Γράφει η Ντέπυ Σιδέρη
Φωτογραφίες: Αθηνά Γκούμα

Ο Γιάννης Πάριος έχει χαρακτηρισθεί ως ο τραγουδιστής του έρωτα και όχι αδικαιόλογητα. Μια επιτυχημένη πορεία που μετρά πάνω από 50 χρόνια, δεν μπορεί ποτέ να είναι τυχαία. Κι αυτό το αποδεικνύει στις λιγοστές πια εμφανίσεις του, αφού έχει εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στο αγαπημένο του νησί, την Πάρο. Το πόσο αγαπητός, διαχρονικός και επίκαιρος είναι ακόμα και σήμερα, είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά στη συναυλία που έδωσε στο “Αίθριο Θέατρο Αμαρουσίου”, στα πλαίσια του Φεστιβάλ που διοργανώνει ο Δήμος Αμαρουσίου. Την χαρακτήρισαν “Μαγική βραδιά αγάπης” και ήταν έτσι!

Δεν ήταν μόνο ο κόσμος που δεν πρόλαβε να προμηθευτεί εισιτήρια και είχε κατακλύσει τον χώρο γύρω από το Αίθριο. Δεν ήταν μόνο η φωνή του που ακουγόταν έως έξω… ή μόνο τα τραγούδια του τα οποία, αν δεν τα έχεις σιγοτραγουδήσει, σίγουρα τα έχεις ακούσει…
Ήταν -και φυσικά είναι- η στόφα του καλλιτέχνη που αποπνέει τον ερωτισμό του, μέσα από τη φωνή του. Είναι ο ερμηνευτής που “ζει” τα τραγούδια του, δίνοντας την εντύπωση ότι σε κάθε ένα από αυτά έχει δώσει κάτι από εκείνον.

Δεν έκανε τη “ζωή μας κόλαση” όπως τραγούδησε, αλλά σίγουρα σκεφτήκαμε “Ποιός να συγκριθεί μαζί σου”, έχοντας στο μυαλό μας …τον ίδιο! Ο κόσμος στο άκουσμα του  τραγουδιού “Το δικό σου αμάρτημα” στο οποίο υπογράφει ο ίδιος στίχους και μουσική, ενθουσιάστηκε. Φώναζαν σ’ αγαπάμε και ο Γιάννης Πάριος ανταπέδωσε  αυτήν την αγάπη λέγοντας: “Kι εγώ σας αγαπάω, αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ, θα ήμουν στην Πάρο“. Και μας εκμυστηρεύθηκε ότι, αν ήταν εκεί θα τραγουδούσε “Δώσε μου λιγάκι ουρανό”.

Ένα από τα μαγικά στοιχεία του Γιάννη Πάριου για όσους αγαπούν τον ίδιο και τα τραγούδια του, είναι αυτό το ταξίδι στο χρόνο και στη μουσική. Είναι τραγούδια που μετρούν δεκαετίες και όμως ακούγονται ως σύγχρονα, είτε γιατί οι δημιουργοί τους είχαν αυτό το ταλέντο, είτε γιατί ο Πάριος τα ερμηνεύει μοναδικά. Άλλωστε πολλές από τις μεγάλες επιτυχίες του, έχουν την υπογραφή του, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά.

Στο “Να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα”, τραγούδι που κυκλοφόρησε το 1978, το κοινό τραγουδούσε μαζί του. Δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη της επιτυχίας ενός ερμηνευτή (επιτρέψτε μου βέβαια να βάλω στο κάδρο και τους δημιουργούς) να τραγουδούν αυτά τα κομμάτια εν έτει 2021, άνθρωποι που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν κυκλοφόρησαν! Στο “Σε χρειάζομαι” που τόσο ιδιαίτερα ερμήνευσε θα μπορούσε να αναλογιστεί κάποιος ότι και εμείς ως ακροατήριο χρειαζόμαστε τέτοιους καλλιτέχνες, τέτοιες αισθαντικές φωνές.

Στο “Σου γράφω ένα γράμμα” καθήλωσε το κοινό, με τη δύναμη της ερμηνείας του. Και θέλοντας ν΄αποφορτίσει την στιγμή, μας εκμυστηρεύθηκε χαριτολογώντας -κάνοντας μας λίγο να ζηλέψουμε- ότι την επόμενη μέρα θα έφευγε πάλι για το νησί του. Γνωστή η αγάπη του άλλωστε γι αυτό και σε πολλά τραγούδια του η θάλασσα “παντρεύεται” με την αγάπη, τον έρωτα και τον πόνο του χωρισμού.

Τι να πρωτογράψουμε για τα τραγούδια που ακούσαμε εκείνη τη ζεστή μαγική βραδιά αγάπης. Ο χώρος σίγουρα δεν μπορούσε να καλύψει τον κόσμο που είχε έρθει ν’ ακούσει τον αγαπημένο  ερμηνευτή, γι’ αυτό και οι διοργανωτές είχαν φροντίσει να προστεθούν πολλές καρέκλες, έτσι ώστε να  καλύψουν τη μεγάλη ζήτηση, πάντα όμως με τις απαραίτητες αποστάσεις στα πλαίσια των μέτρων για την προστασία από τον covid-19.

