχώρισε και με έκανε ευρέως γνωστή και μετά θα ακούσουμε από Ζαμπέτα μέχρι J Balvin, όλα περασμένα από τα δικά μας μάτια και σώματα!

————–

*** Ευχαριστούμε το Ξενοδοχείο Hilton Αθηνών, για τη φιλοξενία…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…