Η Ρίτα Αντωνοπούλου έχει τραγουδήσει τους σπουδαιότερους στιχουργούς και ποιητές. Τον Νίκο Καββαδία, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Οδυσσέα Ιωάννου και πολλούς ακόμα σημαντικούς δημιουργούς.
Στο νέο της τραγούδι «Ρώτησαν κάποτε ένα αστέρι» σε μουσική του Σταύρου Σιόλα, επιχειρεί για πρώτη φορά να γράψει στίχους και το αποτέλεσμα μας ξαφνιάζει με την ιδιαιτερότητα του. Μια όμορφη ταραντέλα πάνω στην οποία ξεδιπλώνονται στίχοι που έρχονται από την παράδοση και έχουν μια ονειρική διάσταση.
Ένα εξαιρετικό πάντρεμα της μουσικής του Σταύρου Σιόλα με τον λόγο και τη φωνή της Ρίτας Αντωνοπούλου, που προλογίζει το επόμενο ολοκληρωμένο album της Ρίτας Αντωνοπούλου σε μουσική του Σταύρου Σιόλα και στίχους αρκετών σημαντικών δημιουργών που θα έρθει μέσα στη χρονιά.
Κώστας Παρίσσης: Κιθάρες, μπάσο
Γιώργος Μακρής: Γκάιντα, φλογέρες
Βαγγέλης Καρίπης: Κρουστά
Ηχοληψία, mastering: Κώστας Παρίσσης
Βίντεο, Σκηνοθεσία: Πάνος Ηλιόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Σπανός
Παραγωγή και κυκλοφορία: Melodica Art Productions
Ρώτησαν κάποτε ένα αστέρι εκεί ψηλά στον ουρανό
μήπως ζηλεύει που τα βράδια δεν είναι το πιο φωτεινό
κι είπε εγώ ειμ’ όλα τ’ αστέρια
σ όλα τ’ αστέρια είμαι εγώ
είμαι η φλόγα απ το κεράκι
κι άγιο φως παντοτινό
Ρώτησαν κάποτε μια στάλα που ‘πεφτε στον ωκεανό
μήπως τη νοιάζει που δε θα ‘ναι
λεύτερη πια στον ουρανό
κι είπε είμ όλα τα ποτάμια
είμαι ρυάκι δροσερό
είμαι η θάλασσα κι η μπόρα
και κάθε δάκρυ αλμυρό
Ρώτησαν κάποτε ένα κρίνο σ’ ένα λιβάδι μακρινό
μήπως ζηλεύει τα λουλούδια που ‘χουνε χρώμα πορφυρό
κι είπε ειμ’ όλα τα λουλούδια
ειμ’ ένα δάσος ζωντανό,
είμαι μαγιάτικο στεφάνι
και κάθε βλέμμα ντροπαλό
Κι έπειτα ρώτησαν μια μάνα
που είχε χάσει ένα γιο
μήπως πικραίνεται τα βράδια μέσα στο σπίτι τ αδειανό
κι είπε ο γιος μου είναι εν’ αστέρι
είναι η στάλα της βροχής
είναι το κρίνο στο λιβάδι
και τα παιδιά όλης της γης