Η εναλλαγή των όμορφων τραγουδιών συνεχίστηκε με το “Είσαι Θεός” και το πολύ αισιόδοξο “Καλημέρα τι κάνεις;”. Την παράσταση έκλεψε για λίγο ο Θάνος Γκιουλετζής με το βιολί του και τη μουσική του, που μας ταξίδεψε.

Τι να πρωτογράψουμε για τα τραγούδια που απλόχερα μας χάρισε ο Γιάννης Πάριος… Το “Απόψε”, το “Σημάδι”, το “Σαν τρελό φορτηγό”… Ο κόσμος ζητούσε τραγούδια κι εκείνος παρόλο που το πρόγραμμα ήταν γεμάτο, προσπαθούσε να μην χαλάσει χατήρια. Συγκινητική η στιγμή που ο ίδιος ανέφερε ότι ναι μεν θα φύγει αλλά θα ξανάρθει και ακόμα και τότε θα αφήσει πίσω του νέους καλλιτέχνες δείχνοντας και τα τρία παιδιά που τον πλαισίωναν.

Έχοντας ακούσει κάποιος τον Πάριο εύκολα καταλαβαίνει τι σημαίνει καλλιτέχνης, δεν άφησε άνθρωπο στον οποίο να μην απαντήσει… δεν μπόρεσα να μην κάνω τη σύγκριση με άλλους καλλιτέχνες που μοιάζει σαν να μην ακούν καθόλου το κοινό τους. Είναι συγκινητικό γιατί αυτή η γενιά των καλλιτεχνών -οι περισσότεροι τουλάχιστον- ξέρουν ή καλύτερα αισθάνονται και αγαπούν το κοινό τους. Αυτό το εισπράτεις, το αισθάνεσαι και είναι μαγικό. Στο “Που θα πάει που θα βγει” ο κόσμος ταυτίστηκε, ίσως γιατί η κατάσταση που συνεχίζεται με τα  θέματα της πανδημίας, καθιστούν τη ζωή και κατά συνέπεια όλες τις καλλιτεχνικές -και όχι μόνο- εκδηλώσεις  δύσκολες στην πραγματοποίησή τους.

Στο “Δεν θα χωρίσουμε ποτέ” του αξέχαστου Αντώνη Βαρδή, ο κόσμος συγκινημένος τραγουδούσε και τα λόγια θαρρείς είχαν άλλο νόημα. Συνέχισε με τα “Θα προχωράμε μαζί” και “Μην μιλάς”, επίσης συνεργασίες με τον Αντώνη Βαρδή και το “Αν μου λείπεις”, ένα ακόμα εξ΄ολοκλήρου δικό του τραγούδι.

Ομολόγησε ότι κάποια τραγούδια τα έγραφαν με τον Αντώνη από το τηλέφωνο! “Η στιγμή που περνάει και χάνεται” του Σταμάτη Σπανουδάκη, ήρθε για να μας θυμίσει -ή σε κάποιους να συστήσει- και άλλες  σπουδαίες συνεργασίες του καλλιτέχνη της αγάπης, που πήρε τα τραγούδια και τα έφερε στα δικά του μέτρα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην ερμηνεύσει και το “Βράδια αξημέρωτα”, τραγούδι στο οποίο μουσική υπογράφει ο γιος του Χάρης Βαρθακούρης, όπως και το “Ερωτας είναι θαρρώ”.

Μιλώντας προς το τέλος της βραδιάς ο δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Θεόδωρος Αμπατζόγλου για τον Γιάννη Πάριο δήλωσε θαυμαστής του και είπε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων ότι “η σημερινή βραδιά ήταν η κορυφαία μας. Δεν είναι ο τραγουδιστής Πάριος, είναι ο δημιουργός Πάριος, είναι ο άνθρωπος που το ηχόχρωμά του περνάει μέσα μας, είναι η επικοινωνία του και αυτό που καταφέρνει αυτός ο άνθρωπος…

Λίγο πριν τελειώσει η βραδιά και με μια απίστευτη εναλλαγή από το “Πιο καλή η μοναξιά”, μας χάρισε και μερικά από τα αγαπημένα νησιώτικα. Κάποιοι από τα γειτονικά μπαλκόνια χόρευαν… Τυχεροί, αφού η ίδια διάθεση επικρατούσε και στο χώρο της συναυλίας αλλά εκεί ο χορός δεν επιτρεπόταν.

Η βραδιά δεν μπορούσε να μην κλείσει με ένα αγαπημένο τραγούδι του Πυθαγόρα, στενού συνεργάτη του Πάριου και για χρόνια κάτοικο Αμαρουσίου, το “Αχ αγάπη”, σε μουσική του Αντώνη Βαρδή. Και φυσικά με τα λόγια του Γιάννη γεμάτα συγκίνηση: “Αν υπάρει κάτι στη ζωή μας είναι αυτό… η αγάπη… τίποτα άλλο… Όλα είναι φθαρτά και μάταια. Και για το πόσο αξίζει μια αληθινή αγκαλιά… η οποία δεν έχει σημασία από που έρχεται… αλλά εσύ, πως τη βλέπεις“.

Μια μαγική βραδιά αγάπης, από τον τροβαδούρο της αγάπης. Ευχαριστούμε για τη γεμάτη συγκίνηση βραδιά, τόσο τον ίδιο όσο και όλους τους συντελεστές της διοργάνωσης…

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here