Γράφει η Μαρία Αβραμίδου

Με αφορμή την ενίσχυση που προσφέρει σε μια ανθρωπιστική αποστολή υπέρ των προσφύγων στη Μυτιλήνη, η Filio Williams (Jane Lapotaire)  θυμάται την ιστορία της γιαγιάς της, της Φιλιώς Μπαλτατζή (Μιμή Ντενίση), και τη μοναδική ατμόσφαιρα της πατρίδας της, της Σμύρνης…

Ο Γρηγόρης Καραντινάκης σκηνοθετεί με αρτιότητα το «Σμύρνη μου Αγαπημένη», την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου υπέρ-επιτυχημένου θεατρικού της Μιμής Ντενίση, η οποία εδώ συνυπογράφει το σενάριο με τον Martin Sherman. Η εξαιρετική διανομή περιλαμβάνει πλειάδα ηθοποιών, μεταξύ αυτών τους Λεωνίδα Κακούρη, Burak Hakki, Κρατερό Κατσούλη, Ταμίλα Κουλίεβα, Ντίνα Μιχαηλίδου, Κατερίνα Γερονικολού, Αναστασία Παντούση, Θοδωρή Κατσαφάδο και Γιάννη Βογιατζή. Διαθέτει δε υψηλό επίπεδο καλλιτεχνικής διεύθυνσης, με άψογα σκηνικά και κοστούμια, τη θαυμάσια φωτογραφία του εμπειρότατου Σίμου Σαρκετζή και τη συγκινητική μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη. Όσο για την ανασύσταση της θρυλικής προκυμαίας της Σμύρνης, όσο πραγματικά εντυπωσιακή είναι τον καιρό της λάμψης της, άλλο τόσο σε καταρρακώνει η λαβωμένη της όψη μετά την καταστροφή.

Όπως και στο θεατρικό έτσι και στην ταινία, το μεγάλο ατού του σεναρίου είναι ότι καταγράφει με ψυχραιμία αλλά και αληθινά συναισθήματα, τις απόψεις όλων των πλευρών. Για τους Έλληνες που ζουν εκεί, η Σμύρνη είναι ο αρχέγονος τόπος της καταγωγής τους. Για τους Τούρκους, η μόνη πατρίδα που γνωρίζουν. Οι πολιτικές συγκρούσεις και τα παντός είδους συμφέροντα είναι που χωρίζουν τους λαούς, ο φανατισμός αυτός που οδηγεί τους γείτονες να αλληλοεξοντωθούν. Η βαθειά ρίζα του διχασμού που κατατρύχει τη φυλή μας από αρχαιοτάτων χρόνων, βρήκε τη νεότερη μορφή της τα χρόνια λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή και –δυστυχώς– διαιωνίζεται έως και σήμερα.

Το πιο εύστοχο στοιχείο της σκηνοθεσίας του Καραντινάκη είναι ότι αναδεικνύει ακόμη μία αντιδιαστολή: αυτήν ανάμεσα στον ανέμελο κόσμο των Ελλήνων της Σμύρνης –με τις γιορτές, τις συνεστιάσεις, τα θεάματα, τα γλέντια και τα σπιτικά μαγειριά τους– και έναν κόσμο που «βράζει» με την ανάδυση των Νεότουρκων. Χρησιμοποιώντας συχνά έγχρωμα τετραγωνισμένα κάδρα που θυμίζουν ντοκουμέντα εποχής, ο σκηνοθετικός φακός καταγράφει εικόνες αληθινές, γεμάτες ξεγνοιασιά, συναίσθημα, αλλά και απρόσμενη βία. Η κοσμοπολίτικη, πολυπολιτισμική, μοναδική Σμύρνη αστράφτει την περίοδο της ακμής της και ερειπώνεται απάνθρωπα το 1922, σε σκηνές με πολλές μικρές δραματικές κορυφώσεις –αν και μου έλειψε μία σκηνή κάθαρσης για να «σφραγίσει» το έργο. Ωστόσο, λίγους μήνες πριν από τη συμπλήρωση των 100 χρόνων της επετείου από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η δημιουργία αυτή που έγινε με τόση αγάπη και επαγγελματισμό, υπογραμμίζει ότι είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να κρατάμε την (ιστορική) μνήμη μας ακονισμένη, την ανθρωπιά μας οξυμένη και την ενσυναίσθησή μας σε εγρήγορση.

*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Tanweer, από την Πέμπτη, 23 Δεκεμβρίου.

—————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here